One of my favorite family experienc

One of my favorite family experiences was when I went to see Anne Frank’s (a Jewish victim of the Nazi persecution during World War II) hideout in Amsterdam, Holland. I had read Anne’s published diary when I was younger, so I was extremely thrilled to actually have the chance to see where she and her family hid from the Germans for so many months. I walked up the stairs of an apartment building and into a room with only a bookshelf in it. From what I remembered from reading the diary, there was a doorknob behind the books. I found the doorknob and turned it and there was the secret annex. When I stepped into the room behind the bookshelf, I felt as if I had stepped back into history. I found Anne’s room still with pictures of her favorite celebrities on her walls. The Frank family’s furniture was still placed where they had left them in the rooms, everything just as described in the diary. I toured each room in awe of actually seeing how they had lived, yet with sadness to know how it all ended. Anne’s diary was no longer just a book to me, but true heart-felt, emotional life story written by a girl I felt I almost knew.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประสบการณ์ครอบครัวที่ชื่นชอบอย่างใดอย่างหนึ่งคือเมื่อผมไปดู Anne Frank ของ (ชาวยิวตกเป็นเหยื่อของการประหัตประหารนาซีระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง) ในอัมสเตอร์ดัม ฮอลแลนด์ที่หลบภัย ฉันได้อ่านไดอารี่ประกาศของ Anne เมื่ออายุน้อย ดังนั้นผมตื่นเต้นมากที่มีโอกาสได้ไปดูซึ่งเธอและครอบครัวเธอซ่อนจากเยอรมันเดือนมากจริง ฉันเดินขึ้นบันได ของตัวอาคาร และ ในห้องที่มีเพียงชั้นใน จากที่ผมจดจำจากการอ่านไดอารี่ มีลูกบิดประตูหลังหนังสือ ฉันพบลูกบิดประตู และเปิด และมีแอนเน็กซ์ลับ เมื่อผมก้าวเข้าไปในห้องด้านหลังชั้นใน ฉันรู้สึกว่าฉันได้ก้าวกลับเข้าไปในประวัติศาสตร์ พบห้องพักของแอนน์ยัง มีรูปภาพของดาราที่ชื่นชอบของเธอบนผนังของเธอ เฟอร์นิเจอร์ของครอบครัวแฟรงค์ยังคงไว้ซึ่งพวกเขาได้ทิ้งพวกเขาในห้อง ทุกห้องตามที่อธิบายไว้ในไดอารี่ ฉันออกพักในความกลัว ของจริง เห็นว่ามีอยู่ ยัง มีความโศกเศร้ารู้ว่าทั้งหมดสิ้นสุด ไดอารี่ของแอนน์ไม่มีห้องสมุดที่ฉัน แต่เรื่องราวชีวิตหัวใจสักหลาด อารมณ์ที่แท้จริงที่เขียน โดยผู้หญิงฉันรู้สึกเกือบรู้ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในประสบการณ์ของครอบครัวที่ชื่นชอบก็คือตอนที่ผมไปดูแอนน์แฟรงก์ (เหยื่อชาวยิวของการประหัตประหารนาซีในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง) ที่หลบภัยในอัมสเตอร์ดัม, ฮอลแลนด์ ฉันได้อ่านไดอารี่ของแอนตีพิมพ์เมื่อผมเป็นเด็กดังนั้นผมตื่นเต้นมากที่จะจริงมีโอกาสที่จะเห็นที่เธอและครอบครัวของเธอซ่อนตัวจากเยอรมันหลายเดือนเพื่อให้ ผมเดินขึ้นบันไดของอาคารอพาร์ทเม้นและเข้าไปในห้องที่มีเพียงชั้นวางหนังสือในนั้น จากสิ่งที่ผมจำได้จากการอ่านไดอารี่มีลูกบิดประตูที่อยู่เบื้องหลังหนังสือ ผมพบว่าลูกบิดประตูและเปิดมันและมีภาคผนวกความลับ เมื่อผมก้าวเข้ามาในห้องที่อยู่เบื้องหลังชั้นวางหนังสือที่ฉันรู้สึกราวกับว่าฉันได้เดินกลับเข้าไปในประวัติศาสตร์ ผมพบว่าห้องพักของแอนน์ยังคงมีภาพของดาราที่ชื่นชอบของเธอบนผนังของเธอ เฟอร์นิเจอร์ครอบครัวของแฟรงก์ก็ยังคงอยู่ที่พวกเขาได้ทิ้งไว้ในห้องพักทุกอย่างเช่นเดียวกับที่อธิบายไว้ในไดอารี่ ผมไปเที่ยวห้องพักทุกห้องในความกลัวของจริงเห็นว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ แต่ด้วยความโศกเศร้าที่จะรู้ว่ามันทั้งหมดสิ้นสุดวันที่ ไดอารี่ของแอนน์ก็ไม่ได้เป็นเพียงหนังสือกับผม แต่ความจริงหัวใจรู้สึก, อารมณ์เรื่องราวในชีวิตที่เขียนโดยสาวผมรู้สึกว่าผมเกือบจะรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในประสบการณ์ของฉันในครอบครัวที่ชื่นชอบ คือ เมื่อไปเห็นของ แอนน์ แฟรงค์ ( ชาวยิวเหยื่อของการประหัตประหารของนาซีในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ) ที่ซ่อนในอัมสเตอร์ดัม , ฮอลแลนด์ ฉันได้อ่านไดอารี่ของแอนน์ ตีพิมพ์ ตอนที่ผมยังเด็ก ผมตื่นเต้นมากที่จะได้มีโอกาสเห็นที่เธอและครอบครัวของเธอซ่อนจากเยอรมันหลายเดือนแล้วผมเดินขึ้นบันไดของตึก และเข้าไปในห้องที่มีเพียงชั้นหนังสือในมัน จากสิ่งที่ผมจำได้จากการอ่านไดอารี่ มีลูกบิดหลังหนังสือ ผมพบว่าลูกบิดประตูและเปิดมัน และมีภาคผนวกลับ เมื่อฉันก้าวเข้าไปในห้องข้างหลังชั้นหนังสือ ผมรู้สึกเป็นถ้าฉันได้ก้าวกลับไปในประวัติศาสตร์ผมพบว่าห้องของแอนยังคงมีภาพของดาราที่เธอชื่นชอบบนผนังของเธอ เฟอร์นิเจอร์ แฟรงค์ ครอบครัวยังวางไว้ที่พวกเขาได้เก็บไว้ในห้อง ทุกอย่างเหมือนที่อธิบายไว้ในไดอารี่ ฉันเดินชมแต่ละห้องน่ากลัวจริง ๆเห็นว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ ยังความเศร้า จะรู้ว่ามันทั้งหมดสิ้นสุด ไดอารี่ของแอน ไม่ใช่แค่หนังสือนะ แต่จริงใจรู้สึกอารมณ์ชีวิตเรื่องราวที่เขียนโดยผู้หญิงที่ผมรู้สึกว่าผมเกือบจะรู้