It started raining pretty heavily t

It started raining pretty heavily today. Because the rain and wind started making our travels pretty difficult, I decided it was best to stop somewhere. Luckily, after only a short while of trudging in the rain, I noticed a 'Rest Station' 30 meters off the side of the road. We pulled up and left the carriages outside as we went in. A group of peddlers who had entered before us and a party of average-looking adventurers appeared frightened the moment they saw me enter. They were emitting quite a bit of blood lust, so I took out two barrels of sake that ended up being passed around to everyone that was there.

That disarmed the situation for the time being. I sold the materials we had gained since we started our journey, such as the Turtle Snake shells and some personal effects that had been looted from the corpses of the adventurers in the mountain. I also took part in a small bit of trading as well.

At first, the humans were still quite frightened of me, but after Blacksmith-san walked in, they gradually calmed down and opened up. Later, a human and a beast who entered the Rest Station were surprised by my existence, but ended up not attacking because they felt the atmosphere was enough to judge that I wasn't dangerous. I could have eaten them if they decided to fight me. It's almost a shame they didn't. Around noon, the Sisters had prepared lunch with some of the other humans of our convoy. We were invited to gamble after we finished eating, and I decided to participate because I had the time. Winning some extra gold never hurt either.

The game they were playing was similar to blackjack. After a brief description of the rules, I decided I would play with the money I looted from back at the mountain. The results ended in a total victory on my part. This is, in part, due to my [Greater Fortune] and my [Luck]. The merchants continued to play until I had literally stripped them bare. After I sorted through all of my winnings, I returned some articles and their clothing since I was only interested in some of the items that I had won.

I didn't return their money or the supplies, but it didn't feel right to see a naked man standing in front of me. There was also a sort of guilty feeling there, since using my abilities in a gambling match was kind of like cheating.

I spent most of the day at the rest station because the rain didn't seem like it was going to let up. I probably would have been able to keep going with the Skeleton Horses since the carriage has a roof installed, but I thought it was best to wait until the rain stopped since there wasn't any hurry.

I practiced some combat [Arts] and battle styles with Dhammi-chan and Redhead in a corner of the Rest Station to kill some time. Though they seemed to have found their own unique fighting styles, their attacks are a bit plain, and they tend to rely too much on their natural skills. Therefore, I think they need to train more.

So for the time being, I decided to give a lecture about the necessity of learning how to refine their skills. After that, I decided to practice with some of my own abilities, such as [Wind Demon's Gale] and [Burning Demon's Flame].

Thanks to my knowledge from my previous life, I remember all of the martial arts that I had been taught, and with the [Arts] skill, teaching them should not be too difficult.

During my practice with Dhammi-chan and Redhead, some of the adventurers were watching us and suddenly walked up and wanted to join in on the lesson. Among them, there were several individuals with either [Job-Boxer], [Job-Swordsman], and/or [Job-Warrior]. I pulled out some wooden spears and wooden swords from my item box and handed them over to the new group.

Although I tried my best to hold back to my bare minimum, and even though I was against an entire crowd, I suppose I was just too strong for them. After several minutes, most of them were lying on the ground, unconscious. It was a good exercise, but a bit too short. After that, everyone left and went about their business.

I wonder why...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเริ่มฝนตกวันนี้สวยมาก เนื่องจากฝนและลมเริ่มต้นการเดินทางของเราสวยยาก ฉันตัดสินใจก็ควรหยุดไหน โชคดี หลังระยะสั้นๆ ในขณะที่ของ trudging ในสายฝน ฉันสังเกตเห็น 'เหลือสถานี' 30 เมตรออกด้านถนน เราดึงขึ้น และซ้ายนับนอกเป็นเลย กลุ่มของ peddlers ที่ได้ป้อนก่อนเราและพรรคของกำลังเฉลี่ย adventurers ปรากฏกลัวในขณะที่พวกเขาเห็นฉันใส่ พวกเขาได้เปล่งของเลือดลัสท์ ดังนั้นฉันเอาออกสองถังของสาเกที่สิ้นสุดจะส่งผ่านรอบทุกคนที่มีที่ขจัดอารมณ์ของสถานการณ์ในระยะนี้ ผมขายวัสดุที่เราได้รับตั้งแต่เราเริ่มการเดินทางของเรา หอยงูและบางลักษณะส่วนบุคคลที่ได้รับ looted จากศพของ adventurers ในภูเขา นอกจากนี้ฉันยังเอาส่วนเล็กน้อยของการซื้อขายเช่นในตอนแรก มนุษย์ก็ยังคงค่อนข้างกลัวของฉัน แต่หลังจากลานประลองซังเดินใน พวกเขาค่อย ๆ สงบลง และเปิด ภายหลัง มนุษย์และสัตว์ที่ป้อนสถานีเหลือถูกประหลาดใจ โดยการดำรงอยู่ของฉัน แต่สิ้นสุดการโจมตี เพราะพวกเขารู้สึกบรรยากาศไม่เพียงพอที่จะตัดสินว่า ไม่ค่อยอันตรายไม่ ฉันสามารถกินพวกเขาหากพวกเขาตัดสินใจที่จะต่อสู้กับฉัน อยู่เกือบจะไม่ รอบเที่ยง น้องสาวจะได้เตรียมอาหารกลางวันกับบางส่วนของมนุษย์ของขบวนของเรา เราได้เชิญแทงหลังจากเราเสร็จกิน และฉันตัดสินใจเข้าร่วม เพราะผมมีเวลา ชนะทองบางพิเศษไม่เคยทำร้ายอย่างใดอย่างหนึ่งพวกเขาได้เล่นเกมได้เหมือนกับกระบอง หลังจากคำอธิบายโดยย่อของกฎ ฉันตัดสินใจฉันจะเล่นกับเงินที่ผม looted จากภูเขา ผลสิ้นสุดในชัยชนะทั้งหมดในส่วนของฉัน อยู่ ในส่วน [โชค] ของฉันและของฉัน [โชคมากกว่า] ร้านค้าที่ยังคงเล่นจนผมมีอักษรปล้นพวกเขาเปลือย หลังจากที่ผมเรียงลำดับทั้งหมดของรายได้ของฉัน ฉันกลับบทความบางและเสื้อผ้าของพวกเขาตั้งแต่ผมเฉพาะในบางรายการที่ผมชนะไม่ได้กลับการเงินหรือวัสดุ แต่มันไม่ได้ใจดูคนเปลือยยืนอยู่หน้าฉัน นอกจากนี้ยังมีการเรียงลำดับของความรู้สึก เนื่องจากใช้ความสามารถของฉันในการจับคู่เล่นพนันถูกชนิดเช่นโกงผมใช้เวลาเกือบทั้งวันที่สถานีอื่น ๆ เนื่องจากฝนไม่เหมือนมันกำลังจะให้ค่า ฉันคงจะได้สามารถเก็บไป ด้วยโครงกระดูกม้าเนื่องจากรถมีหลังคาติดตั้ง แต่คิดแล้วก็ควรรอฝนหยุดเนื่องจากรีบร้อนใด ๆ เลยฉันฝึกฝนต่อสู้ [ศิลปะ] บางและลักษณะการต่อสู้กับ Dhammi จันทร์แดงในมุมของสถานีพักผ่อนฆ่าเวลา แม้พวกเขาดูเหมือนจะพบลักษณะการต่อสู้ของตนเองเฉพาะ โจมตีเป็นบิตธรรมดา และต้องอาศัยทักษะของพวกเขาเป็นธรรมชาติมากเกินไป ดังนั้น ฉันคิดว่า พวกเขาต้องฝึกเพิ่มเติมดังนั้น เวลาถูก ฉันตัดสินใจให้บรรยายเกี่ยวกับการเรียนรู้วิธีการปรับแต่งทักษะของพวกเขา หลังจากนั้น ฉันตัดสินใจไปด้วยความสามารถของตัวเอง เช่น [ลมปีศาจ Gale] และ [เปลวไฟเผาไหม้อสูร]ด้วยความรู้ของฉันจากชีวิตก่อนหน้านี้ ผมจำได้ว่า ศิลปะการต่อสู้ที่ผมได้รับการสอนทั้งหมด และ มี [ศิลปะ] ทักษะ สอนไม่ควรยากเกินไประหว่างปฏิบัติของฉันกับ Dhammi จันทร์แดง บาง adventurers ที่กำลังเฝ้าดูเราก็เดินขึ้น และอยากร่วมในบทเรียน ในหมู่พวกเขา มีหลายบุคคล ด้วยอย่างใดอย่างหนึ่ง [งานนักมวย], [งานสุสาน], หรือ [งานนักรบ] ผมดึงไม้หอกและดาบไม้บางอย่างจากกล่องสินค้าของฉัน และมอบให้กับกลุ่มใหม่แม้ ว่าฉันพยายามพยายามเหนี่ยวรั้งการขั้นต่ำของฉันเปลือย และแม้ ว่าผมกับฝูงชนทั้งหมด ฉันคิดว่า ฉันไม่แข็งแกร่งเพียงเกินไปสำหรับพวกเขา หลังจากหลายนาที ส่วนใหญ่ของพวกเขาได้นอนอยู่บนพื้นดิน สติ มันเป็นการออกกำลังที่ดี แต่สั้นเกินไปหน่อย หลังจากนั้น ทุกคนทิ้ง และไปเกี่ยวกับธุรกิจฉันสงสัยว่า ทำไม...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเริ่มมีฝนตกอย่างหนักในวันนี้สวย เพราะฝนตกและลมเริ่มต้นการเดินทางของเรายากสวยฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะหยุดที่ใดที่หนึ่ง โชคดีที่หลังจากนั้นเพียงสั้น ๆ ในขณะที่ trudging ในสายฝนผมสังเกตเห็น 'สถานี Rest' 30 เมตรจากด้านข้างของถนน เราดึงขึ้นและออกจากรถม้านอกขณะที่เราเดินใน. กลุ่มของเร่ที่เข้ามาก่อนที่เราและพรรคของนักผจญภัยเฉลี่ยมองปรากฏกลัวขณะที่พวกเขาเห็นฉันใส่ พวกเขาถูกเปล่งค่อนข้างบิตของความต้องการทางเพศในเลือดดังนั้นฉันเอาเงินสองบาร์เรลประโยชน์ที่จบลงด้วยการถูกส่งไปรอบ ๆ เพื่อให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่น. ที่ปลดสถานการณ์ในเวลานั้นเป็น ผมขายวัสดุที่เราได้รับตั้งแต่เราเริ่มต้นการเดินทางของเราเช่นเปลือกหอยงูเต่าและผลกระทบส่วนบุคคลบางส่วนที่ได้รับการปล้นจากศพของนักผจญภัยในภูเขา ฉันยังมีส่วนร่วมในบิตขนาดเล็กของการซื้อขายเป็นอย่างดี. ตอนแรกที่มนุษย์ยังคงค่อนข้างกลัวของฉัน แต่หลังจากที่ช่างตีเหล็กซังเดินเข้ามาในพวกเขาค่อยๆสงบลงและเปิดขึ้น ต่อมามนุษย์และสัตว์ที่เข้ามาพักรถสถานีประหลาดใจโดยการดำรงอยู่ของฉัน แต่จบลงด้วยการโจมตีไม่ได้เพราะพวกเขารู้สึกว่าบรรยากาศก็เพียงพอที่จะตัดสินว่าฉันไม่ได้เป็นอันตราย ฉันจะได้กินพวกเขาหากพวกเขาตัดสินใจที่จะต่อสู้ฉัน มันเกือบจะอัปยศพวกเขาไม่ได้ รอบเที่ยงน้องสาวได้เตรียมอาหารกลางวันกับบางส่วนของมนุษย์คนอื่น ๆ ของขบวนรถของเรา เราได้รับเชิญไปเล่นการพนันหลังจากที่เราเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารและฉันตัดสินใจที่จะเข้าร่วมเพราะผมมีเวลา ชนะบางทองพิเศษไม่เคยเจ็บทั้ง. เกมพวกเขากำลังเล่นคล้ายกับกระบอง หลังจากคำอธิบายสั้น ๆ ของกฎที่ผมตัดสินใจว่าผมจะเล่นด้วยเงินผมปล้นจากด้านหลังที่เป็นภูเขา ผลจบลงด้วยชัยชนะทั้งหมดในส่วนของฉัน นี่คือในส่วนหนึ่งเนื่องจากการของฉัน [มหานครฟอร์จูน] และฉัน [โชค] ร้านค้าที่ยังคงเล่นจนกว่าฉันจะได้ปล้นแท้จริงพวกเขาเปลือย หลังจากที่ผมเรียงลำดับผ่านทั้งหมดของการชนะของฉันฉันกลับบางบทความและเสื้อผ้าของพวกเขาตั้งแต่ผมสนใจเฉพาะในบางส่วนของรายการที่ผมได้รับรางวัล. ฉันไม่ได้คืนเงินของพวกเขาหรือวัสดุสิ้นเปลือง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าสิทธิที่จะ เห็นคนเปลือยกายยืนอยู่ในด้านหน้าของฉัน นอกจากนี้ยังได้รับการจัดเรียงของความรู้สึกผิดมีตั้งแต่การใช้ความสามารถของฉันในการแข่งขันการเล่นการพนันถูกชนิดเช่นโกง. ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของวันที่สถานีส่วนที่เหลือเพราะฝนไม่ได้ดูเหมือนว่ามันกำลังจะปล่อยให้ขึ้น ผมก็อาจจะได้รับสามารถที่จะให้ไปกับโครงกระดูกม้าตั้งแต่สายการบินที่มีการติดตั้งหลังคา แต่ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะรอจนกว่าฝนหยุดตั้งแต่มีไม่รีบร้อนใด ๆ . ฉันฝึกการต่อสู้ [ศิลปะ] และการต่อสู้ รูปแบบที่มี Dhammi จังและแดงในมุมของสถานีที่เหลือเพื่อฆ่าเวลา แม้ว่าพวกเขาดูเหมือนจะได้พบเอกลักษณ์ของตัวเองรูปแบบการต่อสู้การโจมตีของพวกเขาเป็นบิตธรรมดาและพวกเขามีแนวโน้มที่จะพึ่งพามากเกินไปในทักษะธรรมชาติของพวกเขา ดังนั้นผมคิดว่าพวกเขาจะต้องฝึกมากขึ้น. ดังนั้นในขณะนี้ผมตัดสินใจที่จะให้การบรรยายเกี่ยวกับความจำเป็นในการเรียนรู้วิธีการปรับแต่งทักษะของพวกเขา หลังจากนั้นฉันตัดสินใจที่จะปฏิบัติกับบางส่วนของความสามารถของตัวเองอย่างเช่น [พายุปีศาจลม] และ [เปลวไฟปีศาจเผาไหม้ของ]. ขอขอบคุณความรู้มาจากอดีตชาติของฉันฉันจำทั้งหมดของศิลปะการต่อสู้ที่ผมได้รับการสอน, และมี [ศิลปะ] ทักษะการเรียนการสอนให้พวกเขาไม่ควรจะยากเกินไป. ในระหว่างการฝึกของฉันกับ Dhammi จังและแดงบางส่วนของนักผจญภัยที่ได้ดูเราและก็เดินขึ้นและต้องการที่จะเข้าร่วมในบทเรียน ในหมู่พวกเขามีหลายบุคคลที่มีทั้ง [Job-นักมวย], [Job-ดาบ] และ / หรือ [Job-นักรบ] ผมดึงออกมาหอกไม้บางและดาบไม้จากช่องรายการของฉันและส่งพวกเขาไปยังกลุ่มใหม่. ถึงแม้ว่าผมจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะถือกลับไปยังขั้นต่ำเปลือยของฉันและแม้ว่าฉันอยู่กับฝูงชนทั้งที่ฉันคิดว่าฉันเป็นเพียง ที่แข็งแกร่งเกินไปสำหรับพวกเขา หลังจากผ่านไปหลายนาทีมากที่สุดของพวกเขาได้นอนอยู่บนพื้นหมดสติ มันเป็นออกกำลังกายที่ดี แต่บิตที่สั้นเกินไป หลังจากนั้นทุกคนซ้ายและไปเกี่ยวกับธุรกิจของพวกเขา. ผมสงสัยว่าทำไม ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝนตกหนักมากเลยวันนี้ เพราะฝนและลม เริ่มทำเดินทางของเราค่อนข้างยาก ฉันตัดสินใจว่ามันเป็นที่ดีที่สุดที่จะหยุดที่ไหนสักแห่ง โชคดีที่หลังจากนั้นเพียงไม่นาน ของต้องมาเดินในสายฝน ผมสังเกตเห็น ' ' พักสถานี 30 เมตรปิดด้านข้างของถนน เราดึงขึ้นและออกจากรถม้าข้างนอกที่เราเข้าไปกลุ่มพ่อค้าเร่ที่ได้เข้าก่อนเรา และ บุคคลที่เฉลี่ยมองหานักผจญภัยปรากฏตกใจทันทีที่เห็นผมใส่ พวกเขาเปล่งไม่น้อยหลงใหลในเลือด ก็เลยเอาสองถังสาเกที่สิ้นสุดถูกส่งต่อให้ทุกคนที่มี

ที่เอาชนะสถานการณ์ในตอนนี้ ผมขายวัสดุที่เราได้รับเมื่อเราเริ่มต้นการเดินทางของเราเช่น งูเต่าหอยและผลกระทบส่วนบุคคลที่ถูกขโมยมาจากศพของนักผจญภัยในภูเขา ผมยังเอาส่วนหนึ่งในบิตขนาดเล็กของการซื้อขายเป็นอย่างดี

ตอนแรก มนุษย์ก็ยังคงค่อนข้างกลัว แต่เมื่อช่างตีเหล็กซานเดินเข้ามา พวกเขาค่อยๆ สงบลง และเปิด ต่อมามนุษย์และสัตว์ที่เข้าพักสถานีประหลาดใจโดยตัวตนของผม แต่ก็ไม่ได้โจมตีเพราะพวกเขารู้สึกบรรยากาศก็เพียงพอที่จะตัดสินว่าผมไม่ได้อันตราย ผมจะกินพวกเขาหากพวกเขาตัดสินใจที่จะสู้กับฉัน มันเป็นความอัปยศที่พวกเขาไม่ได้ทำ ประมาณเที่ยงๆ พี่น้องได้เตรียมอาหารกลางวันกับบางของมนุษย์อื่น ๆของขบวนของเราเราได้รับเชิญไปเล่นหลังเราทานข้าวเสร็จ ฉันตัดสินใจที่จะมีส่วนร่วม เพราะผมมีเวลา ชนะทองบางพิเศษไม่เคยเจ็บเหมือนกัน

เกมที่พวกเขากำลังเล่นที่คล้ายกับแบล็คแจ๊ . หลังจากคำอธิบายสั้น ๆของกฎ ฉันตัดสินใจที่จะเล่นด้วยเงินที่ผมขโมยมาจากกลับไปที่ภูเขา ผลจบลงด้วยชัยชนะทั้งหมดในส่วนของฉัน นี้ ในส่วนเนื่องจากฉัน [ มากกว่า ] ] โชคโชค [ . พ่อค้ายังคงเล่นจนกว่าจะได้หมายปล้นพวกเขาเปลือย หลังจากที่ฉันเรียงลำดับทั้งหมดของการชนะของฉัน ฉันกลับบางบทความและเสื้อผ้าของพวกเขาตั้งแต่ผมสนใจเฉพาะในบางส่วนของรายการที่ฉันชนะ

ผมไม่คืนเงิน หรือวัสดุของพวกเขา แต่มันไม่ได้รู้สึกขวาที่จะเห็นผู้ชายเปลือยกายยืนอยู่ตรงหน้าฉันมีการจัดเรียงของความรู้สึกผิดนั้น เนื่องจากการใช้ความสามารถในการเล่นการพนันเล่นเหมือนโกง

ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของวัน ที่พักสถานี เพราะฝนไม่ได้ ดูเหมือนมันกำลังจะปล่อย ฉันอาจจะได้รับสามารถที่จะเดินต่อไปกับโครงกระดูกม้าตั้งแต่รถม้าที่มีหลังคาที่ติดตั้งแต่ฉันคิดว่ามันที่ดีที่สุดที่จะรอให้ฝนหยุดเพราะมีไม่ใด ๆเร็ว ๆ

ฉันฝึกการต่อสู้ [ ศิลปะ ] และรูปแบบการต่อสู้กับ dhammi จันแดงในมุมของส่วนที่เหลือสถานีเพื่อฆ่าเวลา . แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพบเฉพาะของตนเองต่อสู้รูปแบบการโจมตีธรรมดาเท่านั้น และพวกเขามีแนวโน้มที่จะพึ่งพามากเกินไปในทักษะของธรรมชาติ ดังนั้นฉันคิดว่าพวกเขาต้องฝึกมากขึ้น

เพราะฉะนั้นตอนนี้ ฉันตัดสินใจที่จะให้บรรยายเกี่ยวกับความจำเป็นของการเรียนรู้วิธีการปรับปรุงทักษะของพวกเขา หลังจากที่ฉันตัดสินใจที่จะฝึกกับบางส่วนของความสามารถของตัวเอง เช่น [ ] เกลลมปีศาจและการเผาไหม้ของเปลวไฟ [ ปีศาจ ] .

ขอขอบคุณความรู้จากชาติที่แล้ว ผมจำไม่ได้ทั้งหมดของศิลปะการต่อสู้ที่ผมเคยสอนและด้วย [ ศิลปะ ] ทักษะ การสอนนั้นไม่ควรยากเกินไป

ระหว่างซ้อมกับ dhammi จันแดง , บางส่วนของนักผจญภัยเฝ้ามองเราและก็เดินขึ้นและต้องการที่จะเรียนในบทเรียน ในหมู่พวกเขา มีบุคคลหลายอาชีพนักมวยด้วย [ ] , [ ] นักดาบงานและ / หรือ [ ] นักรบที่งานผมดึงออกไม้ หอกดาบไม้จากกล่องรายการและส่งพวกเขาไปยังกลุ่มใหม่

แม้ว่าฉันพยายามของฉันที่ดีที่สุดที่จะถือกลับน้อยที่สุด ถึงแม้ว่าผมกับฝูงชนทั้งหมด ฉันคิดว่า ฉันเป็นเพียงมากเกินไปสำหรับพวกเขา หลังจากหลายนาที ส่วนใหญ่นอนอยู่ที่พื้น ไม่ได้สติ มันเป็นการออกกำลังกายที่ดี แต่เป็นบิตที่สั้นเกินไป หลังจากนั้นทุกคนจะไปเกี่ยวกับธุรกิจของพวกเขา .

ฉันสงสัยว่าทำไม . . . . . . .