The Magicians' Gifts by Juliana Hor

The Magicians' Gifts
by Juliana Horatia Gatty Ewing


THE MAGICIANS' GIFTS.

There was once a king in whose dominions lived no less than three magicians.

When the king's eldest son was christened, the king invited the three magicians to the christening feast, and to make the compliment the greater, he asked

one of them to stand godfather. But the other two, who were not asked to be godfathers, were so angry at what they held to be a slight, that they only waited

to see how they might best revenge themselves upon the infant prince.

When the moment came for presenting the christening gifts, the godfather magician advanced to the cradle and said, "My gift is this: Whatever he wishes for

he shall have. And only I who give shall be able to recall this gift." For he perceived the jealousy of the other magicians, and knew that, if possible, they

would undo what he did. But the second magician muttered in his beard, "And yet I will change it to a curse." And coming up to the cradle, he said, "The

wishes that he has thus obtained he shall not be able to revoke or change."

Then the third magician grumbled beneath his black robe, "If he were very wise and prudent he might yet be happy. But I will secure his punishment." So he

also drew near to the cradle, and said, "For my part, I give him a hasty temper."

After which, the two dissatisfied magicians withdrew together, saying, "Should we permit ourselves to be slighted for nothing?"

But the king and his courtiers were not at all disturbed.

"My son has only to be sure of what he wants," said the king, "and then, I suppose, he will not desire to recall his wishes."

And the courtiers added, "If a prince may not have a hasty temper, who may, we should like to know?"

And everybody laughed, except the godfather magician, who went out sighing and shaking his head, and was seen no more.

Whilst the king's son was yet a child, the gift of the godfather magician began to take effect. There was nothing so rare and precious that he could not

obtain it, or so difficult that it could not be accomplished by his mere wish. But, on the other hand, no matter how inconsiderately he spoke, or how often

he changed his mind, what he had once wished must remain as he had wished it, in spite of himself; and as he often wished for things that were bad for him,

and oftener still wished for a thing one day and regretted it the next, his power was the source of quite as much pain as pleasure to him. Then his temper

was so hot, that he was apt hastily to wish ill to those who offended him, and afterwards bitterly to regret the mischief that he could not undo. Thus, one

after another, the king appointed his trustiest counsellors to the charge of his son, who, sooner or later, in the discharge of their duty, were sure to be

obliged to thwart him; on which the impatient prince would cry, "I wish you were at the bottom of the sea with your rules and regulations;" and the

counsellors disappeared accordingly, and returned no more.

When there was not a wise man left at court, and the king himself lived in daily dread of being the next victim, he said, "Only one thing remains to be done:

to find the godfather magician, and persuade him to withdraw his gift."

So the king offered rewards, and sent out messengers in every direction, but the magician was not to be found. At last, one day he met a blind beggar, who

said to him, "Three nights ago I dreamed that I went by the narrowest of seven roads to seek what you are looking for, and was successful."

When the king returned home, he asked his courtiers, "Where are there seven roads lying near to each other, some broad, and some narrow?" And one of them

replied, "Twenty-one miles to the west of the palace is a four-cross road, where three field-paths also diverge."

To this place the king made his way, and taking the narrowest of the field-paths, went on and on till it led him straight into a cave, where an old woman sat

over a fire.

"Does a magician live here?" asked the king.

"No one lives here but myself," said the old woman. "But as I am a wise woman I may be able to help you if you need it."

The king then told her of his perplexities, and how he was desirous of finding the magician, to persuade him to recall his gift.

"He could not recall the other gifts," said the wise woman. "Therefore it is better that the prince should be taught to use his power prudently and to

control his temper. And since all the persons capable of guiding him have disappeared, I will return with you and take charge of him myself. Over me he will

have no power."

To this the king consented, and they returned together to the palace, where the wise woman became guardian to the prince, and she fulfilled her duties so

well that he became much more discreet and self-controlled. Only at times his violent temper got the better of him, and led him to wish what he afterwards

vainly regretted.

Thus all went well till the prince beca

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของขวัญของนักมายากล โดย Ewing Gatty จูเลียนา Horatiaของขวัญของนักมายากลมีเคยเข้าเพราะที่มีอยู่ไม่น้อยกว่าสามนักมายากลเมื่อบุตรชายคนโตของกษัตริย์ก็ได้รับการขนาน สามนักมายากลไปงานเลี้ยงพิธีเชิญพระ และให้คำชมเชยมาก ขอ หนึ่งของพวกเขายืนพี้ แต่อีกสอง ที่ไม่ขอเป็น godfathers โกรธในสิ่งที่พวกเขาจัดขึ้นให้ เล็กน้อย ที่พวกเขารอคอยเท่านั้น เพื่อดูว่าพวกเขาอาจ ดีที่สุดแก้แค้นตัวเองเมื่อเจ้าเด็กเมื่อช่วงเวลามานำเสนอของขวัญพิธี กลพี้ขั้นสูงเพื่อเปล และกล่าว ว่า, "ของขวัญของฉันคือ: สิ่งที่เขาปรารถนา เขาจะมี และเท่า ที่ให้จะได้เรียกขวัญ" สำหรับเขามองว่าฝีมือของผู้วิเศษอื่น ๆ และรู้ว่า ถ้าเป็นไปได้ พวกเขา จะเลิกทำสิ่งที่เขาได้ แต่นักเล่นกลสองญี่ปุ่นในเคราของเขา "และยัง ฉันจะเปลี่ยนเป็นคำสาปแช่ง" และมาถึงเพื่อเปล เขา กล่าว, " ความปรารถนาที่เขาจึงได้รับเขาจะไม่สามารถยกเลิก หรือเปลี่ยนแปลง"จากนั้น นักมายากลสาม grumbled ใต้เสื้อคลุมของเขาสีดำ "หากเขาฉลาด และรอบคอบมาก เขาอาจยังมีความสุข แต่ฉันจะมีความปลอดภัยการลงโทษของเขา" ดังนั้นเขา ยังเข้ามาใกล้เปล และกล่าว ว่า "สำหรับส่วนของฉัน ฉันให้เขาอารมณ์รีบร้อน"หลังจากที่ มายากลพอสองถอนตัวกัน บอกว่า "ควรเราอนุญาตให้ตัวเองเพื่อ slighted เป็นอะไร"แต่กษัตริย์และ courtiers ของเขาไม่ถูกรบกวน"ลูกชายของฉันมีเพียงให้แน่ใจว่าสิ่งที่เขาต้องการ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ "แล้ว ฉันคิดว่า เขาจะไม่ปรารถนาที่จะเรียกคืนความปรารถนาของเขา"และ courtiers การ เพิ่ม "ถ้าเจ้าไม่อาจมีอารมณ์เข้า ที่อาจ เราควรต้องรู้"และทุกคนหัวเราะ ยกเว้นกลพี้ ที่ออก sighing และสั่นศีรษะของเขา และที่เห็นไม่ในขณะที่โอรสาธิราชเป็น ยังเด็ก ของขวัญของนักมายากลพี้เริ่มมีผลบังคับใช้ มีอะไรให้หายาก และมีค่ามากว่า เขาไม่สามารถ ขอรับ หรือยากจนนั้นอาจไม่ทำได้ โดยที่เขาต้องการเพียง แต่ ในทางกลับกัน ไม่ ว่าวิธี inconsiderately เขา พูด หรือความถี่ เขาเปลี่ยนใจ สิ่งที่เขาเคยอยากต้องอยู่เขาอยากได้ แม้ว่าตัวเอง และเขามักจะปรารถนาสิ่งที่ดีสำหรับเขา และ oftener ยังคงปรารถนาสำหรับสิ่งวันหนึ่ง และรู้สึกเสียใจต่อไป อำนาจมีแหล่งที่มาของความเจ็บปวดค่อนข้างมากเป็นความสุขกับเขา อารมณ์ของเขาแล้ว ดังนั้น ร้อน ที่เขาเป็นฉลาดรีบอยากป่วยผู้ที่โกรธเคืองเขา และหลังจากนั้นอากาศหนาวไปเสียใจร้ายที่เขาไม่สามารถเลิกทำ ดังนั้น หนึ่ง หลังจากที่อื่น พระเจ้าของเขา trustiest กับค่าธรรมเนียมของบุตร ที่ ช้า ในการปฏิบัติหน้าที่ มั่นใจว่าจะ การแต่งตั้ง จำเป็นต้องป้องกันเขา บนซึ่งเจ้าชายใจร้อนจะร้องไห้ "ฉันต้องด้านล่างของทะเลของกฎและระเบียบข้อบังคับ และ เจ้าหายไปตามลำดับ และไม่เมื่อไม่มีคนฉลาดศาล และพระเองที่อาศัยอยู่ในทุกวันสะพรึงกลัวเป็น เหยื่อต่อไป เขากล่าวว่า, "เพียงสิ่งเดียวที่ยังคงที่จะทำ: การค้นหานักมายากลพี้ และชักชวนให้เขาถอนของขวัญของเขา'ดังนั้นกษัตริย์เสนอรางวัล และส่งผู้สื่อสารในทุกทิศทาง แต่นักเล่นกลก็ไม่ได้ที่จะพบ ล่าสุด วันหนึ่งเขาได้พบขอทานตาบอด ผู้ กล่าวว่า เขา "สามคืนที่ผ่านมาผมฝันว่า ผมไป โดยแคบที่สุดของถนนเจ็ดเพื่อค้นหาสิ่งที่คุณกำลังมองหา และประสบความสำเร็จ"เมื่อพระกลับบ้าน เขาถาม courtiers ของเขา ที่มีเจ็ดถนนนอนอยู่ใกล้กัน บางสิ่ง และแคบบางหรือ" และหนึ่งในนั้น ตอบ, "เอ็ดไมล์ทางตะวันตกของพระราชวังเป็นสี่ข้ามถนน ที่ฟิลด์เส้นทางที่สามยังปมากขึ้น"ที่นี้ พระทำทางของเขา และการซ่อนฟิลด์--เส้นทาง ไปบน และบนจนมันดีขึ้นตรงเข้าถ้ำ ที่เฒ่าเสาร์ ไฟ"ไม่มีนักมายากลอยู่นี่" ถามพระ"ไม่มีใครอยู่ที่นี่แต่ตัวเอง กล่าวว่า หญิงชรา "แต่ฉันเป็นผู้หญิงฉลาด ฉันอาจจะสามารถช่วยให้คุณถ้าคุณต้องการ"กษัตริย์แล้วบอกเธอ perplexities ของเขา และวิธีเขาก็ต้องการหานักเล่นกล การชักชวนให้เขาเพื่อเรียกขวัญของเขา"เขาจะไม่เรียกคืนอื่น ๆ ของขวัญ กล่าวว่า ผู้หญิงฉลาด "ดังนั้น จึงดีกว่าว่า เจ้าชายควรได้รับการสอนการใช้อำนาจอย่างรอบคอบและ ควบคุมอารมณ์ของเขา และเนื่องจากท่านสามารถแนะนำเขาหายไป ฉันจะกลับกับคุณ และใช้ค่าธรรมเนียมของเขาเอง ข้าก็จะ มีอำนาจ"การ ยินยอมของกษัตริย์ และพวกเขากลับกันพาเลซ ที่ผู้หญิงควรเป็น ผู้ปกครองเจ้าชาย และเธอตอบสนองหน้าที่ของเธอดังนั้น ทั้งที่เขากลายเป็นชัดเจนมากขึ้น และควบคุมตนเอง เฉพาะเวลาอารมณ์รุนแรงได้ดีกว่าของเขา และการต้องอะไรเขาภายหลัง รู้สึกเสียใจ vainlyดังนั้น ทั้งหมดไปด้วยจนบีอีซีเอเจ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ของขวัญนักมายากลโดย Juliana Horatia Gatty วิงผู้วิเศษ'ของขวัญ. มีครั้งหนึ่งเคยเป็นกษัตริย์ที่มีอาณาจักรที่อาศัยอยู่ไม่น้อยกว่าสามนักมายากล. เมื่อลูกชายคนโตของกษัตริย์ได้รับการขนานนามกษัตริย์เชิญสามนักมายากลที่จะฉลองพิธีและเพื่อ ทำให้ชมเชยมากขึ้นเขาถามหนึ่งของพวกเขาที่จะยืนเจ้าพ่อ แต่อีกสองคนที่ไม่ได้ขอให้เป็นเจ้าพ่อเป็นโกรธมากที่สิ่งที่พวกเขาถือเป็นเล็กน้อยที่พวกเขารอคอยที่จะดูว่าพวกเขาอาจจะแก้แค้นที่ดีที่สุดของตัวเองอยู่กับเจ้าชายของทารก. เมื่อสักครู่มาเพื่อนำเสนอพิธี ของขวัญ, นักมายากลเจ้าพ่อก้าวเข้าสู่อู่และกล่าวว่า "ของขวัญของฉันนี้สิ่งที่เขาปรารถนาสำหรับ.. เขาจะมีและมีเพียงฉันที่ให้จะสามารถจำได้ของขวัญชิ้นนี้" สำหรับการที่เขาเห็นความหึงหวงของนักมายากลอื่น ๆ และรู้ว่าถ้าเป็นไปได้ที่พวกเขาจะเลิกทำสิ่งที่เขาทำ แต่นักมายากลที่สองพึมพำในเคราของเขา "และยังผมจะเปลี่ยนเป็นคำสาปแช่ง." และมาถึงอู่เขากล่าวว่า "ความปรารถนาที่เขาได้รับทำให้เขาจะไม่สามารถที่จะเพิกถอนหรือเปลี่ยนแปลง." จากนั้นนักมายากลที่สามบ่นใต้เสื้อคลุมสีดำของเขา "ถ้าเขาฉลาดมากและรอบคอบเขายังอาจ จะมีความสุข. แต่ฉันจะมีความปลอดภัยการลงโทษของเขา. " ดังนั้นเขายังดึงอยู่ใกล้กับแหล่งกำเนิดและกล่าวว่า "สำหรับในส่วนของผมให้เขาอารมณ์รีบร้อน." หลังจากที่ทั้งสองนักมายากลไม่พอใจถอนตัวออกมารวมกันว่า "เราควรจะอนุญาตให้ตัวเองที่จะยินร้ายอะไร?" แต่ กษัตริย์และข้าราชบริพารของเขาไม่ได้ที่รบกวนทั้งหมด. "ลูกชายของฉันมีเพียงเพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่เขาต้องการ" กษัตริย์ตรัสว่า "และจากนั้นผมคิดว่าเขาจะไม่ต้องการที่จะเรียกคืนความปรารถนาของเขา." และข้าราชบริพารที่เพิ่ม "ถ้าเจ้าชายไม่อาจมีอารมณ์รีบร้อนที่อาจเราอยากจะรู้หรือไม่" และทุกคนหัวเราะยกเว้นนักมายากลเจ้าพ่อที่ออกไปถอนหายใจและสั่นศีรษะของเขาและถูกมองว่าไม่มาก. ในขณะที่โอรสของกษัตริย์ ยังเป็นเด็กของขวัญของเจ้าพ่อนักมายากลที่เริ่มมีผลบังคับใช้ ดังนั้นไม่มีอะไรที่หายากและมีค่าคือการที่เขาไม่สามารถได้รับมันหรือยากเพื่อที่จะไม่สามารถประสบความสำเร็จโดยความปรารถนาของเขาเพียง แต่ในมืออื่น ๆ ที่ไม่ว่าเขาพูดอย่างไม่เกรงใจหรือความถี่ที่เขาเปลี่ยนความคิดของเขาสิ่งที่เขาอยากครั้งเดียวต้องอยู่ที่เขาอยากได้ทั้งๆที่ตัวเอง; และในขณะที่เขามักจะอยากให้สิ่งที่ไม่ดีสำหรับเขาและบ่อยประสงค์ยังคงสิ่งหนึ่งวันและเสียใจต่อไปอำนาจของเขาเป็นแหล่งที่มาของความเจ็บปวดมากเท่าความสุขกับเขา แล้วอารมณ์ของเขาเป็นร้อนเพื่อที่เขาก็มีแนวโน้มที่จะขอให้รีบป่วยให้กับผู้ที่ไม่พอใจเขาและหลังจากนั้นขมขื่นเสียใจความชั่วร้ายที่เขาไม่สามารถยกเลิก ดังนั้นหนึ่งหลังจากที่อื่นกษัตริย์ได้รับการแต่งตั้งที่ปรึกษา trustiest ของเขาที่จะเสียค่าใช้จ่ายของลูกชายของเขาที่ไม่ช้าก็เร็วในการปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขาที่ถูกแน่ใจว่าจะจำเป็นที่จะขัดขวางเขา ที่เจ้าชายใจร้อนจะร้องไห้ "ผมหวังว่าคุณจะอยู่ที่ด้านล่างของทะเลที่มีกฎระเบียบและข้อบังคับของคุณ" และ. ที่ปรึกษาหายไปตามและกลับมาไม่มากเมื่อมีไม่ได้เป็นคนฉลาดทิ้งไว้ที่ศาลและพระมหากษัตริย์ของตัวเองอาศัยอยู่ในความหวาดกลัวในชีวิตประจำวันของการเป็นเหยื่อรายต่อไปเขากล่าวว่า"แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงต้องทำ: ที่จะหา นักมายากลเจ้าพ่อและชักชวนให้เขาถอนตัวของที่ระลึกของเขา. "กษัตริย์ที่นำเสนอผลตอบแทนและส่งออกผู้สื่อสารในทุกทิศทางแต่นักมายากลไม่ได้ที่จะพบ ในที่สุดวันหนึ่งเขาได้พบกับขอทานตาบอดที่พูดกับเขาว่า "สามคืนที่ผ่านมาผมฝันว่าผมไปโดยที่แคบที่สุดในเจ็ดของถนนที่จะแสวงหาสิ่งที่คุณกำลังมองหาและประสบความสำเร็จ." เมื่อกษัตริย์กลับบ้าน เขาถามข้าราชบริพารของเขา "อยู่ที่ไหนที่นั่นเจ็ดถนนนอนอยู่ใกล้กับแต่ละอื่น ๆ บางคนในวงกว้างและบางส่วนแคบ?" และหนึ่งในนั้นตอบว่า "ยี่สิบหนึ่งไมล์ไปทางทิศตะวันตกของพระราชวังเป็นถนนสี่ข้ามที่สามเส้นทางสนามยังแตกต่าง." เพื่อให้สถานที่แห่งนี้เป็นกษัตริย์ที่ทำทางของเขาและการแคบที่สุดของ field- เส้นทางไปบนและบนจนทำให้เขาตรงเข้าไปในถ้ำที่หญิงชราคนหนึ่งนั่งอยู่ในช่วงไฟไหม้. "นักมายากลไม่อยู่ที่นี่?" ถามกษัตริย์. "ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่ แต่ตัวเอง" หญิงชรากล่าวว่า "แต่ในฐานะที่ฉันเป็นผู้หญิงที่ฉลาดผมอาจจะสามารถช่วยให้คุณถ้าคุณต้องการมัน." พระราชาแล้วบอกเธอของ perplexities ของเขาและวิธีการที่เขาเป็นที่พึงปรารถนาของการหานักมายากลที่จะชักชวนให้เขาจำพรสวรรค์ของเขา. "เขา จำไม่ได้ว่าของขวัญอื่น ๆ "ผู้หญิงฉลาดกล่าวว่า "ดังนั้นมันจะดีกว่าที่เจ้าชายควรจะสอนการใช้อำนาจของเขาอย่างรอบคอบและควบคุมอารมณ์ของเขา. และเนื่องจากทุกคนสามารถแนะนำให้เขาได้หายไปผมจะกลับมาพร้อมกับคุณและใช้ค่าใช้จ่ายของเขาตัวเอง. กว่าผมว่าเขาจะ ไม่มีอำนาจ. "ในการนี้พระมหากษัตริย์ยินยอมและพวกเขากลับมารวมตัวกันที่พระราชวังที่ผู้หญิงที่ฉลาดกลายเป็นผู้ปกครองของเจ้าชายและเธอปฏิบัติตามหน้าที่ของเธอเพื่อให้ดีว่าเขาจะกลายเป็นมากขึ้นรอบคอบและควบคุมตัวเอง เฉพาะในช่วงเวลาที่อารมณ์รุนแรงของเขาได้ดีกว่าของเขาและทำให้เขาต้องการสิ่งที่เขาหลังจากนั้นไม่จำเป็นต้องเสียใจ. ดังนั้นทั้งหมดไปได้ด้วยดีจนเจ้าชาย beca