An additional point – although this

An additional point – although this is more controversial – is that
Enlightenment thinkers were largely disparaging about non-Western
societies (Vogel 2003). Leaving the debate to one side, there is no doubt
that Marx and Engels were often condescending towards and contemptuous
of non-Western societies. They were convinced that Western
imperialism and the spread of capitalism were necessary to liberate the
‘historyless peoples’ from religious myth and the tyranny of tradition. It
is important at this point to recall the way in which classical Marxists
agonised over the role of national liberation movements in the struggle
for socialism and the place of the nation in the future socialist world
order. More recent strands of critical theory have been bolder to
celebrate human diversity and cultural difference. In Lyotard’s case, the
defence of the rights of the other is connected with the ideal of a ‘global
speech community’ which has some parallels with Habermas’ position
on discourse ethics and cosmopolitan democracy – which some see as an
extension of the radical democratic ethos which exists in Marx’s writings
(Carver 1998). Lyotard (1993) argues that all human beings have an
equal right to ‘establish their community by contract’ using ‘reason and
debate’. But, against Habermas, Lyotard stresses the dangers inherent in
privileging some idealized notion of dialogue, specifically that radical
diversity will be sacrificed in the course of striving for consensus.
Marxists will ask if these visions of a world moving towards greater
dialogue and diversity deal with the issue of how material inequalities
prevent the establishment of communities of contract and consent. The
writings of Jacques Derrida, the founder of deconstructionism, deserve
attention at this point (for further discussion, see Chapter 7 in this
volume). In his analysis of the contemporary relevance of Marx and
Engels’ The Communist Manifesto, Derrida (1994a, 1994b) defends a
‘new International’ on the grounds that ‘violence, inequality, exclusion, famine, and thus economic oppression [have never] affected as many
human beings in the history of the Earth and of humanity’. Defending
the ‘spirit of Marxism’, Derrida (1994a: 56) argues for revising Marx’s
ideal of the ‘withering away of the state’. This should be freed from
earlier claims about socialist internationalism and the dictatorship of the
proletariat. The ‘new International’ should protest against ‘the state of
international law, the concepts of state and nation’ and break with
inherited assumptions about exclusionary sovereign states and national
conceptions of citizenship. Derrida (1994a: 58) envisages new forms of
political community in which the state no longer possesses ‘a space
which it … dominates’ and which ‘it never dominated without division’.
The emphasis here is on new political arrangements which are in some
ways more cosmopolitan than their predecessors (because they are concerned
with the right of all human beings to a decent life), more sensitive
to cultural and other differences (thereby realizing one of the main aspirations
of the Austro-Marxists) and more committed to the reduction of
global economic inequalities, so keeping faith with the central tenets of
classical Marxism (Linklater 1998). Derrida stresses, however, that those
who work in ‘spirit of Marxism’ should devote more attention to
analysing the state, citizenship, political community and international law.
We return at this point to the central criticism of Marxism in the
mainstream literature on international relations, which is its failure to
deal with the state, nationalism and war, or its neglect of diplomacy, the
balance of power and international law. Realists and neo-realists have
argued that geo-politics is more important than economic globalization,
and that is why human beings continue to rely on nation-states for their
security rather than strive to create new forms of political community.
They stress that Marxist internationalism was broken on the wheel of
power politics during the First World War; it has no real relevance to a
world of states.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดเพิ่มเติม – แม้ว่าจะขัดแย้งมากขึ้น – เป็นที่ส่วนใหญ่ถูกดูถูกนักคิดตรัสรู้เกี่ยวกับตะวันตกสังคม (โวเกล 2003) ออกจากการอภิปรายไปข้างหนึ่ง มีข้อสงสัยว่า มาร์กซ์และ Engels ถูกมักวางตัวต่อ และดูถูกของสังคมแบบตะวันตก พวกเขาก็เชื่อว่าตะวันตกลัทธิจักรวรรดินิยมและการขยายตัวของทุนนิยมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อปลดปล่อยความ'คน historyless' จากตำนานทางศาสนาและประเพณีของ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จุดนี้จะ เรียกคืนใน Marxists คลาสสิกซึ่งagonised ผ่านบทบาทของการเคลื่อนไหวปลดปล่อยแห่งชาติในการต่อสู้สังคมนิยมและสถานที่ของประเทศในโลกสังคมนิยมในอนาคตสั่งซื้อ ทฤษฎีสำคัญเส้นล่าสุดได้โดดเด่นยิ่งขึ้นไปฉลองมนุษย์หลากหลายและความแตกต่างทางวัฒนธรรม ในกรณีของ Lyotard การป้องกันสิทธิของอื่น ๆ ที่เชื่อมต่อกับอุดมคติของการ ' ระดับโลกชุมชนพูด ' ซึ่งมีบางอย่างคล้ายคลึงกันกับตำแหน่งของ Habermasในวาทกรรมจริยธรรมและประชาธิปไตยสากล – ซึ่งบางคนเห็นเป็นการส่วนขยายของร๊อคประชาธิปไตยรุนแรงที่มีอยู่ในงานเขียนของมาร์กซ์(แกะสลัก 1998) Lyotard (1993) แย้งว่า มนุษย์ทั้งหลายมีการสิทธิอันเท่าเทียมกันในการ 'สร้างชุมชนของตน โดยสัญญา' ใช้ ' เหตุผล และอภิปราย ' แต่ กับ Habermas, Lyotard เครียดและอันตรายในprivileging บางแนวคิดอุดมคติของการโต้ตอบ โดยเฉพาะที่รุนแรงความหลากหลายจะมีการเสียสละในการกระเสือกกระสนสำหรับฉันทามติMarxists จะถามถ้าวิสัยทัศน์เหล่านี้ของโลกเคลื่อนที่ไปมากขึ้นบทสนทนาและความหลากหลายที่จัดการกับปัญหาของวัสดุวิธีอสมการป้องกันการจัดตั้งชุมชนของสัญญาและยินยอม การงานเขียนของ Jacques Derrida ผู้ก่อตั้ง deconstructionism สมควรความสนใจในจุดนี้ (สำหรับการอภิปราย ดูบทที่ 7 ในนี้ไดรฟ์ข้อมูล) เขาวิเคราะห์ความเกี่ยวข้องร่วมสมัยของมาร์กซ์ และแถลงการณ์พรรคคอมมิวนิสต์ของ Engels, Derrida (1994a, 1994b) ปกป้องการ'นานาชาติ' ในบริเวณที่ ' ความรุนแรง อสมการ ยกเว้น อดอยาก และจึงกดขี่ทางเศรษฐกิจ [เคยมี] ได้รับผลกระทบเป็นจำนวนมากมนุษย์ในประวัติศาสตร์ ของโลก และ ของมนุษยชาติ ' ป้องกัน'จิตวิญญาณของลัทธิมากซ์' Derrida (1994a: 56) argues สำหรับแก้ไขของมาร์กซ์แบบของการ 'กวาดเรียบไปของรัฐ' นี้ควรจะทำก่อนหน้านี้อ้างเกี่ยวกับแวดสังคมนิยมและเผด็จการกรุงฯ 'นานาชาติใหม่' ควรประท้วงต่อต้าน ' สถานะของกฎหมายระหว่างประเทศ แนวคิดของรัฐและประเทศ ' และทำลายด้วยสืบทอดสมมติฐาน เกี่ยวกับ exclusionary ประเทศ และชาติแนวของสัญชาติ Derrida (1994a: 58) envisages รูปแบบใหม่ของชุมชนทางการเมืองซึ่งรัฐไม่มี ' ช่องว่างที่จะกุมอำนาจ ' และ 'มันไม่ครอบงำ โดยฝ่าย'เน้นที่นี่อยู่ในเตรียมการเมืองใหม่ซึ่งอยู่ในวิธีที่เป็นสากลมากขึ้นกว่ารุ่นก่อนของพวกเขา (เพราะพวกเขามีความกังวลกับด้านขวาของมนุษย์ทั้งหลายจะมีชีวิตที่ดี), ความไวต่อจะแตกต่างทางวัฒนธรรม และอื่น ๆ (จึงตระหนักถึงแรงบันดาลใจหลักอย่างใดอย่างหนึ่งของออสเตรีย-Marxists) และมุ่งมั่นมากขึ้นการลดไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจโลก เพื่อ รักษาศรัทธากับความเชื่อศูนย์กลางของลัทธิมากซ์คลาสสิก (Linklater 1998) Derrida เครียด อย่างไรก็ตาม ว่าผู้ที่ทำงานใน 'วิญญาณของลัทธิมากซ์' ควรทุ่มเทความสำคัญกับวิเคราะห์สถานะ สัญชาติ ชุมชนการเมือง และกฎหมายระหว่างประเทศเรากลับไปที่จุดนี้ยังวิจารณ์ศูนย์กลางของลัทธิมากซ์ในการวรรณคดีในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ซึ่งเป็นความล้มเหลวของหลักการจัดการกับรัฐ ชาตินิยม และสงคราม หรือความละเลยของการทูต การสมดุลของพลังงานและกฎหมายระหว่างประเทศ สัจนิยมและนีโอสัจนิยมมีโต้เถียงที่ภูมิศาสตร์การเมืองเป็นสำคัญกว่าเศรษฐกิจโลกาภิวัตน์และนั่นคือ ทำไมมนุษย์ยังคงต้องพึ่ง nation-states สำหรับพวกเขารักษาความปลอดภัยแทนที่มุ่งมั่นที่จะสร้างรูปแบบใหม่ของชุมชนการเมืองพวกเขาเครียดว่า Marxist แวดเสียล้อของการเมืองอำนาจในระหว่างสงครามโลก มีไม่มีความเกี่ยวข้องจริงกับโลกของอเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีจุดเชื่อมต่อเพิ่มเติม - แม้นี่จะเป็นที่ถกเถียงกันมากขึ้น - คือการที่
นักคิดตรัสรู้เป็นส่วนใหญ่เกี่ยวกับการดูถูกไม่ใช่ตะวันตก
สังคม (Vogel 2003) ออกจากการอภิปรายไปอีกด้านหนึ่งที่มีข้อสงสัย
ว่ามาร์กซ์และเองเงิลส์มักจะถูกวางตัวต่อและดูถูก
ของสังคมที่ไม่ใช่ตะวันตก พวกเขาได้รับความเชื่อมั่นว่าเวสเทิร์
จักรวรรดินิยมและการแพร่กระจายของระบบทุนนิยมเป็นสิ่งจำเป็นที่จะปลดปล่อย
ชนชาติ historyless จากตำนานทางศาสนาและการปกครองแบบเผด็จการของประเพณี มัน
เป็นสิ่งสำคัญที่จุดนี้จะจำวิธีที่คลาสสิกมาร์กซิ
เห็นใจบทบาทของการเคลื่อนไหวปลดปล่อยแห่งชาติในการต่อสู้ที่
สังคมนิยมและสถานที่ของประเทศในโลกสังคมนิยมอนาคต
การสั่งซื้อ เส้นอื่น ๆ ที่ผ่านมาของทฤษฎีที่สำคัญได้รับความโดดเด่นยิ่งขึ้นเพื่อ
เฉลิมฉลองความหลากหลายของมนุษย์และความแตกต่างทางวัฒนธรรม ในกรณี Lyotard ของการ
ป้องกันสิทธิของคนอื่น ๆ ที่มีการเชื่อมต่อกับในอุดมคติของ 'โลก
ชุมชนคำพูด' ซึ่งมีความคล้ายคลึงกันบางคนที่มีตำแหน่งฮาเบอร์ '
จริยธรรมวาทกรรมและประชาธิปไตยทั่วโลก - ซึ่งบางคนเห็นในฐานะที่เป็น
ส่วนขยายของร๊อคในระบอบประชาธิปไตยที่รุนแรง ที่มีอยู่ในงานเขียนของมาร์กซ์
(แกะสลัก 1998) Lyotard (1993) ระบุว่ามนุษย์ทุกคนมี
สิทธิเท่าเทียมกันในการ 'สร้างชุมชนของพวกเขาโดยการทำสัญญาโดยใช้เหตุผลและ
การอภิปราย' แต่กับฮาเบอร์ Lyotard เน้นอันตรายที่อยู่ใน
เหน็บแนมบางความคิดอุดมคติของการเจรจาโดยเฉพาะที่รุนแรง
หลากหลายจะต้องเสียสละในหลักสูตรของการดิ้นรนเพื่อฉันทามติ.
Marxists จะถามว่าวิสัยทัศน์นี้ของโลกเคลื่อนไปมากขึ้น
การเจรจาและความหลากหลายของข้อตกลงกับ ปัญหาของวิธีการวัสดุอสมการ
ป้องกันไม่ให้สถานประกอบการของชุมชนในการทำสัญญาและได้รับความยินยอม
เขียนของ Jacques Derrida ผู้ก่อตั้ง deconstructionism ที่สมควรได้รับ
ความสนใจที่จุดนี้ (สำหรับการอภิปรายเพิ่มเติมโปรดดูบทที่ 7 ในครั้งนี้
โดยปริมาตร) ในการวิเคราะห์ของเขาความสัมพันธ์กันร่วมสมัยของมาร์กซ์และ
เองเงิลส์ 'คอมมิวนิสต์ประกาศแดริด้า (1994a, 1994b) ปกป้อง
' นานาชาติใหม่ 'ในบริเวณที่' ความรุนแรงความไม่เท่าเทียมกันยกเว้นความอดอยากและการกดขี่ทางเศรษฐกิจจึง [ไม่เคย] ได้รับผลกระทบ มากที่สุดเท่าที่
มนุษย์ในประวัติศาสตร์ของโลกและของมนุษยชาติ ' ทุ่ม
ว่า 'จิตวิญญาณของมาร์กซ์' แดริด้า (1994a: 56) ระบุว่าสำหรับการแก้ไขมาร์กซ์
ในอุดมคติของ 'กวาดเรียบห่างของรัฐ' นี้ควรจะเป็นอิสระจาก
การเรียกร้องก่อนหน้านี้เกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างประเทศสังคมนิยมและการปกครองแบบเผด็จการของ
ชนชั้นกรรมาชีพ ของใหม่นานาชาติควรประท้วงต่อต้านรัฐของ
กฎหมายต่างประเทศแนวคิดของรัฐและประเทศชาติ 'และทำลายกับ
สมมติฐานที่ได้รับการถ่ายทอดเกี่ยวกับรัฐอธิปไตยแห่งชาติชั้นวรรณะและ
แนวความคิดของการเป็นพลเมือง แดริด้า (1994a: 58) envisages รูปแบบใหม่ของ
ชุมชนทางการเมืองในการที่รัฐไม่ได้มีคุณสมบัติ 'พื้นที่
. ซึ่งมัน ... กุมอำนาจ' และ 'มันไม่เคยครอบงำโดยไม่ต้องแบ่ง'
เน้นที่นี่อยู่ในการเตรียมการทางการเมืองใหม่ซึ่งในบาง
วิธี มีความเป็นสากลมากขึ้นกว่ารุ่นก่อนของพวกเขา (เพราะพวกเขามีความกังวล
กับขวาของมนุษย์ทุกคนที่จะมีชีวิตที่ดี) มีความไว
ความแตกต่างทางวัฒนธรรมและอื่น ๆ (จึงตระหนักถึงความเป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจหลัก
ของออสเตรีย Marxists) และความมุ่งมั่นมากขึ้นที่จะลดลง ของ
ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจทั่วโลกเพื่อให้การรักษาความเชื่อมั่นกับหลักสำคัญของ
ลัทธิมาร์กคลาสสิก (เคร์ 1998) แดริด้าเน้น แต่ที่ผู้
ที่ทำงานใน 'จิตวิญญาณของมาร์กซ์' ควรอุทิศความสนใจมากขึ้นในการ
วิเคราะห์สถานะพลเมืองชุมชนทางการเมืองและกฎหมายต่างประเทศ.
เรากลับที่จุดนี้เพื่อการวิจารณ์กลางของมาร์กซ์ใน
วรรณคดีที่สำคัญในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ซึ่งเป็นความล้มเหลวในการ
จัดการกับรัฐชาติและการสงครามหรือการละเลยของการเจรจาต่อรองที่
สมดุลของอำนาจและกฎหมายต่างประเทศ แง่และนีโอแง่ได้
แย้งว่าทางภูมิศาสตร์ทางการเมืองมีความสำคัญมากกว่าโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจ
และนั่นคือเหตุผลที่มนุษย์ยังคงต้องพึ่งพารัฐชาติของพวกเขา
รักษาความปลอดภัยมากกว่าการมุ่งมั่นที่จะสร้างรูปแบบใหม่ของชุมชนทางการเมือง.
พวกเขาเน้นว่าความร่วมมือระหว่างมาร์กซ์ เสียในวงล้อของ
อำนาจการเมืองในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง; มันไม่มีความสัมพันธ์กันจริงกับ
โลกของสหรัฐอเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มเติมจุด–แม้ว่าจะขัดแย้งมากขึ้น–คือตรัสรู้นักคิดส่วนใหญ่ดูถูกเรื่องไม่ใช่ตะวันตกสังคม ( Vogel 2003 ) จากการอภิปรายไปข้างหนึ่ง ไม่ต้องสงสัยที่มาร์กซ์และเองเงิลส์มักจะถูกเหยียดหยามดูหมิ่นต่อและไม่ใช่สังคมตะวันตก . พวกเขาเชื่อว่า ตะวันตกลัทธิจักรวรรดินิยมและแพร่กระจายของทุนนิยมจำเป็นต้องปลดปล่อย" historyless ประชาชนจากตำนานทางศาสนาและการปกครองแบบเผด็จการของประเพณี มันเป็นสิ่งสำคัญที่จุดนี้เพื่อระลึกถึงวิธีการที่สาธารณรัฐอินเดียคลาสสิกagonised ผ่านบทบาทของขบวนการปลดปล่อยแห่งชาติในการต่อสู้สังคมนิยมและสถานที่ของประเทศในโลกสังคมนิยมในอนาคตสั่งซื้อ ล่าสุดเส้นทฤษฎีวิพากษ์ได้กล้าที่จะฉลองความหลากหลายของมนุษย์และความแตกต่างทางวัฒนธรรม ในกรณีลีโอตาร์ คือการป้องกันสิทธิของอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับอุดมคติของ " โลกสุนทรพจน์ " ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับชุมชนบางตำแหน่งของฮาเบอร์ในจริยศาสตร์วาทกรรมและ Cosmopolitan ประชาธิปไตย–ซึ่งบางคนเห็นเป็นส่วนขยายของรากประชาธิปไตย ethos ซึ่งมีอยู่ในมาร์กซ์เขียน( แกะสลัก 1998 ) ลีโอตาร์ ( 1993 ) แย้งว่า มนุษย์ทุกคนมีเท่ากับสิทธิ " สร้างชุมชนของตน โดยสัญญา " ใช้ " เหตุผลและการอภิปราย " แต่กับฮาเบอร์มาสเน้นอันตรายอยู่ในลีโอตาร์ ,privileging บางความคิดอุดมคติของบทสนทนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่รุนแรงความหลากหลายจะเสียสละในหลักสูตรของแสวงหาฉันทามติสาธารณรัฐอินเดียจะถามว่าภาพอนาคตของโลกไปมากกว่าบทสนทนาและความหลากหลายของวิธีการจัดการกับปัญหาความไม่เท่าเทียมกันวัสดุป้องกันการก่อตั้งชุมชนของสัญญาและยินยอม ที่งานเขียนของฌาคส์ แดร์ริดา ผู้ก่อตั้งของ deconstructionism สมควรได้รับความสนใจในจุดนี้ ( สำหรับการสนทนาเพิ่มเติม ดูบทที่ 7 ในนี้เล่ม ) ในการวิเคราะห์ของความเกี่ยวข้องร่วมสมัยของมาร์กซ์และภาษาอังกฤษของพรรคคอมมิวนิสต์ ( 1994a เดอริ , , 1994b ) ปกป้องเป็นใหม่ " นานาชาติ " ด้วยเหตุผลที่ว่า " ความรุนแรง , ความไม่เท่าเทียมกัน , การยกเว้นการกันดารอาหารและดังนั้นการกดขี่ทางเศรษฐกิจ [ ไม่เคย ] ผลกระทบหลายมนุษย์ในประวัติศาสตร์ของโลกและของมนุษยชาติ " ปกป้อง" วิญญาณของลัทธิมาร์ก " เดอริ ( 1994a : 56 ) ระบุให้ทบทวนของ มาร์กซ์ในอุดมคติของ " กวาดเรียบไปของรัฐ " นี้ควรได้รับการปลดปล่อยจากการเรียกร้องก่อนหน้านี้เกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างประเทศสังคมนิยมและเผด็จการของชนกรรมาชีพ . " ใหม่ " นานาชาติ " ควรประท้วงรัฐกฎหมายระหว่างประเทศ แนวคิดของรัฐและประเทศชาติ และแยกทางกับเป็นสมมติฐานเกี่ยวกับวรรณะชาติและอธิปไตยรัฐมโนทัศน์ของสัญชาติ เดอร์ริดา ( 58 1994a : ) ให้รูปแบบใหม่ของชุมชนทางการเมือง ซึ่งรัฐไม่ครบถ้วน " พื้นที่ซึ่งมัน . . . . . . . " " มันไม่เคยที่ dominates และครอบงำโดยกอง "เน้นที่นี่คือการจัดเรียงใหม่ทางการเมือง ซึ่งในบางวิธีที่เป็นสากลมากขึ้นกว่ารุ่นก่อนของพวกเขา ( เพราะพวกเขามีความกังวลกับสิทธิของมนุษย์ทุกคนที่จะมีชีวิตที่ดี ) , ความไวมากขึ้นความแตกต่างทางวัฒนธรรมและอื่น ๆ ( จึงตระหนักถึงหนึ่งในแรงบันดาลใจหลักของ austro สาธารณรัฐอินเดีย ) และความมุ่งมั่นมากขึ้นเพื่อลดความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจทั่วโลก เพื่อรักษาศรัทธากับความเชื่อของภาคกลางคลาสสิกลัทธิมากซ์ ( ลิ้งค์เลเตอร์ 1998 ) เดอร์ริดา เน้น แต่ที่เหล่านั้นคนที่ทำงานใน " วิญญาณของลัทธิมาร์ก " ควรอุทิศความสนใจมากขึ้นวิเคราะห์สภาพ ความเป็นพลเมือง ชุมชนทางการเมืองและกฎหมายระหว่างประเทศเรากลับมาที่จุดนี้เพื่อวิจารณ์มาร์กซิสต์ในภาคกลางหลักวรรณคดีในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ซึ่งความล้มเหลวของจัดการกับรัฐ ชาตินิยม และสงคราม หรือละเลยของการทูตที่ดุลแห่งอำนาจและกฎหมายระหว่างประเทศ และ realists มี realists นีโอถกเถียงกันอยู่ว่า กอการเมืองสำคัญกว่าโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจและนั่นคือเหตุผลว่าทำไมมนุษย์ยังต้องพึ่งพาประเทศสหรัฐอเมริกาสำหรับความมั่นคงมากกว่ามุ่งมั่นที่จะสร้างรูปแบบใหม่ของชุมชนทางการเมืองพวกเขาความเครียดระหว่างประเทศลัทธิมาร์กซ์เสียบนล้ออำนาจการเมืองในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ; มันจริงไม่มีความเกี่ยวข้องกับโลกของสหรัฐอเมริกา