It was a big surprise for Wallace,

It was a big surprise for Wallace, when someone rang on his door. He opened and found you in front of him, making a somehow disappointed face. Remembering that today was your birthday the gym leader took you into an embrace saying: “Happy Birthday, Honey!”

You smiled a little at that. Wallace was a good friend of yours and Steven Stone and always knew how to cheer you up a little. That's why you were here now.

Letting you in, Wallace asked: “How can I help you?And where is Steven?”

At the last question, he seemed to be a bit angry, probably already knowing where his best friend was.

“Well, you see, it seems like our beloved champion doesn't think we are as important as his hobby”, you said bitterly. You arrived in the living room, sitting down onto the couch, sighing to yourself, looking slightly depressed.

Your friend sighed knowing his friend too well. “Oh dear! That man is so troublesome sometimes.” You nodded, agreeing to his statement. It wasn't the first time, that the stone fanatic had left you alone a whole day, though it was the first time on your birthday.

And you didn't have anyone else to spend the time with that day. Your parents were on a trip to other regions. Even your best friend was on her way to Sinnoh.
Thus only Wallace and Steven were left for you to spend your birthday with.

Wallace sat down next to you and smiled at you optimistically. “I'm sure he has his reasons”, he said, laying his hand onto yours comfortingly.

You sighed again. “We'll see about that”, you then said. Wallace shook his head and stood up. “Do you want something to drink?”, he asked. You just nodded, staring onto the table in front of you.

The whole day you spent with Wallace talking with him about this and that trying not to remember Steven was missing, even though it was your birthday. You would forget as Wallace took a walk with you through Sootopolis City. You walked and talked, greeted some of the inhabitants and watched your Pokémon play with each other, after you let them out of their Pokéballs.

All in all you thought it was a good idea spending the day with Wallace, as long as Steven wasn't there. You did that often and it always cheered you up a little, when it depressed you that your lover left you without saying for a whole day – even though he just forgot to mention.

The sun began to set when you and Wallace arrived at Wallace's home again. It wasn't long after, when suddenly the doorbell rang.

“You wait here a moment”,Wallace said, as you sat onto the couch again.
You could hear Wallace open the door. You couldn't understand what he said, but he seemed to be a bit surprised.

The door was closed and two pairs of footsteps approached the living-room.

You blinked surprised as you looked up and saw no other then Steven in the door frame.
“Look who honours us with a visit”, Wallace chuckled behind the champion.

“Steven! What are you doing here?”, you asked already going to stand up. The champion motioned you to keep sitting and sat next to you.

“I could ask you the same”, he said, smiling at you amused. “You were gone when I woke up! And since it didn't seem like you would come back any time soon I went to Wallace”, you defended yourself.

The champion chuckled amused and put something out of his pocket.

You narrowed your eyes as you watched him curious at what he had there. Then Steven came closer to you and as he leaned back again and you looked down, you saw a necklace around your neck, with a small pendant on it. The pendant was a small, blue glowing stone surrounded by a silver ring.

“Happy Birthday my dear [Name]”, Steven whispered smiling as you looked up at him and planted a loving kiss onto your forehead. Slightly blushing you whispered a small 'thanks' and smiled at the champion happily. It seemed like you were more important to him than you thought after all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นความประหลาดใจที่ยิ่งใหญ่สำหรับวอลเลซเมื่อมีคนดังที่ประตูของเขา เขาเปิดและพบคุณในด้านหน้าของเขาทำให้ใบหน้าผิดหวังอย่างใด จำได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณเป็นผู้นำโรงยิมเอาคุณเข้าสู่อ้อมกอดพูดว่า: "สุขสันต์วันเกิด, ฮันนี่!" คุณยิ้มเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ว่า วอลเลซเป็นเพื่อนที่ดีของคุณและสตีเว่นสโตนและมักจะรู้วิธีที่จะเป็นกำลังใจให้คุณขึ้นเล็กน้อย นั่นเป็นเหตุผลที่คุณได้ที่นี่ในขณะนี้. ปล่อยให้คุณในการวอลเลซถามว่า: "? ฉันจะช่วยให้คุณและสถานที่ที่สตีเว่น" ในคำถามที่ผ่านมาดูเหมือนว่าเขาจะเป็นบิตโกรธอาจได้ทราบว่าเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาคือ. " ดีที่คุณเห็นมันดูเหมือนว่าแชมป์ที่รักของเราไม่ได้คิดว่าเรามีความสำคัญเป็นงานอดิเรกของเขา "คุณบอกว่าขมขื่น คุณเข้ามาในห้องนั่งเล่นนั่งลงบนโซฟาถอนหายใจกับตัวเองมองหดหู่เล็กน้อย. เพื่อนของคุณรู้ว่าถอนหายใจเพื่อนของเขาเป็นอย่างดี "ที่รัก Oh! ผู้ชายคนนั้นจะลำบากดังนั้นบางครั้ง. "คุณพยักหน้าเห็นพ้องที่จะคำพูดของเขา มันไม่ได้เป็นครั้งแรกที่คลั่งหินทิ้งคุณคนเดียวทั้งวันแม้ว่ามันจะเป็นครั้งแรกในวันเกิดของคุณ. และคุณไม่ได้มีคนอื่นที่จะใช้เวลาที่มีวันนั้น พ่อแม่ของคุณอยู่ในการเดินทางไปยังภูมิภาคอื่น ๆ แม้แต่เพื่อนที่ดีที่สุดของคุณอยู่ในทางของเธอไป Sinnoh. ดังนั้นเพียงวอลเลซและสตีเว่นถูกทิ้งสำหรับคุณที่จะใช้จ่ายกับวันเกิดของคุณ. วอลเลซนั่งลงไปกับคุณและยิ้มให้คุณในแง่ดี "ผมมั่นใจว่าเขามีเหตุผลของเขา" เขากล่าวว่าการวางลงบนมือของคุณ comfortingly. คุณถอนหายใจอีกครั้ง "เราจะเห็นเกี่ยวกับการที่" แล้วคุณกล่าวว่า วอลเลซส่ายหัวและลุกขึ้นยืน "คุณต้องการบางสิ่งบางอย่างที่จะดื่ม?" เขาถาม คุณเพียงแค่พยักหน้าจ้องมองไปยังตารางในหน้าของคุณ. ทั้งวันคุณใช้กับวอลเลซได้พูดคุยกับเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้และพยายามที่จะไม่จำสตีเว่นหายไปแม้ว่ามันจะเป็นวันเกิดของคุณ คุณจะลืมเป็นวอลเลซเอาเดินเล่นกับคุณผ่าน Sootopolis เมือง คุณเดินและพูดคุยทักทายบางส่วนของคนที่อาศัยอยู่และเฝ้าดูการเล่นโปเกมอนของคุณกับคนอื่น ๆ หลังจากที่คุณปล่อยให้พวกเขาออกจาก Pokeballs ของพวกเขา. ทั้งหมดในสิ่งที่คุณคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีใช้เวลาทั้งวันกับวอลเลซตราบใดที่สตีเว่น wasn ' t มี คุณไม่ได้ที่มักจะและมันก็ให้กำลังใจคุณขึ้นเล็กน้อยเมื่อมันมีความสุขคุณว่าคนรักของคุณซ้ายคุณโดยไม่บอกทั้งวัน -. แม้ว่าเขาก็ลืมที่จะพูดถึงดวงอาทิตย์เริ่มที่จะตั้งค่าเมื่อคุณและวอลเลซมาถึงที่บ้านของวอลเลซอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่นานหลังจากที่เมื่อจู่ ๆ ออดดังขึ้น. "คุณรอที่นี่สักครู่" วอลเลซกล่าวว่าในขณะที่คุณนั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง. คุณสามารถได้ยินเสียงวอลเลซเปิดประตู คุณไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เขาพูด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นบิตแปลกใจ. ประตูถูกปิดและคู่ที่สองของรอยเท้าเข้าหาห้องนั่งเล่น. คุณกระพริบตาแปลกใจที่คุณเงยหน้าขึ้นและมองไม่เห็นแล้วสตีเว่นในกรอบประตู . "ดูที่ให้เกียรติเราด้วยการเยี่ยมชมเป็น" วอลเลซหัวเราะอยู่เบื้องหลังแชมป์. "สตีเว่น! คุณกำลังทำอะไรที่นี่? "คุณถามแล้วจะลุกขึ้นยืน แชมป์ motioned คุณเพื่อให้นั่งและนั่งถัดจากคุณ. "ฉันจะขอให้คุณเหมือนกัน" เขากล่าวว่ายิ้มที่คุณขบขัน "คุณก็หายไปเมื่อฉันตื่นขึ้นมา! และเนื่องจากมันไม่ได้ดูเหมือนคุณจะกลับมาในเร็ว ๆ นี้ผมไปที่วอลเลซ "คุณจะได้รับการปกป้องตัวเอง. แชมป์หัวเราะขบขันและวางบางสิ่งบางอย่างออกมาจากกระเป๋าของเขา. คุณหรี่ตาของคุณในขณะที่คุณดูเขาอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่เขามี ที่นั่น จากนั้นสตีเว่นมาใกล้ชิดกับคุณและในขณะที่เขาโน้มตัวกลับมาอีกครั้งและคุณมองลงไปคุณเห็นสร้อยรอบคอของคุณที่มีจี้เล็ก ๆ ในนั้น จี้เป็นขนาดเล็กหินเรืองแสงสีฟ้าที่ล้อมรอบด้วยแหวนเงิน. "สุขสันต์วันเกิดที่รักของฉัน [ชื่อ]" สตีเว่นกระซิบยิ้มที่คุณมองมาที่เขาและปลูกจูบรักลงบนหน้าผากของคุณ หน้าแดงเล็กน้อยคุณกระซิบเล็ก 'ขอบคุณ' และยิ้มอย่างมีความสุขแชมป์ มันดูเหมือนว่าคุณมีความสำคัญมากขึ้นกับเขากว่าที่คุณคิดหลังจากทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นความประหลาดใจใหญ่สำหรับวอลเลซ เมื่อใครบางคนดังขึ้นที่ประตูของเขา เขาเปิดประตูและพบคุณในด้านหน้าของเขา ทำให้หวังอย่างใด ใบหน้า จำได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณหัวหน้ายิมพาเธอเข้าโอบกอด บอกว่า " สุขสันต์วันเกิดนะที่รัก ! "

เธอยิ้มเล็กน้อยที่ วอลเลซเป็นเพื่อนที่ดีของคุณ และ สตีเว่น หิน และรู้อยู่เสมอว่าคุณรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยนั่นคือเหตุผลที่คุณอยู่ที่นี่ในตอนนี้

ที่ให้คุณใน วอลเลซ ถามว่า ผมสามารถช่วยคุณ ? และที่เป็น สตีเว่น "

ในที่สุดคำถาม ดูเหมือนเขาจะโมโหนิดหน่อย คงได้รู้ว่าเพื่อนสนิทของเขา . . .

" เออ ดูเหมือนว่า แชมป์ ไม่ ที่รักของเราว่าเราเป็นสิ่งสำคัญ เป็นงานอดิเรกของเขา " คุณพูดอย่างขมขื่น คุณมาถึงห้องนั่งเล่น นั่งบนโซฟาถอนหายใจกับตัวเอง มองเล็กน้อยหดหู่

เพื่อนถอนหายใจ รู้ว่าเพื่อนของเขาด้วยเช่นกัน " โอ้ ! เป็นผู้ชายที่น่ารำคาญในบางครั้ง เธอพยักหน้า เห็นด้วยกับคำพูดของเขาแล้ว มันไม่ใช่ครั้งแรก ที่หินคลั่งได้ทิ้งคุณไว้คนเดียวทั้งวัน แต่มันเป็นครั้งแรกในวันเกิด

และคุณไม่ได้มีใครที่จะใช้จ่ายเวลากับวันที่