?”“Don’t you remember the event lon

?”
“Don’t you remember the event long ago?”
Everyone pondered in search for the reason why Park Sumin spoke with such confident tone.
“Princess Knight, right?”
Princess Knight.
He visited his sister and attended three events at the school.
Among them was one event called the ‘Princess Set.’
Then, Park Sumin tried to recollect the video she came across on the internet and recited it to see who else also remembered.
During that time, Lee Hyun’s movements were very incredible.
He dashed across the obstacles in a flurry, and defeated the water balloons using his fists and legs. Then used a leap and jumped past the wall.
Due to the fact that the event attracted a lot of participants because of the prize money, the video widespread further on the internet as there were a lot of viewers.
“Pr..Princess Knight?”
“Ah, then you’re that person from the festival.”
From Park Sumin recollection of the story, people began to recall such event.
Lee Hyun face frowned. To him, having a nickname as the ‘Princess Knight’ was nothing flattering at all.
“You have the wrong guy. I’m not that person at all.”
A lie!
But Park Sumin nodded her head.
“Of course you’re the Princess Knight. Although the video was just a clip, you still have the same face, now and then.”
“Well, don’t be too sure.”
“The countenance you used to deny that wasn’t trustworthy at all.”
“……”
At this point, Lee Hyun was dubbed as the Princess Knight and engraved in steel.
“Come, take a drink. Princess Knight!”
“Yes, Senior.”
At the end of the athletic event resulted to a drink party.
This could be considered as pretty much the last event of the MT.
Lee Hyun’ popularity essentially skyrocketed as a resulted from that. Along with the professors called him to come around, many students also visited him several times.
“So you’re Lee Hyun huh. You have been very unexpected at every tasks……anyway, you did a good job in the MT. Now, take this drink here.”
“Yes, professor.”
Lee Hyun went around the professors and drank the offered alcohol without leaving a single drop.
Doing so to earn the credits from the professors to be able to make his college life more favorable.
Flattery through drinking spirit!
To the strong the weak, and to the weak be strong! (I think it means…the weak sucks up to the strong, while the strong takes care of the weak.)
There was something wrong with this old saying.
But it’s a reasonable law for people to live by.
“Lee Hyun Oppa. Please help me here.”
“What is it.”
“Please light this fire here.”
There was a motive behind them to substantially changed the way the addressed him. Most of them, including the returning students, cautiously changed the way they addressed him to Oppa.
But with Lee Hyun lack of sensibility, he did not budge. He spat his words out as dry as the desert.
“Use a lighter.”
Lee Hyun built a cheeky facial expression. Nevertheless, the students did not give up.
“I want to see you make the fire using woods.”
Those who acted cold toward him before also showed their interest.
“Come here.”
“We owe you a drink.”
With motives of getting along with the Lee Hyun, the seniors called him over for a few words.
Especially with the female seniors, as he felt their intensity in their stares.
The focused eyes of strong stallions!
With their forcefulness and sizable groups, he had no choice but to quietly go to where the voices beckoned.
“The seniority isn’t that important, ok?”
“Look at those leg muscles. So solid. Hohoho.”
Lee Hyun had not grown accustomed to this.
From here and there, other freshmen and seniors chatted up amid laughter along with drinks in hands.
“Whew. No kidding. Rowing the boat was really hard, y’kno.”
“But thanks to senior that we finished the MT well.”
More familiarity!
Though they’ve reached the extreme of their fatigue; by overcoming such hardship and adversity, the freshman and the seniors formed a mutual respect for each other.
Whether it’s the talent show or the training of hell, in several hours or so, they would all leave those behind and nothing will remain except for their happy memories.
So they all shared drinks as the night draped over.
At 11 PM, one by one, they all fell to sleep in exhaustion.
***
“Huaa.”
Lee Hyun woke up and soaked in the fresh air.
Although last night he seemed to have drunk too much till having a hangover, there was no change in his morning schedule.
‘And now, we’re going to return.’
He was a little disappointed, but it seemed he accomplished the motives he came with.
The fact was as soon as he returned home; he’d reconnect to Royal Road.
During the three days and two nights of absent, he was certain that things had developed somehow.
He’ll once again slipped into the shadows in the subversive activities of a dark gamer by making money through quests and items with his ambitious colleagues; and this will become nothing more than just a dream.
It was a fierce battleground rather than just a game!
Lee Hyun needed to return to that world.
‘Today, I may have a bit of time to go to the Dojang. Need to do a bit of morning exercise.’
Lee Hyun removed himself out of the temporary residence.
He loosened his rigid muscles by moving around and had intended to run.
But just as yesterday, he spotted Seoyoon sitting on the rock.
‘When did that happen?’
Lee Hyun approached her and spoke.
“Hi.”
“……”
“Why are you up early?”
“……”
Still no reply. Lee Hyun quietly took a seat beside her, and that was all as he remains seated.
Once Lee Hyun sat down on the rock.
His mind was still troubled as he thought about being unable to exercise, so he didn’t want to just silently sitting there.
Lee Hyun no longer spoke, while Seoyoon was still hesitantly trying to find what to say.
Even though she really wanted to share a lot, she did not know where to start or how long the wait in between each reply should be.
30 minutes in silence.
Cheosseokcheosseok!
The sound of the waves in their current vicinity could be heard, along with the cries of the seagulls.
The rise in Lee Hyun’s anxiety was directly proportional to the rise in Seoyoon's feeling of comfort.
As the greeting breeze blew, the day was becoming brighter.
They watched the sun rising over at the faraway horizon!
Suddenly, there was a gentle touch on Lee Hyun’s shoulder. It was the unable to win against the drowsiness Seoyoon's head leaning on it.
It was due to being the second day already that she could not sleep well, along with the fact that she was tired from the out of the norm alcoholic drinks.
And here it was, her trusted friend Lee Hyun, presented comfort from the built up tension and knocked her to sleep spontaneously.
Segeunsegeun.
Seoyoon's breathing rhythm sounded in Lee Hyun’s ear.
With each exhale, Lee Hyun could feel his own heart reacted to it as the beats increased in strain.
In this place, it was just Lee Hyun and Seoyoon.
Although the students were still sleeping on the sandy beach, they were at a distance away.
Moreover, Seoyoon had already drifted to dreamland in a seemingly drunken slumber due to the hearty drinks from the previous day.
In other words, it was an opportunity given by the heavens!
There was no other way but to say Seoyoon was defenseless in this state before Lee Hyun.
Lee Hyun’s eyes filled with murderous intentions.
‘You treat me like fodder, huh. And during my cold you jammed that food-to-kill porridge down my throat!’
It was a golden opportunity to take revenge.
As it seemed she was deeply in her doze, he could have picked her up and tossed her into the sea.
Holding grudges infinitely!
However, Lee Hyun’s mind soon wandered off from the thought. Though vengeance would be thrilling, he was afraid of the troubles to come in the future.
‘I don’t know how she will manage after I throw her into the sea!’
Still, in his internal rampage he paid careful attention to not wake up Seoyoon. Then a thought hit.
‘Let me adjust a bit to have you sleep more comfortably.’
Lee Hyun gently lifted up Seoyoon's head and placed it on his lap. After which, he observed Seoyoon's face in detail.
‘There’s gotta be an ugly corner somewhere.’
He still had not given up on his childish revenge.
The first time Lee Hyun saw Seoyoon's face was in the instructor’s cabin.
But because he noticed the ‘murderer’ mark during that event that he did not examined her beauty in more detail.
Nevertheless, a fragment of Seoyoon's face remained in his mind that he went to sculpt the Statue of Freya.
The image he had at that time was indeed beautiful.
But he did not know that the beauty exceeded what he had imagined.
The second meeting where he saw her was on the Plains of Despair, where her loveliness shone even more.
Then, during the times they risked their lives in the northern parts, he took peeks at her in his spare time.
But with each and every time he saw her, she continuously exuded attractiveness.
It wasn’t because Seoyoon was increasingly becoming more and more beautiful.
She was already beautiful from the beginning. It was because the more closely he got to look at her face, the more beauty he saw in her.
Eyes, nose, eyebrows, forehead, chin and lips.
There was no way to totaled up her features.
While wondering how dreadfully beautiful something was, a new attraction came into play whenever he took a look.
No matter how long he stared at her face, he could not get tired from the sight. With each and every sight to admire, he had no choice but to look!
Lee Hyun wanted to find flaws in Seoyoon's face.
He leaned in so close that he can feel each of her breath, a rare chance to do so since she was still sleeping.
‘Skin. Well, it’s perfect. Not one crease and I can’t even see a single pore. How can human skin have such milk like quality? Facial feature. Great. It’s the perfect golden ratio of placements if I was sculpturing. Long eyebrows…how does her hair even have such orderly placements?’
Trying to find any facial flaw in her, even if it was j

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

?”"อย่าคุณจำเหตุการณ์นาน"ทุกคน pondered หาเหตุผลทำไมซูหมินปาร์คพูด ด้วยเสียงดังกล่าวมีความมั่นใจ"เจ้าหญิงอัศวิน ขวา?"เจ้าหญิงอัศวินเขาชมน้อง และเข้าร่วมเหตุการณ์สามโรงเรียนในหมู่พวกเขา มีเหตุการณ์หนึ่งเรียกว่า 'เจ้าหญิงชุดกัน'แล้ว ซูหมินพาร์คพยายามระลึกวิดีโอเธอมาข้ามบนอินเทอร์เน็ต และอัลไปดูใครบ้างที่ยังจดจำในช่วงเวลานั้น ลีฮยอนเคลื่อนไหวได้น่าทึ่งมากเขาเส้นประข้ามอุปสรรคในคึกคัก และลูกโป่งน้ำใช้หมัดและขาของเขาพ่ายแพ้ ใช้ก้าว แล้วไปผ่านกำแพงเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าเหตุการณ์ดึงดูดจำนวนมากของผู้เข้าร่วมเนื่องจากเงินรางวัล วิดีโอที่แพร่หลายเพิ่มเติมบนอินเทอร์เน็ตเป็นมีมากมายของผู้ชม"Pr. เจ้าหญิงอัศวิน? ""Ah แล้วคุณคนนั้นจากเทศกาลนี้"จากซูหมินปาร์คเลือนเรื่อง คนเริ่มเรียกคืนเหตุการณ์ดังกล่าวลีฮยอนหน้า frowned เขา มีฉายาเป็น "เจ้าหญิงอัศวิน ' ได้ไม่สอพลอเลย"คุณได้คนผิด ฉันไม่ว่าเลย"การโกหกแต่พาร์คซูหมิน nodded ศีรษะของเธอ"แน่นอนคุณอัศวินเจ้าหญิง แม้ว่าวิดีโอถูกเพียงคลิป คุณยังมีหน้าเดียวกัน ตอนนี้แล้ว""ดี ไม่ได้เกินไปแน่""สนับสนุนที่คุณใช้จะปฏิเสธว่า ไม่ได้น่าเชื่อถือเลย"“……”จุดนี้ ลีฮยอนได้ฉายาว่าเป็นเจ้าหญิงอัศวิน และฝังในเหล็ก"มา ทำเครื่องดื่ม เจ้าหญิงอัศวิน! ""ใช่ อาวุโส"ในตอนท้ายของการแข่งขันกีฬาผลของเครื่องดื่มนี้อาจถือได้ว่าเป็นสวยมากเหตุการณ์ล่าสุดของภูเขาลีฮยอน ' ความนิยมหลัก skyrocketed เป็นเป็นผลจากการ กับอาจารย์ที่เรียกว่าเขาเวียน นักเรียนจำนวนมากยังชมเขาหลายครั้ง"ดังนั้นคุณลีฮยอนฮะ ได้อย่างไม่คาดคิดในทุกงาน...อย่างไรก็ตาม คุณได้งานที่ดีในภูเขา อายุใช้งานเครื่องดื่มที่นี่""ใช่ ศาสตราจารย์. "ลีฮยอนไปสถานที่อาจารย์ และดื่มแอลกอฮอล์นำเสนอโดยไม่ต้องออกหยดเดียวการทำเช่นนั้นจะได้รับหน่วยกิตการจากอาจารย์เพื่อให้สามารถทำให้ชีวิตวิทยาลัยดีFlattery ผ่านดื่มวิญญาณการแข็งแกร่งอ่อนแอ และการอ่อนแออย่างแรง (คิดว่า หมาย...ครับผมอ่อนค่าแข็งแกร่ง ในขณะแข็งแกร่งดูแลอ่อนแอ)มีบางอย่างผิดปกติกับนี้พูดอายุแต่ก็เป็นกฎหมายที่เหมาะสมสำหรับคนที่จะอยู่ด้วย"ลีฮยอน Oppa โปรดช่วยฉันที่นี่""มันคืออะไรกัน""กรุณาแสงไฟนี้นี่"มีแรงจูงใจเบื้องหลังการเปลี่ยนแปลงวิธีการอยู่มากเขา ส่วนใหญ่ของพวกเขา รวมถึงนักเรียนที่กลับมา เดินเปลี่ยนวิธีพวกเขาส่งเขาให้ Oppaแต่ขาดลีฮยอนอย่างทัน เขาก็ไม่ขยับเขยื้อน เขา spat เขาคำออกเป็นแห้งเป็นทะเลทราย"ใช้ไฟแช็กเป็น"ลีฮยอนสร้างนิพจน์ที่ใบหน้า cheeky อย่างไรก็ตาม นักเรียนได้ไม่แพ้กัน"ผมอยากเห็นคุณทำไฟใช้ไม้"ผู้ที่ได้ปฏิบัติเย็นไปทางเขาก่อนยัง ได้แสดงความสนใจ"มานี่""เราเป็นหนี้คุณดื่ม"โดยไม่สนคำครหาของกับฮยอนลี รุ่นพี่ที่เรียกเขาไปกี่คำโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้สูงอายุเพศหญิง เป็นเขารู้สึกว่าความเข้มของพวกเขาใน stares ของพวกเขาสายตาโฟกัสของแรมสแตลเลียนส์แข็งแรงForcefulness และกลุ่มดาวของพวกเขา เขาไม่เลือกแต่เงียบ ๆ ไปที่เสียง beckoned"ความอาวุโสไม่ได้ที่สำคัญ ตกลงไหม""ดูที่กล้ามเนื้อขา แข็ง Hohoho "ลีฮยอนไม่ได้ปลูกคุ้นเคยนี้จากที่นี่และมี เฟรชเมนและรุ่นพี่อื่น ๆ chatted ค่าท่ามกลางเสียงหัวเราะพร้อมกับเครื่องดื่มในมือ"Whew ไม่ล้อเล่น พายเรือยากจริง ๆ y'kno. ""แต่ด้วยระบบอาวุโสที่เราเสร็จ MT ที่ดี"ความคุ้นเคยมากขึ้นแม้ว่า พวกเขาได้ถึงสุดขีดของความอ่อนเพลีย โดยมากเพียงใดเช่นความยากลำบากและความทุกข์ยาก การวิชาฯ และผู้สูงอายุที่เกิดการเคารพซึ่งกันและกันไม่ ว่าจะเป็นการแสดงความสามารถพิเศษหรือฝึกนรก ในเวลาหลายชั่วโมง หรือดัง นั้น พวกเขาจะปล่อยทั้งหมดผู้อยู่เบื้องหลังและไม่มีอะไรจะยังคงอยู่ยกเว้นความทรงจำของพวกเขามีความสุขดังนั้น พวกเขาทั้งหมดร่วมกันดื่มเป็นคืนมากกว่านี้เวลา 11 น. หนึ่ง พวกเขาทั้งหมดตกประเทศมา***"Huaa"ลีฮยอนตื่นขึ้น และนำไปแช่ในอากาศแม้ว่าเมื่อคืนที่เขาดูเหมือนจะได้ดื่มมากเกินไปจนมีอาการเมาค้าง มีเปลี่ยนแปลงกำหนดการเช้าของเขา"และตอนนี้ เรากำลังจะกลับ"เขาผิดหวังเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าเขาทำไม่สนคำครหาเขาให้มาพร้อมกับการความจริงได้ทันทีที่เขากลับบ้าน เขาจะเชื่อมต่อกับถนนรอยัลในช่วงเวลาสามวันสองคืนของขาด เขาได้แน่นอนว่า สิ่งที่ได้พัฒนาขึ้นอย่างใดเขาจะครั้งเล็ดรอดเข้าเงาในกิจกรรม subversive ความมืดที่นักเล่นเกม โดยการผ่านเควสและสินค้าที่ มีผู้ร่วมงานของเขาทะเยอทะยาน และนี่จะเป็นอะไรมากกว่าเพียงแค่ความฝันก็ battleground รุนแรงแทนที่เป็นเพียงแค่เกมลีฮยอนต้องกลับไปที่โลก' วันนี้ อาจมีบิตของเวลาไป Dojang ได้ ต้องทำบิตของการออกกำลังกายตอนเช้า 'ลีฮยอนเอาตัวเองออกจากที่อาศัยชั่วคราวเขาหลวมกล้ามเนื้อของเขาแข็ง โดยรอบ และมีวัตถุประสงค์เพื่อการทำงานแต่เพิ่งเป็นเมื่อวานนี้ เขาด่าง Seoyoon นั่งอยู่บนหิน'เมื่อเรื่องเกิดขึ้น"ลีฮยอนทาบทามเธอ และพูด"สูง ขึ้น"“……”"เหตุใดคุณขึ้นก่อน"“……”ยังตอบไม่ ลีฮยอนเอาเงียบ ๆ นั่งข้างเธอ ว่า และทั้งหมดเขายังคงนั่งนั้นเมื่อลีฮยอนนั่งลงบนหินจิตใจของเขามีปัญหายังคงเป็นเขาคิดว่า เกี่ยวกับการไม่ออกกำลังกาย เพื่อให้เขาไม่ได้ต้องการเพียงแค่นั่งเงียบ ๆ มีการลีฮยอนไม่พูด ในขณะที่ Seoyoon hesitantly ยังคงพยายามค้นหาสิ่งที่จะพูดแม้ว่าเธออยากจะแบ่งปันมาก เธอไม่ทราบตำแหน่งที่จะเริ่มต้นหรือระยะการรอระหว่างการตอบแต่ละควรจะ30 นาทีในความเงียบCheosseokcheosseokเสียงคลื่นในปัจจุบันของพวกเขาสามารถได้ยินเสียง พร้อมกับเสียงร้องนกนางนวลเพิ่มขึ้นในความวิตกกังวลของ Lee Hyun ถูกสัดส่วนโดยตรงกับเพิ่มขึ้นในความรู้สึกของ Seoyoon ของความสะดวกสบายเป็นคำทักทายสายลมได้พัด ได้กลายเป็นวันสว่างพวกเขาเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ขอบฟ้าไกลกว่าทันใดนั้น มีสัมผัสอ่อนโยนบนไหล่ Lee Hyun ก็ไม่สามารถชนะของ Seoyoon มีหัวพิงบนมันเกิดได้สองวันแล้วที่เธออาจไม่ดี กับความจริงที่ว่า เธอเหนื่อยจากออกของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของปกติและที่นี่มัน เป็น เธอเชื่อเพื่อน Lee Hyun นำเสนอความสะดวกสบายจากความตึงเครียดที่สร้างขึ้น และโบว์ลิ่งเธอนอนหลับธรรมชาติSegeunsegeunจังหวะการหายใจของ Seoyoon แต่เพียงแห่งในลีฮยอนหูพร้อมหายใจออกแต่ละ ลีฮยอนรู้สึกถึงหัวใจของเขาเองปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นนั้นเป็นจังหวะเพิ่มขึ้นในต้องใช้การในสถานที่แห่งนี้ มันเป็นเพียง Lee Hyun และ Seoyoonแม้ว่านักเรียนยังได้นอนบนหาดทราย พวกเขาอยู่ห่างออกไปนอกจากนี้ Seoyoon มีแล้วลอยไปดรีมแลนด์ในสมที่สุดดูเหมือนเมาจากเครื่องดื่มแสนอร่อยจากวันก่อนหน้านั้นIn other words, it was an opportunity given by the heavens!There was no other way but to say Seoyoon was defenseless in this state before Lee Hyun.Lee Hyun’s eyes filled with murderous intentions.‘You treat me like fodder, huh. And during my cold you jammed that food-to-kill porridge down my throat!’It was a golden opportunity to take revenge.As it seemed she was deeply in her doze, he could have picked her up and tossed her into the sea.Holding grudges infinitely!However, Lee Hyun’s mind soon wandered off from the thought. Though vengeance would be thrilling, he was afraid of the troubles to come in the future.‘I don’t know how she will manage after I throw her into the sea!’Still, in his internal rampage he paid careful attention to not wake up Seoyoon. Then a thought hit.‘Let me adjust a bit to have you sleep more comfortably.’Lee Hyun gently lifted up Seoyoon's head and placed it on his lap. After which, he observed Seoyoon's face in detail.‘There’s gotta be an ugly corner somewhere.’He still had not given up on his childish revenge.The first time Lee Hyun saw Seoyoon's face was in the instructor’s cabin.But because he noticed the ‘murderer’ mark during that event that he did not examined her beauty in more detail.Nevertheless, a fragment of Seoyoon's face remained in his mind that he went to sculpt the Statue of Freya.The image he had at that time was indeed beautiful.But he did not know that the beauty exceeded what he had imagined.The second meeting where he saw her was on the Plains of Despair, where her loveliness shone even more.Then, during the times they risked their lives in the northern parts, he took peeks at her in his spare time.But with each and every time he saw her, she continuously exuded attractiveness.It wasn’t because Seoyoon was increasingly becoming more and more beautiful.She was already beautiful from the beginning. It was because the more closely he got to look at her face, the more beauty he saw in her.Eyes, nose, eyebrows, forehead, chin and lips.There was no way to totaled up her features.While wondering how dreadfully beautiful something was, a new attraction came into play whenever he took a look.No matter how long he stared at her face, he could not get tired from the sight. With each and every sight to admire, he had no choice but to look!Lee Hyun wanted to find flaws in Seoyoon's face.He leaned in so close that he can feel each of her breath, a rare chance to do so since she was still sleeping.‘Skin. Well, it’s perfect. Not one crease and I can’t even see a single pore. How can human skin have such milk like quality? Facial feature. Great. It’s the perfect golden ratio of placements if I was sculpturing. Long eyebrows…how does her hair even have such orderly placements?’Trying to find any facial flaw in her, even if it was j

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

?
"" คุณไม่จำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมานานแล้ว?
"ทุกคนไตร่ตรองในการค้นหาเหตุผลพาร์Sumin
พูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจดังกล่าว." ปริ๊นเซอัศวินใช่มั้ย?
"เจ้าหญิงอัศวิน.
เขามาเยี่ยมน้องสาวของเขาและเข้าร่วมสามเหตุการณ์ที่ โรงเรียน.
ในหมู่พวกเขาเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่เรียกว่า 'ตั้งปริ๊น.
จากนั้นปาร์ค Sumin พยายามที่จะจำวิดีโอที่เธอมาข้ามบนอินเทอร์เน็ตและท่องเพื่อดูว่าใครยังจำได้.
ในช่วงเวลาที่การเคลื่อนไหวของลีฮยอนเป็นคนที่น่าทึ่งมาก
เขาวิ่งข้ามอุปสรรคในการวุ่นวายและแพ้ลูกโป่งน้ำโดยใช้หมัดและขาของเขา แล้วใช้ก้าวกระโดดและกระโดดผ่านผนัง.
เนื่องจากความจริงที่ว่าเหตุการณ์ที่ดึงดูดจำนวนมากของผู้เข้าร่วมเพราะเงินรางวัลวิดีโอที่แพร่หลายต่อไปในอินเทอร์เน็ตเท่าที่มีอยู่เป็นจำนวนมากของผู้ชม.
"อัศวิน Pr..Princess?
"" อาแล้วคุณว่าคนที่มาจากเทศกาล.
"จากความทรงจำพาร์Sumin ของเรื่องที่ผู้คนเริ่มที่จะจำเหตุการณ์ดังกล่าว.
ใบหน้าลีฮยอนขมวดคิ้ว เขามีชื่อเล่นว่า 'เจ้าหญิงอัศวิน' เป็นอะไรที่ประจบ at all.
"คุณมีคนที่ไม่ถูกต้อง ฉันไม่ได้เป็นคนที่ทุก.
"โกหก!
แต่พาร์ Sumin
พยักหน้าเธอ." แน่นอนคุณเป็นเจ้าหญิงอัศวิน แม้ว่าวิดีโอเป็นเพียงคลิปคุณยังมีหน้าเหมือนกันตอนนี้แล้ว.
"" ดีไม่แน่ใจว่ามากเกินไป.
"" สีหน้าของที่คุณใช้ในการปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นที่น่าเชื่อถือ at all.
"" ......
"ณจุดนี้ลีฮยอนได้รับการขนานนามว่าเป็นเจ้าหญิงอัศวินและตราตรึงอยู่ในเหล็ก." มาใช้เครื่องดื่ม
อัศวินเจ้าหญิง!
"" ใช่อาวุโส.
"ในตอนท้ายของการแข่งขันกีฬาผลไปงานเลี้ยงเครื่องดื่ม.
นี้อาจถือได้ว่าเป็นที่สวยมากเหตุการณ์สุดท้ายของ MT.
นิยมลีฮยอน 'เป็นหลักพุ่งสูงขึ้นเป็นผลมาจากการที่ พร้อมกับอาจารย์เรียกให้เขามารอบ ๆ นักเรียนหลายคนยังไปเยี่ยมเขาหลายครั้ง.
"ดังนั้นคุณลีฮยอนฮะ คุณได้รับไม่คาดคิดมากในทุกงานอยู่แล้ว ...... คุณได้งานที่ดีในมอนแทนา ตอนนี้ใช้เครื่องดื่มที่นี่.
"" ใช่ศาสตราจารย์.
"ลีฮยอนเดินไปรอบๆ อาจารย์และดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่นำเสนอโดยไม่ต้องออกหยดเดียว.
การทำเช่นนี้จะได้รับเครดิตจากอาจารย์ที่จะสามารถที่จะทำให้ชีวิตของวิทยาลัยของเขาดีขึ้น .
เยินยอผ่านจิตวิญญาณดื่ม!
ต้องการที่แข็งแกร่งที่อ่อนแอและอ่อนแอมีความแข็งแรง! (ผมคิดว่ามันหมายความว่า ... ผู้ที่อ่อนแอดูดขึ้นไปที่แข็งแกร่งในขณะที่แข็งแกร่งดูแลอ่อนแอ.)
มีบางสิ่งบางอย่างที่ผิดกับคำพูดเดิมนี้.
แต่มันเป็นกฎหมายที่เหมาะสมสำหรับคนที่จะมีชีวิตอยู่ด้วย.
"ลีฮยอนโอปป้า โปรดช่วยฉันที่นี่.
"" มันคืออะไร.
"" กรุณาไฟนี้ที่นี่.
"มีแรงจูงใจที่อยู่เบื้องหลังพวกเขามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางaddressed เขาเป็น ที่สุดของพวกเขารวมทั้งนักเรียนที่กลับมาเปลี่ยนระมัดระวังวิธีที่พวกเขาเรียกเขาไปพี่.
แต่ด้วยขาดลีฮยอนรู้สึกของเขาไม่ได้ขยับเขยื่อน เขาถ่มน้ำลายใส่คำพูดของเขาออกมาเป็นแห้งเป็นทะเลทราย.
"ใช้เบา."
ลีฮยอนสร้างการแสดงออกทางสีหน้าทะเล้น แต่นักเรียนไม่ให้ขึ้น.
"ผมต้องการที่จะเห็นคุณทำไฟโดยใช้ป่า."
ผู้ที่ทำหน้าที่เย็นที่มีต่อเขาก่อนที่ยังแสดงความสนใจของพวกเขา.
"มาที่นี่."
"เราเป็นหนี้คุณดื่ม."
ด้วยแรงจูงใจของ ได้รับพร้อมกับลีฮยอนผู้สูงอายุที่เรียกว่าเขามากกว่าสำหรับคำไม่กี่คำ.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้สูงอายุเพศหญิงในขณะที่เขารู้สึกว่าความรุนแรงของพวกเขาในการจ้องมองของพวกเขา.
ตาที่มุ่งเน้นของพ่อม้าที่แข็งแกร่ง!
ด้วยเข้มแข็งและกลุ่มขนาดใหญ่ของพวกเขาเขาไม่มีทางเลือก แต่จะเงียบ ๆ ไปที่กวักมือเรียกเสียง.
"การอาวุโสไม่สำคัญว่า ok?"
"ดูที่กล้ามเนื้อขาเหล่านั้น ดังนั้นของแข็ง hohoho.
"ลีฮยอนไม่ได้เติบโตคุ้นเคยกับเรื่องนี้.
จากที่นี่และมีนักศึกษาอื่น ๆ
และผู้สูงอายุพูดคุยขึ้นท่ามกลางเสียงหัวเราะพร้อมกับเครื่องดื่มในมือ." ต๊าย ไม่ได้ล้อเล่น. พายเรือเป็นเรื่องยากจริงๆ y'kno
"." แต่ต้องขอบคุณผู้บริหารระดับสูงที่เราจบมอนแทนาดี.
"คุ้นเคยอื่นๆ !
แม้ว่าพวกเขาจะได้มาถึงที่รุนแรงของความเหนื่อยล้าของพวกเขา; ด้วยการเอาชนะความยากลำบากดังกล่าวและความทุกข์ยากน้องและผู้สูงอายุที่เกิดขึ้นความเคารพซึ่งกันและกันสำหรับแต่ละอื่น ๆ .
ไม่ว่าจะเป็นการแสดงความสามารถหรือการฝึกอบรมของนรกในหลายชั่วโมงหรือเพื่อให้พวกเขาทั้งหมดจะปล่อยให้ผู้ที่อยู่เบื้องหลังและไม่มีอะไรที่จะยังคงยกเว้นของพวกเขา ความทรงจำที่มีความสุข.
ดังนั้นพวกเขาจึงดื่มทั้งหมดร่วมกันเป็นคืนพาด.
ที่ 11:00 หนึ่งโดยหนึ่งพวกเขาทั้งหมดล้มลงไปนอนในอ่อนเพลีย.
***
"Huaa."
ลีฮยอนตื่นขึ้นมาและแช่ในที่มีอากาศบริสุทธิ์.
แม้ว่าที่ผ่านมา คืนดูเหมือนว่าเขาจะได้ดื่มมากเกินไปจนมีอาการเมาค้าง, มีการเปลี่ยนแปลงในช่วงเวลาเช้าของเขา.
'และตอนนี้เรากำลังจะกลับมา.
เขาเป็นคนที่ผิดหวังเล็กน้อย แต่ดูเหมือนเขาจะประสบความสำเร็จแรงจูงใจที่เขามาพร้อมกับ .
ความจริงก็คือทันทีที่เขากลับบ้าน; เขาต้องการเชื่อมต่อกับถนนหลวง.
ในช่วงสามวันสองคืนขาดของเขาเป็นสิ่งบางอย่างที่มีการพัฒนาอย่างใด.
เขาจะลดลงอีกครั้งหนึ่งในเงามืดในกิจกรรมที่จะล้มล้างของนักเล่นเกมที่มืดโดยการทำเงินผ่านเควสและ รายการที่มีเพื่อนร่วมงานที่ท้าทายความสามารถของเขา และนี้จะกลายเป็นอะไรมากไปกว่าเพียงแค่ความฝัน.
มันเป็นสมรภูมิที่รุนแรงมากกว่าแค่เกม!
ลีฮยอนที่จำเป็นในการกลับไปยังโลกที่.
'วันนี้ผมอาจจะมีบิตของเวลาที่จะไป Dojang จำเป็นที่จะต้องทำบิตของการออกกำลังกายตอนเช้า.
ลีฮยอนเอาออกตัวเองออกจากที่อยู่อาศัยชั่วคราว.
เขาคลายกล้ามเนื้อแข็งของเขาโดยการย้ายไปรอบ ๆ และตั้งใจที่จะทำงาน.
แต่ในขณะที่เมื่อวานนี้เขาเห็น Seoyoon นั่งอยู่บนหิน.
'เมื่อไหร่ ที่เกิดขึ้น?
'. ลีฮยอนเดินเข้ามาใกล้เธอและพูด
"สวัสดี." "...... " "ทำไมคุณขึ้นต้น?" "...... " ยังคงไม่มีคำตอบ ลีฮยอนเงียบ ๆ นั่งข้างเธอและนั่นคือทั้งหมดในขณะที่เขายังคงนั่งอยู่. เมื่อลีฮยอนนั่งลงบนก้อนหิน. ใจของเขาก็ยังคงมีความสุขในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับการไม่สามารถที่จะออกกำลังกายเพื่อให้เขาไม่ได้ต้องการเพียงแค่เงียบ ๆ นั่งอยู่ที่นั่น. ลีฮยอนไม่พูดในขณะที่ Seoyoon ยังคงลังเลพยายามที่จะหาสิ่งที่จะพูด. ถึงแม้ว่าเธออยากจะมีส่วนร่วมมากเธอก็ไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นหรือระยะเวลาที่รอในระหว่างแต่ละคำตอบที่ควรจะเป็น30 นาทีในความเงียบ. Cheosseokcheosseok! เสียงคลื่นในบริเวณใกล้เคียงปัจจุบันของพวกเขาอาจจะได้ยินพร้อมกับเสียงร้องของนกนางนวลที่. เพิ่มขึ้นในความวิตกกังวลลีฮยอนเป็นสัดส่วนโดยตรงกับการเพิ่มขึ้นในความรู้สึก Seoyoon ของความสะดวกสบาย. ในฐานะที่เป็นสายลมอวยพร พัดวันได้กลายเป็นที่สดใส. พวกเขาเฝ้าดูดวงอาทิตย์ที่เพิ่มขึ้นมากกว่าที่ขอบฟ้าห่างไกล! ทันใดนั้นก็มีการสัมผัสที่อ่อนโยนบนไหล่ของลีฮยอน มันก็ไม่สามารถที่จะชนะกับหัวง่วงนอน Seoyoon ของพิงบน. มันเป็นเพราะเป็นวันที่สองแล้วว่าเธอไม่สามารถนอนหลับได้ดีพร้อมกับความจริงที่ว่าเธอเหนื่อยจากการออกจากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์บรรทัดฐาน. และที่นี่ มันเป็นเพื่อนที่เชื่อถือได้ของเธอลีฮยอนนำเสนอความสะดวกสบายจากการสร้างขึ้นความตึงเครียดและเคาะเธอหลับไปเองตามธรรมชาติ. Segeunsegeun. จังหวะการหายใจ Seoyoon ของฟังในหูลีฮยอน. กับแต่ละหายใจออกลีฮยอนรู้สึกว่าหัวใจของเขาเองมีปฏิกิริยาตอบสนองมันว่า เต้นที่เพิ่มขึ้นในสายพันธุ์. ในสถานที่แห่งนี้มันเป็นเพียงแค่ลีฮยอนและ Seoyoon. แม้ว่านักเรียนยังคงนอนหลับอยู่บนหาดทรายที่พวกเขาออกไปที่ระยะไกล. นอกจากนี้ Seoyoon ลอยแล้วโลกแห่งความฝันในการนอนหลับเมาดูเหมือนจะเกิดจากการ เครื่องดื่มแสนอร่อยจากวันก่อนหน้า. ในคำอื่น ๆ มันเป็นโอกาสที่ได้รับจากชั้นฟ้าทั้งหลายที่! ไม่มีทางอื่นเป็น แต่ที่จะพูด Seoyoon เป็นที่พึ่งในรัฐนี้ก่อนที่ลีฮยอน. ตาลีฮยอนที่เต็มไปด้วยความตั้งใจฆาตกรรม. 'คุณรักษา ผมชอบอาหารสัตว์ฮะ และในช่วงเย็นของฉันคุณติดขัดว่าอาหารเพื่อฆ่าโจ๊กลงลำคอของฉัน! 'มันเป็นโอกาสทองที่จะแก้แค้น. ขณะที่มันดูเหมือนเธอเป็นลึกในเคลิ้มของเธอที่เขาจะได้เลือกเธอขึ้