ไอน์สไตน์เกิดเมื่อวันที่ 14 มีนาคม

ไอน์สไตน์เกิดเมื่อวันที่ 14 มีนาคม ค.ศ.1879 ที่เมืองอูล์ม ประเทศเยอรมนี ไอน์สไตน์เป็นชาวเยอรมันแต่ก็มีเชื้อสายยิว บิดาของไอน์สไตน์เป็นเจ้าของร้านจำหน่ายเครื่องยนต์และสารเคมี ชื่อว่า เฮอร์แมน ไอน์สไตน์ (Herman Einstein) ต่อมาเมื่อ ไอน์สไตน์อายุได้ 1 ขวบ บิดาได้ย้ายไปอยู่ที่เมืองมิวนิค ด้จ้างครูมาสอนพิเศษให้กับไอน์สไตน์ที่บ้าน โดยเฉพาะเรื่องการพูด ถึงแม้ว่าการพูดของเขาจะดีขึ้น แต่เขาก็ยังเงียบขรึม และ ไม่ออกไปเล่นกับเพื่อนเหมือนเช่นเคย เมื่อไอน์สไตน์อายุได้ 5 ขวบ บิดาได้ส่งเข้าโรงเรียนที่ยิมเนเซียม (Gymnasium) ารดาจึงหาวิธีแก้ปัญหาให้ไอน์สไตน์ โดยการให้เขาเรียนไวโอลินและเปียโนแทน แต่วิชาที่ ไอน์สไตน์ให้ความสนใจมากที่สุดคือ คณิตศาสตร์ โดยเฉพาะวิชาเรขาคณิตเป็นวิชาที่เขาชอบมากที่สุด ทำให้เขาละทิ้งวิชาอื่น ยกเว้นวิชาดนตรี และเรียนวิชาอื่นได้แย่มาก แม้ว่าจะทำคะแนนวิชาคณิตศาสตร์ได้ดีมาก เขาก็มักจะถูกครูตำหนิอยู่เสมอ ต่อมาไอน์สไตน์อายุ 15 ปี กิจการโรงงานของพ่อเขาแย่ลง เนื่องจากการรวมตัวของบริษัทผลิตอุปกรณ์ไฟฟ้าและเคมีหลายแห่ง ทำให้โรงงานของพ่อเขาไม่สามารถจำหน่ายสินค้าได้ ครอบครัวของเขาต้องย้ายไปอยู่ที่เมืองมิลาน (Milan) ประเทศอิตาลี (Italy) แต่ไอน์สไตน์ไม่ได้ย้ายตามไปด้วย เพราะยังติดเรียนอยู่ ต่อมาไอน์สไตน์ได้สอบเข้าเรียนต่อวิชาคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ ที่วิทยาลัยโปลีเทคนิค เมืองซูริค (Federal Poleytechnic of Zurich) ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ไอน์สไตน์สอบวิชาคณิตศาสตร์ได้คะแนนดีมาก หลังจากที่เขาจบหลักสูตรที่โรงเรียนมัธยม 1 ปี ไอน์สไตน์ได้เข้าเรียนต่อที่วิทยาลัย เทคนิคในสาขาวิชาฟิสิกส์และคณิตศาสตร์ตามที่ได้ตั้งใจไว้ หลังจากจบการศึกษาแล้ว ไอน์สไตน์ได้สมัครเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งเมืองซูริค แต่ได้รับการปฏิเสธ ต่อมาในปี ค.ศ.1902 ไอน์สไตน์ได้เจอกับเพื่อนเก่าคนหนึ่งได้ฝากงานที่สำนักงานจดทะเบียนสิทธิบัตรที่กรุงเบิร์น ถึงแม้ว่า ไอน์สไตน์จะไม่ชอบงานที่นี่มากนัก แต่รายได้ปีละ 250 ปอนด์ ซึ่งทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเขาดีขึ้น และมีโอกาสได้พบกับสิ่ง ประดิษฐ์ที่แปลกใหม่อีกด้วย ในระหว่างที่ไอน์สไตน์ทำงานอยู่ที่นี่ เขาได้ใช้เวลาส่วนหนึ่งไปกับการประดิษฐ์สิ่งของเช่นกัน สิ่งประดิษฐ์ชิ้นแรกของไอน์สไตน์คือ เครื่องมือบันทึกการวัดกระแสไฟฟ้า ในปี ค.ศ.1903 ไอน์สไตน์ได้แต่งงานกับมิเลวา มารี เพื่อนเก่าสมัยเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งเมืองซูริค และในปีเดียวกันนี้เขา ได้เขียนบทความเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ให้กับนิตยสารเยอรมนีฉบับหนึ่ง และในปี ค.ศ.1905 บทความเรื่องของไอน์สไตน์ก็ได้รับ ความสนใจ และยกย่องอย่างมาก บทความเรื่องนี้เป็นของทฤษฎีสัมพัทธภาพ (Theory of Relativity) ซึ่งอธิบายเกี่ยวกับความ สัมพันธ์ระหว่างพลังงาน กับมวลสาร โดยเขียนเป็นสูตรได้ดังนี้ E = mc2 โดย
E (Energy) = พลังงาน
m (mass) = มวลสารของวัตถุ
c = ความเร็วแสง
ในปี ค.ศ.1911 ไอน์สไตน์ได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์สอนวิชาฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยปราค (Prague) ในปีต่อมาไอน์สไตน์ ได้รับเชิญจากวิทยาลัยเทคนิค ซึ่งเป็นโรงเรียนเก่าของเขา ไอน์สไตน์ตกลงทันทีเนื่องจากเขาต้องการพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นถึงความ สำคัญของเขา ในระหว่างนี้มีมหาวิทยาลัยและสถาบันต่าง ๆ อีกหลายแห่งเชิญเขาไปสอน แต่เขาก็ปฏิเสธ และเขาได้ตอบรับเป็น ศาสตราจารย์พิเศษสอนที่สถาบันไกเซอร์วิลเฮล์ม (Kaiser Wilhelm Institute) การที่เขาตอบรับครั้งนี้ เกิดขึ้นจากการได้สนทนา กับพระเจ้าไกเซอร์ ผู้ก่อตั้งสถาบันแห่งนี้ ไอน์สไตน์รู้สึกถูกอัธยาศัยที่สนุกสนานเป็นกันเอง ประกอบกับความสนใจในเรื่องวิทยาศาสตร์ เช่นเดียวกัน และอีก 2 ปีต่อมา ไอน์สไตน์ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการประจำสถาบันแห่งนี้ ในปี ค.ศ.1921 ไอน์สไตน์ได้เสนอผลงานออกมาอีกชิ้นหนึ่ง คือ ทฤษฎีการแผ่รังสี (Photoelectric Effect Theory) และจากผลงานชิ้นนี้ทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ และรางวัลจากอีกหลายสถาบัน ได้แก่ ค.ศ.1925 ได้รับเหรียญคอพเลย์ จากราชสมาคมแห่งกรุงลอนดอน ค.ศ.1926 ได้รับเหรียญทองราชดาราศาสตร์ ค.ศ.1931 ดำรงตำแหน่งนักค้นคว้าของวิทยาลัย ไครสต์เชิร์ช แห่งมหาวิทยาลัยอ็อกซฟอร์ด ค.ศ.1933 เขาได้รับเชิญจากประเทศสหรัฐอเมริกาให้ดำรงตำแหน่งอธิการบดีของ สถาบันบัณฑิตวิทยาลัยของมหาวิทยาลัยพรินส์ตัน ที่รัฐนิวเจอร์ซี่ (Institute for Advance Study at Princeton, New Jersey) ไอน์สไตน์เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจวายเมื่อวันที่ 18 มิถุนายน ค.ศ.1955 หลังจากที่ไอน์สไตน์เสียชีวิตไปแล้วมีการสร้าง อนุสาวรีย์ รูปไอน์สไตน์ครึ่งตัวขึ้นภายในสถาบันฟิสิกส์ แห่งกรุงเบอร์ลิน เรียกว่า หอคอยไอน์สไตน์ เพื่อระลึกถึงความสามารถของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไอน์สไตน์เกิดเมื่อวันที่ 14 มีนาคม ค.ศ.1879 ที่เมืองอูล์มประเทศเยอรมนีไอน์สไตน์เป็นชาวเยอรมันแต่ก็มีเชื้อสายยิวบิดาของไอน์สไตน์เป็นเจ้าของร้านจำหน่ายเครื่องยนต์และสารเคมีชื่อว่าเฮอร์แมนไอน์สไตน์ (เฮอร์แมนไอน์ส) ต่อมาเมื่อไอน์สไตน์อายุได้ 1 ขวบบิดาได้ย้ายไปอยู่ที่เมืองมิวนิคด้จ้างครูมาสอนพิเศษให้กับไอน์สไตน์ที่บ้านโดยเฉพาะเรื่องการพูดถึงแม้ว่าการพูดของเขาจะดีขึ้นแต่เขาก็ยังเงียบขรึมและไม่ออกไปเล่นกับเพื่อนเหมือนเช่นเคยเมื่อไอน์สไตน์อายุได้ 5 ขวบบิดาได้ส่งเข้าโรงเรียนที่ยิมเนเซียม (โรงยิม) ารดาจึงหาวิธีแก้ปัญหาให้ไอน์สไตน์โดยการให้เขาเรียนไวโอลินและเปียโนแทนแต่วิชาที่ไอน์สไตน์ให้ความสนใจมากที่สุดคือคณิตศาสตร์โดยเฉพาะวิชาเรขาคณิตเป็นวิชาที่เขาชอบมากที่สุดทำให้เขาละทิ้งวิชาอื่นยกเว้นวิชาดนตรีและเรียนวิชาอื่นได้แย่มากแม้ว่าจะทำคะแนนวิชาคณิตศาสตร์ได้ดีมากเขาก็มักจะถูกครูตำหนิอยู่เสมอต่อมาไอน์สไตน์อายุ 15 ปีกิจการโรงงานของพ่อเขาแย่ลงเนื่องจากการรวมตัวของบริษัทผลิตอุปกรณ์ไฟฟ้าและเคมีหลายแห่งทำให้โรงงานของพ่อเขาไม่สามารถจำหน่ายสินค้าได้ครอบครัวของเขาต้องย้ายไปอยู่ที่เมืองมิลาน (มิลาน) (อิตาลี) ประเทศอิตาลีแต่ไอน์สไตน์ไม่ได้ย้ายตามไปด้วยเพราะยังติดเรียนอยู่ต่อมาไอน์สไตน์ได้สอบเข้าเรียนต่อวิชาคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ที่วิทยาลัยโปลีเทคนิคเมืองซูริค (กลาง Poleytechnic ของซูริก) ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ไอน์สไตน์สอบวิชาคณิตศาสตร์ได้คะแนนดีมากหลังจากที่เขาจบหลักสูตรที่โรงเรียนมัธยม 1 ปีไอน์สไตน์ได้เข้าเรียนต่อที่วิทยาลัยเทคนิคในสาขาวิชาฟิสิกส์และคณิตศาสตร์ตามที่ได้ตั้งใจไว้หลังจากจบการศึกษาแล้วไอน์สไตน์ได้สมัครเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งเมืองซูริคแต่ได้รับการปฏิเสธต่อมาในปี ค.ศ.1902 ไอน์สไตน์ได้เจอกับเพื่อนเก่าคนหนึ่งได้ฝากงานที่สำนักงานจดทะเบียนสิทธิบัตรที่กรุงเบิร์นถึงแม้ว่าไอน์สไตน์จะไม่ชอบงานที่นี่มากนักแต่รายได้ปีละ 250 ปอนด์ซึ่งทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเขาดีขึ้นและมีโอกาสได้พบกับสิ่งประดิษฐ์ที่แปลกใหม่อีกด้วยในระหว่างที่ไอน์สไตน์ทำงานอยู่ที่นี่เขาได้ใช้เวลาส่วนหนึ่งไปกับการประดิษฐ์สิ่งของเช่นกันสิ่งประดิษฐ์ชิ้นแรกของไอน์สไตน์คือเครื่องมือบันทึกการวัดกระแสไฟฟ้าในปี ค.ศ.1903 ไอน์สไตน์ได้แต่งงานกับมิเลวามารีเพื่อนเก่าสมัยเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งเมืองซูริคและในปีเดียวกันนี้เขาได้เขียนบทความเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ให้กับนิตยสารเยอรมนีฉบับหนึ่งและในปี ค.ศ.1905 บทความเรื่องของไอน์สไตน์ก็ได้รับความสนใจและยกย่องอย่างมากบทความเรื่องนี้เป็นของทฤษฎีสัมพัทธภาพ (ทฤษฎีของทฤษฎีสัมพัทธภาพ) ซึ่งอธิบายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพลังงานกับมวลสารโดยเขียนเป็นสูตรได้ดังนี้ E = mc2 โดย E (พลังงาน) =พลังงาน m (มวล) =มวลสารของวัตถุ c =ความเร็วแสงในปี ค.ศ.1911 ไอน์สไตน์ได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์สอนวิชาฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยปราค (ปราก) ในปีต่อมาไอน์สไตน์ได้รับเชิญจากวิทยาลัยเทคนิคซึ่งเป็นโรงเรียนเก่าของเขาไอน์สไตน์ตกลงทันทีเนื่องจากเขาต้องการพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นถึงความสำคัญของเขาในระหว่างนี้มีมหาวิทยาลัยและสถาบันต่างๆ อีกหลายแห่งเชิญเขาไปสอนแต่เขาก็ปฏิเสธและเขาได้ตอบรับเป็นศาสตราจารย์พิเศษสอนที่สถาบันไกเซอร์วิลเฮล์ม (นิคมวิลเฮล์ม สถาบัน) การที่เขาตอบรับครั้งนี้เกิดขึ้นจากการได้สนทนากับพระเจ้าไกเซอร์ผู้ก่อตั้งสถาบันแห่งนี้ไอน์สไตน์รู้สึกถูกอัธยาศัยที่สนุกสนานเป็นกันเองประกอบกับความสนใจในเรื่องวิทยาศาสตร์เช่นเดียวกันและอีก 2 ปีต่อมาไอน์สไตน์ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการประจำสถาบันแห่งนี้ในปี ค.ศ.1921 ไอน์สไตน์ได้เสนอผลงานออกมาอีกชิ้นหนึ่งคือทฤษฎีการแผ่รังสี (ทฤษฎีโฟโตอิเล็ก)และจากผลงานชิ้นนี้ทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์และรางวัลจากอีกหลายสถาบันได้แก่ ค.ศ.1925 ได้รับเหรียญคอพเลย์จากราชสมาคมแห่งกรุงลอนดอน ค.ศ.1926 ได้รับเหรียญทองราชดาราศาสตร์ ค.ศ.1931 ดำรงตำแหน่งนักค้นคว้าของวิทยาลัยไครสต์เชิร์ชแห่งมหาวิทยาลัยอ็อกซฟอร์ดค.ศ.1933 เขาได้รับเชิญจากประเทศสหรัฐอเมริกาให้ดำรงตำแหน่งอธิการบดีของสถาบันบัณฑิตวิทยาลัยของมหาวิทยาลัยพรินส์ตันที่รัฐนิวเจอร์ซี่ (สถาบันศึกษาล่วงหน้าที่พรินซ์ตัน นิวเจอร์ซีย์) ไอน์สไตน์เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจวายเมื่อวันที่ 18 มิถุนายน ค.ศ.1955 หลังจากที่ไอน์สไตน์เสียชีวิตไปแล้วมีการสร้างอนุสาวรีย์รูปไอน์สไตน์ครึ่งตัวขึ้นภายในสถาบันฟิสิกส์แห่งกรุงเบอร์ลินเรียกว่าหอคอยไอน์สไตน์เพื่อระลึกถึงความสามารถของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไอน์สไตน์เกิดเมื่อวันที่ 14 มีนาคมค . ศ .1879 ที่เมืองอูล์มประเทศเยอรมนีไอน์สไตน์เป็นชาวเยอรมันแต่ก็มีเชื้อสายยิวบิดาของไอน์สไตน์เป็นเจ้าของร้านจำหน่ายเครื่องยนต์และสารเคมีชื่อว่าเฮอร์แมนไอน์สไตน์ ( Herman Einstein ) ต่อมาเมื่อไอน์สไตน์อายุได้ 1 ขวบด้จ้างครูมาสอนพิเศษให้กับไอน์สไตน์ที่บ้านโดยเฉพาะเรื่องการพูดถึงแม้ว่าการพูดของเขาจะดีขึ้นแต่เขาก็ยังเงียบขรึมและไม่ออกไปเล่นกับเพื่อนเหมือนเช่นเคยเมื่อไอน์สไตน์อายุได้ 5 ขวบ( โรงยิม ) ารดาจึงหาวิธีแก้ปัญหาให้ไอน์สไตน์โดยการให้เขาเรียนไวโอลินและเปียโนแทนแต่วิชาที่ไอน์สไตน์ให้ความสนใจมากที่สุดคือคณิตศาสตร์โดยเฉพาะวิชาเรขาคณิตเป็นวิชาที่เขาชอบมากที่สุดทำให้เขาละทิ้งวิชาอื่นและเรียนวิชาอื่นได้แย่มากแม้ว่าจะทำคะแนนวิชาคณิตศาสตร์ได้ดีมากเขาก็มักจะถูกครูตำหนิอยู่เสมอต่อมาไอน์สไตน์อายุกิจการโรงงานของพ่อเขาแย่ลง 15 .ทำให้โรงงานของพ่อเขาไม่สามารถจำหน่ายสินค้าได้ครอบครัวของเขาต้องย้ายไปอยู่ที่เมืองมิลาน ( มิลาน ) ประเทศอิตาลี ( อิตาลี ) แต่ไอน์สไตน์ไม่ได้ย้ายตามไปด้วยเพราะยังติดเรียนอยู่ที่วิทยาลัยโปลีเทคนิคเมืองซูริค ( สหพันธ์ poleytechnic ซูริค ) ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ไอน์สไตน์สอบวิชาคณิตศาสตร์ได้คะแนนดีมากหลังจากที่เขาจบหลักสูตรที่โรงเรียนมัธยม 1 ไอน์สไตน์ได้เข้าเรียนต่อที่วิทยาลัย .หลังจากจบการศึกษาแล้วไอน์สไตน์ได้สมัครเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งเมืองซูริคแต่ได้รับการปฏิเสธต่อมาในปีค .ศ .1902 ไอน์สไตน์ได้เจอกับเพื่อนเก่าคนหนึ่งได้ฝากงานที่สำนักงานจดทะเบียนสิทธิบัตรที่กรุงเบิร์นถึงแม้ว่าไอน์สไตน์จะไม่ชอบงานที่นี่มากนักแต่รายได้ปีละ 250 ปอนด์ซึ่งทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเขาดีขึ้น