Discussing suicidality and assessin

Discussing suicidality and assessing suicide risk
are challenges mental health nurses face in their
care of patients with schizophrenia. Evidence-based
guidelines are available that support the care for
patients with schizophrenia (American Psychiatric
Association, 2004; National Steering Committee on
Multidisciplinary Guideline Development in Mental
Health Care, 2005) and for suicidal patients in general
(American Psychiatric Association, 2003). However,
aspects of nursing care for suicidal patients with
schizophrenia are addressed only to a limited extent
in these guidelines.
Suicidality, which is defined here as any thought or
action that relates to a self-inflicted death, is a frequent
phenomenon among patients with schizophrenia.
According to the Practice Guideline for the Assessment
and Treatment of Patients with Suicidal Behaviors (American
Psychiatric Association, 2003), 40–53% of patients
with schizophrenia think about suicide at some point
in their lives, and 23–55% actually engage in a suicide
* Previously, Junior Researcher, Julius Center for Health
Sciences and Primary Care, Department of Nursing
Science, University Medical Center Utrecht, Utrecht, The
Netherlands.
First Received February 13, 2009; Final Revision received July 7,
2009; Accepted for publication July 23, 2009.
Perspectives in Psychiatric Care Vol. 46, No. 1, January 2010 65
attempt. The lifetime risk of suicide in schizophrenia
is estimated to be about 5% (Palmer, Pankratz, &
Bostwick, 2005). These figures indicate that mental
health nurses who take care of patients with schizophrenia
are likely to be confronted with patients who
are thinking about suicide and demonstrate suicidal
behavior.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุย suicidality และประเมินความเสี่ยงฆ่าตัวตายมีความท้าทายหน้าการพยาบาลสุขภาพจิตในการการดูแลรักษาผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภท ตามหลักฐานมีแนวทางที่สนับสนุนการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภท (จิตแพทย์ชาวอเมริกันสมาคม 2004 คณะกรรมการแห่งชาติในพัฒนาผลงาน multidisciplinary ในจิตสุขภาพ 2005) และอยากฆ่าตัวตายผู้ป่วยในทั่วไป(จิตแพทย์สมาคมอเมริกัน 2003) อย่างไรก็ตามด้านการพยาบาลดูแลผู้ป่วยที่อยากฆ่าตัวตายด้วยโรคจิตเภทมีอยู่เฉพาะในขอบเขตจำกัดในแนวทางเหล่านี้Suicidality ซึ่งเป็นกำหนดที่นี่กับความคิด หรือการดำเนินการที่เกี่ยวข้องกับชีวิตตัวเอง จะเป็นบ่อยปรากฏการณ์ระหว่างผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภทตามแนวทางปฏิบัติสำหรับการประเมินและการรักษาของผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมอยากฆ่าตัวตาย (อเมริกันจิตแพทย์สมาคม 2003), 40-53% ของผู้ป่วยกับโรคจิตเภทคิดเกี่ยวกับฆ่าตัวตายในบางจุดในชีวิต และส่วนร่วมในการฆ่าตัวตายจริง 23-55%* ก่อนหน้านี้ นักวิจัยจูเนียร์ จูเลียศูนย์สุขภาพวิทยาศาสตร์และการดูแล แผนกพยาบาลวิทยาศาสตร์ ศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัย Utrecht อูเทรคต์ การเนเธอร์แลนด์แรกรับ 13 กุมภาพันธ์ 2009 แก้ไขครั้งสุดท้ายรับ 7 กรกฎาคม2009 ยอมรับตีพิมพ์วันที่ 23 กรกฎาคม 2009มุมมองในการดูแลทางจิตเวชปี 46 เลขที่ 1, 2553 มกราคม 65ความพยายามในการ อายุการใช้งานความเสี่ยงฆ่าตัวตายในโรคจิตเภทคาดว่าจะอยู่ประมาณ 5% (พาล์มเมอร์ Pankratz, &Bostwick, 2005) ตัวเลขเหล่านี้บ่งชี้ว่า จิตพยาบาลสุขภาพดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภทมีแนวโน้มที่จะเผชิญกับผู้ป่วยที่จะคิดฆ่าตัวตาย และแสดงให้เห็นถึงอยากฆ่าตัวตายลักษณะการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปราย suicidality และการประเมินความเสี่ยงในการฆ่าตัวตาย
เป็นความท้าทายพยาบาลสุขภาพจิตของพวกเขาเผชิญในการ
ดูแลผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท ตามหลักฐาน
ที่มีอยู่แนวทางที่สนับสนุนการดูแล
ผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท (จิตแพทย์อเมริกัน
สมาคม 2004; คณะกรรมการแห่งชาติเกี่ยวกับ
สาขาวิชาพัฒนาแนวทางในจิต
การดูแลสุขภาพ, 2005) และสำหรับผู้ป่วยฆ่าตัวตายโดยทั่วไป
(สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 2003) แต่
แง่มุมของการดูแลรักษาพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่มีการฆ่าตัวตาย
เป็นโรคจิตเภทมีการระบุเพียงเพื่อที่จะ จำกัด ขอบเขต
ในแนวทางเหล่านี้.
Suicidality ซึ่งถูกกำหนดให้ที่นี่เป็นความคิดหรือ
การกระทำที่เกี่ยวข้องกับการตายของตนเองลือเป็นบ่อย
ปรากฏการณ์ในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท .
ตามแนวทางการปฏิบัติสำหรับการประเมินผล
และการรักษาของผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมการฆ่าตัวตาย (อเมริกัน
สมาคมจิตแพทย์, 2003), 40-53% ของผู้ป่วย
ที่เป็นโรคจิตเภทคิดเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายในบางจุด
ในชีวิตของพวกเขาและ 23-55% จริงมีส่วนร่วมใน การฆ่าตัวตาย
* ก่อนหน้านี้นักวิจัยจูเนียร์, จูเลียสศูนย์เพื่อสุขภาพ
วิทยาศาสตร์และการดูแลประถมภาควิชาการพยาบาล
วิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยศูนย์การแพทย์นังนัง
เนเธอร์แลนด์.
ที่ได้รับครั้งแรก 13 กุมภาพันธ์ 2009; รอบชิงชนะเลิศที่ได้รับการแก้ไข 7 กรกฏาคม
2009; ได้รับการยอมรับให้ตีพิมพ์วันที่ 23 กรกฎาคม 2009
มุมมองในการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉบับ 46, ฉบับที่ 1 มกราคม 2010 65
ความพยายาม ความเสี่ยงตลอดชีวิตของการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยโรคจิตเภท
ที่คาดว่าจะอยู่ที่ประมาณ 5% (พาลเมอร์ Pankratz และ
Bostwick, 2005) ตัวเลขเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าจิต
พยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท
มีแนวโน้มที่จะต้องเผชิญหน้ากับผู้ป่วยที่
มีความคิดเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายฆ่าตัวตายและแสดงให้เห็น
พฤติกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุย suicidality และการประเมินความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายคือความท้าทายพยาบาล

หน้าในการดูแลสุขภาพจิตของผู้ป่วยจิตเภท ตามหลักฐาน
แนวทางที่มีการสนับสนุนดูแลผู้ป่วยจิตเภทจิตเวชอเมริกัน (

สมาคม , 2004 ; แห่งชาติคณะกรรมการในสาขาวิชาการพัฒนาจิต

แนวทางการดูแลสุขภาพ2005 ) และผู้ป่วยฆ่าตัวตายในทั่วไป
( สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน 2003 ) อย่างไรก็ตาม
ด้านการพยาบาลผู้ป่วยจิตเภทเป็นที่ฆ่าตัวตายด้วย

แต่เป็นขอบเขต จำกัด ในแนวทางเหล่านี้ .
suicidality ซึ่งถูกกำหนด ที่นี่เป็นความคิดใด ๆหรือการกระทำที่เกี่ยวข้องกับ
ตนเองลือความตายเป็นปรากฏการณ์บ่อย

ในผู้ป่วยจิตเภทตามแนวทางการปฏิบัติเพื่อการประเมิน
และรักษาผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมฆ่าตัวตาย ( สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน
2003 ) , 40 ( 53 % ของผู้ป่วยจิตเภท

คิดฆ่าตัวตาย ในบางจุดในชีวิตของพวกเขา และ 23 – 55% จริงมีส่วนร่วมในการฆ่าตัวตาย
* ก่อนหน้านี้ นักวิจัยรุ่นเยาว์ , ศูนย์จูเลียส วิทยาศาสตร์สุขภาพ
และการดูแลเบื้องต้น ภาควิชาพยาบาลศาสตร์
,ศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัย Utrecht Utrecht , เนเธอร์แลนด์ ,
.
ครั้งแรกกุมภาพันธ์ 13 , 2009 ; แก้ไขครั้งสุดท้ายได้รับ 7 กรกฎาคม
2009 ; ตีพิมพ์กรกฎาคม 23 , 2009 .
มุมมองในการดูแลจิตเวชเล่มที่ 46 , ฉบับที่ 1 , มกราคม 2010 65
พยายาม อายุการใช้งานความเสี่ยงของการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยจิตเภท
คาดว่าจะอยู่ที่ประมาณ 5% ( ปาล์มเมอร์ แพงเคริตส์&
bostwick , 2005 ) ตัวเลขเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าจิต
พยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยจิตเภท
มีแนวโน้มที่จะเผชิญกับผู้ป่วย
คิดฆ่าตัวตาย และแสดงพฤติกรรมการฆ่าตัวตาย