“บุญหลาย” เป็นลูกชายคนสุดท้องของครอบครัว เมื่อเขาเกิดได้ 7 วัน ก็มีอาการชัก ตัวเกร็ง และส่งผลให้มีอาการทางสมอง
'บุญหลาย' ผู้ที่เคยถูกมองว่าต้องเป็นภาระและต้องให้การเลี้ยงดูไปตลอดชีวิต อดีตเด็กชายที่ไม่มีโอกาสเข้าเรียนในโรงเรียนเหมือนเด็กทั่วๆ ไป เขาอ่านหนังสือไม่ออก เขียนไม่ได้ แต่เชื่อหรือไม่ว่า เขาสามารถคิดคำนวณบวกลบเลขได้อย่างรวดเร็ว โดยไม่คลาดเคลื่อน และความรู้จากการคิดคำนวณที่มีนี่เอง ทำให้เขาสามารถดูแลกิจการค้าขายสินค้าแบบปลีกย่อยของเขาได้เป็นอย่างดี
ทุกๆ เช้าก่อนแสงแรกของวัน “บุญหลาย” กับจักรยานคู่ชีพที่เบรกและโซ่ทำงานบ้าง ไม่ทำงานบ้าง เขาจะปั่นจักรยานคู่ชีพมุ่งหน้าไปยังตลาดแม่ลำไย ซึ่งห่างจากบ้านไปประมาณ 10 กิโลเมตร เพื่อคัดเลือกสินค้าและนำไปจำหน่ายในหมู่บ้าน พืชผักที่นำไปขายในหมู่บ้านแต่ละวัน ทำกำไรให้เสี่ยบุญหลายได้ไม่น้อย และช่วงบ่ายของวัน “บุญหลาย” ก็จะเข้ามาทำหน้าที่เรียกรถและปล่อยรถที่สถานีขนส่งเลิงนกทา นานมาแล้วที่เขาทำหน้าที่ที่ว่านี้ด้วยความเต็มใจ นานจนกระทั่งไม่มีใครที่สถานีขนส่งแห่งนี้ที่ไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ ตกเย็นของแต่ละวัน “บุญหลาย” จะกลับบ้านด้วยข้าวปลาอาหารที่นำมาฝากสมาชิกทุกคนในบ้าน ซึ่งมาจากเงินที่เขาหามาได้นั่นเอง