Yu Yan, who was just about to raise

Yu Yan, who was just about to raise his hand to disperse the lightning clouds, paused for a moment. Turning around, he looked strangely at the person behind him who looked a little anxious. His stupid disciple was actually able to begin to think about such problems as well. Could it be that memory loss was capable of raising one’s intelligence as well?

“There’s no need for you to worry about that.” Looking strangely at this bright-minded disciple, he was unable to get used to it a little.

With a wave of his hand, the thundering lightning clouds in front of them instantly dispersed to two sides. The two people entered with their flying sword, and not even a moment later, the sky which was pitch-black earlier, instantly turned into a boundless blue sky, revealing a floating celestial mountain at the back. At the peak of the celestial mountain, protruding out of it was a tower that pierced towards the sky. The tower was so huge, its top could not be seen at all, as though it was connected to the sky itself. And, on the celestial mountain, the place was filled with a sea of flowers. With a gust of wind, the sky-filled petals dispersed and danced about. As they flew their sword across, it was as though they were stepping on the sea of flowers.

This was the Lightning Divine Hall. It’s a little beautiful, wasn’t it?

Zhu Yao looked at this view which was as beautiful as a scenery in a game, and did not regain her senses for a long while.

Until the moment they landed in a peach blossom forest at the foot of the mountain.

“We’ve arrived.” Yu Yan pointed at the straw cottage at the depths of the peach blossom forest. “You will live there from today onwards.”

The woman blanked. Looking at that small broken house, she then raised her head and looked towards that majestic palace at the top of the mountain. Her expression instantly changed, and only a moment later did she speak up. “Master, are we not going to the mountain peak?”

Yu Yan frowned, as though he had recalled some unhappy matters, he replied with that same light tone. “No need. Have an early rest today.”

After saying that, he turned around, and walked towards the other straw cottage.

The woman’s expression paled. The depths of her heart tightened, as she grabbed onto his sleeves. “Master?”

The hell. Zhu Yao instantly flared up. Little bitch, release your claws! This man is mine! Mine!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Yu Yan ผู้กำลังจะยกมือของเขากระจายเมฆฟ้าผ่า หยุดชั่วครู่ เปิดรอบ เขามองแปลก ๆ ที่คนหลังเขาที่ดูกังวลเล็กน้อย ศิษย์โง่ของเขาเป็นจริงสามารถที่จะเริ่มคิดเกี่ยวกับปัญหาดังกล่าวเช่น มันอาจจะเป็นหน่วยความจำที่สูญเสียคือสามารถยกของปัญญาเป็นอย่างดี"มีอยู่ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการที่" มองแปลก ๆ ที่ศิษย์สว่างใจนี้ เขาก็ไม่ได้ใช้มันเล็กน้อยมีมือของเขา เมฆฟ้าผ่าดังสนั่นหน้าทันทีกระจายทั้งสองด้าน สองคนป้อน ด้วยดาบบินของพวกเขา และไม่ได้ช่วงหลัง ท้องฟ้าซึ่งเป็นมิดก่อนหน้านี้ ทันทีกลายเป็นไร้ขีดจำกัดสีฟ้า เผยให้เห็นภูเขาลอยฟ้าที่ด้านหลัง จุดสูงสุดของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ยื่นออกมาจากมันเป็นอาคารที่ถูกแทงสู่ท้องฟ้า ทาวเวอร์เพื่อให้ใหญ่ ด้านบนอาจมองไม่เห็นเลย ว่ามันเชื่อมต่อกับท้องฟ้าเองมาก และ บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ สถานที่เต็มไป ด้วยดอกไม้ทะเล มี gust ของลม ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยกลีบดอกกระจาย และเต้นเกี่ยวกับ เป็นดาบของพวกเขาข้ามบินพวกเขา มันเป็นเหมือนพวกเขาถูกเหยียบลงบนทะเลดอกไม้หอเจ้าฟ้าได้ มันเป็นเพียงเล็กน้อยที่สวยงาม ไม่มันซื่อยาวมองไปที่มุมมองนี้เป็นเป็นฉากในเกม และไม่ให้ความรู้สึกเป็นเวลานานจนถึงขณะ ที่พวกเขาที่ดินในป่าดอกท้อที่เท้าของภูเขา"เราได้มาถึง" Yu Yan ชี้ไปที่กระท่อมฟางที่ระดับความลึกของป่าดอกท้อ "คุณจะอยู่ที่นั่นตั้งแต่วันนี้"ผู้หญิงให้ เธอมองที่บ้านขาดเล็ก ยกหัวของเธอ และมองไปที่พระราชวังอันงดงามที่ด้านบนของภูเขาแล้ว แสดงการเปลี่ยนแปลงได้ทันที และเฉพาะช่วงหลังเธอไม่พูดขึ้น "หลัก เราไม่ได้ไปยอดเขา"Yu Yan frowned ราวกับว่าเขาได้เรียกบางเรื่องเศร้า เขาตอบ ด้วยโทนแสงที่เดียวกัน "ไม่จำเป็น มีส่วนเหลือเป็นต้นวันนี้"หลังจากบอกว่า เขาหันไปรอบ ๆ และเดินเข้าไปหาคอทเทจที่ฟางอื่น ๆการแสดงออกของผู้หญิง paled ส่วนลึกของหัวใจของเธอทำให้รัดกุม ขณะที่เธอคว้าลงบนแขนของเขา "อาจารย์"นรก ยาว Zhu ปะทุมากขึ้นทันที เล็กน้อย ผู้หญิงเลว ปล่อยเล็บของคุณ คนนี้เป็นเหมือง เหมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yu Yan ซึ่งเป็นเพียงเกี่ยวกับการยกมือของเขาที่จะแยกย้ายกันไปเมฆฟ้าผ่าหยุดชั่วคราวสักครู่ หันกลับมาเขามองแปลกที่คนที่อยู่ข้างหลังเขาที่มองเพียงเล็กน้อยกังวล ศิษย์โง่ของเขาเป็นจริงสามารถที่จะเริ่มต้นที่จะคิดเกี่ยวกับปัญหาดังกล่าวได้เป็นอย่างดี มันอาจจะสูญเสียความจำที่สามารถเพิ่มหน่วยสืบราชการลับของคนเช่นกัน? "ไม่มีความจำเป็นสำหรับคุณที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับที่." มองแปลกสาวกสดใสใจเดียวกันนี้เขาก็ไม่สามารถที่จะได้ใช้มันน้อย. ด้วยคลื่น มือของเขาเมฆฟ้าร้องฟ้าผ่าในด้านหน้าของพวกเขาแยกย้ายกันทันทีที่ทั้งสองฝ่าย คนสองคนเดินเข้ามาด้วยดาบบินของพวกเขาและไม่ได้สักครู่ต่อมาฟ้าซึ่งเป็นสีดำสนิทก่อนหน้านี้ทันทีกลายเป็นสีฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดเผยให้เห็นภูเขาท้องฟ้าลอยที่ด้านหลัง ที่จุดสูงสุดของภูเขาท้องฟ้าที่ยื่นออกมาของมันเป็นหอที่เจาะไปสู่ท้องฟ้า หอคอยขนาดใหญ่เพื่อให้ด้านบนของมันไม่สามารถมองเห็นได้ในทุกขณะที่แม้ว่ามันจะถูกเชื่อมต่อกับท้องฟ้าของตัวเอง และบนภูเขาท้องฟ้าสถานที่ที่เต็มไปด้วยทะเลของดอกไม้ กับมีลมกระโชกแรงของลม, กลีบท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยการกระจายตัวและเต้นเกี่ยวกับ ขณะที่พวกเขาบินดาบของพวกเขาข้ามมันเป็นราวกับว่าพวกเขาถูกเหยียบลงไปบนทะเลของดอกไม้. นี้เป็นสายฟ้าพระเจ้าฮอลล์ มันเป็นความสวยงามเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ไม่ได้หรือไม่จู้ยาวมองไปที่มุมมองนี้ซึ่งเป็นที่สวยงามเป็นทิวทัศน์ในเกมและไม่ได้ฟื้นความรู้สึกของเธอในขณะที่ยาว. จนถึงขณะที่พวกเขาเป็นเจ้าของที่ดินในป่า Peach Blossom ที่ เท้าของภูเขา. "เราได้มาถึง." Yu Yan ชี้ไปที่กระท่อมฟางที่ระดับความลึกของป่า Peach Blossom ที่ "คุณจะมีชีวิตอยู่ที่นั่นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป." ผู้หญิงคนนั้นคอมพ์ มองไปที่บ้านหักที่มีขนาดเล็กจากนั้นเธอก็ยกศีรษะของเธอและมองต่อไปที่พระราชวังอันงดงามที่ด้านบนของภูเขา การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปทันทีและเพียงชั่วครู่ต่อมาเธอก็พูดขึ้น "มาสเตอร์ที่เราไม่ได้ไปยอดเขาหรือไม่" Yu Yan ขมวดคิ้วราวกับว่าเขาได้เล่าเรื่องที่ไม่มีความสุขบางอย่างที่เขาตอบด้วยน้ำเสียงแสงที่เดียวกัน "ไม่จำเป็น. มีส่วนที่เหลือต้นวันนี้. " หลังจากบอกว่าเขาหันไปรอบ ๆ และเดินไปที่กระท่อมฟางอื่น ๆ . การแสดงออกของผู้หญิง paled ระดับความลึกของหัวใจของเธอแน่นขณะที่เธอคว้าลงบนแขนของเขา "นาย?" นรก จู้ยาวสว่างวาบขึ้นมาทันที เล็ก ๆ น้อย ๆ สุนัขตัวเมียปล่อยกรงเล็บของคุณ! ผู้ชายคนนี้เป็นของฉัน! ฉัน!