- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The forest was full of shadows as a
The forest was full of shadows as a little girl hurried through it one summer evening in June. It was already eight oclock and Sylvie wondered if her grandmother would be angry with her for being so late.
Every evening Sylvie left her grandmothers house at five-thirty to bring their cow home. The old animal spent her days out in the open country eating sweet grass. It was Sylvies job to bring her home to be milked. When the cow heard Sylvies voice calling her, she would hide among the bushes.
This evening it had taken Sylvie longer than usual to find her cow. The child hurried the cow through the dark forest, following a narrow path that led to her grandmothers home. The cow stopped at a small stream to drink. As Sylvie waited, she put her bare feet in the cold, fresh water of the stream.
She had never before been alone in the forest as late as this. The air was soft and sweet. Sylvie felt as if she were a part of the gray shadows and the silver leaves that moved in the evening breeze.
She began thinking how it was only a year ago that she came to her grandmothers farm. Before that, she had lived with her mother and father in a dirty, crowded factory town. One day, Sylvies grandmother had visited them and had chosen Sylvie from all her brothers and sisters to be the one to help her on her farm in Vermont.
The cow finished drinking, and as the nine-year-old child hurried through the forest to the home she loved, she thought again about the noisy town where her parents still lived.
Suddenly the air was cut by a sharp whistle not far away. Sylvie knew it wasnt a friendly birds whistle. It was the determined whistle of a person. She forgot the cow and hid in some bushes. But she was too late.
"Hello, little girl," a young man called out cheerfully. "How far is it to the main road?" Sylvie was trembling as she whispered "two miles." She came out of the bushes and looked up into the face of a tall young man carrying a gun.
The stranger began walking with Sylvie as she followed her cow through the forest. "Ive been hunting for birds," he explained, "but Ive lost my way. Do you think I can spend the night at your house?" Sylvie didnt answer. She was glad they were almost home. She could see her grandmother standing near the door of the farm house.
When they reached her, the stranger put down his gun and explained his problem to Sylvies smiling grandmother.
"Of course you can stay with us," she said. "We dont have much, but youre welcome to share what we have. Now Sylvie, get a plate for the gentleman!"
After eating, they all sat outside. The young man explained he was a scientist, who collected birds. "Do you put them in a cage?" Sylvie asked. "No," he answered slowly, "I shoot them and stuff them with special chemicals to preserve them. I have over one hundred different kinds of birds from all over the United States in my study at home."
"Sylvie knows a lot about birds, too," her grandmother said proudly. "She knows the forest so well, the wild animals come and eat bread right out of her hands."
"So Sylvie knows all about birds. Maybe she can help me then," the young man said. "I saw a white heron not far from here two days ago. Ive been looking for it ever since. Its a very rare bird, the little white heron. Have you seen it, too?" He asked Sylvie. But Sylvie was silent. "You would know it if you saw it," he added. "Its a tall, strange bird with soft white feathers and long thin legs. It probably has its nest at the top of a tall tree."
Sylvies heart began to beat fast. She knew that strange white bird! She had seen it on the other side of the forest. The young man was staring at Sylvie. "I would give ten dollars to the person who showed me where the white heron is."
That night Sylvies dreams were full of all the wonderful things she and her grandmother could buy for ten dollars.
Sylvie spent the next day in the forest with the young man. He told her a lot about the birds they saw. Sylvie would have had a much better time if the young man had left his gun at home. She could not understand why he killed the birds he seemed to like so much. She felt her heart tremble every time he shot an unsuspecting bird as it was singing in the trees.
But Sylvie watched the young man with eyes full of admiration. She had never seen anyone so handsome and charming. A strange excitement filled her heart, a new feeling the little girl did not recognize…love.
At last evening came. They drove the cow home together. Long after the moon came out and the young man had fallen asleep Sylvie was still awake. She had a plan that would get the ten dollars for her grandmother and make the young man happy. When it was almost time for the sun to rise, she quietly left her house and hurried through the forest. She finally reached a huge pine tree, so tall it could be seen for many miles around. Her plan was to climb to the top of the pine tree. She could see the whole forest from there. She was sure she would be able to see where the white heron had hidden its nest.
Syvlies bare feet and tiny fingers grabbed the trees rough trunk. Sharp dry branches scratched at her like cats claws. The pine trees sticky sap made her fingers feel stiff and clumsy as she climbed higher and higher.
The pine tree seemed to grow taller, the higher that Sylvie climbed. The sky began to brighten in the east. Sylvies face was like a pale star when, at last, she reached the trees highest branch. The golden suns rays hit the green forest. Two hawks flew together in slow-moving circles far below Sylvie. Sylvie felt as if she could go flying among the clouds, too. To the west she could see other farms and forests.
Suddenly Sylvies dark gray eyes caught a flash of white that grew larger and larger. A bird with broad white wings and a long slender neck flew past Sylvie and landed on a pine branch below her. The white heron smoothed its feathers and called to its mate, sitting on their nest in a nearby tree. Then it lifted its wings and flew away.
Sylvie gave a long sigh. She knew the wild birds secret now. Slowly she began her dangerous trip down the ancient pine tree. She did not dare to look down and tried to forget that her fingers hurt and her feet were bleeding. All she wanted to think about was what the stranger would say to her when she told him where to find the herons nest.
As Sylvie climbed slowly down the pine tree, the stranger was waking up back at the farm. He was smiling because he was sure from the way the shy little girl had looked at him that she had seen the white heron.
About an hour later Sylvie appeared. Both her grandmother and the young man stood up as she came into the kitchen. The splendid moment to speak about her secret had come. But Sylvie was silent. Her grandmother was angry with her. Where had she been. The young mans kind eyes looked deeply into Sylvies own dark gray ones. He could give Sylvie and her grandmother ten dollars. He had promised to do this, and they needed the money. Besides, Sylvie wanted to make him happy.
But Sylvie was silent. She remembered how the white heron came flying through the golden air and how they watched the sun rise together from the top of the world. Sylvie could not speak. She could not tell the herons secret and give its life away.
The young man went away disappointed later that day. Sylvie was sad. She wanted to be his friend. He never returned. But many nights Sylvie heard the sound of his whistle as she came home with her grandmothers cow.
Were the birds better friends than their hunter might have been? Who can know?
You have been listening to the story called "The White Heron" written by Sarah Orne Jewett. It was adapted for Special English by Dona de Sanctis. Your narrator was Kay Gallant. Listen again next week at the same time for this Special English program of American stories. This is Shep ONeal.
Every evening Sylvie left her grandmothers house at five-thirty to bring their cow home. The old animal spent her days out in the open country eating sweet grass. It was Sylvies job to bring her home to be milked. When the cow heard Sylvies voice calling her, she would hide among the bushes.
This evening it had taken Sylvie longer than usual to find her cow. The child hurried the cow through the dark forest, following a narrow path that led to her grandmothers home. The cow stopped at a small stream to drink. As Sylvie waited, she put her bare feet in the cold, fresh water of the stream.
She had never before been alone in the forest as late as this. The air was soft and sweet. Sylvie felt as if she were a part of the gray shadows and the silver leaves that moved in the evening breeze.
She began thinking how it was only a year ago that she came to her grandmothers farm. Before that, she had lived with her mother and father in a dirty, crowded factory town. One day, Sylvies grandmother had visited them and had chosen Sylvie from all her brothers and sisters to be the one to help her on her farm in Vermont.
The cow finished drinking, and as the nine-year-old child hurried through the forest to the home she loved, she thought again about the noisy town where her parents still lived.
Suddenly the air was cut by a sharp whistle not far away. Sylvie knew it wasnt a friendly birds whistle. It was the determined whistle of a person. She forgot the cow and hid in some bushes. But she was too late.
"Hello, little girl," a young man called out cheerfully. "How far is it to the main road?" Sylvie was trembling as she whispered "two miles." She came out of the bushes and looked up into the face of a tall young man carrying a gun.
The stranger began walking with Sylvie as she followed her cow through the forest. "Ive been hunting for birds," he explained, "but Ive lost my way. Do you think I can spend the night at your house?" Sylvie didnt answer. She was glad they were almost home. She could see her grandmother standing near the door of the farm house.
When they reached her, the stranger put down his gun and explained his problem to Sylvies smiling grandmother.
"Of course you can stay with us," she said. "We dont have much, but youre welcome to share what we have. Now Sylvie, get a plate for the gentleman!"
After eating, they all sat outside. The young man explained he was a scientist, who collected birds. "Do you put them in a cage?" Sylvie asked. "No," he answered slowly, "I shoot them and stuff them with special chemicals to preserve them. I have over one hundred different kinds of birds from all over the United States in my study at home."
"Sylvie knows a lot about birds, too," her grandmother said proudly. "She knows the forest so well, the wild animals come and eat bread right out of her hands."
"So Sylvie knows all about birds. Maybe she can help me then," the young man said. "I saw a white heron not far from here two days ago. Ive been looking for it ever since. Its a very rare bird, the little white heron. Have you seen it, too?" He asked Sylvie. But Sylvie was silent. "You would know it if you saw it," he added. "Its a tall, strange bird with soft white feathers and long thin legs. It probably has its nest at the top of a tall tree."
Sylvies heart began to beat fast. She knew that strange white bird! She had seen it on the other side of the forest. The young man was staring at Sylvie. "I would give ten dollars to the person who showed me where the white heron is."
That night Sylvies dreams were full of all the wonderful things she and her grandmother could buy for ten dollars.
Sylvie spent the next day in the forest with the young man. He told her a lot about the birds they saw. Sylvie would have had a much better time if the young man had left his gun at home. She could not understand why he killed the birds he seemed to like so much. She felt her heart tremble every time he shot an unsuspecting bird as it was singing in the trees.
But Sylvie watched the young man with eyes full of admiration. She had never seen anyone so handsome and charming. A strange excitement filled her heart, a new feeling the little girl did not recognize…love.
At last evening came. They drove the cow home together. Long after the moon came out and the young man had fallen asleep Sylvie was still awake. She had a plan that would get the ten dollars for her grandmother and make the young man happy. When it was almost time for the sun to rise, she quietly left her house and hurried through the forest. She finally reached a huge pine tree, so tall it could be seen for many miles around. Her plan was to climb to the top of the pine tree. She could see the whole forest from there. She was sure she would be able to see where the white heron had hidden its nest.
Syvlies bare feet and tiny fingers grabbed the trees rough trunk. Sharp dry branches scratched at her like cats claws. The pine trees sticky sap made her fingers feel stiff and clumsy as she climbed higher and higher.
The pine tree seemed to grow taller, the higher that Sylvie climbed. The sky began to brighten in the east. Sylvies face was like a pale star when, at last, she reached the trees highest branch. The golden suns rays hit the green forest. Two hawks flew together in slow-moving circles far below Sylvie. Sylvie felt as if she could go flying among the clouds, too. To the west she could see other farms and forests.
Suddenly Sylvies dark gray eyes caught a flash of white that grew larger and larger. A bird with broad white wings and a long slender neck flew past Sylvie and landed on a pine branch below her. The white heron smoothed its feathers and called to its mate, sitting on their nest in a nearby tree. Then it lifted its wings and flew away.
Sylvie gave a long sigh. She knew the wild birds secret now. Slowly she began her dangerous trip down the ancient pine tree. She did not dare to look down and tried to forget that her fingers hurt and her feet were bleeding. All she wanted to think about was what the stranger would say to her when she told him where to find the herons nest.
As Sylvie climbed slowly down the pine tree, the stranger was waking up back at the farm. He was smiling because he was sure from the way the shy little girl had looked at him that she had seen the white heron.
About an hour later Sylvie appeared. Both her grandmother and the young man stood up as she came into the kitchen. The splendid moment to speak about her secret had come. But Sylvie was silent. Her grandmother was angry with her. Where had she been. The young mans kind eyes looked deeply into Sylvies own dark gray ones. He could give Sylvie and her grandmother ten dollars. He had promised to do this, and they needed the money. Besides, Sylvie wanted to make him happy.
But Sylvie was silent. She remembered how the white heron came flying through the golden air and how they watched the sun rise together from the top of the world. Sylvie could not speak. She could not tell the herons secret and give its life away.
The young man went away disappointed later that day. Sylvie was sad. She wanted to be his friend. He never returned. But many nights Sylvie heard the sound of his whistle as she came home with her grandmothers cow.
Were the birds better friends than their hunter might have been? Who can know?
You have been listening to the story called "The White Heron" written by Sarah Orne Jewett. It was adapted for Special English by Dona de Sanctis. Your narrator was Kay Gallant. Listen again next week at the same time for this Special English program of American stories. This is Shep ONeal.
0/5000
ป่าเต็มไปด้วยเงาเป็นสาวน้อยรีบผ่านมันเย็นร้อนหนึ่งในเดือนมิถุนายน ก็แล้ว oclock แปด และ Sylvie สงสัยว่า ถ้า ยายจะโกรธกับเธอสำหรับการล่าช้าดังนั้นเย็น Sylvie ซ้ายเธอ grandmothers บ้านที่สามสิบห้าจะนำวัวของบ้าน สัตว์เก่าใช้วันของเธอออกในประเทศเปิดกินหญ้าหวาน มันเป็นงาน Sylvies เพื่อให้บ้านของเธอถูกเร็ว milked เมื่อวัวได้ยิน Sylvies เสียงเรียกของเธอ เธอจะซ่อนในพุ่มไม้เย็นนี้มันมีมานานกว่าปกติ Sylvie หาวัวของเธอ เด็กรีบวัวผ่านป่ามืด ตามเส้นทางแคบที่นำไปสู่การ grandmothers ของเธอที่บ้าน วัวหยุดที่กระแสน้ำดื่ม เป็น Sylvie รอ เธอได้เธอเปลือยเท้าในน้ำเย็น สดของกระแสข้อมูลเธอไม่เคยมาก่อนได้คนเดียวในป่าช้าที่สุดเช่นนี้ อากาศนุ่ม และหวาน Sylvie รู้สึกว่าเธอได้เป็นส่วนหนึ่งของเงาสีเทา และเงินใบที่ย้ายในสายลมเย็นเธอเริ่มคิดว่า มันเป็นเพียงปีที่เธอมาถึงฟาร์มของเธอ grandmothers ก่อนที่ เธอได้อาศัยอยู่กับแม่และพ่อในเมืองโรงงานสกปรก คนของเธอ วันหนึ่ง ยาย Sylvies ได้ชม และได้เลือก Sylvie จากทั้งหมดของพี่ ๆ ให้ช่วยเธอในฟาร์มของเธอในรัฐเวอร์มอนต์วัวเสร็จแล้ว ดื่ม และ เป็นเด็กอายุเก้าปีรีบผ่านป่าที่บ้านที่เธอรัก เธอคิดอีกเกี่ยวกับเมืองคะที่พ่อแม่ยังอยู่ทันใดนั้นอากาศถูกตัด โดยนกหวีดคมไม่ไกล Sylvie รู้ว่า มันไม่ได้นกหวีดนกดี นกหวีดตั้งใจของบุคคลได้ เธอลืมวัว และซ่อนในพุ่มไม้บาง แต่เธอก็สายเกินไป"สวัสดี สาวน้อย ชายหนุ่มเรียก cheerfully "ไหนเป็นถนนหลัก" Sylvie ถูกงก ๆ เป็นเธอกระซิบ "สองไมล์" เธอออกมาจากพุ่มไม้ และมองขึ้นไปยังใบหน้าของชายหนุ่มสูงแบกปืนคนแปลกหน้าเริ่มเดิน โดย Sylvie เธอตามเธอวัวผ่านป่า " Ive ถูกล่าสัตว์สำหรับนก, " เขาอธิบาย "ได้ Ive หายวิธีของฉัน คุณคิดว่า ฉันสามารถใช้จ่ายคืนที่บ้านของคุณ" Sylvie ไม่ตอบ เธอดีใจพวกเกือบบ้าน เธอได้เห็นยายยืนใกล้ประตูบ้านฟาร์มเมื่อพวกเขามาถึงเธอ คนแปลกหน้าวางปืนของเขา และอธิบายปัญหาของเขา Sylvies ยายยิ้ม"แน่นอนพักกับเรา เธอกล่าว "เราไม่ได้มากนัก แต่คุณยินดีแบ่งปันสิ่งที่เรามี ตอนนี้ Sylvie รับจานสำหรับสุภาพบุรุษ"หลังจากรับประทานอาหาร พวกเขาทั้งหมดนั่งอยู่ ชายหนุ่มอธิบายเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ ผู้รวบรวมนก "ทำคุณใส่ไว้ในกรง" Sylvie ถาม "ไม่ เขาตอบช้า "ฉันยิงพวกเขา และสิ่งที่พวกเขา มีสารเคมีพิเศษเพื่อรักษาพวกเขา ฉันได้กว่าหนึ่งร้อยชนิดของนกจากทั่วสหรัฐอเมริกาในการศึกษาของฉันที่บ้าน""Sylvie รู้มากเกี่ยวกับนก เกินไป ยายกล่าวภูมิใจ "เธอรู้ป่าดี สัตว์ป่ามา และกินขนมปังจากด้านขวามือของเธอ""เพื่อ Sylvie รู้เกี่ยวกับนก บางทีเธอสามารถช่วยฉันแล้ว ชายหนุ่มกล่าว "ผมเห็นเฮรอนขาวไม่ไกลจากที่นี่สองวันที่ผ่านมา Ive ถูกมองเรื่องนับตั้งแต่ ของนกหายากมาก เฮรอนสีขาวเล็กน้อย มีคุณเห็นมัน เกินไป" เขาถาม Sylvie แต่ Sylvie ก็เงียบ "คุณจะรู้ว่าถ้าคุณเห็นมัน, " เขาเพิ่มขึ้น "ของนก มีขนสีขาวนุ่มและขายาวบางสูง แปลก คงมีของรังที่ต้นไม้สูง"Sylvies หัวใจเริ่มจะชนะอย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่านกสีขาวแปลก เธอได้เห็นมันในด้านอื่น ๆ ของป่า ชายหนุ่มจ้อง Sylvie "ฉันจะให้ 10 ดอลลาร์ บุคคลที่พบที่เป็นเฮรอนสีขาว"คืนฝัน Sylvies เต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์ทั้งหมดที่เธอและยายของเธอสามารถซื้อสำหรับ 10 ดอลล่าห์Sylvie ใช้ในวันถัดไปในป่ากับชายหนุ่ม เขาบอกว่า เธอมากมายเกี่ยวกับนกเห็น Sylvie จะมีเวลามากขึ้นถ้าชายหนุ่มได้ทิ้งปืนของเขาที่บ้าน เธออาจไม่เข้าใจว่าทำไมเขาฆ่านกเขาดูเหมือนจะชอบมาก เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอสั่นเครือทุกครั้งที่เขายิงนก unsuspecting การจะได้ร้องเพลงในต้นแต่ Sylvie ดูชายหนุ่ม ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม เธอไม่เคยเห็นใครหล่อ และเสน่ห์ดังนั้นการ ตื่นเต้นแปลกเติมหัวใจของเธอ ความใหม่ความรู้สึกลูกสาวไม่รู้จัก...รักในที่สุด เย็นมา พวกเขาขับรถวัวบ้านกัน หลังจากดวงจันทร์ออกมา และชายหนุ่มมาตกหลุมหลับ Sylvie ยังคงตื่น เธอมีแผนการที่จะได้รับ 10 ดอลล่าห์สำหรับยายของเธอ และทำให้ชายหนุ่มมีความสุข เมื่อเวลาเกือบสำหรับดวงอาทิตย์จะเพิ่มขึ้น เธอทิ้งบ้าน และรีบผ่านป่า สุดท้ายเธอถึงสนใหญ่ต้นไม้ สูงเพื่อให้สามารถเห็นได้หลายไมล์รอบ ๆ แผนของเธอปีนไปด้านบนของต้นสนได้ เธอได้เห็นป่าทั้งจาก เธอแน่ใจว่า เธอจะสามารถดูที่เฮรอนไวท์ได้ซ่อนรังของมันSyvlies เปลือยเท้าและนิ้วมือเล็ก ๆ คว้าลำต้นหยาบต้นไม้ สาขาคมชัดแห้งมีรอยขีดข่วนที่เธอเช่นเล็บแมว สนต้นไม้ซับเหนียวทำนิ้วมือเธอรู้สึกแข็ง และป้ำ ๆ เป็นเธอปีนสูงขึ้น และสูงขึ้นต้นสนดูเหมือนจะ เติบโตสูง สูงที่ Sylvie ปีน ท้องฟ้าเริ่มสว่างในตะวันออก Sylvies หน้าถูกเช่นสตาร์ซีดเมื่อ ที่สุด เธอถึงสาขาสูงสุดของต้นไม้ แสงทองดวงตีป่าสีเขียว สองเหยี่ยวบินในเคลื่อนที่ได้ช้ากันวงกลมด้านล่าง Sylvie ไกล Sylvie รู้สึกว่าเธอไม่สามารถไปบินในหมู่เมฆ เกินไป ทางตะวันตก เธอได้เห็นฟาร์มและป่าอื่น ๆทันใดนั้นดวงตาสีเทาเข้ม Sylvies จับแฟลชสีขาวที่ขยายตัวใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้น นก มีปีกสีขาวกว้างและคอยาวสเลนเดอร์บินผ่าน Sylvie และที่ดินบนสาขาสนด้านล่างของเธอ เฮรอนสีขาวโค้งของขนนก และเรียกคู่ของ นั่งอยู่บนต้นไม้ใกล้เคียงรังของพวกเขา จากนั้นจะยกปีกของมัน และบินไปSylvie ให้แยกกันยาว ตอนนี้เธอรู้ความลับของนกป่า ช้า ๆ เธอเริ่มเดินทางที่อันตรายของเธอลงต้นสนโบราณ เธอไม่กล้าที่จะดู และพยายามที่จะลืมว่า นิ้วของเธอบาดเจ็บ และเท้าของเธอมีเลือดออก ทั้งหมดที่เธอต้องการที่จะคิดได้ว่าคนแปลกหน้าพูดกับเธอเมื่อเธอบอกที่หา herons รังเป็น Sylvie ปีนช้าลงต้นสน คนแปลกหน้าถูกปลุกขึ้นที่ฟาร์ม เขาได้ยิ้ม เพราะกำลังใจจากทางแนะสาวน้อยขี้อายที่เขาว่า เธอได้เห็นเฮรอนไวท์ประมาณหนึ่งชั่วโมงในภายหลัง Sylvie ปรากฏ ยายของเธอและชายหนุ่มลุกขึ้นยืน ตามเธอมาถึงห้องครัว ช่วงเวลาที่สวยงามจะพูดเกี่ยวกับความลับของเธอได้มา แต่ Sylvie ก็เงียบ ยายโกรธกับเธอ ซึ่งเธอได้ หนุ่มสาวบรุษชนิดตามองลึกเข้าไปใน Sylvies เองคนสีเทาเข้ม เขาสามารถให้ Sylvie และยาย 10 ดอลล่าห์ เขามีสัญญาว่า จะทำเช่นนี้ และพวกเขาจำเป็นต้องใช้เงิน นอกจาก Sylvie ต้องการให้เขามีความสุขแต่ Sylvie ก็เงียบ เธอจำวิธีเฮรอนไวท์มาบินผ่านอากาศทองและว่าพวกเขาเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นกันจากด้านบนของโลก ไม่สามารถพูด Sylvie เธอสามารถบอก herons ไม่ลับและให้ชีวิตเป็นไปได้ชายหนุ่มเดินไปผิดหวังในภายหลังวันที่ Sylvie เศร้าได้ เธออยากเป็นเพื่อนของเขา เขาไม่เคยกลับ แต่หลายคืน Sylvie ได้ยินเสียงนกหวีดของเขาเป็นบ้านเธอมากับวัวของเธอ grandmothersมีนกเพื่อนดีกว่าฮันเตอร์ของพวกเขาอาจมีหรือไม่ ผู้รู้ได้คุณได้รับฟังเรื่องที่เรียกว่า "เดอะไวท์เฮรอน" เขียน โดยซาราห์ Orne Jewett ถูกดัดแปลงสำหรับภาษาอังกฤษพิเศษ โดยโดน่า de Sanctis บริษัทกาลลันท์ เคย์'ผู้บรรยาย'ของคุณได้ ฟังอีกสัปดาห์ถัดไปพร้อมกันนี้โปรแกรมภาษาอังกฤษพิเศษของอเมริกันเรื่อง นี่คือ Shep ONeal
การแปล กรุณารอสักครู่..
The forest was full of shadows as a little girl hurried through it one summer evening in June. It was already eight oclock and Sylvie wondered if her grandmother would be angry with her for being so late.
Every evening Sylvie left her grandmothers house at five-thirty to bring their cow home. The old animal spent her days out in the open country eating sweet grass. It was Sylvies job to bring her home to be milked. When the cow heard Sylvies voice calling her, she would hide among the bushes.
This evening it had taken Sylvie longer than usual to find her cow. The child hurried the cow through the dark forest, following a narrow path that led to her grandmothers home. The cow stopped at a small stream to drink. As Sylvie waited, she put her bare feet in the cold, fresh water of the stream.
She had never before been alone in the forest as late as this. The air was soft and sweet. Sylvie felt as if she were a part of the gray shadows and the silver leaves that moved in the evening breeze.
She began thinking how it was only a year ago that she came to her grandmothers farm. Before that, she had lived with her mother and father in a dirty, crowded factory town. One day, Sylvies grandmother had visited them and had chosen Sylvie from all her brothers and sisters to be the one to help her on her farm in Vermont.
The cow finished drinking, and as the nine-year-old child hurried through the forest to the home she loved, she thought again about the noisy town where her parents still lived.
Suddenly the air was cut by a sharp whistle not far away. Sylvie knew it wasnt a friendly birds whistle. It was the determined whistle of a person. She forgot the cow and hid in some bushes. But she was too late.
"Hello, little girl," a young man called out cheerfully. "How far is it to the main road?" Sylvie was trembling as she whispered "two miles." She came out of the bushes and looked up into the face of a tall young man carrying a gun.
The stranger began walking with Sylvie as she followed her cow through the forest. "Ive been hunting for birds," he explained, "but Ive lost my way. Do you think I can spend the night at your house?" Sylvie didnt answer. She was glad they were almost home. She could see her grandmother standing near the door of the farm house.
When they reached her, the stranger put down his gun and explained his problem to Sylvies smiling grandmother.
"Of course you can stay with us," she said. "We dont have much, but youre welcome to share what we have. Now Sylvie, get a plate for the gentleman!"
After eating, they all sat outside. The young man explained he was a scientist, who collected birds. "Do you put them in a cage?" Sylvie asked. "No," he answered slowly, "I shoot them and stuff them with special chemicals to preserve them. I have over one hundred different kinds of birds from all over the United States in my study at home."
"Sylvie knows a lot about birds, too," her grandmother said proudly. "She knows the forest so well, the wild animals come and eat bread right out of her hands."
"So Sylvie knows all about birds. Maybe she can help me then," the young man said. "I saw a white heron not far from here two days ago. Ive been looking for it ever since. Its a very rare bird, the little white heron. Have you seen it, too?" He asked Sylvie. But Sylvie was silent. "You would know it if you saw it," he added. "Its a tall, strange bird with soft white feathers and long thin legs. It probably has its nest at the top of a tall tree."
Sylvies heart began to beat fast. She knew that strange white bird! She had seen it on the other side of the forest. The young man was staring at Sylvie. "I would give ten dollars to the person who showed me where the white heron is."
That night Sylvies dreams were full of all the wonderful things she and her grandmother could buy for ten dollars.
Sylvie spent the next day in the forest with the young man. He told her a lot about the birds they saw. Sylvie would have had a much better time if the young man had left his gun at home. She could not understand why he killed the birds he seemed to like so much. She felt her heart tremble every time he shot an unsuspecting bird as it was singing in the trees.
But Sylvie watched the young man with eyes full of admiration. She had never seen anyone so handsome and charming. A strange excitement filled her heart, a new feeling the little girl did not recognize…love.
At last evening came. They drove the cow home together. Long after the moon came out and the young man had fallen asleep Sylvie was still awake. She had a plan that would get the ten dollars for her grandmother and make the young man happy. When it was almost time for the sun to rise, she quietly left her house and hurried through the forest. She finally reached a huge pine tree, so tall it could be seen for many miles around. Her plan was to climb to the top of the pine tree. She could see the whole forest from there. She was sure she would be able to see where the white heron had hidden its nest.
Syvlies bare feet and tiny fingers grabbed the trees rough trunk. Sharp dry branches scratched at her like cats claws. The pine trees sticky sap made her fingers feel stiff and clumsy as she climbed higher and higher.
The pine tree seemed to grow taller, the higher that Sylvie climbed. The sky began to brighten in the east. Sylvies face was like a pale star when, at last, she reached the trees highest branch. The golden suns rays hit the green forest. Two hawks flew together in slow-moving circles far below Sylvie. Sylvie felt as if she could go flying among the clouds, too. To the west she could see other farms and forests.
Suddenly Sylvies dark gray eyes caught a flash of white that grew larger and larger. A bird with broad white wings and a long slender neck flew past Sylvie and landed on a pine branch below her. The white heron smoothed its feathers and called to its mate, sitting on their nest in a nearby tree. Then it lifted its wings and flew away.
Sylvie gave a long sigh. She knew the wild birds secret now. Slowly she began her dangerous trip down the ancient pine tree. She did not dare to look down and tried to forget that her fingers hurt and her feet were bleeding. All she wanted to think about was what the stranger would say to her when she told him where to find the herons nest.
As Sylvie climbed slowly down the pine tree, the stranger was waking up back at the farm. He was smiling because he was sure from the way the shy little girl had looked at him that she had seen the white heron.
About an hour later Sylvie appeared. Both her grandmother and the young man stood up as she came into the kitchen. The splendid moment to speak about her secret had come. But Sylvie was silent. Her grandmother was angry with her. Where had she been. The young mans kind eyes looked deeply into Sylvies own dark gray ones. He could give Sylvie and her grandmother ten dollars. He had promised to do this, and they needed the money. Besides, Sylvie wanted to make him happy.
But Sylvie was silent. She remembered how the white heron came flying through the golden air and how they watched the sun rise together from the top of the world. Sylvie could not speak. She could not tell the herons secret and give its life away.
The young man went away disappointed later that day. Sylvie was sad. She wanted to be his friend. He never returned. But many nights Sylvie heard the sound of his whistle as she came home with her grandmothers cow.
Were the birds better friends than their hunter might have been? Who can know?
You have been listening to the story called "The White Heron" written by Sarah Orne Jewett. It was adapted for Special English by Dona de Sanctis. Your narrator was Kay Gallant. Listen again next week at the same time for this Special English program of American stories. This is Shep ONeal.
Every evening Sylvie left her grandmothers house at five-thirty to bring their cow home. The old animal spent her days out in the open country eating sweet grass. It was Sylvies job to bring her home to be milked. When the cow heard Sylvies voice calling her, she would hide among the bushes.
This evening it had taken Sylvie longer than usual to find her cow. The child hurried the cow through the dark forest, following a narrow path that led to her grandmothers home. The cow stopped at a small stream to drink. As Sylvie waited, she put her bare feet in the cold, fresh water of the stream.
She had never before been alone in the forest as late as this. The air was soft and sweet. Sylvie felt as if she were a part of the gray shadows and the silver leaves that moved in the evening breeze.
She began thinking how it was only a year ago that she came to her grandmothers farm. Before that, she had lived with her mother and father in a dirty, crowded factory town. One day, Sylvies grandmother had visited them and had chosen Sylvie from all her brothers and sisters to be the one to help her on her farm in Vermont.
The cow finished drinking, and as the nine-year-old child hurried through the forest to the home she loved, she thought again about the noisy town where her parents still lived.
Suddenly the air was cut by a sharp whistle not far away. Sylvie knew it wasnt a friendly birds whistle. It was the determined whistle of a person. She forgot the cow and hid in some bushes. But she was too late.
"Hello, little girl," a young man called out cheerfully. "How far is it to the main road?" Sylvie was trembling as she whispered "two miles." She came out of the bushes and looked up into the face of a tall young man carrying a gun.
The stranger began walking with Sylvie as she followed her cow through the forest. "Ive been hunting for birds," he explained, "but Ive lost my way. Do you think I can spend the night at your house?" Sylvie didnt answer. She was glad they were almost home. She could see her grandmother standing near the door of the farm house.
When they reached her, the stranger put down his gun and explained his problem to Sylvies smiling grandmother.
"Of course you can stay with us," she said. "We dont have much, but youre welcome to share what we have. Now Sylvie, get a plate for the gentleman!"
After eating, they all sat outside. The young man explained he was a scientist, who collected birds. "Do you put them in a cage?" Sylvie asked. "No," he answered slowly, "I shoot them and stuff them with special chemicals to preserve them. I have over one hundred different kinds of birds from all over the United States in my study at home."
"Sylvie knows a lot about birds, too," her grandmother said proudly. "She knows the forest so well, the wild animals come and eat bread right out of her hands."
"So Sylvie knows all about birds. Maybe she can help me then," the young man said. "I saw a white heron not far from here two days ago. Ive been looking for it ever since. Its a very rare bird, the little white heron. Have you seen it, too?" He asked Sylvie. But Sylvie was silent. "You would know it if you saw it," he added. "Its a tall, strange bird with soft white feathers and long thin legs. It probably has its nest at the top of a tall tree."
Sylvies heart began to beat fast. She knew that strange white bird! She had seen it on the other side of the forest. The young man was staring at Sylvie. "I would give ten dollars to the person who showed me where the white heron is."
That night Sylvies dreams were full of all the wonderful things she and her grandmother could buy for ten dollars.
Sylvie spent the next day in the forest with the young man. He told her a lot about the birds they saw. Sylvie would have had a much better time if the young man had left his gun at home. She could not understand why he killed the birds he seemed to like so much. She felt her heart tremble every time he shot an unsuspecting bird as it was singing in the trees.
But Sylvie watched the young man with eyes full of admiration. She had never seen anyone so handsome and charming. A strange excitement filled her heart, a new feeling the little girl did not recognize…love.
At last evening came. They drove the cow home together. Long after the moon came out and the young man had fallen asleep Sylvie was still awake. She had a plan that would get the ten dollars for her grandmother and make the young man happy. When it was almost time for the sun to rise, she quietly left her house and hurried through the forest. She finally reached a huge pine tree, so tall it could be seen for many miles around. Her plan was to climb to the top of the pine tree. She could see the whole forest from there. She was sure she would be able to see where the white heron had hidden its nest.
Syvlies bare feet and tiny fingers grabbed the trees rough trunk. Sharp dry branches scratched at her like cats claws. The pine trees sticky sap made her fingers feel stiff and clumsy as she climbed higher and higher.
The pine tree seemed to grow taller, the higher that Sylvie climbed. The sky began to brighten in the east. Sylvies face was like a pale star when, at last, she reached the trees highest branch. The golden suns rays hit the green forest. Two hawks flew together in slow-moving circles far below Sylvie. Sylvie felt as if she could go flying among the clouds, too. To the west she could see other farms and forests.
Suddenly Sylvies dark gray eyes caught a flash of white that grew larger and larger. A bird with broad white wings and a long slender neck flew past Sylvie and landed on a pine branch below her. The white heron smoothed its feathers and called to its mate, sitting on their nest in a nearby tree. Then it lifted its wings and flew away.
Sylvie gave a long sigh. She knew the wild birds secret now. Slowly she began her dangerous trip down the ancient pine tree. She did not dare to look down and tried to forget that her fingers hurt and her feet were bleeding. All she wanted to think about was what the stranger would say to her when she told him where to find the herons nest.
As Sylvie climbed slowly down the pine tree, the stranger was waking up back at the farm. He was smiling because he was sure from the way the shy little girl had looked at him that she had seen the white heron.
About an hour later Sylvie appeared. Both her grandmother and the young man stood up as she came into the kitchen. The splendid moment to speak about her secret had come. But Sylvie was silent. Her grandmother was angry with her. Where had she been. The young mans kind eyes looked deeply into Sylvies own dark gray ones. He could give Sylvie and her grandmother ten dollars. He had promised to do this, and they needed the money. Besides, Sylvie wanted to make him happy.
But Sylvie was silent. She remembered how the white heron came flying through the golden air and how they watched the sun rise together from the top of the world. Sylvie could not speak. She could not tell the herons secret and give its life away.
The young man went away disappointed later that day. Sylvie was sad. She wanted to be his friend. He never returned. But many nights Sylvie heard the sound of his whistle as she came home with her grandmothers cow.
Were the birds better friends than their hunter might have been? Who can know?
You have been listening to the story called "The White Heron" written by Sarah Orne Jewett. It was adapted for Special English by Dona de Sanctis. Your narrator was Kay Gallant. Listen again next week at the same time for this Special English program of American stories. This is Shep ONeal.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ป่าที่เต็มไปด้วยเงาเป็นสาวน้อยรีบผ่านมันหนึ่งในฤดูร้อนเย็นในเดือนมิถุนายน มันก็แปดโมง และ ซิลเวีย สงสัยว่าคุณย่าจะโกรธกับเธอที่มาช้า
ทุกเย็น ซิลวี่ออกจากบ้านคุณยายที่ ห้าโมงครึ่ง เพื่อนำวัวกลับบ้าน สัตว์เก่าใช้เวลาของเธอในการเปิดประเทศกินหญ้าหวานมัน sylvies งานที่จะพาเธอกลับบ้านเพื่อจะทำ . เมื่อได้ยินเสียงเรียก วัว sylvies ของเธอเธอจะซ่อนตัวในพุ่มไม้
เย็นนี้มันเอาซิลวี่นานกว่าปกติเพื่อค้นหาตัวเธอ ลูกรีบวัวผ่านป่ามืด ตามเส้นทางที่แคบ ที่นำเธอไปที่คุณยายกลับบ้าน วัวหยุดที่ลำธารเล็ก ๆให้ดื่ม เป็นซิลวี่รอเธอวางเท้าเปล่าของเธอในเย็น , น้ำบริสุทธิ์ของกระแส
เธอ ไม่เคยมีมาก่อนในป่าตามลำพังเป็นปลายเดือนนี้ อากาศที่นุ่มและหวาน ซิลวี่รู้สึกว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของเงาสีเทาและสีเงินใบที่ย้ายในตอนเย็นๆ
เธอเริ่มคิดว่า มันเป็นเพียงในปีที่ผ่านมาว่าเธอมา เธอคุณย่าฟาร์ม ก่อนหน้านั้นเธอได้อาศัยอยู่กับพ่อและแม่ของเธอในเมืองที่สกปรก แออัด โรงงาน วันหนึ่ง sylvies คุณย่าเคยมาเยี่ยมพวกเขา และได้ทรงเลือกซิลวี่ จาก น้องชาย น้องสาว เป็นคนที่ช่วยเธอในฟาร์มของเธอ ในเวอร์มอนต์ .
วัวดื่มเสร็จ และเป็นเด็ก 9 ขวบรีบวิ่งผ่านป่าไป บ้านที่เธอรักนางคิดอีกครั้งเกี่ยวกับเสียงดังเมืองที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่
อยู่ดีๆอากาศก็ตัดด้วยเสียงนกหวีดแหลมไม่ไกล ซิลวี่รู้ว่ามันไม่ใช่เป็นกันเองนกนกหวีด มันเป็นตัดสินใจเป่านกหวีดของบุคคล เธอลืมวัวซ่อนในพุ่มไม้ แต่เธอสายเกินไป
" สวัสดี สาวน้อย " ชายหนุ่มเรียกอย่างร่าเริง " มันอยู่ไกลแค่ไหน เส้นทางหลัก" ซิลวี่เริ่มตัวสั่นเมื่อเธอกระซิบ " สองไมล์ เธอออกมาจากพุ่มไม้และมองเข้าไปเผชิญหน้ากับผู้ชายตัวสูงๆ ถือปืน
คนแปลกหน้าเริ่มเดินกับซิลวี่เธอตามวัวของเธอผ่านป่า " . ฉันได้รับการล่าสัตว์สำหรับนก " เขาอธิบาย " แต่ฉันหลงทาง คุณคิดว่าผมจะค้างที่บ้านของคุณ ? ซิลวี่ไม่ได้ตอบเธอรู้สึกดีใจที่พวกเขาเกือบถึงบ้านแล้ว เธอจะได้เห็นยายยืนใกล้ประตูของบ้านฟาร์ม
เมื่อมาถึงเธอ , คนแปลกหน้าวางปืนลงและอธิบายปัญหาของเขา sylvies ยิ้มยาย
" แน่นอนคุณสามารถอยู่กับเรา " เธอกล่าว เราไม่มีเวลามากนัก แต่คุณยินดีที่จะแบ่งปันสิ่งที่เรามี ตอนนี้ซิลวี่ รับจานสำหรับสุภาพบุรุษ !
หลังอาหารพวกเขาทั้งหมดนั่งอยู่ข้างนอก ชายหนุ่มอธิบายเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่รวบรวมนก” คุณใส่ไว้ในกรง ? ซิลวี่ถาม " ไม่ " เขาตอบอย่างช้าๆ " ผมยิงพวกเขาและสิ่งที่พวกเขามีสารเคมีพิเศษเพื่อรักษาพวกเขา ฉันมีมากกว่าหนึ่งร้อยชนิดของนกจากทั่วสหรัฐอเมริกาในการศึกษาของฉันที่บ้าน . "
" ซิลวี่รู้มากเกี่ยวกับนกด้วย " คุณย่าพูดอย่างภาคภูมิใจ" เธอรู้ป่าได้ดี สัตว์ป่าเข้ามากินขนมปังไปจากมือเธอ "
" แล้วซิลวี่รู้ทั้งหมดเกี่ยวกับนก บางทีเธออาจจะช่วยฉันแล้ว " ชายหนุ่มกล่าว ผมเห็นนกกระสาขาวไม่ไกลจากที่นี่เมื่อสองวันก่อน ive ถูกมองหาได้ตั้งแต่ ของนกที่หายากมาก นกกระสาสีขาวเล็ก ๆน้อย ๆ คุณเห็นมันด้วยเหรอ ? " เขาถามซิลวี่ แต่ซิลวี่ก็เงียบสนิท" คุณจะรู้ว่าถ้าคุณเห็นมัน , " เขากล่าว . " มันสูงแปลก นก ที่มีขนสีขาวนุ่มและขาผอมยาว มันน่าจะมีรังของมันที่ด้านบนของต้นไม้สูง . "
sylvies หัวใจเริ่มเต้นแรง เธอรู้ว่าแปลกนกสีขาว ! เธอได้เห็นอีกด้านหนึ่งของป่า ชายหนุ่มมองซิลวี่
ทุกเย็น ซิลวี่ออกจากบ้านคุณยายที่ ห้าโมงครึ่ง เพื่อนำวัวกลับบ้าน สัตว์เก่าใช้เวลาของเธอในการเปิดประเทศกินหญ้าหวานมัน sylvies งานที่จะพาเธอกลับบ้านเพื่อจะทำ . เมื่อได้ยินเสียงเรียก วัว sylvies ของเธอเธอจะซ่อนตัวในพุ่มไม้
เย็นนี้มันเอาซิลวี่นานกว่าปกติเพื่อค้นหาตัวเธอ ลูกรีบวัวผ่านป่ามืด ตามเส้นทางที่แคบ ที่นำเธอไปที่คุณยายกลับบ้าน วัวหยุดที่ลำธารเล็ก ๆให้ดื่ม เป็นซิลวี่รอเธอวางเท้าเปล่าของเธอในเย็น , น้ำบริสุทธิ์ของกระแส
เธอ ไม่เคยมีมาก่อนในป่าตามลำพังเป็นปลายเดือนนี้ อากาศที่นุ่มและหวาน ซิลวี่รู้สึกว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของเงาสีเทาและสีเงินใบที่ย้ายในตอนเย็นๆ
เธอเริ่มคิดว่า มันเป็นเพียงในปีที่ผ่านมาว่าเธอมา เธอคุณย่าฟาร์ม ก่อนหน้านั้นเธอได้อาศัยอยู่กับพ่อและแม่ของเธอในเมืองที่สกปรก แออัด โรงงาน วันหนึ่ง sylvies คุณย่าเคยมาเยี่ยมพวกเขา และได้ทรงเลือกซิลวี่ จาก น้องชาย น้องสาว เป็นคนที่ช่วยเธอในฟาร์มของเธอ ในเวอร์มอนต์ .
วัวดื่มเสร็จ และเป็นเด็ก 9 ขวบรีบวิ่งผ่านป่าไป บ้านที่เธอรักนางคิดอีกครั้งเกี่ยวกับเสียงดังเมืองที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่
อยู่ดีๆอากาศก็ตัดด้วยเสียงนกหวีดแหลมไม่ไกล ซิลวี่รู้ว่ามันไม่ใช่เป็นกันเองนกนกหวีด มันเป็นตัดสินใจเป่านกหวีดของบุคคล เธอลืมวัวซ่อนในพุ่มไม้ แต่เธอสายเกินไป
" สวัสดี สาวน้อย " ชายหนุ่มเรียกอย่างร่าเริง " มันอยู่ไกลแค่ไหน เส้นทางหลัก" ซิลวี่เริ่มตัวสั่นเมื่อเธอกระซิบ " สองไมล์ เธอออกมาจากพุ่มไม้และมองเข้าไปเผชิญหน้ากับผู้ชายตัวสูงๆ ถือปืน
คนแปลกหน้าเริ่มเดินกับซิลวี่เธอตามวัวของเธอผ่านป่า " . ฉันได้รับการล่าสัตว์สำหรับนก " เขาอธิบาย " แต่ฉันหลงทาง คุณคิดว่าผมจะค้างที่บ้านของคุณ ? ซิลวี่ไม่ได้ตอบเธอรู้สึกดีใจที่พวกเขาเกือบถึงบ้านแล้ว เธอจะได้เห็นยายยืนใกล้ประตูของบ้านฟาร์ม
เมื่อมาถึงเธอ , คนแปลกหน้าวางปืนลงและอธิบายปัญหาของเขา sylvies ยิ้มยาย
" แน่นอนคุณสามารถอยู่กับเรา " เธอกล่าว เราไม่มีเวลามากนัก แต่คุณยินดีที่จะแบ่งปันสิ่งที่เรามี ตอนนี้ซิลวี่ รับจานสำหรับสุภาพบุรุษ !
หลังอาหารพวกเขาทั้งหมดนั่งอยู่ข้างนอก ชายหนุ่มอธิบายเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่รวบรวมนก” คุณใส่ไว้ในกรง ? ซิลวี่ถาม " ไม่ " เขาตอบอย่างช้าๆ " ผมยิงพวกเขาและสิ่งที่พวกเขามีสารเคมีพิเศษเพื่อรักษาพวกเขา ฉันมีมากกว่าหนึ่งร้อยชนิดของนกจากทั่วสหรัฐอเมริกาในการศึกษาของฉันที่บ้าน . "
" ซิลวี่รู้มากเกี่ยวกับนกด้วย " คุณย่าพูดอย่างภาคภูมิใจ" เธอรู้ป่าได้ดี สัตว์ป่าเข้ามากินขนมปังไปจากมือเธอ "
" แล้วซิลวี่รู้ทั้งหมดเกี่ยวกับนก บางทีเธออาจจะช่วยฉันแล้ว " ชายหนุ่มกล่าว ผมเห็นนกกระสาขาวไม่ไกลจากที่นี่เมื่อสองวันก่อน ive ถูกมองหาได้ตั้งแต่ ของนกที่หายากมาก นกกระสาสีขาวเล็ก ๆน้อย ๆ คุณเห็นมันด้วยเหรอ ? " เขาถามซิลวี่ แต่ซิลวี่ก็เงียบสนิท" คุณจะรู้ว่าถ้าคุณเห็นมัน , " เขากล่าว . " มันสูงแปลก นก ที่มีขนสีขาวนุ่มและขาผอมยาว มันน่าจะมีรังของมันที่ด้านบนของต้นไม้สูง . "
sylvies หัวใจเริ่มเต้นแรง เธอรู้ว่าแปลกนกสีขาว ! เธอได้เห็นอีกด้านหนึ่งของป่า ชายหนุ่มมองซิลวี่
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Behavior
- Swee Jing คิดว่าการเพิ่มความสูงมันจะเป็น
- ตอนนี้สินค้าได้ถูกจัดเตรียมไว้แล้ว
- do youhave any language skills
- will detect the electrical signals in th
- ระลึกถึง
- เรียนหนัก
- เจ้าหน้าที่สำรองห้องพัก (Reservations Cl
- การจดทะเบียนไม่ได้หมายความถึงการแสดงออกซ
- สนามหญ้า
- ตัวเล็กที่สุด
- interrupt
- เพื่อไม่ให้ข้อมูลสูญหาย
- can see
- yes, your language is very difficult, bu
- Cómo estás hoy?
- Emotional DJ!! Kang Seungyoon♡
- แซนเดอส์ต้องทำงานหาเงินช่วยครอบครัวตั้งแ
- i really frustasion
- แต่เกิดอุบัติเหตุขึ้นทำให้เอลซ่าและอันนา
- where are you live
- พริกมีรสชาติเผ็ด
- ดังนั้นพ่อแม่จึงเป็นห่วงและกังวลว่าลูกจะ
- ccording to an FDA enforcement report, a
