My Autobiography by Romulo del Carp

My Autobiography
by Romulo del Carpio
Read other essays by Romulo del Carpio
My name is Romulo. I was born in Chiclayo City. Chiclayo is the north of Peru. I lived there for 25 years. My father was Jorge Del Carpio. He was a retired public employee. My mother is Maria Ines Sanchez. She always has been a hoursewife, and always has stayed at home, and taken care of her family.

My parents have eight boys. Six of their sons are married. Four sons are returned missionaries and the younger son is serving his mission in Bolivia. My oldest brother lives in New York. The second lives in Berna, Switzerland. The sixth lives in Utah, and the last is serving a mission in Bolivia.

My family joined the Church in 1973. The testimony of my father was very important for me, because the Gospel taught him many things. It taught him order in the life. He always told us never to depart from the gospel, because this was very important in our lives.

I studied in grade school in the school named San Jose from 1978 to 1982. I had only one teacher. She was Elizabeth Puicon and my best friends were Alfonso Becerra and Jose De Los Santos. Actually they are professional. My school was near my house and I always went walking to the school.

I studied in high school in a school named Politecnico from 1983 to 1987. In this school I had many friends very good. I started to play basketball until became to play for my school. I always liked the Math. Almost always I didn't study, but in the courses in letters I always was worried.

Later I studied at the University from 1988 to 1992 in the architecture program. When I studied in the University played basketball for the school, and had many friends. When I finished the University the University had two good friends. One is name Luis, and the other is Carlos we were always studying and playing.

When I finished the University. I had to do my thesis of graduation and I choose design a Vacation Center in a place out of the City. This was one of the best jobs that I did.

I after graduated as an architect. I started work in a company of the government for three years. I later worked for a private company for one year, and at last worked for the Administrative Offices of the Church in Peru for three years. For this work I went to many places in my country and others countries like Bolivia, Ecuador, Colombia and Chile. My work was design and supervisor of construction of chapels. Almost every week I was traveling to different places.

When I was kid I liked to know others countries. And when I was 26 years old. I decided travel to USA. I saw Miami and thought that it was beautiful. I felt very strange because everyone spoke English, and I couldnํt communicate with any people. After that trip I decided to travel again, and in September 1999.I traveled for the second time and went to visit others friends and my brother in New York. In this trip I saw many cities such as New York, New Jersey, Utah, and Houston. During this trip I met new friends, and they spoke to me about their studies in the United States, and the possibility to study a Master of Business administration (MBA).

When I came to my country and my work, I spoke with the manager, and told him about my trip and my goals of studying for a MBA in the USA. He gave me all his help, and in November I decided to apply to BYU. Everything was very easy for me to come here.

I thought that the Lord was pleased that I came to this place. When I arrived here I didnํt understand anything. It was very difficult for me, because I only studied English in my country for four months and only four hours a week. I was worried, because thought that I would never learn English, but now I am studying in the English language Center (ELC) at BYU, and every time I learn many things and now I think to can learn English.

Now I am happy here in Provo, because I am working in the gym at BYU. I am in a excellent ward. My bishop, councilors and members are very good. Also I have good friends and roommates. They are always help me with the pronunciation of the English. During this time I really will miss my family, especially my mother and my brothers. I will also miss my City and my friends. When I arrived here it was very difficult for me because I didn't know anything, the food and the customs are very different.

Finally, after I finish study English. I want to study a MBA. Later I want to go back to my country to continue my work.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัตชีวประวัติของฉัน โดยสวายและ del คช่วย อ่านบทความอื่น ๆ โดยสวายและ del คช่วยชื่อของฉันคือ ความ ผมเกิดในชิคลาโยเมือง ชิคลาโยอยู่ทางตอนเหนือของเปรู ผมมีอยู่ 25 ปี พ่อของฉันก็สวายและ Del Jorge เขาเป็นพนักงานสาธารณะที่เกษียณ แม่ของฉันเป็นมาเรีย Ines ซานเชซ เธอเสมอแล้วการ hoursewife และเสมอได้พักที่บ้าน และดำเนินการดูแลครอบครัวของเธอพ่อแม่ของฉันมีผู้ชายแปด หกของบุตรของพวกเขามาแต่งงานกัน ชายสี่จะมีศาสนา และลูกน้องคือบริการภารกิจของเขาในโบลิเวีย พี่ชายของฉันอาศัยอยู่ในนิวยอร์ก ชีวิตที่สองใน Berna สวิตเซอร์แลนด์ ชีวิตหกในยูทาห์ และสุดท้ายคือบริการภารกิจในโบลิเวียครอบครัวเข้าร่วมศาสนจักรในปี 1973 คำให้การของพ่อเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับฉัน เพราะพระกิตติคุณสอนเขาหลายอย่าง มันสอนสั่งในชีวิตเขา เขามักจะบอกว่า เราไม่เคยได้ออกเดินทางจากพระกิตติคุณ เวลานี้สำคัญมากในชีวิตของเราผมเรียนในโรงเรียนชั้นประถมในโรงเรียนชื่อ San Jose จาก 1978-2525 ผมครูหนึ่งเท่านั้น เธอเป็นเอลิซาเบธ Puicon และเพื่อนที่ดีที่สุดถูก Alfonso Becerra และ Jose De Los Santos จริง พวกเขาเป็นมืออาชีพ โรงเรียนของฉันใกล้บ้านของฉัน และฉันเสมอก็เดินไปโรงเรียนผมเรียนในโรงเรียนมัธยมปลายในโรงเรียนที่มีชื่อว่า Politecnico จากปี 1983 ถึงปี 1987 ในโรงเรียนนี้ ผมมีเพื่อนมากดีมาก ผมเริ่มที่จะเล่นบาสเกตบอลจนกลายเป็นการ เล่นสำหรับโรงเรียนของฉัน ฉันมักจะชอบคณิตศาสตร์ มักไม่ได้เรียน แต่ในหลักสูตรอักษร เสมอกังวลต่อมาผมเรียนที่มหาวิทยาลัยจาก 1988 ถึง 1992 ในสถาปัตยกรรม เมื่อผมเรียนในมหาวิทยาลัยเล่นบาสเกตบอลโรงเรียน และมีเพื่อนมาก เมื่อเสร็จแล้วมหาวิทยาลัยมหาวิทยาลัยได้สองเพื่อนที่ดี หนึ่งคือชื่อหลุยส์ และอื่น ๆ ที่เป็นคาร์ลอสเรามักจะได้เรียน และเล่นเมื่อผมจบมหาวิทยาลัย ผมจะทำวิทยานิพนธ์ของการศึกษาของฉัน และเลือกออกแบบศูนย์การพักผ่อนในเมือง นี้เป็นงานที่ดีที่สุดที่ผมทำอย่างใดอย่างหนึ่งผมหลังจากจบศึกษาเป็นสถาปนิก เริ่มทำงานในบริษัทของรัฐบาล 3 ปี ผมทำงานให้บริษัทเอกชนภายหลังหนึ่งปี และในที่สุด ทำงานสำหรับสำนักบริหารของศาสนจักรในเปรู 3 ปี สำหรับงานนี้ ผมไปหลายที่ในประเทศของฉันและอื่น ๆ ประเทศเช่นโบลิเวีย เอกวาดอร์ โคลอมเบีย และชิลี งานของฉันถูกออกแบบและควบคุมงานก่อสร้างโบสถ์ เกือบทุกสัปดาห์ผมได้เดินทางไปสถานต่าง ๆเมื่อฉันเป็นเด็ก ฉันรู้จักประเทศคนอื่น และเมื่อผมอายุ 26 ปี ผมตัดสินใจเดินทางไปประเทศสหรัฐอเมริกา ผมเห็นไมอามี และคิดว่า สวยงาม ผมรู้สึกแปลกมาก เพราะทุกคนพูดภาษาอังกฤษ และฉัน couldnํt สื่อสารกับผู้ใด หลังจากการเดินทางที่ ผมตัดสินใจเดินทางอีกครั้ง และในเดือนกันยายน 1999.I เดินทางครั้งสอง และไปเยี่ยมผู้อื่นเพื่อนและพี่ในนิวยอร์ก ในทริปนี้ ผมเห็นหลายเมืองเช่นนิวยอร์ก นิวเจอร์ซีย์ ยูทาห์ และฮุสตัน ในระหว่างการเดินทางครั้งนี้ ผมได้พบกับเพื่อนใหม่ และพวกเขาพูดกับผมเกี่ยวกับการศึกษาต่อในสหรัฐอเมริกา และโอกาสที่จะศึกษาการบริหารหลักของธุรกิจ (MBA)มาที่ประเทศของฉันและงานของฉัน ฉันพูดกับผู้จัดการ และบอกเขาเกี่ยวกับการเดินทางและเป้าหมายของการเรียน MBA ในอเมริกาของฉัน เขาให้ฉันช่วยเขา และในเดือนพฤศจิกายน ผมตัดสินใจใช้ BYU เสร็จง่ายมากสำหรับผมที่จะมาที่นี่ฉันคิดว่า พระเจ้าพอใจว่า เรามาที่นี้ เมื่อผมมาถึงที่นี่ฉัน didnํt เข้าใจอะไร มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉัน เพราะผมเรียนภาษาอังกฤษในประเทศของฉันสี่เดือน และเพียงสี่ชั่วโมงต่อสัปดาห์เท่านั้น กังวล เพราะคิดว่า ฉันจะไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษ แต่ตอนนี้ ฉันกำลังเรียนภาษาอังกฤษศูนย์ (ELC) ที่ BYU และทุกครั้งที่ฉันได้เรียนรู้ หลายสิ่ง และตอนนี้ฉันคิดว่า จะสามารถเรียนรู้ภาษาไทยตอนนี้ มีความสุขค่ะที่นี่ในโพรโว เพราะฉันทำงานในห้องยิมที่ BYU ใน ward ยอดเยี่ยมค่ะ อธิการของฉัน councilors และสมาชิกจะดีมาก นอกจากนี้ยัง ได้เพื่อนดีและเพื่อนร่วมห้อง พวกเขาอยู่เสมอช่วยฉัน ด้วยการออกเสียงของภาษาอังกฤษ ในช่วงเวลานี้ จริง ๆ จะคิดถึงครอบครัวของฉัน แม่ของฉันและพี่ นอกจากนี้คนเมืองของฉันและเพื่อนของฉัน เมื่อมาถึงที่นี่ มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉัน เพราะฉันไม่รู้อะไร อาหาร และศุลกากรมีความแตกต่างในที่สุด หลังจากเสร็จสิ้นเรียนภาษาอังกฤษ อยากเรียนต่อปริญญาโท ต่อมาอยากจะกลับไปประเทศของฉันต้องการทำงานของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตชีวประวัติของฉัน
โดยโรมูโลเดลคาร์พ
อ่านเรียงความอื่น ๆ โดยโรมูโลเดลคาร์พ
ชื่อของฉันคือโรมูโล ผมเกิดในเมืองชิคลาโย Chiclayo อยู่ทางเหนือของเปรู ผมอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 25 ปี พ่อของฉันเป็น Jorge Del คาร์พ เขาเป็นพนักงานเกษียณสาธารณะ แม่ของฉันคือมาเรียซานเชซ Ines เธอมักจะได้รับการ hoursewife และมักจะมีอยู่ที่บ้านและได้รับการดูแลครอบครัวของเธอ. พ่อแม่ของฉันมีชายแปด หกของลูกชายของเขาจะแต่งงาน ลูกชายสี่คนจะถูกส่งกลับมิชชันนารีและลูกชายคนเล็กคือการให้บริการภารกิจของเขาในโบลิเวีย พี่ชายคนโตของฉันอาศัยอยู่ในนิวยอร์ก ชีวิตที่สองใน Berna วิตเซอร์แลนด์ ชีวิตที่หกในยูทาห์และสุดท้ายคือการให้บริการปฏิบัติภารกิจในโบลิเวีย. ครอบครัวของฉันเข้าร่วมในคริสตจักรในปี 1973 คำเบิกความของพ่อของฉันเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับผมเพราะพระเยซูสอนเขาหลายสิ่งหลายอย่าง มันสอนให้เขาเพื่อที่ในชีวิต เขามักจะบอกกับเราว่าไม่เคยที่จะออกจากพระกิตติคุณเพราะนี่คือสิ่งที่สำคัญมากในชีวิตของเรา. ผมเรียนในโรงเรียนประถมศึกษาในโรงเรียนชื่อซานโฮเซ่จากปี 1978 ที่จะปี 1982 ฉันมีเพียงครูคนหนึ่ง เธอเป็นเอลิซาเบ Puicon และเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันถูกอัลฟองโซ Becerra และ Jose de Los Santos จริงๆแล้วพวกเขาเป็นมืออาชีพ โรงเรียนของฉันอยู่ใกล้บ้านของฉันและฉันมักจะไปเดินไปโรงเรียน. ผมเรียนอยู่ในโรงเรียนมัธยมในโรงเรียนชื่อ Politecnico จากปี 1983 ปี 1987 ในโรงเรียนนี้ผมมีเพื่อนหลายคนที่ดีมาก ผมเริ่มที่จะเล่นบาสเกตบอลจนกลายเป็นที่จะเล่นให้กับโรงเรียนของฉัน ฉันมักจะชอบคณิตศาสตร์ เกือบตลอดเวลาผมไม่ได้เรียน แต่ในหลักสูตรในตัวอักษรที่ฉันมักจะเป็นห่วง. ต่อมาผมเรียนที่มหาวิทยาลัย 1988-1992 ในโปรแกรมสถาปัตยกรรม เมื่อผมเรียนในมหาวิทยาลัยเล่นบาสเกตบอลสำหรับโรงเรียนและมีเพื่อนหลายคน เมื่อฉันเสร็จมหาวิทยาลัยมหาวิทยาลัยมีสองเป็นเพื่อนที่ดี หนึ่งเป็นชื่อหลุยส์และอื่น ๆ ที่เป็นคาร์ลอเราได้เสมอการศึกษาและการเล่น. เมื่อฉันเสร็จมหาวิทยาลัย ผมต้องทำวิทยานิพนธ์ของฉันที่จบการศึกษาและฉันเลือกออกแบบศูนย์เที่ยวในสถานที่ออกจากเมือง นี่เป็นหนึ่งในงานที่ดีที่สุดที่ฉันไม่. ฉันหลังจากที่จบการศึกษาเป็นสถาปนิก ผมเริ่มทำงานใน บริษัท ของรัฐบาลเป็นเวลาสามปีที่ผ่านมา ผมมาทำงานให้กับ บริษัท เอกชนเป็นเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาและที่ทำงานให้กับการบริหารงานของคริสตจักรในเปรูเป็นเวลาสามปี สำหรับงานนี้ผมไปหลายสถานที่ในประเทศและอื่น ๆ ของฉันประเทศเช่นโบลิเวียเอกวาดอร์โคลอมเบียและชิลี งานของฉันคือการออกแบบและผู้บังคับบัญชาของการก่อสร้างโบสถ์ เกือบทุกสัปดาห์ผมเดินทางไปยังสถานที่ที่แตกต่างกัน. เมื่อฉันเป็นเด็กฉันชอบที่จะรู้ว่าประเทศอื่น ๆ และเมื่อผมอายุ 26 ปี ผมจึงตัดสินใจเดินทางไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา ผมเห็นไมอามีและคิดว่ามันเป็นภาพที่สวยงาม ผมรู้สึกแปลกมากเพราะทุกคนพูดภาษาอังกฤษและฉัน couldn ํ T สื่อสารกับคนใด หลังจากการเดินทางที่ผมตัดสินใจที่จะเดินทางอีกครั้งและในเดือนกันยายน 1999.I เดินทางเป็นครั้งที่สองและไปเยี่ยมเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ และพี่ชายของฉันในนิวยอร์ก ในการเดินทางครั้งนี้ผมเห็นหลาย ๆ เมืองเช่น New York, New Jersey, ยูทาห์และฮุสตัน ในระหว่างการเดินทางครั้งนี้ผมได้พบกับเพื่อนใหม่และพวกเขาก็พูดกับผมเกี่ยวกับการศึกษาของพวกเขาในประเทศสหรัฐอเมริกาและเป็นไปได้ในการศึกษาปริญญาโทบริหารธุรกิจ (MBA) a. เมื่อฉันมาถึงประเทศและการทำงานของผมผมได้พูดคุยกับผู้จัดการ และบอกเขาเกี่ยวกับการเดินทางและเป้าหมายของฉันเรียน MBA ในสหรัฐอเมริกาของฉัน เขาให้ฉันความช่วยเหลือของเขาทั้งหมดและในเดือนพฤศจิกายนฉันตัดสินใจที่จะนำไปใช้กับ BYU ทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับผมที่จะมาที่นี่. ผมคิดว่าพระเจ้าเป็นความยินดีที่ผมมาถึงสถานที่แห่งนี้ เมื่อผมมาถึงที่นี่ฉัน didn ํ T เข้าใจอะไร มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับผมเพราะผมเรียนภาษาอังกฤษในประเทศของฉันเป็นเวลาสี่เดือนและมีเพียงสี่ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ฉันเป็นห่วงเพราะคิดว่าฉันไม่เคยจะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ แต่ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาอยู่ในศูนย์ภาษาอังกฤษ (ELC) ที่ BYU และทุกครั้งที่ผมได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างและตอนนี้ฉันคิดว่าจะสามารถเรียนภาษาอังกฤษทุก. ตอนนี้ผมมีความสุขที่นี่ ในโพรโวเพราะฉันทำงานในโรงยิมที่ BYU ฉันอยู่ในวอร์ดที่ดีเยี่ยม บิชอปของฉันที่ปรึกษาและสมาชิกที่ดีมาก นอกจากนี้ผมมีเพื่อนที่ดีและเพื่อนร่วมห้อง พวกเขามักจะช่วยฉันด้วยการออกเสียงของภาษาอังกฤษ ในช่วงเวลานี้ผมจะคิดถึงครอบครัวของฉันโดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่ของฉันและพี่น้องของฉัน ฉันยังจะคิดถึงเมืองและเพื่อนของฉัน เมื่อผมมาถึงที่นี่มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับผมเพราะผมไม่ได้รู้อะไร, อาหารและประเพณีที่แตกต่างกันมาก. ในที่สุดหลังจากที่ผมจบการศึกษาภาษาอังกฤษ ฉันต้องการที่จะศึกษาปริญญาโทบริหารธุรกิจ ต่อมาผมต้องการที่จะกลับไปยังประเทศของฉันเพื่อดำเนินการต่อการทำงานของฉัน