P.O.V. [Name]I looked down at the c

P.O.V. [Name]

I looked down at the creature that I had killed. I couldn't help but feel sorry for these things. They are born violent and It's in their nature to seek destruction. I just wish there was some way we could fix that.

"That was cool." I heard a voice say. When I turned I saw that the voice belonged to Momo.

"What?" I asked looking at her a little a confused.

"The way you handled that so calmly. It was really cool." She said looking at me. I don't really know what to think about this I mean no one has ever really said anything like that to me before. Well no one besides Lala.

I then looked at her and smiled. After I had gotten a good look at her I realized that she was actually pretty cute. "Thank and for what it's worth you're really pretty." I said looking at her.

She then for whatever reason smiled. "Thank you and you're quite handsome." She said looking at me. In all honesty I didn't know how to respond to this.

So I did the only thing that made sense and just said "thanks" when I did she smiled and my men finally got up. "Take this one to the ship and we can leave tomorrow." I said looking at them.

The two of them nodded and tried to lift the creature up. Momo and Lala looked at them and were about to help. I put a hand on each of their shoulders and nodded.

"Don't interfere. I am their higher up and as such am taking them on their first mission. I am to give my evaluation on them when we return to my planet. This is more or less just a test for them." I said looking at them.

Lala then looked at me a little confused and spoke. "Those two are you kidding me. They are a joke and-" she began and I cut her off.

"I am quite aware of this. However if someone doesn't pass their evaluation with a 20 or above they are kicked out of the military. I'd rather not see two dedicated soldiers like them kicked out because they couldn't get a good review." I said looking at them.

Lala nodded and left. I two started to leave until I felt a hand on my shoulder. I turned and saw Momo looking at me. "[Name] there is something I want to show you." She said looking at me.

I nodded and followed her. We must have walked for what felt like hours until we finally reached a small garden. I then smiled as I looked at all the plants.

Some of these plants are indeed rare and extremely hard to grow. "My sister told me that you like rare talents well I have an unusal connection with nature and was hoping that this would impress you." She said looking at me.

I then looked at some of the flowers and without thinking responded. "Well no need to hope anymore I fully impressed with this display. It is indeed a rare and unusual talent that I hope you can one day harness." I said looking at her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

P.O.V. [ชื่อ]ผมมองลงที่สิ่งมีชีวิตที่ฉันได้ฆ่า ฉันไม่สามารถช่วย แต่สงสารสิ่งเหล่านี้ พวกเขาจะเกิดความรุนแรง และมีในธรรมชาติของพวกเขาเพื่อค้นหาทำลาย ผมเพียงต้องมีบางวิธีที่เราสามารถแก้ไขปัญหาที่"ที่ไม่เย็น" ผมได้ยินเสียงที่พูด เมื่อฉันเปิด ผมเห็นว่า เสียงเป็นโมโม"อะไร" ถามดูเธอ สับสนเล็กน้อยที่"วิธีคุณจัดการที่ให้สงบ ได้เย็นจริงๆ" เธอบอกว่า ฉัน จริง ๆ ไม่คิดว่าเรื่องนี้ผมหมายถึง ไม่ได้จริง ๆ เคยกล่าวว่า อะไรเช่นนั้นฉันก่อน ไม่ดีหนึ่งนอกจากลาลาผมมองเธอ แล้วยิ้ม หลังจากที่ฉันมีอากาศดูดีเธอ ฉันรู้ว่า เธอน่ารักสวยจริง "ขอบคุณ และตัวอะไรมันของ worth คุณสวยจริงๆ" เธอกล่าวเธอเหตุผลใดแล้วยิ้ม "ขอบคุณและคุณรู้สึกหล่อมาก" เธอบอกว่า ฉัน ในความซื่อสัตย์สุจริตทุกฉันไม่ทราบวิธีการตอบสนองนี้ ดังนั้นฉันได้สิ่งเดียวที่ทำให้ความรู้สึก และเพียงกล่าวว่า "ขอบคุณ" เมื่อฉันได้ เธอยิ้ม และผู้ชายของฉันจนได้ค่า "ใช้กับเรือ และเราสามารถปล่อยให้พรุ่งนี้" ดูกล่าวเขาทั้งสองพยักหน้า และพยายามยกสิ่งมีชีวิต Momo และลาลามองพวกเขา และจะช่วย ฉันใส่มือบนไหล่ของพวกเขาแต่ละ และพยักหน้า"ไม่ต้องไปรบกวน ผมของพวกเขาสูงขึ้น และเป็นเช่น:พาให้พวกเขาในภารกิจแรกของพวกเขา ฉันจะให้การประเมินของฉันที่พวกเขาไปโลกของฉัน นี้เป็นมากหรือน้อยเพียงทดสอบสำหรับพวกเขา" ดูกล่าวลาลาแล้วมองที่ฉันสับสนเล็กน้อยและพูด "ทั้งสองเป็นคุณล้อเล่นฉัน มีตลก และ - "เธอเริ่ม และฉันตัดเธอ"ผมทราบค่อนข้างนี้ อย่างไรก็ตาม ถ้าคนไม่ผ่านการประเมินของพวกเขา ด้วย 20 ขึ้นไป พวกเขาถูกเตะออกจากทหาร ฉันไม่ต้องการดูสองเฉพาะทหารเหมือนพวกเขาเตะออกได้เนื่องจากพวกเขาไม่ได้เห็นดีกัน" ดูกล่าวลาลาพยักหน้า และซ้าย ผมสองเริ่มที่จะปล่อยจนรู้สึกมือบนไหล่ของฉัน ฉันเปิด และเห็น Momo ฉัน "[ชื่อ] เป็นสิ่งที่ต้องการคุณ" เธอบอกว่า ฉันผมพยักหน้า และตามเธอ เราต้องมีเดินเพื่ออะไรรู้สึกเหมือนชั่วโมงจนกระทั่งเรามาถึงสวนขนาดเล็กสุด ฉันแล้วยิ้ม ตามผมมองที่พืชทุกชนิด บางส่วนของพืชเหล่านี้มีจริงหายาก และยากมากที่จะเติบโต "พี่บอกผมว่า คุณชอบความสามารถหายากดีผมเชื่อม unusal กับธรรมชาติ และหวังว่า นี้จะประทับใจคุณ" เธอบอกว่า ฉันผมแล้วมองที่ดอกไม้ และไม่ มีความคิดที่ตอบสนอง "ดีไม่ต้องหวังว่าอีกอย่างที่ผมประทับใจกับการแสดงผลนี้ เป็นจริงพรสวรรค์แปลก และหายากที่ใจหวังคุณวันหนึ่งรัด" เธอกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

POV [ชื่อ] ผมมองลงไปที่สิ่งมีชีวิตที่ผมได้ฆ่า ฉันไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกเสียใจสำหรับสิ่งเหล่านี้ พวกเขาจะเกิดความรุนแรงและมันอยู่ในธรรมชาติของพวกเขาที่จะแสวงหาการทำลาย ฉันเพียงแค่ต้องการมีวิธีบางอย่างที่เราสามารถแก้ไขปัญหาที่. "นั่นคือเย็น." ผมได้ยินเสียงพูด เมื่อผมหันผมเห็นว่าเสียงเป็น Momo. "คืออะไร" ฉันถามมองเธอเล็กน้อยสับสน. "วิธีที่คุณจัดการที่ทำให้ใจเย็น. มันเจ๋งจริงๆ." เธอบอกว่ามองมาที่ฉัน ผมไม่ทราบจริงๆสิ่งที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ผมหมายถึงไม่มีใครได้เคยกล่าวว่าจริงๆอะไรอย่างนั้นกับฉันก่อน ดีไม่มีใครนอกเหนือจากลาลา. จากนั้นผมก็มองไปที่เธอและยิ้ม หลังจากที่ผมได้มาดูดีที่เธอฉันรู้ว่าเธอเป็นคนสวยน่ารักจริง "ขอบคุณสำหรับสิ่งที่คุ้มค่าคุณสวยจริงๆ." ผมบอกว่ามองเธอ. จากนั้นเธอก็ด้วยเหตุผลใดก็ตามยิ้ม "ขอบคุณและคุณหล่อมากทีเดียว." เธอบอกว่ามองมาที่ฉัน ในความซื่อสัตย์สุจริตทั้งหมดผมไม่ทราบวิธีการตอบสนองนี้. ดังนั้นผมจึงเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ความรู้สึกและเพียงแค่บอกว่า "ขอบคุณ" เมื่อฉันไม่เธอยิ้มและผู้ชายของฉันในที่สุดก็ลุกขึ้น "เอาคนนี้ไปที่เรือและเราสามารถปล่อยให้วันพรุ่งนี้." ผมบอกว่ามองพวกเขา. พวกเขาทั้งสองพยักหน้าและพยายามที่จะยกสิ่งมีชีวิตขึ้นมา Momo และลาลามองที่พวกเขาและกำลังจะช่วยให้ ฉันใส่มือในแต่ละไหล่ของพวกเขาและพยักหน้า. "อย่ายุ่ง. ผมของพวกเขาสูงขึ้นไปและเป็นเช่นนี้กำลังพาพวกเขาในภารกิจแรกของพวกเขา. ฉันจะให้การประเมินผลของฉันเกี่ยวกับพวกเขาเมื่อเรากลับไปที่ดาวเคราะห์ของฉัน. นี้ จะมากหรือน้อยเพียงการทดสอบสำหรับพวกเขา. " ผมบอกว่ามองพวกเขา. ลาลาแล้วมองมาที่ฉันสับสนเล็กน้อยและพูด "ทั้งสองที่คุณหลอกฉัน. พวกเขาเป็นเรื่องตลก and-" เธอเริ่มต้นและผมตัดเธอออก. "ผมค่อนข้างตระหนักถึงเรื่องนี้. แต่ถ้ามีคนไม่ผ่านการประเมินผลของพวกเขาด้วย 20 หรือสูงกว่าพวกเขาจะถูกเตะออกจาก ทหาร. ฉันไม่ต้องการเห็นทหารสองคนที่ทุ่มเทเช่นพวกเขาเตะออกเพราะพวกเขาไม่สามารถได้รับการตรวจสอบที่ดี. " ผมบอกว่ามองพวกเขา. ลาลาพยักหน้าและด้านซ้าย ผมทั้งสองเริ่มต้นที่จะออกจนผมรู้สึกว่ามือบนไหล่ของฉัน ผมหันและเห็น Momo มองมาที่ฉัน "[ชื่อ] มีบางสิ่งที่ฉันต้องการที่จะแสดงให้คุณเห็น." เธอบอกว่ามองผม. ผมพยักหน้าและเดินตามเธอ เราจะต้องได้เดินสำหรับสิ่งที่รู้สึกเหมือนชั่วโมงจนในที่สุดเราก็มาถึงสวนขนาดเล็ก จากนั้นผมก็ยิ้มผมมองที่พืชทั้งหมด. บางส่วนของพืชเหล่านี้เป็นจริงที่หายากและยากมากที่จะเติบโต "น้องสาวของฉันบอกฉันว่าคุณต้องการความสามารถที่หายากดีฉันมีการเชื่อมต่อ unusal กับธรรมชาติและหวังว่าเรื่องนี้จะสร้างความประทับใจให้คุณ." เธอบอกว่ามองมาที่ฉัน. ฉันแล้วมองไปที่บางส่วนของดอกไม้และตอบโดยไม่ต้องคิด "ดีไม่จำเป็นต้องหวังอีกต่อไปผมประทับใจอย่างเต็มที่กับการแสดงผลนี้. มันย่อมเป็นความสามารถที่หายากและแปลกที่ฉันหวังว่าคุณสามารถลากวันหนึ่ง." ผมบอกว่ามองไปที่เธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พีโอวี [ ชื่อ ]ฉันก้มลงมองสิ่งมีชีวิตที่ฉันฆ่า ฉันไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกเสียใจกับสิ่งนี้ พวกเขาจะเกิดความรุนแรง และมันอยู่ในธรรมชาติของพวกเขาที่จะแสวงหาการทำลาย ฉันแค่หวังว่ามันจะมีหนทางที่เราสามารถแก้ไขมันได้" เจ๋งมาก " ผมได้ยินเสียงพูด เมื่อผมหันไปก็เห็นเสียงของโมโมะ" อะไร ? " ฉันบอกให้มองเธอเล็กน้อยสับสน" วิธีที่คุณจัดการให้สงบนิ่ง มันเย็นจริงๆ " เธอพูด มองฉัน ผมไม่รู้จริงๆว่าต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ผมหมายถึงไม่มีใครเคยพูดแบบนี้กับผมมาก่อน ก็ไม่มีใครนอกจากลาล่า .ฉันมองเธอและยิ้ม หลังจากที่ผมได้ดู ดี ที่ เธอ ฉันรู้ว่าเธอน่ะน่ารัก " ขอบคุณ และที่สำคัญเธอสวยจริงๆ " ฉันพูดมองไปที่เธอเธอยิ้มแล้วไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม " ขอบคุณ คุณหล่อมาก " เธอกล่าวว่า มองที่ฉัน ด้วยความสัตย์จริงผมไม่ได้รู้วิธีการตอบสนองต่อนี้ฉันทำสิ่งเดียวที่ทำให้ความรู้สึกและพูด " ขอบคุณ " เมื่อเธอยิ้มและคนของฉันในที่สุดก็ขึ้น " . เอานี้ไปเรือ และเราสามารถไปพรุ่งนี้ " ฉันพูดมองไปที่พวกเขาทั้งสองคนพยักหน้าและพยายามที่จะยกสิ่งมีชีวิตขึ้น โมโม่ และลาล่ามองพวกเขาและกำลังจะช่วย ผมเอามือไปจับไหล่ของพวกเขาแต่ละ และพยักหน้า" อย่ามายุ่ง ผมของพวกเขาและที่สูงขึ้น เช่น กำลังจะพาพวกเขาในภารกิจแรกของพวกเขา ผมให้ประเมินผลนั้น เมื่อเรากลับไปที่ดาวของฉัน นี้จะมากหรือน้อยเพียงทดสอบพวกเขา กล่าวว่า " ผมมองพวกเขาลาลา แล้วมองที่ฉันสับสนเล็กน้อยและพูด " สองคนนี่คุณล้อฉันเล่นแน่ พวกเขาเป็นตลกและ - " เธอเริ่มตัดผมของเธอออก" ผมค่อนข้างระวังเรื่องนี้อยู่ แต่ถ้าใครไม่ผ่านการประเมินด้วย 20 ขึ้นไป พวกเขาจะขับออกจากทหาร ฉันไม่อยากเห็นสองโดยเฉพาะทหาร เหมือนขับออกเพราะพวกเขาไม่สามารถได้รับความคิดเห็นดี กล่าวว่า " ผมมองพวกเขาลาล่าพยักหน้าแล้ว เราสองคนเริ่มทิ้งจนฉันรู้สึกว่ามีมือวางบนไหล่ของฉัน ฉันหันไปดู เห็น โมโมะมองฉัน " [ ชื่อ ] มีบางสิ่งที่ฉันต้องการจะแสดงให้คุณ . " เธอกล่าวว่ามองที่ฉันฉันพยักหน้ารับและเดินตามเธอ เราต้องเดิน แล้วรู้สึกเหมือนเป็นชั่วโมง จนในที่สุดเราก็มาถึงสวนเล็กๆ ฉันยิ้มขณะที่ผมมองพืชทั้งหมดบางส่วนของพืชเหล่านี้ได้แน่นอน หา ยาก และยากมากที่จะเติบโต . " น้องสาวของฉันบอกฉันว่าคุณชอบหายากความสามารถฉันมีการเชื่อมต่อ unusal กับธรรมชาติและหวังว่านี้จะประทับใจคุณ . " เธอกล่าวว่ามองที่ฉันผมมองที่บางส่วนของดอกไม้ และโดยไม่คิดตอบโต้ " ก็ไม่ต้องหวังแล้ว อย่างประทับใจกับการแสดงนี้ มันเป็นพรสวรรค์ที่หายากและผิดปกติที่ฉันหวังว่าคุณสามารถวันหนึ่งเทียม " ฉันว่ามองเธออยู่