When Mr. Hiram B. Otis, the American Minister, bought Canterville Chas การแปล - When Mr. Hiram B. Otis, the American Minister, bought Canterville Chas ไทย วิธีการพูด

When Mr. Hiram B. Otis, the America

When Mr. Hiram B. Otis, the American Minister, bought Canterville Chase, every one told him he was doing a very foolish thing, as there was no doubt at all that the place was haunted. Indeed, Lord Canterville himself, who was a man of the most punctilious honour, had felt it his duty to mention the fact to Mr. Otis when they came to discuss terms.

'We have not cared to live in the place ourselves,' said Lord Canterville, 'since my grand-aunt, the Dowager Duchess of Bolton, was frightened into a fit, from which she never really recovered, by two skeleton hands being placed on her shoulders as she was dressing for dinner, and I feel bound to tell you, Mr. Otis, that the ghost has been seen by several living members of my family, as well as by the rector of the parish, the Rev. Augustus Dampier, who is a Fellow of King's College, Cambridge. After the unfortunate accident to the Duchess, none of our younger servants would stay with us, and Lady Canterville often got very little sleep at night, in consequence of the mysterious noises that came from the corridor and the library.'

'My Lord,' answered the Minister, 'I will take the furniture and the ghost at a valuation. I come from a modern country, where we have everything that money can buy; and with all our spry young fellows painting the Old World red, and carrying off your best actors and prima-donnas, I reckon that if there were such a thing as a ghost in Europe, we'd have it at home in a very short time in one of our public museums, or on the road as a show.'

'I fear that the ghost exists,' said Lord Canterville, smiling, 'though it may have resisted the overtures of your enterprising impresarios. It has been well known for three centuries, since 1584 in fact, and always makes its appearance before the death of any member of our family.'

'Well, so does the family doctor for that matter, Lord Canterville. But there is no such thing, sir, as a ghost, and I guess the laws of Nature are not going to be suspended for the British aristocracy.'

< 2 >
'You are certainly very natural in America,' answered Lord Canterville, who did not quite understand Mr. Otis' last observation, 'and if you don't mind a ghost in the house, it is all right. Only you must remember I warned you.'

A few weeks after this, the purchase was concluded, and at the close of the season the Minister and his family went down to Canterville Chase. Mrs. Otis, who, as Miss Lucretia R. Tappan, of West 53rd Street, had been a celebrated New York belle, was now a very handsome, middle-aged woman, with fine eyes, and a superb profile. Many American ladies on leaving their native land adopt an appearance of chronic ill-health, under the impression that it is a form of European refinement, but Mrs. Otis had never fallen into this error. She had a magnificent constitution, and a really wonderful amount of animal spirits. Indeed, in many respects, she was quite English, and was an excellent example of the fact that we have really everything in common with America nowadays, except, of course, language. Their eldest son, christened Washington by his parents in a moment of patriotism, which he never ceased to regret, was a fair-haired, rather good-looking young man, who had qualified himself for American diplomacy by leading the German at the Newport Casino for three successive seasons, and even in London was well known as an excellent dancer. Gardenias and the peerage were his only weaknesses. Otherwise he was extremely sensible. Miss Virginia E. Otis was a little girl of fifteen, lithe and lovely as a fawn, and with a fine freedom in her large blue eyes. She was a wonderful amazon, and had once raced old Lord Bilton on her pony twice round the park, winning by a length and a half, just in front of the Achilles statue, to the huge delight of the young Duke of Cheshire, who proposed for her on the spot, and was sent back to Eton that very night by his guardians, in floods of tears. After Virginia came the twins, who were usually called 'The Stars and Stripes,' as they were always getting swished. They were delightful boys, and with the exception of the worthy Minister the only true republicans of the family.

< 3 >
As Canterville Chase is seven miles from Ascot, the nearest railway station, Mr. Otis had telegraphed for a waggonette to meet them, and they started on their drive in high spirits. It was a lovely July evening, and the air was delicate with the scent of the pinewoods. Now and then they heard a wood pigeon brooding over its own sweet voice, or saw, deep in the rustling fern, the burnished breast of the pheasant. Little squirrels peered at them from the beech-trees as they went by, and the rabbits scudded away through the brushwood and over the mossy knolls, with their white tails in the air. As they entered the avenue of Canterville Chase, however, the sky became suddenly overcast with clouds, a curious stillness seemed to hold the atmosphere, a great flight of rooks passed silently over their heads, and, before they reached the house, some big drops of rain had fallen.

Standing on the steps to receive them was an old woman, neatly dressed in black silk, with a white cap and apron. This was Mrs. Umney, the housekeeper, whom Mrs. Otis, at Lady Canterville's earnest request, had consented to keep on in her former position. She made them each a low curtsey as they alighted, and said in a quaint, old-fashioned manner,'I bid you welcome to Canterville Chase.' Following her, they passed through the fine Tudor hall into the library, a long, low room, panelled in black oak, at the end of which was a large stained-glass window. Here they found tea laid out for them, and, after taking off their wraps, they sat down and began to look round, while Mrs. Umney waited on them.

Suddenly Mrs. Otis caught sight of a dull red stain on the floor just by the fireplace and, quite unconscious of what it really signified, said to Mrs. Umney, I am afraid something has been spilt there.

'Yes, madam,' replied the old housekeeper in a low voice, 'blood has been spilt on that spot.'

'How horrid,' cried Mrs. Otis; 'I don't at all care for bloodstains in a sitting-room. It must be removed at once.'

< 4 >
The old woman smiled, and answered in the same low, mysterious voice, 'It is the blood of Lady Eleanore de Canterville, who was murdered on that very spot by her own husband, Sir Simon de Canterville, in 1575. Sir Simon survived her nine years, and disappeared suddenly under very mysterious circumstances. His body has never been discovered, but his guilty spirit still haunts the Chase. The blood-stain has been much admired by tourists and others, and cannot be removed.'

'That is all nonsense,' cried Washington Otis; 'Pinkerton's Champion Stain Remover and Paragon Detergent will clean it up in no time,' and before the terrified housekeeper could interfere he had fallen upon his knees, and was rapidly scouring the floor with a small stick of what looked like a black cosmetic. In a few moments no trace of the blood-stain could be seen.

'I knew Pinkerton would do it,' he exclaimed triumphantly, as he looked round at his admiring family; but no sooner had he said these words than a terrible flash of lightning lit up the sombre room, a fearful peal of thunder made them all start to their feet, and Mrs. Umney fainted.

'What a monstrous climate!' said the American Minister calmly, as he lit a long cheroot. 'I guess the old country is so over-populated that they have not enough decent weather for everybody. I have always been of opinion that emigration is the only thing for England.

'My dear Hiram,' cried Mrs. Otis, 'what can we do with a woman who faints?'

'Charge it to her like breakages,' answered the Minister; 'she won't faint after that;' and in a few moments Mrs. Umney certainly came to. There was no doubt, however, that she was extremely upset, and she sternly warned Mr. Otis to beware of some trouble coming to the house.

'I have seen things with my own eyes, sir,' she said,'that would make any Christian's hair stand on end, and many and many a night I have not closed my eyes in sleep for the awful things that are done here.' Mr. Otis, however, and his wife warmly assured the honest soul that they were not afraid of ghosts, and, after invoking the blessings of Providence on her new master and mistress, and making arrangements for an increase of salary, the old housekeeper tottered off to her own room.

< 5 >
II

The storm raged fiercely all that night, but nothing of particular note occurred. The next morning, however, when they came down to breakfast, they found the terrible stain of blood once again on the floor. 'I don't think it can be the fault of the Paragon Detergent,' said Washington,'for I have tried it with everything. It must be the ghost.' He accordingly rubbed out the stain a second time, but the second morning it appeared again. The third morning also it was there, though the library had been locked up at night by Mr. Otis himself, and the key carried upstairs. The whole family were now quite interested; Mr. Otis began to suspect that he had been too dogmatic in his denial of the existence of ghosts, Mrs. Otis expressed her intention of joining the Psychical Society, and Washington prepared a long letter to Messrs. Myers and Podmore on the subject of the Permanence of Sanguineous Stains when connected with Crime. That night all doubts about the objective existence of phantasmata were removed for ever.
The day had been warm and sunny; and, in the cool of the evening, the whole family went out to drive. They did not return home till nine o'clock, when they had a light supper. The conversation in no way turned upon ghosts, so there were not even those primary conditions of receptive expectation which so often precede the presentation of psychical phenomena. The subjects discussed, as I have since learne
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
เมื่อนายฮี B. โอทิส รัฐมนตรีอเมริกัน ซื้อเชส Canterville ทุกคนบอก เขาได้ทำสิ่งที่โง่เขลามาก มีข้อสงสัยในที่มีผีสิง แน่นอน พระ Canterville พระองค์เจ้าชายเกียรติบุคลากรเป็นที่สุด มีรู้สึกมันหน้าที่พูดความจริงกับนายโอทิสเมื่อพวกเขามาเพื่อหารือเกี่ยวกับเงื่อนไข 'เรามีไม่พ้นไปอยู่ในที่ ๆ ตนเอง กล่าวว่า พระเจ้า Canterville, ' ตั้งแต่แกรนด์ป้า ดัชโบลตัน เสี้ยวถูกกลัวเข้าพอดี ซึ่งเธอเคยมากู้คืน กระดูกมือสองที่ถูกวางไว้บนไหล่ของเธอขณะที่เธอถูกแต่งตัวสำหรับอาหารค่ำ และรู้สึกผูกบอกคุณ นายโอทิส ว่า ได้เห็นผี โดยนั่งเล่นสมาชิกของครอบครัวเช่นกันเป็น โดยอธิการบดีของแพริช Augustus Dampier ย้อนหลัง ที่เป็นเพื่อนของพระวิทยาลัย เคมบริดจ์ หลังจากเกิดเหตุโชคร้ายเพื่อดัชเชส ข้าราชการอายุของเราไม่มีจะอยู่กับเรา และ Canterville สุภาพสตรีมักจะได้นอนน้อยมากในเวลากลางคืน in consequence of เสียงลึกลับที่มาจากทางเดินและไลบรารี ' รัฐมนตรี ตอบ 'ข้า ' ฉันจะใช้เฟอร์นิเจอร์และผีที่คิดมูลค่า ฉันมาจากประเทศที่ทันสมัย ที่เรามีทุกสิ่งที่เงินสามารถซื้อ และ ด้วยทั้งหมดของเรา spry หนุ่มเฟลโล่ส์วาดภาพโลกเก่าสีแดง และการถือครองของนักแสดงและพรีม่า donnas สุด ฉันคิดว่า ถ้ามีสิ่งใดที่เป็นผีในยุโรป เราจะมีบ้านในเวลาสั้น ๆ ใน หนึ่งของพิพิธภัณฑ์สาธารณะ ถนนรูปแบบการแสดง ' "ฉันกลัวว่า ผีมีอยู่จริง กล่าวว่า พระเจ้า Canterville ยิ้ม, ' แม้ว่ามันอาจ resisted overtures ของ impresarios อาชีพของคุณ มันมีตั้งแต่รู้จักสามศตวรรษ 1584 ในความเป็นจริง และมักจะทำให้ลักษณะของการเสียชีวิตของสมาชิกครอบครัวของเราก่อน ' ' ไม่ดี แพทย์ครอบครัวสำหรับเรื่องที่ พระ Canterville แต่มีสิ่งดังกล่าว ที่รัก เป็นผี และผมคิดว่า กฎหมายธรรมชาติจะไม่ไปถูกหยุดชั่วคราวสำหรับขุนนางอังกฤษ '< 2 > 'คุณจะแน่นอนมากธรรมชาติในอเมริกา ตอบพระ Canterville ที่ไม่ค่อนเข้าใจสังเกตล่าสุดนายโอทิส, ' และถ้าคุณไม่ทราบผีในบ้าน มันถูก คุณต้องจำได้เตือนคุณ ' ไม่กี่สัปดาห์หลังจากนี้ มีสรุปการซื้อ และที่ปิดฤดูกาล รัฐมนตรีและครอบครัวไปลงไล่ล่า Canterville นางโอทิส ที่ เป็นมิสลูเครเชีย R. Tappan ของตะวันตก 53rd Street ได้เบลล์นิวยอร์กเฉลิมฉลอง ถูกตอนนี้หล่อมาก วัยกลางคนผู้หญิง กับ ตาดีและโปรไฟล์เลิศ ผู้หญิงอเมริกันหลายคนบนออกจากดินแดนดั้งเดิมของพวกเขานำมาใช้ลักษณะของโรคสุขภาพ ภายใต้การแสดงผลที่เป็นแบบของยุโรป แต่โอทิสนางไม่เคยได้ตกลงในข้อผิดพลาดนี้ เธอมีรัฐธรรมนูญที่งดงาม และจำนวนสัตว์วิญญาณจริง ๆ แน่นอน หลายประการ เธอเป็นภาษาอังกฤษค่อนข้าง และเป็นตัวอย่างแห่งความจริงที่ว่า เรามีจริง ๆ ทุกสิ่ง in common with อเมริกาปัจจุบัน ยกเว้น หลักสูตร ภาษา อ้ายพวกเขา christened วอชิงตัน โดยพ่อแม่ของเขาในขณะที่ของหมี ซึ่งเขาไม่เคยได้หยุดเสียดาย fair-haired หน้าตาค่อนข้างหนุ่ม ผู้ที่มีคุณสมบัติตัวเองสำหรับการทูตอเมริกันชั้นนำของเยอรมันที่คาสิโนนิวพอร์ตในซีซั่นต่อเนื่องสาม และแม้ในลอนดอนรู้จักกันดีเป็นนักเต้นที่ยอดเยี่ยม ได้ Gardenias และ peerage ถูกจุดอ่อนของเขาเท่านั้น มิฉะนั้น เขาไม่เหมาะสมมาก นางสาวเวอร์จิเนีย E. โอทิสถูกสาวน้อยของ fifteen, lithe และน่ารัก เป็นแบบ fawn และเสรีภาพดีตาสีฟ้าของเธอใหญ่ เธอคือ อเมซอนยอดเยี่ยม และมีครั้ง raced บิลตันเจ้าเก่าบนม้าเธอสองรอบอุทยาน ชนะโดยความยาวครึ่ง หน้ารูปปั้นอคิลลีส เพื่อเพลิดเพลินมากหนุ่มดุ๊กของเชชเชอร์ ที่นำเสนอสำหรับเธอในจุด และถูกส่งกลับไปดิอีตันคืนมาก โดยผู้ปกครองของเขาในน้ำท่วมน้ำตา หลังจากเวอร์จิเนียมาคู่ ที่มักจะเรียกว่า 'เดอะดาวและลาย พวกเขาได้เสมอรับ swished พวกเขาถูกชายงาม และเว้นน่ารัฐมนตรีว่ากระทรวง republicans เท่าจริงของครอบครัว< 3 > Canterville เชสเป็น เจ็ดไมล์จากแอสคอท สถานีรถไฟที่ใกล้ที่สุด นายโอทิสได้ telegraphed สำหรับ waggonette จะพบพวกเขา และพวกเขาเริ่มต้นบนไดรฟ์ของพวกเขาในจิตใจสูง มันคือโรงแรมค่ำกรกฎาคม และอากาศละเอียดอ่อน มีกลิ่นของ pinewoods ตอนนี้แล้วจะได้ยินนกพิราบไม้ brooding เองเสียงหวาน หรือเลื่อย ลึกในเฟิร์น rustling เต้านมเมื่อของไก่ฟ้าสี กระรอกน้อย peered ที่ได้จากต้นบีชเป็นพวกเขาไปด้วย และกระต่าย scudded ไป ผ่าน brushwood และ knolls มอสซี มีหางสีขาวตัวในอากาศ เข้าถนนของการไล่ล่า Canterville อย่างไรก็ตาม ท้องฟ้ากลายเป็นพลันมืดครึ้ม ด้วยเมฆ ความนิ่งอยากรู้อยากเห็นประจักษ์เพื่อ เก็บบรรยากาศ บินดีของรุคส์อยู่เบื้องหลังผ่านเหนือศีรษะของพวกเขา และ ก่อนเข้าถึงบ้าน บางใหญ่หยดฝนได้ตกลงมา ยืนบนขั้นตอนการรับถูกหญิง แต่งตัวอย่างผ้าไหมสีดำ สีขาวหมวกและเอี๊ยม นี่คือนาง Umney แม่บ้าน ที่นางโอทิส ขอผู้หญิง Canterville คนได้ความ ก็ยินยอมให้บนในตำแหน่งเดิมของเธอ เธอทำให้พวกเขาแต่ละการถอนสายบัวต่ำพวกเขา alighted และกล่าวในลักษณะที่แปลกตา ไม ประมูลคุณยินดีต้อนรับสู่ Canterville เชส ' ต่อเธอ พวกเขาผ่านห้องทิวดอร์ดีในไลบรารี ยาว ต่ำห้อง panelled ในโอ๊คดำ ที่สิ้นสุดซึ่งมีหน้าต่างกระจกสีขนาดใหญ่ ที่นี่พวกเขาพบชาที่วางไว้ และ หลังจากการปิดห่อของพวกเขา พวกเขานั่งลง และเริ่มดูกลม ในขณะที่นาง Umney รออยู่นั้น ทันใดนั้นนางโอทิสจับเห็นเป็นคราบสีแดงหมองคล้ำบนชั้นเพียง โดยเตาไฟ และ สติค่อนข้างของอะไรที่มันจริง ๆ signified นาง Umney ว่า ฉันกลัวสิ่งที่ได้รับการรั่วไหลมีการ ' ใช่ ม่าย ตอบแม่บ้านเก่าในเสียงต่ำ 'เลือดมีการรั่ว ไหลในจุดนั้น ' 'วิธี horrid ร้องโอทิสนาง; ' ฉันไม่สนใจเลยใน bloodstains ในห้องนั่งเล่น ต้องลบกัน '< 4 > หญิงชรายิ้ม และตอบในแบบเดียวกันต่ำ ลึกลับเสียง, ' มันเป็นเลือดของสตรี Eleanore de Canterville ที่ถูกฆาตกรรมในที่มากจุด โดยสามีของเธอเอง Sir Simon de Canterville ใน 1575 Sir Simon รอดชีวิต 9 ปีของเธอ และหายไปอย่างฉับพลันภายใต้สถานการณ์ที่ลึกลับมาก ไม่พบร่างกายของเขา แต่วิญญาณของเขามีความผิด haunts เชสยัง คราบเลือดมีการชื่นชมมาก โดยนักท่องเที่ยวและอื่น ๆ และไม่สามารถเอาออก " "นั่นเป็นเหลวไหลทั้งหมด ร้องโอทิสวอชิงตัน 'แชมป์ติด Remover ของ Pinkerton และพารากอนผงซักฟอกจะล้างได้ในเวลาไม่นาน' และแม่บ้านคนกลัวสามารถแทรกแซงเขาได้ตกลงตามหัวเข่าของเขา และอย่างรวดเร็วถูกใยชั้น ด้วยไม้ขนาดเล็กของสิ่งที่ดูเหมือนเครื่องสำอางสีดำ ในครู่ ไม่มีร่องรอยคราบเลือดสามารถมองเห็น 'ฉันรู้ Pinkerton จะทำ ทางหลุดรอดประสบความสำเร็จ เป็นเขาดูรอบที่ครอบครัว admiring แต่ไม่เร็ว ก็พูดคำเหล่านี้กว่าแฟลชที่น่ากลัวของฟ้าผ่าที่สว่างสะอาด sombre, peal กลัวฟ้าทำให้พวกเขาทั้งหมดเริ่มต้นในเท้าของพวกเขา และเป็นนาง Umney 'สิ่งไบค์สภาพ ' กล่าวว่า รัฐมนตรีอเมริกันเบา ๆ ตามเขาสว่าง cheroot ยาว ' ผมคิดว่า คันเก่าจะให้เกินรวบรวมว่า มีสภาพอากาศที่ดีไม่เพียงพอสำหรับทุกคน มีความคิดที่ว่า emigration สิ่งเดียวในอังกฤษ 'ฉันรักฮี ร้องโอทิสนาง 'เราทำอะไรกับผู้หญิงที่ faints ' 'ค่ามัน breakages ของเธอเช่น ตอบรัฐมนตรี 'เธอไม่ faint หลังจากที่ และในครู่ นาง Umney แน่นอนมา ไม่ต้องสงสัย อย่างไรก็ตาม ว่า เธอปวดมาก และเธอ sternly เตือนนายโอทิสเพื่อระวังปัญหาบางอย่างมาถึงบ้านได้ 'ฉันได้เห็นสิ่งต่าง ๆ ด้วยตาตัวเอง รัก เธอกล่าวว่า ที่จะทำให้คริสเตียนใด ๆ ผมยืน บน ปลาย และหลายหลายคืนผมไม่ได้ปิดตาของฉันในการนอนหลับอย่างมากที่จะทำที่นี่ " โอทิสการนาย อย่างไรก็ตาม และภรรยาของเขาอย่างอบอุ่นมั่นใจจิตใจซื่อสัตย์ว่า พวกเขาไม่กลัวผี และ หลังจากเรียกพรของจัดเตรียมหลักใหม่และเล็กของเธอ และการเตรียมการสำหรับการเพิ่มขึ้นของเงินเดือน แม่บ้านเก่า tottered ออกจากห้องของเธอเอง< 5 >IIพายุ raged ถึงพริกถึงขิงทุกคืน แต่ไม่ทราบโดยเฉพาะเกิดขึ้น ในเช้าวันถัดไป อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขามาลงอาหารเช้า พวกเขาพบคราบน่ากลัวเลือดอีกครั้งบนชั้น 'ฉันไม่คิดว่า มันอาจเป็นข้อบกพร่องของผงซักฟอกที่พารากอน กล่าวว่า วอชิงตัน สำหรับฉันได้พยายามกับทุกอย่าง มันต้องผี ' เขาตาม rubbed ออกคราบจะเป็นครั้งที่สอง แต่ในเช้าวันที่สองจะปรากฏอีกครั้ง ในเช้าวันที่สามยังได้ แม้ว่ารีมีล็อคค่าที่คืน โดยโอทิสนายตัวเอง และคีย์การทำชั้นบน ครอบครัวตอนนี้ค่อนข้างสนใจ นายโอทิสเริ่มสงสัยว่า เคยไปนา ๆ ในปฏิเสธพระผีมีจริง โอทิสนางแสดงความตั้งใจของเธอเข้าร่วมสังคม Psychical และวอชิงตันเตรียมจดหมายยาวไมเยอร์ Messrs. และ Podmore ในเรื่องของการ Permanence ของ Sanguineous คราบสกปรกเมื่อเชื่อมโยงกับอาชญากรรม คืนทั้งหมดข้อสงสัยเกี่ยวกับการดำรงอยู่ที่วัตถุประสงค์ของ phantasmata ถูกเอาตัวเคยออก วันที่ได้รับความอบอุ่น และแสง แดด และ ในบรรยากาศของค่ำคืน ครอบครัวไปไดรฟ์ จะได้ไม่กลับบ้านจนถึงเก้าโมง เมื่อพวกเขามีซุปเปอร์ไฟ การสนทนาในลักษณะไม่เปิดเมื่อผี ดังนั้นยังไม่มีแม้แต่เงื่อนไขเหล่านั้นหลักของความคาดหวังของครอบครัวที่ให้มักนำเสนอปรากฏการณ์ psychical เรื่องที่กล่าวถึง มีตั้งแต่ learne
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
When Mr. Hiram B. Otis, the American Minister, bought Canterville Chase, every one told him he was doing a very foolish thing, as there was no doubt at all that the place was haunted. Indeed, Lord Canterville himself, who was a man of the most punctilious honour, had felt it his duty to mention the fact to Mr. Otis when they came to discuss terms.

'We have not cared to live in the place ourselves,' said Lord Canterville, 'since my grand-aunt, the Dowager Duchess of Bolton, was frightened into a fit, from which she never really recovered, by two skeleton hands being placed on her shoulders as she was dressing for dinner, and I feel bound to tell you, Mr. Otis, that the ghost has been seen by several living members of my family, as well as by the rector of the parish, the Rev. Augustus Dampier, who is a Fellow of King's College, Cambridge. After the unfortunate accident to the Duchess, none of our younger servants would stay with us, and Lady Canterville often got very little sleep at night, in consequence of the mysterious noises that came from the corridor and the library.'

'My Lord,' answered the Minister, 'I will take the furniture and the ghost at a valuation. I come from a modern country, where we have everything that money can buy; and with all our spry young fellows painting the Old World red, and carrying off your best actors and prima-donnas, I reckon that if there were such a thing as a ghost in Europe, we'd have it at home in a very short time in one of our public museums, or on the road as a show.'

'I fear that the ghost exists,' said Lord Canterville, smiling, 'though it may have resisted the overtures of your enterprising impresarios. It has been well known for three centuries, since 1584 in fact, and always makes its appearance before the death of any member of our family.'

'Well, so does the family doctor for that matter, Lord Canterville. But there is no such thing, sir, as a ghost, and I guess the laws of Nature are not going to be suspended for the British aristocracy.'

< 2 >
'You are certainly very natural in America,' answered Lord Canterville, who did not quite understand Mr. Otis' last observation, 'and if you don't mind a ghost in the house, it is all right. Only you must remember I warned you.'

A few weeks after this, the purchase was concluded, and at the close of the season the Minister and his family went down to Canterville Chase. Mrs. Otis, who, as Miss Lucretia R. Tappan, of West 53rd Street, had been a celebrated New York belle, was now a very handsome, middle-aged woman, with fine eyes, and a superb profile. Many American ladies on leaving their native land adopt an appearance of chronic ill-health, under the impression that it is a form of European refinement, but Mrs. Otis had never fallen into this error. She had a magnificent constitution, and a really wonderful amount of animal spirits. Indeed, in many respects, she was quite English, and was an excellent example of the fact that we have really everything in common with America nowadays, except, of course, language. Their eldest son, christened Washington by his parents in a moment of patriotism, which he never ceased to regret, was a fair-haired, rather good-looking young man, who had qualified himself for American diplomacy by leading the German at the Newport Casino for three successive seasons, and even in London was well known as an excellent dancer. Gardenias and the peerage were his only weaknesses. Otherwise he was extremely sensible. Miss Virginia E. Otis was a little girl of fifteen, lithe and lovely as a fawn, and with a fine freedom in her large blue eyes. She was a wonderful amazon, and had once raced old Lord Bilton on her pony twice round the park, winning by a length and a half, just in front of the Achilles statue, to the huge delight of the young Duke of Cheshire, who proposed for her on the spot, and was sent back to Eton that very night by his guardians, in floods of tears. After Virginia came the twins, who were usually called 'The Stars and Stripes,' as they were always getting swished. They were delightful boys, and with the exception of the worthy Minister the only true republicans of the family.

< 3 >
As Canterville Chase is seven miles from Ascot, the nearest railway station, Mr. Otis had telegraphed for a waggonette to meet them, and they started on their drive in high spirits. It was a lovely July evening, and the air was delicate with the scent of the pinewoods. Now and then they heard a wood pigeon brooding over its own sweet voice, or saw, deep in the rustling fern, the burnished breast of the pheasant. Little squirrels peered at them from the beech-trees as they went by, and the rabbits scudded away through the brushwood and over the mossy knolls, with their white tails in the air. As they entered the avenue of Canterville Chase, however, the sky became suddenly overcast with clouds, a curious stillness seemed to hold the atmosphere, a great flight of rooks passed silently over their heads, and, before they reached the house, some big drops of rain had fallen.

Standing on the steps to receive them was an old woman, neatly dressed in black silk, with a white cap and apron. This was Mrs. Umney, the housekeeper, whom Mrs. Otis, at Lady Canterville's earnest request, had consented to keep on in her former position. She made them each a low curtsey as they alighted, and said in a quaint, old-fashioned manner,'I bid you welcome to Canterville Chase.' Following her, they passed through the fine Tudor hall into the library, a long, low room, panelled in black oak, at the end of which was a large stained-glass window. Here they found tea laid out for them, and, after taking off their wraps, they sat down and began to look round, while Mrs. Umney waited on them.

Suddenly Mrs. Otis caught sight of a dull red stain on the floor just by the fireplace and, quite unconscious of what it really signified, said to Mrs. Umney, I am afraid something has been spilt there.

'Yes, madam,' replied the old housekeeper in a low voice, 'blood has been spilt on that spot.'

'How horrid,' cried Mrs. Otis; 'I don't at all care for bloodstains in a sitting-room. It must be removed at once.'

< 4 >
The old woman smiled, and answered in the same low, mysterious voice, 'It is the blood of Lady Eleanore de Canterville, who was murdered on that very spot by her own husband, Sir Simon de Canterville, in 1575. Sir Simon survived her nine years, and disappeared suddenly under very mysterious circumstances. His body has never been discovered, but his guilty spirit still haunts the Chase. The blood-stain has been much admired by tourists and others, and cannot be removed.'

'That is all nonsense,' cried Washington Otis; 'Pinkerton's Champion Stain Remover and Paragon Detergent will clean it up in no time,' and before the terrified housekeeper could interfere he had fallen upon his knees, and was rapidly scouring the floor with a small stick of what looked like a black cosmetic. In a few moments no trace of the blood-stain could be seen.

'I knew Pinkerton would do it,' he exclaimed triumphantly, as he looked round at his admiring family; but no sooner had he said these words than a terrible flash of lightning lit up the sombre room, a fearful peal of thunder made them all start to their feet, and Mrs. Umney fainted.

'What a monstrous climate!' said the American Minister calmly, as he lit a long cheroot. 'I guess the old country is so over-populated that they have not enough decent weather for everybody. I have always been of opinion that emigration is the only thing for England.

'My dear Hiram,' cried Mrs. Otis, 'what can we do with a woman who faints?'

'Charge it to her like breakages,' answered the Minister; 'she won't faint after that;' and in a few moments Mrs. Umney certainly came to. There was no doubt, however, that she was extremely upset, and she sternly warned Mr. Otis to beware of some trouble coming to the house.

'I have seen things with my own eyes, sir,' she said,'that would make any Christian's hair stand on end, and many and many a night I have not closed my eyes in sleep for the awful things that are done here.' Mr. Otis, however, and his wife warmly assured the honest soul that they were not afraid of ghosts, and, after invoking the blessings of Providence on her new master and mistress, and making arrangements for an increase of salary, the old housekeeper tottered off to her own room.

< 5 >
II

The storm raged fiercely all that night, but nothing of particular note occurred. The next morning, however, when they came down to breakfast, they found the terrible stain of blood once again on the floor. 'I don't think it can be the fault of the Paragon Detergent,' said Washington,'for I have tried it with everything. It must be the ghost.' He accordingly rubbed out the stain a second time, but the second morning it appeared again. The third morning also it was there, though the library had been locked up at night by Mr. Otis himself, and the key carried upstairs. The whole family were now quite interested; Mr. Otis began to suspect that he had been too dogmatic in his denial of the existence of ghosts, Mrs. Otis expressed her intention of joining the Psychical Society, and Washington prepared a long letter to Messrs. Myers and Podmore on the subject of the Permanence of Sanguineous Stains when connected with Crime. That night all doubts about the objective existence of phantasmata were removed for ever.
The day had been warm and sunny; and, in the cool of the evening, the whole family went out to drive. They did not return home till nine o'clock, when they had a light supper. The conversation in no way turned upon ghosts, so there were not even those primary conditions of receptive expectation which so often precede the presentation of psychical phenomena. The subjects discussed, as I have since learne
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
เมื่อนายไฮแรมบีโอ รัฐมนตรีอเมริกันซื้อถือว่าไล่ทุกคนบอกว่าเขากำลังทำเรื่องโง่ๆ อย่างไม่มีข้อสงสัยเลยว่า สถานที่ที่ถูกสิงสู่ แน่นอน ท่านถือว่า ตัวเองเป็นคนมีเกียรติมีความพิถีพิถันมากที่สุด รู้สึกว่าเขามีหน้าที่ที่จะต้องพูดความจริงกับคุณ โอทิส เมื่อพวกเขามาเพื่อหารือเกี่ยวกับข้อตกลง .

' เราไม่ได้สนใจที่จะอาศัยอยู่ในสถานที่ที่ตัวเอง ' ลอร์ด ถือว่า ' เพราะป้าฉันแกรนด์ , ดัชเชสหม้ายของโบลตัน กลัวเข้าพอดี จากที่เธอเคยกู้คืนโดยใช้โครงกระดูกมือสองถูกวางไว้บนไหล่ของเธอขณะที่เธอแต่งตัวสำหรับอาหารค่ำและผมรู้สึกผูกพันที่จะบอก คุณ คุณ โอทิส นั่นผีได้รับการเห็นโดยหลายชีวิตสมาชิกของครอบครัวของฉันเป็นอธิการโบสถ์ บาทหลวง . ออกุสตัสของออสเตรเลีย ซึ่งเป็นเพื่อนของคิงส์คอลเลจ เคมบริดจ์ . หลังจากเกิดอุบัติเหตุที่โชคร้ายกับดัชเชส ไม่มีคนใช้น้องของเราจะอยู่กับเรา และผู้หญิงมักจะได้ถือว่าน้อยมาก นอนในเวลากลางคืน ในผลของลึกลับเสียงที่มาจากทางเดินและห้องสมุด '

' นายท่าน ' ' เสนา" ข้าจะนำเฟอร์นิเจอร์และผีในการประเมินราคา ฉันมาจากประเทศที่ทันสมัยที่เรามีทุกอย่างที่เงินสามารถซื้อ และของเราด้วย Spry หนุ่มคนวาดภาพโลกเก่าสีแดงและถือออกนักแสดงที่ดีที่สุดของคุณและเรื่องมากทั้งนั้นเลย ฉันคิดว่า ถ้าไม่มีสิ่งนั้นเป็นผีในยุโรป เราก็มีเวลามากที่บ้าน สั้นในหนึ่งของพิพิธภัณฑ์สาธารณะของเราหรือบนท้องถนนในขณะที่การแสดง

' ' ผมกลัวว่าผีมีอยู่จริง ท่านถือว่า ' ยิ้ม ' ถึงแม้ว่ามันอาจจะต่อต้านการทาบทามของ impresarios พลังของคุณ จะได้รับการรู้จักกันดีสำหรับสามศตวรรษ ตั้งแต่ 1584 ในความเป็นจริง และทำให้ลักษณะที่ปรากฏก่อนที่ความตายของสมาชิกในครอบครัวของเรา . . .

' ก็เหมือนหมอครอบครัวสำหรับเรื่องที่ท่านถือว่า .แต่มันไม่มีหรอกครับ เป็นผี และเดาว่ากฎหมายของธรรมชาติจะถูกระงับสำหรับชนชั้นสูงชาวอังกฤษ '

< 2 >
' อย่างแน่นอนคุณจะเป็นธรรมชาติมากในอเมริกา ' ตอบท่านถือว่าที่ไม่ได้ค่อนข้างเข้าใจคุณ โอทิส การสังเกตสุดท้าย ' และถ้าคุณไม่รังเกียจผีในบ้านก็ได้ แต่คุณต้องจำไว้ว่า ฉันเตือนคุณแล้ว . . .

ไม่กี่สัปดาห์นี้ซื้อ สรุป และปิดฤดูกาล รัฐมนตรีและครอบครัวของเขาไป ถือว่า เชส คุณนายโอ ที่เป็นอย่างที่คุณลูครีเทีย อาร์ Tappan , เวสต์ 53 ถนน มีเบลล์นิวยอร์กฉลองตอนนี้เป็นผู้หญิงวัยกลางคน หล่อมากๆ ด้วยแววตา และรายละเอียดที่ยอดเยี่ยม สาวๆหลายคนอเมริกันออกจากบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขา adopt ลักษณะของการเจ็บป่วยเรื้อรังภายใต้ความประทับใจที่ว่า มันเป็นรูปแบบของการปรับแต่งในยุโรป แต่คุณนายโอทิสไม่เคยตกอยู่ในข้อผิดพลาดนี้ เธอมีรัฐธรรมนูญที่งดงาม และเป็นจำนวนเงินที่ยอดเยี่ยมจริงๆของวิญญาณสัตว์ แน่นอน ในหลายประการ เธอค่อนข้างจะเป็นภาษาอังกฤษ และเป็นตัวอย่างที่ดีของความจริงที่ว่าเราได้ทุกอย่างเหมือนอเมริกาทุกวันนี้ ยกเว้นของหลักสูตรภาษา ลูกชายคนโตของตนของฝ่าบาทวอชิงตันโดยพ่อแม่ของเขาในช่วงเวลาของความรักชาติ ซึ่งเขาไม่เคยหยุดที่จะเสียใจ เป็นผมงานค่อนข้างหน้าตาดี หนุ่มที่มีคุณสมบัติตัวเองทูตอเมริกันบริษัทเยอรมันที่คาสิโนนิวพอร์ต 3 ฤดูกาลต่อเนื่อง และแม้แต่ในลอนดอนเป็นที่รู้จักในฐานะนักเต้นเท้าไฟ gardenias และขุนนางสืบตระกูลเป็นจุดอ่อนของเขาเท่านั้นมิฉะนั้น เขาค่อนข้างอ่อนไหว นางสาวเวอร์จิเนียเช่น โอทิสเป็นสาวน้อยอายุสิบห้าอ่อนและน่ารักเป็นกวาง และมีเสรีภาพได้ในดวงตาขนาดใหญ่สีฟ้าของเธอ เธอเป็น Amazon ที่ยอดเยี่ยม และครั้งหนึ่งเคยวิ่งขึ้นไปบนม้าลอร์ดบิลตันเธออีกรอบ ปาร์ค ชนะ โดยความยาวครึ่ง แค่ต่อหน้ารูปปั้นจุดอ่อนเพื่อความสุขมากของดยุคหนุ่ม Cheshire ,ที่เสนอให้เธอบนจุด และถูกส่งกลับไปยังอีตันในค่ำคืนนั้น โดยผู้ปกครองของเขา ในน้ำท่วมของน้ำตา หลังจากเวอร์จิเนียมาฝาแฝดที่ถูกมักจะเรียกว่า ' ดาวและลายเส้น ' เช่นที่พวกเขามักจะได้รับ swished . พวกเด็กผู้ชายและน่ารื่นรมย์ , มีข้อยกเว้นของรัฐมนตรีที่คุ้มค่าจริงเท่านั้นรีพับลิกันของครอบครัว

>
< 3ถือว่าเป็นเชสเป็นเจ็ดไมล์จาก แอสคอท สถานีรถไฟที่ใกล้ที่สุด คุณ โอทิส ได้ส่งโทรเลขสำหรับ waggonette เพื่อตอบสนองพวกเขาและพวกเขาเริ่มต้นบนไดรฟ์ของพวกเขาในสุราสูง มันเป็นน่ารักกรกฎาคมเย็นและอากาศที่ละเอียดอ่อนกับกลิ่นของ pinewoods . ในขณะนี้และจากนั้นพวกเขาได้ยินพิราบป่าง้อเสียง หวานของตัวเอง หรือเห็นลึกใน , เฟิร์น
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: