“When I left the Blue Wind Profound

“When I left the Blue Wind Profound Palace, from the rumors, it seems that he had returned to Burning Heaven Clan because of Fen Juebi’s death, and I didn’t pay him attention any longer. That day I took a hurried glance, and it seemed to be him. But he has no reason to appear here, and there aren’t any off movements from Burning Heaven’s Branch Clan either… Or perhaps I was just seeing things.” Sikong Du said hesitatingly.

Yun Che pondered for a while, then said as he nodded: “I understand. Senior Brother Sikong, thank you for telling me these. We should be meeting again very soon.”

After exchanging Sound Transmission Imprints with Sikong Du, Yun Che left New Moon Profound Palace, and rushed straight toward Floating Cloud City riding the Snow Phoenix Beast.

——————————————

As the smallest city of Blue Wind Empire, Floating Cloud City seemed to never have any fate with “lively” and “bustling”.

When the small city that appeared slightly quiet and old appeared in full view, Yun Che’s heart uncontrollably jumped with “thump” “thump” sounds.

Having lived here for sixteen years, how could Yun Che not have any emotions toward the small city that carried all his childhood memories.

The Floating Cloud City within his vision became increasingly nearer and bigger; slowly, he faintly saw Xiao Clan’s location, and that dark-green colored rear mountain behind Xiao Clan.

A nostalgic emotion rippled within his heart as the silhouettes of two people emerged in his mind with incomparable clarity. The desire to immediately see them was as intense as a flood being held back by a dam. Looking forward, his eyes became faintly misty, and uncontrollable mutters to himself came from his mouth: “Grandpa, Little Aunt, I’m back… I’m back…. I will never let anyone oppress and harm you ever again….”

As his emotions flooded, he had already arrived above Floating Cloud City’s city gates. If he were to continue, the Snow Phoenix Beast would no doubt instigate a huge uproar within the entire city. Yun Che put away the Snow Phoenix Beast, landed outside of the city gates, and walked into the familiar yet slightly foreign Floating Cloud City on foot.

Unwittingly, three years had already passed.

These three years of experience, thinking from it now, were really like a dream.

At first, when he left Floating Cloud City with swallowed hatred, he swore to come back with strength enough to crush Xiao Clan within three years, and make the entire Xiao Clan beg his Grandfather and Little Aunt to leave the Reflection Gorge on their knees… And that time, even though he swore it, he clearly knew how difficult it was to achieve it. Thus, he desperately trained and cultivated with all his might, and desperately provoked enemies to enhance himself to the greatest extent.

At that time he wouldn’t have thought that after three years, his strength would become far more than just being able to crush Xiao Clan… The Xiao Clan at this moment, before the level of his current strength, wasn’t even qualified for him to spare a straight glance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เมื่อฉันซ้ายพระราชวัง Profound ลมสีฟ้า จากข่าวลือ ดูเหมือนว่า เขากลับไปเผากองทัพสวรรค์เนื่องจากตายวเฟิ่น Juebi และฉันไม่ได้ใส่ใจเขาอีกต่อไป วันนั้นผมเอารวดเร็ว hurried และเหมือนเขาจะ แต่เขามีเหตุผลที่จะปรากฏที่นี่ และมีไม่ปิดเคลื่อนไหวจากกองทัพสาขาเขียนสวรรค์ใด ๆ ทั้ง... หรือบางทีฉันก็เพียงเห็น" Hesitatingly Sikong Du กล่าวยุน Che pondered ครู่ แล้วกล่าวว่า เขาเลยต้อง: "ผมเข้าใจ พี่ชายอาวุโส Sikong ขอบคุณสำหรับการแจ้งเหล่านี้ เราควรจะประชุมอีกครั้งเร็ว ๆ นี้"หลังจากแลกเปลี่ยนเสียงส่ง Imprints กับ Sikong Du, Yun Che ซ้าย Profound ใหม่ดวงจันทร์พาเลซ และวิ่งตรงไปทางเมืองเมฆลอยขี่สัตว์ฟีนิกซ์หิมะ——————————————เป็นเล็กเมืองของสีฟ้าลมจักรวรรดิ เมืองเมฆลอยเหมือนกับ ไม่เคยมีชะตากรรมใด ๆ กับ "ชีวิตชีวา" และ "คึกคัก"เมื่อเมืองเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนเล็กน้อยเงียบ และเก่าปรากฏในมุมมองแบบเต็ม หัวใจ Yun Che ดะกระโดดด้วย "thump" "thump" เสียงมีอยู่ที่นี่ปีที่สิบหก วิธี Yun Che สามารถอารมณ์ใด ๆ ไปสู่เมืองขนาดเล็กที่ดำเนินการความทรงจำในวัยเด็กของเขาเมืองเมฆลอยภายในวิสัยทัศน์ของเขาก็เอื้อมขึ้น และใหญ่ ขึ้น ช้า เขารวย ๆ เห็นทัพเซียว ทำเลที่ตั้งที่เขียวสีด้านหลังภูเขาเบื้องหลังกองทัพเซียวอารมณ์ที่คิดถึงคลื่นภายในหัวใจของเขาเป็นเงาของคนสองคนที่เกิดในใจของเขาอย่างชัดเจนเปรียบมิได้ ความปรารถนาที่จะเห็นทันทีคือรุนแรงเช่นเดียวกับน้ำท่วมถูกจัดขึ้นกลับ โดยเขื่อน มองไปข้างหน้า ดวงตาของเขากลายเป็นหมอกรวย ๆ และมุตเตอร์สไม่สามารถควบคุมได้กับตัวเองมาจากปากของเขา: "คุณปู่ ป้าเล็ก ผมกลับมา... ฉันกลับมาแล้ว ฉันไม่เคยจะให้ใครกดขี่ และทำร้ายคุณอีก..."ตามอารมณ์ของเขาน้ำท่วม เขาแล้วมาถึงด้านบนประตูเมืองของเมืองลอยเมฆ ถ้าเขาต้องการ สัตว์ฟีนิกซ์หิมะจะไม่ต้องสงสัยก่อความโกลาหลใหญ่ภายในเมืองทั้งหมด Yun Che ย้ายสัตว์ฟีนิกซ์หิมะ ที่ดินนอกประตูเมือง และเดินเข้าไปในเมืองเมฆลอยต่างประเทศเล็กน้อยยังไม่คุ้นเคย ได้เดินเท้าโดยไม่เจตนา สามปีได้แล้วเหล่านี้สามปีประสบการณ์ คิดออกตอนนี้ ถูกจริง ๆ เหมือนฝันครั้งแรก เมื่อเขาเหลือลอยเมฆเมืองกลืนกินความเกลียดชัง เขาสาบานว่า จะกลับมาพร้อมกับความแข็งแรงพอที่จะบดขยี้กองทัพเซียวภายในสามปี และทำให้ทั้งกองทัพเซียววอนเขาปู่และป้าน้อยออกจากหุบเขาสะท้อนในหัวเข่าของพวกเขา... และเวลานั้น แม้ว่า เขาสาบานว่า มันเขาชัดเจนรู้ว่ายากมันเป็นเพื่อให้บรรลุมัน ดังนั้น เขาฝึกหมด และปลูกกับอาจของเขา และหมดท่ายั่วยุศัตรูเพื่อเพิ่มตัวเองในขอบเขตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเวลานั้น เขาจะไม่มีความคิดว่า หลังจากสามปี ความแข็งแรงของเขาจะกลายเป็นมากกว่าเพียงแค่ความสามารถในการบดขยี้กองทัพเซียว... กองทัพเซียวขณะนี้ ก่อนที่ระดับของความแข็งแรงของเขาปัจจุบัน ไม่มีคุณสมบัติแม้เขาอะไหล่รวดเร็วตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เมื่อผมออกจากพระราชวัง Profound ฟ้าลมจากข่าวลือมันก็ดูเหมือนว่าเขาจะได้กลับไปเผาไหม้สวรรค์แซ่เพราะการตาย Fen Juebi และผมไม่ได้ให้ความสนใจเขาได้อีกต่อไป วันนั้นผมเอารีบรวดเร็วและดูเหมือนว่ามันจะเป็นเขา แต่เขาก็มีเหตุผลที่จะปรากฏที่นี่ไม่มีและมีไม่ใดออกจากการเคลื่อนไหวจากการเผาไหม้ของสวรรค์สาขาแซ่ทั้ง ... หรือบางทีผมก็แค่สิ่งที่เห็น. "Sikong Du กล่าวว่ารอรี. Yun Che ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วกล่าวว่าในขณะที่เขาพยักหน้า : "ฉันเข้าใจ. บราเดอร์อาวุโส Sikong ขอขอบคุณสำหรับการบอกฉันเหล่านี้ เราควรที่จะมีการประชุมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้. " หลังจากการแลกเปลี่ยนเสียงเกียร์แอ็กเซสกับ Sikong Du, Yun Che New Moon ซ้าย Profound Palace และรีบวิ่งตรงไปยังตลาดน้ำเมฆเมืองขี่หิมะฟินิกซ์สัตว์. ----------- --- เป็นเมืองที่เล็กที่สุดของบลูเอ็มไพร์ลมลอยเมฆเมืองดูเหมือนจะไม่เคยมีชะตากรรมใด ๆ กับ "ชีวิตชีวา" และ "คึกคัก". เมื่อเมืองเล็ก ๆ ที่เงียบสงบปรากฏเล็กน้อยและเก่าปรากฏในมุมมองแบบเต็มหัวใจหยุนเจ๊ดะเพิ่มขึ้น . กับ "กระหน่ำ" "กระหน่ำ" เสียง. มีอยู่ที่นี่มาสิบหกปีได้อย่างไรที่หยุนเจ๊ไม่ได้มีอารมณ์ใด ๆ ไปยังเมืองเล็ก ๆ ที่ดำเนินการทรงจำวัยเด็กของเขาทั้งหมดลอยเมฆเมืองภายในวิสัยทัศน์ของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ และขนาดใหญ่ใกล้; ช้าเขาแผ่วเบาเห็นเสี่ยวตั้งตระกูลและสีเขียวเข้มภูเขาด้านหลังสีอยู่เบื้องหลังเสี่ยวแซ่. อารมณ์คิดถึงกระเพื่อมในหัวใจของเขาเป็นเงาของคนสองคนโผล่ออกมาในความคิดของเขาที่มีความชัดเจนที่เปรียบมิได้ ความปรารถนาที่จะเห็นพวกเขาทันทีเป็นรุนแรงเช่นเดียวกับน้ำท่วมกลับถูกจัดขึ้นโดยเขื่อน มองไปข้างหน้าดวงตาของเขากลายเป็นหมอกจาง ๆ และไม่สามารถควบคุมพึมพำกับตัวเองมาจากปากของเขา: "คุณปู่เล็ก ๆ น้อย ๆ ป้าฉันกลับมาแล้ว ... ฉันกลับ ... ฉันจะไม่ยอมให้ใครมากดขี่ข่มเหงและเป็นอันตรายต่อคุณเคยอีกครั้ง ... . " ในฐานะที่เป็นอารมณ์ของเขาถูกน้ำท่วมเขาได้มาถึงแล้วข้างต้น Floating เมฆเมืองประตูเมือง ถ้าเขาจะยังคงหิมะฟินิกซ์สัตว์ไม่มีข้อสงสัยจะกระตุ้นความโกลาหลขนาดใหญ่ที่อยู่ในเมืองทั้งเมือง Yun Che นำไปหิมะฟินิกซ์สัตว์ที่ดินนอกประตูเมืองและเดินเข้าไปในที่คุ้นเคยยังต่างประเทศเล็กน้อยลอยเมฆเมืองด้วยการเดินเท้า. โดยไม่เจตนาสามปีได้ผ่านไปแล้ว. ทั้งสามปีของประสบการณ์ความคิดจากการได้ในขณะนี้ได้ มันเหมือนความฝัน. ตอนแรกเมื่อเขาออกจากตลาดน้ำเมฆเมืองด้วยความเกลียดชังกลืนกินเขาสาบานว่าจะกลับมาพร้อมกับความแข็งแรงพอที่จะบดขยี้เสี่ยวแซ่ภายในสามปีมาแล้วและทำให้ทั้งเสี่ยวแซ่ขอปู่และป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาออกไปสะท้อน Gorge บนหัวเข่าของพวกเขา ... และเวลาที่แม้เขาจะสาบานว่าเขารู้อย่างชัดเจนว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะประสบความสำเร็จนั้น ดังนั้นเขาหมดการฝึกอบรมและการเพาะปลูกมีทั้งหมดอาจของเขาและเจ็บใจหมดศัตรูที่จะเสริมสร้างตัวเองให้มากที่สุดเท่า. ในเวลานั้นเขาจะไม่ได้คิดว่าหลังจากสามปีที่ผ่านมาความแข็งแรงของเขาก็จะกลายเป็นมากกว่าเพียงแค่ความสามารถที่จะบดขยี้ เสี่ยวแซ่ ... เสี่ยวแซ่ในขณะนี้ก่อนที่ระดับของความแข็งแรงในปัจจุบันของเขาที่ไม่ได้ผ่านการรับรองได้สำหรับเขาที่จะสำรองไว้ได้อย่างรวดเร็วตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เมื่อข้าออกจากวังลมฟ้าที่ลึกซึ้ง จากข่าวลือ มันดูเหมือนว่า เขาได้กลับไปยังเผ่าสวรรค์ไหม้เพราะเฟิน juebi ตาย ฉันไม่ได้สนใจอีกแล้ว วันนั้นผมเอาคร่าว ๆ รีบ และดูเหมือนจะเป็นเขา แต่เขาไม่มีเหตุที่จะมาปรากฎตัวที่นี่ และไม่มีความเคลื่อนไหวจากการเผาไหม้จากสวรรค์ของตระกูลสาขาเหมือนกัน . . . . . หรือบางทีฉันก็เห็นสิ่งต่างๆ คงดูว่า " รอรี .ยุนเช ครุ่นคิดสักพัก แล้วบอกว่า เขาพยักหน้า " ผมเข้าใจ รุ่นพี่ พี่ คง ขอบคุณที่บอกเรื่องนี้ เราควรจะพบกันอีกในไม่ช้า "หลังจากการแลกเปลี่ยนสำนักพิมพ์เสียงด้วย คงดู ยุนเชซ้ายจันทร์วังใหม่ที่ลึกซึ้งและวิ่งตรงสู่เมืองเมฆลอยหิมะ Phoenix ขี่สัตว์--------------เป็นเมืองที่เล็กที่สุดของอาณาจักรสายลมสีน้ำเงิน เมืองเมฆลอยที่ดูเหมือนไม่เคยมีโชคกับ " มีชีวิตชีวา " และ " คึกคัก "เมื่อเมืองเล็ก ๆที่ปรากฏเล็กน้อยเงียบและเก่าที่ปรากฏในมุมมองเต็ม ยุนเช หัวใจมันดะเพิ่มขึ้นด้วย " ตั๊ก " " ตุบ " เสียงใช้ชีวิตที่นี่มา 16 ปีแล้ว ทำไมยุนเช ไม่มีความรู้สึกต่อเมืองเล็กๆที่นำความทรงจำในวัยเด็กของเขาเมฆที่ลอยเมืองภายในวิสัยทัศน์ของเขาก็มากขึ้น ใกล้ๆ ; อย่างช้าๆ เขาเห็นสถานที่ๆเสี่ยว ของตระกูล และ สีเขียวเข้ม สีด้านหลังภูเขาข้างหลังเสี่ยวเผ่าอารมณ์คิดถึงคลื่นภายในหัวใจของเขาเป็นเงาของคนสองคนปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา ด้วยความชัดเจน ความปรารถนาที่จะเห็นได้ทันทีพวกเขาเป็นรุนแรงเป็นน้ำท่วมจัดขึ้นกลับโดยเขื่อน มองไปข้างหน้า ดวงตาของเขากลายเป็นหมอกจางๆ และแก่นงึมงำกับตัวเองที่ออกมาจากปากของเขา : " ปู่ ป้านิด ผมกลับมาแล้ว . . . กลับมาแล้ว . . . . . . . ผมจะไม่มีวันยอมให้ใครข่มเหงและทำร้ายเธออีก . . . . . . . "เป็นอารมณ์ที่ถูกน้ำท่วม เขาได้เดินทางมาถึงประตูเมือง เมฆที่ลอยเหนือเมืองของ ถ้าเขายัง หิมะ ฟีนิกซ์ สัตว์จะไม่มีการสงสัยก่อความวุ่นวายในเมืองใหญ่ทั้งหมด ยุนเช เก็บหิมะ ฟินิกซ์สัตว์ที่ดินนอกประตูเมือง และเดินเข้าไปยังเมืองต่างคุ้นเคยเล็กน้อย เมฆที่ลอยเท้าโดย สามปีได้ผ่านไปแล้วเหล่านี้สามปีของประสบการณ์ คิดจากมันตอนนี้ ก็เหมือนความฝันในตอนแรก เมื่อเขาออกจากเมืองไป เมฆที่ลอยด้วยโทสะ เขาสาบานว่าจะกลับมามีความแข็งแรงเพียงพอที่จะบดขยี้เสี่ยวเผ่าภายในสามปี และทำให้ตระกูลเสี่ยวทั้งขอร้องของเขาปู่และป้านิดไปสะท้อนกินเข่า . . . . . . . และตอนนั้นถึงแม้ว่าเขาสาบาน เขารู้อยู่แล้วว่ามันยากที่จะบรรลุมัน ดังนั้น เขาจึงฝึกฝนและบ่มเพาะอย่างสุดกำลัง และพยายามยั่วยุศัตรูเพื่อเพิ่มตัวเองในขอบเขตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตอนนั้นเขาคงไม่คิดว่า หลังจากสามปี กำลังจะกลายเป็นห่างไกลมากขึ้นกว่าเพียงแค่สามารถบดขยี้เสี่ยวเผ่า . . . . . . . เสี่ยวเผ่าอยู่ในขณะนี้ ก่อนที่ระดับความแข็งแรงของเขาตอนนี้ ไม่ได้เหมาะสมสำหรับเขาที่จะไว้ชีวิตได้อย่างตรง