- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
In a conversation on LinkedIn, one
In a conversation on LinkedIn, one person asked, "What are the characteristics of an effective teacher?" I read quite a few excellent remarks that describe what such a teacher does to be effective. I couldn't help thinking about some of my best teachers.
I had an amazing psychology professor in college. He was on fire every class period and his enthusiasm was contagious. But the things I remember most are the psychological experiments in which we participated. I remember every detail and the supporting theories because I experienced it.
My psychology professor was an effective teacher because he provided experiences that created long-term memories. In response to the LinkedIn comments, I penned the following:
"I appreciate all of the comments that have been made so far. Yet I feel there is one thing still missing. One characteristic of an effective teacher is that they don't teach. You say that is outrageous. How can an effective teacher teach without teaching?
My experience is that good teachers care about students. Good teachers know the content and know how to explain it. Good teachers expect and demand high levels of performance of students. Good teachers are great performers and storytellers that rivet their students' attention.
All of this is good but great teachers engineer learning experiences that maneuver the students into the driver's seat and then the teachers get out of the way. Students learn best by personally experiencing learning that is physical, emotional, intellectual and spiritual. John Dewey had it right in 1935 when he espoused his theories on experiential learning. Today we call this constructivism.
In The Classroom
Long past are the times when we teach content just in case a student might need it. A great teacher will devise a way to give the students an urgent reason to learn skills or knowledge and then let them show they have learned it by what they can do. This is called project-based learning.
A great teacher will keep the students wanting to come to school just to see what interesting things they will explore and discover each day. We call this inquiry.
The philosophy that supports such a great teacher is simple. Students learn best when they are in control of their learning. Students must do the heavy lifting of learning and nothing the teacher can say or do will change that. Real learning requires doing, not listening, or observing only. Yet what do we find in every public school and university? Teachers talking, talking and talking while students listen, daydream and doze. We call this lecture.
The word "teacher" implies the flow of knowledge and skills from one person to another. Whether it be a lecture, or a power point, it involves talking at the students. While that is commonly viewed as the quickest and easiest way to impart knowledge and skills, we all realize that it is not the most effective. Socrates had it right when he only answered a question with more questions and look what he produced -- some of the greatest minds that ever lived. We call this the Socratic method.
Yes, there are times when direct instruction is necessary, but only to be able to do something with that knowledge or skill, but a great teacher devises learning experiences that force all the students to be engaged much like being in the deep end of the swimming pool. Then the lesson on arm and leg strokes becomes relevant. To learn, the students must do something. We call this performance-based learning.
Taking Action
Returning to my original premise: great teachers do not teach. They stack the deck so that students have a reason to learn and in the process can't help but learn mainly by teaching themselves. This knowledge then becomes permanent and cherished rather than illusory and irrelevant.
In my book, Teaching Students To Dig Deeper: The Common Core in Action, I provide detailed ways to get students into the driver's seat and to get the teacher out of it. I also provide the teacher a reason to change the way they teach so they can in essence become let's say, "learning engineers" instead of "teachers."
How can you keep from teaching and promote true learning? Please share in the comment section below.
I had an amazing psychology professor in college. He was on fire every class period and his enthusiasm was contagious. But the things I remember most are the psychological experiments in which we participated. I remember every detail and the supporting theories because I experienced it.
My psychology professor was an effective teacher because he provided experiences that created long-term memories. In response to the LinkedIn comments, I penned the following:
"I appreciate all of the comments that have been made so far. Yet I feel there is one thing still missing. One characteristic of an effective teacher is that they don't teach. You say that is outrageous. How can an effective teacher teach without teaching?
My experience is that good teachers care about students. Good teachers know the content and know how to explain it. Good teachers expect and demand high levels of performance of students. Good teachers are great performers and storytellers that rivet their students' attention.
All of this is good but great teachers engineer learning experiences that maneuver the students into the driver's seat and then the teachers get out of the way. Students learn best by personally experiencing learning that is physical, emotional, intellectual and spiritual. John Dewey had it right in 1935 when he espoused his theories on experiential learning. Today we call this constructivism.
In The Classroom
Long past are the times when we teach content just in case a student might need it. A great teacher will devise a way to give the students an urgent reason to learn skills or knowledge and then let them show they have learned it by what they can do. This is called project-based learning.
A great teacher will keep the students wanting to come to school just to see what interesting things they will explore and discover each day. We call this inquiry.
The philosophy that supports such a great teacher is simple. Students learn best when they are in control of their learning. Students must do the heavy lifting of learning and nothing the teacher can say or do will change that. Real learning requires doing, not listening, or observing only. Yet what do we find in every public school and university? Teachers talking, talking and talking while students listen, daydream and doze. We call this lecture.
The word "teacher" implies the flow of knowledge and skills from one person to another. Whether it be a lecture, or a power point, it involves talking at the students. While that is commonly viewed as the quickest and easiest way to impart knowledge and skills, we all realize that it is not the most effective. Socrates had it right when he only answered a question with more questions and look what he produced -- some of the greatest minds that ever lived. We call this the Socratic method.
Yes, there are times when direct instruction is necessary, but only to be able to do something with that knowledge or skill, but a great teacher devises learning experiences that force all the students to be engaged much like being in the deep end of the swimming pool. Then the lesson on arm and leg strokes becomes relevant. To learn, the students must do something. We call this performance-based learning.
Taking Action
Returning to my original premise: great teachers do not teach. They stack the deck so that students have a reason to learn and in the process can't help but learn mainly by teaching themselves. This knowledge then becomes permanent and cherished rather than illusory and irrelevant.
In my book, Teaching Students To Dig Deeper: The Common Core in Action, I provide detailed ways to get students into the driver's seat and to get the teacher out of it. I also provide the teacher a reason to change the way they teach so they can in essence become let's say, "learning engineers" instead of "teachers."
How can you keep from teaching and promote true learning? Please share in the comment section below.
0/5000
ในการสนทนาบนอย่างไร LinkedIn คนถาม "บ้างลักษณะของครูที่มีประสิทธิภาพ" ฉันอ่านค่อนข้างไม่กี่แห่งที่หมายเหตุที่อธิบายถึงการเป็นครูที่ไม่มีประสิทธิภาพ ฉันไม่สามารถช่วยให้ความคิดบางอย่างของครูที่ดีที่สุดของฉันมีศาสตราจารย์จิตวิทยาการตื่นตาตื่นใจในวิทยาลัย เขาถูกไฟไหม้ทุกช่วงชั้น และความกระตือรือร้นของเขาถูกติดต่อ แต่สิ่งที่ผมจำได้ว่า มากที่สุดเราเข้าร่วมการทดลองทางจิตวิทยา ผมจำทุกรายละเอียดและทฤษฎีสนับสนุนเนื่องจากมีประสบการณ์มาศาสตราจารย์จิตวิทยาของฉันเป็นครูที่มีประสิทธิภาพเนื่องจากเขามีประสบการณ์ที่สร้างความทรงจำระยะยาว ตอบความคิดเห็นอย่างไร LinkedIn ผมเขียนต่อไปนี้:"ฉันขอบคุณความเห็นที่ได้ทำไว้ทั้งหมด แต่รู้สึกว่ามีสิ่งหนึ่งที่ยัง ขาดหายไป ลักษณะหนึ่งของครูที่มีประสิทธิภาพคือ ว่า พวกเขาไม่สอน คุณบอกว่า เป็นแขก ว่าครูที่มีประสิทธิภาพสามารถสอนโดยไม่สอนประสบการณ์ของฉันจะดูแลครูดีที่เกี่ยวกับนักเรียน ครูดีทราบเนื้อหา และรู้วิธีการอธิบายได้ ครูดีคาดหวัง และความต้องการระดับสูงของประสิทธิภาพการทำงานของนักเรียน ครูดีเป็นนักแสดงที่ดีและ storytellers ที่ rivet ความสนใจของนักทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ดี แต่ได้รับประสบการณ์เรียนรู้วิศวกรครูดีที่นักเรียนจัดทำเป็นนั่งของคนขับ แล้วครู ออกไป นักเรียนเรียนรู้ดีที่สุดโดยส่วนตัวเรียนรู้ที่เป็นทางกายภาพ อารมณ์ ทรัพย์สินทางปัญญาและทางจิตวิญญาณ จอห์น Dewey ได้ในปี 1935 เมื่อเขา espoused ทฤษฎีของเขาในการเรียนรู้ผ่านการ วันนี้เราเรียกศิลปะเค้าโครงนี้ในห้องเรียนอดีตยาวนานเป็นเวลาเมื่อเราสอนเนื้อหาในกรณีที่นักเรียนอาจจำเป็น ครูดีจะประดิษฐ์วิธีการให้นักเรียนมีเหตุผลเร่งด่วนเพื่อเรียนรู้ทักษะหรือความรู้ และให้พวกเขาแสดงพวกเขาได้เรียนรู้จากสิ่งที่พวกเขาสามารถทำ นี้คือการเรียนรู้ตามโครงการครูที่ดีจะทำให้นักเรียนอยากมาโรงเรียนเพียงเพื่อดูสิ่งใดน่าสนใจที่จะสำรวจ และค้นพบแต่ละวัน เราเรียกคำถามนี้ปรัชญาที่สนับสนุนครูดีเป็นเรื่องง่าย นักเรียนเรียนรู้ดีที่สุดเมื่ออยู่ในการควบคุมการเรียนรู้ นักเรียนต้องยกหนักการเรียนรู้ และครูสามารถพูด หรือทำสิ่งใดจะเปลี่ยน เรียนรู้ที่แท้จริงต้องทำ ไม่ฟัง หรือสังเกตเท่านั้น ยัง อะไรทำเราหาในทุกโรงเรียนและมหาวิทยาลัย ครูพูดคุย พูดและพูดในขณะที่นักเรียนฟัง เดย์ดรีม แล้ว doze เราเรียกการบรรยายนี้คำว่า "ครู" หมายถึงการไหลเวียนของความรู้และทักษะจากบุคคลหนึ่งไปยังอีก ไม่ว่าจะเป็นการบรรยาย หรือจุดไฟ เกี่ยวข้องกับการพูดที่นักเรียน ในขณะที่โดยทั่วไปดูเป็นวิธีเร็วที่สุด และง่ายที่สุดในการสอนความรู้และทักษะ เราทุกคนตระหนักว่า ไม่มีประสิทธิภาพสูงสุด โสกราตีสได้มันขวาเมื่อเขาตอบคำถาม ด้วยคำถามมากขึ้นเท่านั้น และมอง ว่าเขาผลิต - บางของจิตใจยิ่งใหญ่ที่เคยอาศัยอยู่ เราเรียกนี้วิธี Socraticใช่ มีเวลาเมื่อคำสั่งโดยตรงไม่จำเป็น แต่เพียงเพื่อให้สามารถทำงาน มีความรู้หรือทักษะที่ แต่ครูดี devises ประสบการณ์เรียนรู้ที่บังคับทั้งหมดที่นักเรียนต้องเข้าร่วมมากเหมือนอยู่ในลึกของสระว่ายน้ำ บทเรียนในจังหวะที่แขนและขาแล้ว จะเกี่ยวข้อง การเรียน นักศึกษาต้องทำบางสิ่งบางอย่าง เราเรียกประสิทธิภาพการทำงานตามที่เรียนรู้การดำเนินการความรื่นรมย์ของฉันเดิม: ครูดีสอนไม่ พวกเขากองสำรับเพื่อให้นักเรียนมีเหตุผลที่จะเรียนรู้ และกระบวนการไม่สามารถช่วยแต่เรียนรู้ โดยการสอนตัวเอง ความรู้นี้แล้วกลายเป็นถาวร และหวงแหนมากกว่า illusory และไม่เกี่ยวข้องในหนังสือของฉัน สอนนักเรียนไปขุดลึก: เดอะทั่วไปหลักในการดำเนินการ ฉันให้รายละเอียดวิธี การรับนักเรียนเข้าไปในนั่งของคนขับ และรับครูจากนั้น นอกจากนี้ยังให้เหตุผลการเปลี่ยนวิธีสอนเพื่อจะนั้งกลายเป็นเราพูด "เรียนวิศวกร" แทน "ครู" ครูวิธีสามารถให้การสอน และส่งเสริมการเรียนรู้จริงหรือไม่ กรุณาแบ่งปันในส่วนข้อคิดเห็นด้านล่าง
การแปล กรุณารอสักครู่..
In a conversation on LinkedIn, one person asked, "What are the characteristics of an effective teacher?" I read quite a few excellent remarks that describe what such a teacher does to be effective. I couldn't help thinking about some of my best teachers.
I had an amazing psychology professor in college. He was on fire every class period and his enthusiasm was contagious. But the things I remember most are the psychological experiments in which we participated. I remember every detail and the supporting theories because I experienced it.
My psychology professor was an effective teacher because he provided experiences that created long-term memories. In response to the LinkedIn comments, I penned the following:
"I appreciate all of the comments that have been made so far. Yet I feel there is one thing still missing. One characteristic of an effective teacher is that they don't teach. You say that is outrageous. How can an effective teacher teach without teaching?
My experience is that good teachers care about students. Good teachers know the content and know how to explain it. Good teachers expect and demand high levels of performance of students. Good teachers are great performers and storytellers that rivet their students' attention.
All of this is good but great teachers engineer learning experiences that maneuver the students into the driver's seat and then the teachers get out of the way. Students learn best by personally experiencing learning that is physical, emotional, intellectual and spiritual. John Dewey had it right in 1935 when he espoused his theories on experiential learning. Today we call this constructivism.
In The Classroom
Long past are the times when we teach content just in case a student might need it. A great teacher will devise a way to give the students an urgent reason to learn skills or knowledge and then let them show they have learned it by what they can do. This is called project-based learning.
A great teacher will keep the students wanting to come to school just to see what interesting things they will explore and discover each day. We call this inquiry.
The philosophy that supports such a great teacher is simple. Students learn best when they are in control of their learning. Students must do the heavy lifting of learning and nothing the teacher can say or do will change that. Real learning requires doing, not listening, or observing only. Yet what do we find in every public school and university? Teachers talking, talking and talking while students listen, daydream and doze. We call this lecture.
The word "teacher" implies the flow of knowledge and skills from one person to another. Whether it be a lecture, or a power point, it involves talking at the students. While that is commonly viewed as the quickest and easiest way to impart knowledge and skills, we all realize that it is not the most effective. Socrates had it right when he only answered a question with more questions and look what he produced -- some of the greatest minds that ever lived. We call this the Socratic method.
Yes, there are times when direct instruction is necessary, but only to be able to do something with that knowledge or skill, but a great teacher devises learning experiences that force all the students to be engaged much like being in the deep end of the swimming pool. Then the lesson on arm and leg strokes becomes relevant. To learn, the students must do something. We call this performance-based learning.
Taking Action
Returning to my original premise: great teachers do not teach. They stack the deck so that students have a reason to learn and in the process can't help but learn mainly by teaching themselves. This knowledge then becomes permanent and cherished rather than illusory and irrelevant.
In my book, Teaching Students To Dig Deeper: The Common Core in Action, I provide detailed ways to get students into the driver's seat and to get the teacher out of it. I also provide the teacher a reason to change the way they teach so they can in essence become let's say, "learning engineers" instead of "teachers."
How can you keep from teaching and promote true learning? Please share in the comment section below.
I had an amazing psychology professor in college. He was on fire every class period and his enthusiasm was contagious. But the things I remember most are the psychological experiments in which we participated. I remember every detail and the supporting theories because I experienced it.
My psychology professor was an effective teacher because he provided experiences that created long-term memories. In response to the LinkedIn comments, I penned the following:
"I appreciate all of the comments that have been made so far. Yet I feel there is one thing still missing. One characteristic of an effective teacher is that they don't teach. You say that is outrageous. How can an effective teacher teach without teaching?
My experience is that good teachers care about students. Good teachers know the content and know how to explain it. Good teachers expect and demand high levels of performance of students. Good teachers are great performers and storytellers that rivet their students' attention.
All of this is good but great teachers engineer learning experiences that maneuver the students into the driver's seat and then the teachers get out of the way. Students learn best by personally experiencing learning that is physical, emotional, intellectual and spiritual. John Dewey had it right in 1935 when he espoused his theories on experiential learning. Today we call this constructivism.
In The Classroom
Long past are the times when we teach content just in case a student might need it. A great teacher will devise a way to give the students an urgent reason to learn skills or knowledge and then let them show they have learned it by what they can do. This is called project-based learning.
A great teacher will keep the students wanting to come to school just to see what interesting things they will explore and discover each day. We call this inquiry.
The philosophy that supports such a great teacher is simple. Students learn best when they are in control of their learning. Students must do the heavy lifting of learning and nothing the teacher can say or do will change that. Real learning requires doing, not listening, or observing only. Yet what do we find in every public school and university? Teachers talking, talking and talking while students listen, daydream and doze. We call this lecture.
The word "teacher" implies the flow of knowledge and skills from one person to another. Whether it be a lecture, or a power point, it involves talking at the students. While that is commonly viewed as the quickest and easiest way to impart knowledge and skills, we all realize that it is not the most effective. Socrates had it right when he only answered a question with more questions and look what he produced -- some of the greatest minds that ever lived. We call this the Socratic method.
Yes, there are times when direct instruction is necessary, but only to be able to do something with that knowledge or skill, but a great teacher devises learning experiences that force all the students to be engaged much like being in the deep end of the swimming pool. Then the lesson on arm and leg strokes becomes relevant. To learn, the students must do something. We call this performance-based learning.
Taking Action
Returning to my original premise: great teachers do not teach. They stack the deck so that students have a reason to learn and in the process can't help but learn mainly by teaching themselves. This knowledge then becomes permanent and cherished rather than illusory and irrelevant.
In my book, Teaching Students To Dig Deeper: The Common Core in Action, I provide detailed ways to get students into the driver's seat and to get the teacher out of it. I also provide the teacher a reason to change the way they teach so they can in essence become let's say, "learning engineers" instead of "teachers."
How can you keep from teaching and promote true learning? Please share in the comment section below.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ในการสนทนาใน LinkedIn , คนหนึ่งถามว่า " อะไรคือคุณลักษณะของครูที่มีคุณภาพ ? ผมอ่านแล้วค่อนข้างไม่กี่ ที่ยอดเยี่ยม กล่าวว่า อธิบายว่า เป็นครูที่ไม่ได้ผล ผมไม่สามารถช่วยคิดเกี่ยวกับบางส่วนของครูที่ดีที่สุดของฉัน . . .
ผมมีศาสตราจารย์จิตวิทยาที่น่าตื่นตาตื่นใจในวิทยาลัย เขาถูกไฟไหม้ทุกชั้น ระยะเวลาและความกระตือรือร้นของเขาเป็นโรคติดต่อแต่สิ่งที่ผมจำได้มากที่สุดคือการทดลองทางจิตวิทยาที่เราเข้าร่วมด้วย ผมจำได้ทุกรายละเอียดและสนับสนุนทฤษฎี เพราะผมมีประสบการณ์มัน
อาจารย์จิตวิทยาของผม เป็นครูที่มีประสิทธิภาพ เพราะเขาจะให้ประสบการณ์ที่สร้างความทรงจำระยะยาว ในการตอบสนองต่อ LinkedIn ข้อคิดเห็น ที่ผมเขียนต่อไปนี้ :
" ผมขอขอบคุณทุกความคิดเห็นที่ได้รับการทำเพื่อให้ห่างไกล แต่ผมรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งหนึ่งที่ขาดหายไป หนึ่งลักษณะของครูที่มีคุณภาพ คือ ว่า พวกเขาไม่สอน คุณพูดแบบนั้นอีก วิธีสามารถเป็นครูที่มีประสิทธิภาพ สอนโดยไม่สอน ?
ประสบการณ์ของฉัน ว่า ดี ครูดูแลนักเรียน ครูที่ดีรู้เนื้อหาและรู้วิธีที่จะอธิบายมันครูที่ดี คาดหวังและความต้องการสูง ระดับการปฏิบัติของนักเรียน ครูที่ดีเป็นนักแสดงและเป็นผู้เล่าเรื่องที่ยึดความสนใจของนักเรียน
ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ดี แต่ที่ดีครูวิศวกรประสบการณ์การซ้อมรบนักเรียนเข้าไปในที่นั่งคนขับการเรียนรู้แล้วครู ออกไปเลย นักเรียนเรียนรู้ที่ดีที่สุดโดยบุคคลประสบการเรียนรู้ที่เป็นทางกายภาพอารมณ์ สติปัญญา และจิตวิญญาณ จอห์น ดิวอี้มีขวาใน 2478 เมื่อเขายอมรับในทฤษฎีของเขาในการเรียนรู้จากประสบการณ์ . วันนี้เราเรียกสรรค์นี้
ยาวที่ผ่านมาในชั้นเรียนเป็นครั้งเมื่อเราสอนเนื้อหาเพียงในกรณีที่ นักศึกษาอาจต้องใช้มันครูที่ดีจะหาทางให้คนเหตุผลเร่งด่วนเพื่อเรียนรู้ทักษะ หรือความรู้ และให้พวกเขาแสดงให้พวกเขาได้เรียนรู้จากสิ่งที่พวกเขาสามารถทำ นี่เรียกว่า การเรียนรู้แบบโครงงาน
ครูที่ดีจะทำให้นักเรียนอยากมาโรงเรียนแค่เห็นอะไรที่น่าสนใจที่พวกเขาจะสำรวจและค้นพบในแต่ละวัน เราโทรไปสอบถามนี้
ปรัชญาที่สนับสนุน เช่น การเป็นครูที่ดีได้ง่าย นักเรียนเรียนรู้ได้ดีที่สุดเมื่อพวกเขาอยู่ในการควบคุมการเรียนของตน นักศึกษาต้องยกของหนักเรียนอะไรครูสามารถทำหรือพูดเพื่อจะเปลี่ยนแปลงมันได้ การเรียนรู้ที่แท้จริงต้องทำ ไม่ใช่ฟังหรือสังเกตเท่านั้น แต่สิ่งที่เราพบในทุกโรงเรียนและมหาวิทยาลัย ครูพูดพูดแล้วก็พูดในขณะที่นักเรียนฟัง และเพ้อเคลิ้ม . เราเรียกการบรรยายนี้
" ครู " หมายถึงการไหลของความรู้และทักษะจากบุคคลหนึ่งไปยังอีก ไม่ว่าจะเป็นการบรรยาย หรือ Power Point ที่ เกี่ยวข้องกับการพูดคุยที่นักเรียน ในขณะที่ที่ปกติจะดูเป็นวิธีที่เร็วและง่ายที่สุดในการถ่ายทอดความรู้และทักษะ เราทุกคนตระหนักดีว่ามันไม่ได้เป็น มีประสิทธิภาพมากที่สุดโสเครติสได้มันขวาเมื่อเขาเพียงตอบคำถามด้วยคำถามเพิ่มเติมและดูสิ่งที่เขาผลิตบางส่วนของจิตใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมา เราเรียกสิ่งนี้ว่ากรรมวิธีโสกราตีส .
ค่ะ มีครั้งเมื่อการสอนโดยตรงเป็นสิ่งที่จำเป็น แต่จะไม่สามารถทำอะไรกับความรู้หรือทักษะแต่ครูผู้ยิ่งใหญ่สร้างประสบการณ์การเรียนรู้ที่บังคับให้นักเรียนทุกคนได้มีส่วนร่วมมากเหมือนอยู่ในปลายลึกของสระว่ายน้ำ แล้วบทเรียนบนแขน ขา ลาย กลายเป็นที่เกี่ยวข้อง เรียน นักเรียนจะต้องทำอะไรบางอย่าง เราเรียกสิ่งนี้ว่า การกระทำผลงานการเรียนรู้
กลับไปสถานที่เดิม : ครูที่ดีไม่สอนพวกเขาตั้งสำรับไพ่ เพื่อให้นักเรียนมี เหตุผล เรียนรู้ และในกระบวนการที่ไม่สามารถช่วย แต่ส่วนใหญ่ โดยสอนให้เรียนรู้ด้วยตนเอง ความรู้นี้แล้วจะกลายเป็นถาวรและหวงแหนมากกว่าลวงตาและไม่เกี่ยวข้อง .
ในหนังสือของฉัน , สอนนักเรียนที่จะขุดลึก : หลักทั่วไปในวิธีดำเนินการ ผมให้รายละเอียดให้นักเรียนเข้าไปในที่นั่งคนขับและจะให้ครูไปผมยังให้ครูเหตุผลที่จะเปลี่ยนวิธีที่พวกเขาสอนให้พวกเขาสามารถในสาระสำคัญเป็นสมมติว่า การเรียนรู้ " วิศวกร " แทนที่จะเป็น " ครู "
วิธีที่คุณสามารถเก็บจากการสอน และส่งเสริมการเรียนรู้ที่แท้จริง ? กรุณาแบ่งปันในส่วนความคิดเห็นด้านล่าง .
ผมมีศาสตราจารย์จิตวิทยาที่น่าตื่นตาตื่นใจในวิทยาลัย เขาถูกไฟไหม้ทุกชั้น ระยะเวลาและความกระตือรือร้นของเขาเป็นโรคติดต่อแต่สิ่งที่ผมจำได้มากที่สุดคือการทดลองทางจิตวิทยาที่เราเข้าร่วมด้วย ผมจำได้ทุกรายละเอียดและสนับสนุนทฤษฎี เพราะผมมีประสบการณ์มัน
อาจารย์จิตวิทยาของผม เป็นครูที่มีประสิทธิภาพ เพราะเขาจะให้ประสบการณ์ที่สร้างความทรงจำระยะยาว ในการตอบสนองต่อ LinkedIn ข้อคิดเห็น ที่ผมเขียนต่อไปนี้ :
" ผมขอขอบคุณทุกความคิดเห็นที่ได้รับการทำเพื่อให้ห่างไกล แต่ผมรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งหนึ่งที่ขาดหายไป หนึ่งลักษณะของครูที่มีคุณภาพ คือ ว่า พวกเขาไม่สอน คุณพูดแบบนั้นอีก วิธีสามารถเป็นครูที่มีประสิทธิภาพ สอนโดยไม่สอน ?
ประสบการณ์ของฉัน ว่า ดี ครูดูแลนักเรียน ครูที่ดีรู้เนื้อหาและรู้วิธีที่จะอธิบายมันครูที่ดี คาดหวังและความต้องการสูง ระดับการปฏิบัติของนักเรียน ครูที่ดีเป็นนักแสดงและเป็นผู้เล่าเรื่องที่ยึดความสนใจของนักเรียน
ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ดี แต่ที่ดีครูวิศวกรประสบการณ์การซ้อมรบนักเรียนเข้าไปในที่นั่งคนขับการเรียนรู้แล้วครู ออกไปเลย นักเรียนเรียนรู้ที่ดีที่สุดโดยบุคคลประสบการเรียนรู้ที่เป็นทางกายภาพอารมณ์ สติปัญญา และจิตวิญญาณ จอห์น ดิวอี้มีขวาใน 2478 เมื่อเขายอมรับในทฤษฎีของเขาในการเรียนรู้จากประสบการณ์ . วันนี้เราเรียกสรรค์นี้
ยาวที่ผ่านมาในชั้นเรียนเป็นครั้งเมื่อเราสอนเนื้อหาเพียงในกรณีที่ นักศึกษาอาจต้องใช้มันครูที่ดีจะหาทางให้คนเหตุผลเร่งด่วนเพื่อเรียนรู้ทักษะ หรือความรู้ และให้พวกเขาแสดงให้พวกเขาได้เรียนรู้จากสิ่งที่พวกเขาสามารถทำ นี่เรียกว่า การเรียนรู้แบบโครงงาน
ครูที่ดีจะทำให้นักเรียนอยากมาโรงเรียนแค่เห็นอะไรที่น่าสนใจที่พวกเขาจะสำรวจและค้นพบในแต่ละวัน เราโทรไปสอบถามนี้
ปรัชญาที่สนับสนุน เช่น การเป็นครูที่ดีได้ง่าย นักเรียนเรียนรู้ได้ดีที่สุดเมื่อพวกเขาอยู่ในการควบคุมการเรียนของตน นักศึกษาต้องยกของหนักเรียนอะไรครูสามารถทำหรือพูดเพื่อจะเปลี่ยนแปลงมันได้ การเรียนรู้ที่แท้จริงต้องทำ ไม่ใช่ฟังหรือสังเกตเท่านั้น แต่สิ่งที่เราพบในทุกโรงเรียนและมหาวิทยาลัย ครูพูดพูดแล้วก็พูดในขณะที่นักเรียนฟัง และเพ้อเคลิ้ม . เราเรียกการบรรยายนี้
" ครู " หมายถึงการไหลของความรู้และทักษะจากบุคคลหนึ่งไปยังอีก ไม่ว่าจะเป็นการบรรยาย หรือ Power Point ที่ เกี่ยวข้องกับการพูดคุยที่นักเรียน ในขณะที่ที่ปกติจะดูเป็นวิธีที่เร็วและง่ายที่สุดในการถ่ายทอดความรู้และทักษะ เราทุกคนตระหนักดีว่ามันไม่ได้เป็น มีประสิทธิภาพมากที่สุดโสเครติสได้มันขวาเมื่อเขาเพียงตอบคำถามด้วยคำถามเพิ่มเติมและดูสิ่งที่เขาผลิตบางส่วนของจิตใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมา เราเรียกสิ่งนี้ว่ากรรมวิธีโสกราตีส .
ค่ะ มีครั้งเมื่อการสอนโดยตรงเป็นสิ่งที่จำเป็น แต่จะไม่สามารถทำอะไรกับความรู้หรือทักษะแต่ครูผู้ยิ่งใหญ่สร้างประสบการณ์การเรียนรู้ที่บังคับให้นักเรียนทุกคนได้มีส่วนร่วมมากเหมือนอยู่ในปลายลึกของสระว่ายน้ำ แล้วบทเรียนบนแขน ขา ลาย กลายเป็นที่เกี่ยวข้อง เรียน นักเรียนจะต้องทำอะไรบางอย่าง เราเรียกสิ่งนี้ว่า การกระทำผลงานการเรียนรู้
กลับไปสถานที่เดิม : ครูที่ดีไม่สอนพวกเขาตั้งสำรับไพ่ เพื่อให้นักเรียนมี เหตุผล เรียนรู้ และในกระบวนการที่ไม่สามารถช่วย แต่ส่วนใหญ่ โดยสอนให้เรียนรู้ด้วยตนเอง ความรู้นี้แล้วจะกลายเป็นถาวรและหวงแหนมากกว่าลวงตาและไม่เกี่ยวข้อง .
ในหนังสือของฉัน , สอนนักเรียนที่จะขุดลึก : หลักทั่วไปในวิธีดำเนินการ ผมให้รายละเอียดให้นักเรียนเข้าไปในที่นั่งคนขับและจะให้ครูไปผมยังให้ครูเหตุผลที่จะเปลี่ยนวิธีที่พวกเขาสอนให้พวกเขาสามารถในสาระสำคัญเป็นสมมติว่า การเรียนรู้ " วิศวกร " แทนที่จะเป็น " ครู "
วิธีที่คุณสามารถเก็บจากการสอน และส่งเสริมการเรียนรู้ที่แท้จริง ? กรุณาแบ่งปันในส่วนความคิดเห็นด้านล่าง .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- สี
- ปล่าว ไม่มีอะไร
- เป็นประเทศเสรีทั้งทางเศรษฐกิจ การเมือง แ
- Balcony
- Have you ever done sex
- I'll see what i can do
- ดาว
- 小时
- สวัสดีทุกคนวันนี้ฉันจะมาเขียนเรียงความให
- Be a good boy.
- It depends on your taste.
- ocean quest
- For date.
- farmer
- The qualitative evaluation of the system
- การเพิ่มขึ้นของประชากรผู้สูงอายุส่งผลให้
- dilemma
- But to study and work there must be atte
- generally
- ใกล้พัทยา
- เราทุกคนเลยต้องรีบเก็บของกลับ
- would you pass me that glass please
- เช็ค
- The skin abscission is complete, But all
