AS1AS33b3c3a1a1c1b1dAS22a2c2bIntra-

AS1
AS3
3b
3c
3a
1a
1c
1b
1d
AS2
2a
2c
2b
Intra-AS routing
algorithm
Forwarding
table
Inter-AS routing
algorithm
Figure 4.32 An example of interconnected autonomous systems

two tasks—obtaining reachability information from neighboring ASs and propagating
the reachability information to all routers internal to the AS—are handled by the
inter-AS routing protocol. Since the inter-AS routing protocol involves communication
between two ASs, the two communicating ASs must run the same inter-AS
routing protocol. In fact, in the Internet all ASs run the same inter-AS routing protocol,
called BGP4, which is discussed in the next section. As shown in Figure 4.32,
each router receives information from an intra-AS routing protocol and an inter-AS
routing protocol, and uses the information from both protocols to configure its forwarding
table.
As an example, consider a subnet x (identified by its CIDRized address), and
suppose that AS1 learns from the inter-AS routing protocol that subnet x is reachable
from AS3 but is not reachable from AS2. AS1 then propagates this information
to all of its routers. When router 1d learns that subnet x is reachable from AS3, and
hence from gateway 1c, it then determines, from the information provided by the
intra-AS routing protocol, the router interface that is on the least-cost path from
router 1d to gateway router 1c. Say this is interface I. The router 1d can then put the
entry (x, I) into its forwarding table. (This example, and others presented in this section,
gets the general ideas across but is a simplification of what really happens in
the Internet. In the next section we’ll provide a more detailed description, albeit
more complicated, when we discuss BGP.)
Following up on the previous example, now suppose that AS2 and AS3 connect
to other ASs, which are not shown in the diagram. Also suppose that AS1
learns from the inter-AS routing protocol that subnet x is reachable both from AS2,
via gateway 1b, and from AS3, via gateway 1c. AS1 would then propagate this
information to all its routers, including router 1d. In order to configure its forwarding
table, router 1d would have to determine to which gateway router, 1b or 1c, it
should direct packets that are destined for subnet x. One approach, which is often
employed in practice, is to use hot-potato routing. In hot-potato routing, the AS
gets rid of the packet (the hot potato) as quickly as possible (more precisely, as
inexpensively as possible). This is done by having a router send the packet to the
gateway router that has the smallest router-to-gateway cost among all gateways
with a path to the destination. In the context of the current example, hot-potato
routing, running in 1d, would use information from the intra-AS routing protocol
to determine the path costs to 1b and 1c, and then choose the path with the least
cost. Once this path is chosen, router 1d adds an entry for subnet x in its forwarding
table. Figure 4.33 summarizes the actions taken at router 1d for adding the new
entry for x to the forwarding table.
When an AS learns about a destination from a neighboring AS, the AS can
advertise this routing information to some of its other neighboring ASs. For example,
suppose AS1 learns from AS2 that subnet x is reachable via AS2. AS1 could then tell
AS3 that x is reachable via AS1. In this manner, if AS3 needs to route a packet
destined to x, AS3 would forward the packet to AS1, which would in turn forward the
packet to AS2. As we’ll see in our discussion of BGP, an AS has quite a bit of
382 CHAPTER 4 • THE NETWORK LAYER

flexibility in deciding which destinations it advertises to its neighboring ASs. This
is a policy decision, typically depending more on economic issues than on technical
issues.
Recall from Section 1.5 that the Internet consists of a hierarchy of interconnected
ISPs. So what is the relationship between ISPs and ASs? You might think that
the routers in an ISP, and the links that interconnect them, constitute a single AS.
Although this is often the case, many ISPs partition their network into multiple ASs.
For example, some tier-1 ISPs use one AS for their entire network; others break up
their ISP into tens of interconnected ASs.
In summary, the problems of scale and administrative authority are solved by
defining autonomous systems. Within an AS, all routers run the same intra-AS routing
protocol. Among themselves, the ASs run the same inter-AS routing protocol.
The problem of scale is solved because an intra-AS router need only know about
routers within its AS. The problem of administrative authority is solved since an
organization can run whatever intra-AS routing protocol it chooses; however, each
pair of connected ASs needs to run the same inter-AS routing protocol to exchange
reachability information.
In the following section, we’ll examine two intra-AS routing protocols (RIP and
OSPF) and the inter-AS routing protocol (BGP) that are used in today’s Internet.
These case studies will nicely round out our study of hierarchical routing.
4.6 Routing in the Internet
Having studied Internet addressing and the IP protocol, we now turn our attention to
the Internet’s routing protocols; their job is to determine the path taken by a datagram
between source and destination. We’ll see that the Internet’s routing protocols
embody many of the principles we learned earlier in this chapter. The link-state and
distance-vector approaches studied in Sections 4.5.1 and 4.5.2 and the notion of an
autonomous system considered in Section 4.5.3 are all central to how routing is
done in today’s Internet.
4.6 • ROUTING IN THE INTERNET 383
Learn from inter-AS
protocol that subnet
x is reachable via
multiple gateways.
Use routing info from
intra-AS protocol to
determine costs of
least-cost paths to
each of the gateways.
Hot potato routing:
Choose the gateway
that has the
smallest least cost.
Determine from
forwarding table the
interface I that leads
to least-cost gateway.
Enter (x,I) in
forwarding table.
Figure 4.33 Steps in adding an outside-AS destination in a router’s forwarding
Table

Recall from Section 4.5.3 that an autonomous system (AS) is a collection of
routers under the same administrative and technical control, and that all run the
same routing protocol among themselves. Each AS, in turn, typically contains multiple
subnets (where we use the term subnet in the precise, addressing sense in Section
4.4.2).
4.6.1 Intra-AS Routing in the Internet: RIP
An intra-AS routing protocol is used to determine how routing is performed within
an autonomous system (AS). Intra-AS routing protocols are also known as interior
gateway protocols. Historically, two routing protocols have been used extensively
for routing within an autonomous system in the Internet: the Routing Information
Protocol (RIP) and Open Shortest Path First (OSPF). A routing protocol closely
related to OSPF is the IS-IS protocol [RFC 1142, Perlman 1999]. We first discuss
RIP and then consider OSPF.
RIP was one of the earliest intra-AS Internet routing protocols and is still in
widespread use today. It traces its origins and its name to the Xerox Network Systems
(XNS) architecture. The widespread deployment of RIP was due in great part
to its inclusion in 1982 in the Berkeley Software Distribution (BSD) version of
UNIX supporting TCP/IP. RIP version 1 is defined in [RFC 1058], with a backwardcompatible

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

AS1AS33b3c3a1a1c1b1dAS22a2c2bภายใน-เป็นสายอัลกอริทึมส่งต่อตารางอินเตอร์-เป็นสายอัลกอริทึมรูป 4.32 ตัวอย่างของระบบการปกครองที่เชื่อมต่อกันงานสอง — รับ reachability ข้อมูลจากเพื่อนบ้านตูด และเผยแพร่ข้อมูล reachability ที่เราเตอร์ทั้งหมดภายในเป็นตัวจัดการโดยอินเตอร์-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิต ตั้งแต่อินเตอร์-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิตเกี่ยวข้องกับการสื่อสารระหว่างสองตูด ทั้งสองสื่อสารตูดต้องรันอินเตอร์เหมือนกัน-เป็นสายงานการผลิตโพรโทคอล ในความเป็นจริง อินเทอร์เน็ตทั้งหมดตูดรันอินเตอร์เหมือนกัน-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิตเรียกว่า BGP4 ซึ่งจะกล่าวถึงในส่วนถัดไป ดังแสดงในรูปที่ 4.32แต่ละเราเตอร์รับข้อมูลจากภายในตัว-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิตและการอินเตอร์-ASโพรโทคอสายงานการผลิต และใช้ข้อมูลจากโปรโตคอทั้งการกำหนดค่าการส่งต่อตารางเป็นตัวอย่าง พิจารณาเครือข่ายย่อย x (ระบุอยู่ CIDRized), และสมมติว่า AS1 เรียนรู้จากอินเตอร์-เป็นสายที่เครือข่ายย่อยที่โพรโทคอล x ไม่สามารถเข้าถึงจาก AS3 แต่ไม่สามารถเข้าถึงจาก AS2 AS1 แล้วเผยแพร่ข้อมูลนี้ทั้งหมดของเราเตอร์ เมื่อเราเตอร์ 1d เรียนรู้ย่อยที่ x ไม่สามารถเข้าถึงจาก AS3 และดังนั้น จากประตู 1c แล้วกำหนด จากข้อมูลที่ให้โดยการภายใน-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิต การอินเทอร์เฟซของเราเตอร์ที่อยู่ในเส้นทางต้นทุนน้อยที่สุดจากเราเตอร์ d 1 เราเตอร์เกตเวย์ 1c ว่า นี้เป็นอินเทอร์เฟซฉัน เราเตอร์ 1d สามารถวางไว้รายการ (x, i) ลงในตารางการส่งต่อ (ตัวอย่างนี้ และอื่น ๆ ในส่วนนี้ได้รับความคิดทั่วไปทั่ว แต่จะรวบของจริง ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นในอินเทอร์เน็ต ในส่วนถัดไป เราจะให้คำอธิบายที่ละเอียดมากขึ้น แม้ว่าซับซ้อนมากขึ้น เมื่อเราหารือเกี่ยวกับปอนด์)ติดตามตัวอย่างก่อนหน้านี้ ตอนนี้สมมติว่า AS2 และ AS3 เชื่อมต่อการลาอื่น ๆ ซึ่งไม่มีแสดงในไดอะแกรม นอกจากนี้ สมมติว่า AS1เรียนรู้จากอินเตอร์-เป็นสายที่เครือข่ายย่อยที่โพรโทคอล x ไม่สามารถเข้าถึงทั้งจาก AS2ผ่านเกตเวย์ 1b และ AS3 ผ่านประตู 1c AS1 จะแล้วเผยแพร่นี้ข้อมูลทั้งหมดของเราเตอร์ รวมถึงเราเตอร์ 1d กำหนดค่าการส่งต่อตาราง เราเตอร์ 1d จะต้องตรวจสอบ ไปที่เราเตอร์เกตเวย์ 1b 1c มันควรตรงแพคเก็ตที่กำหนดสำหรับเครือข่าย x วิธีหนึ่ง ซึ่งมักจะจ้างในทางปฏิบัติ มีการ ใช้สายงานการผลิตมันฝรั่งร้อน ในมันฝรั่งพร้อมสาย เป็นการกำจัดแพคเก็ต (มันร้อน) ได้อย่างรวดเร็วเป็นไปได้ (เพิ่มเติมแม่นยำราคาไม่แพงที่สุด) ซึ่งทำได้ โดยมีเราเตอร์ส่งแพ็คเก็ตไปเราเตอร์เกตเวย์ที่มีต้นทุนเราเตอร์เกตเวย์ที่เล็กที่สุดในเกตเวย์ทั้งหมดมีเส้นทางไปยังปลายทาง ในบริบทของตัวอย่างปัจจุบัน เครื่องทำมันฝรั่งสายงานการผลิต การทำงานใน 1d จะใช้ข้อมูลจากภายใน-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิตการกำหนดต้นทุนเส้นทาง 1b และ 1c แล้ว เลือกเส้นทางที่ มีน้อยที่สุดต้นทุนการ เมื่อเลือกเส้นทางนี้ เราเตอร์ 1d เพิ่มรายการสำหรับเครือข่ายย่อย x ในการส่งต่อตาราง รูป 4.33 สรุปการกระทำที่เราเตอร์ d 1 เพิ่มใหม่รายการของ x ในตารางส่งต่อเมื่อเป็นการเรียนรู้เกี่ยวกับปลายทางจากการเป็นเพื่อนบ้าน ตามที่สามารถโฆษณานี้ข้อมูลสายงานการผลิตไปตูดใกล้เคียง ตัวอย่างสมมติว่า AS1 รู้จาก AS2 subnet ที่ x ไม่สามารถเข้าถึงผ่าน AS2 จากนั้นสามารถแจ้ง AS1AS3 x ที่ไม่สามารถเข้าถึงผ่าน AS1 ในลักษณะนี้ ถ้า AS3 ต้องหาแพคเก็ตกำหนดให้ x, AS3 จะส่งแพ็คเก็ตไปยัง AS1 ที่จะไปข้างหน้าในการแพคเก็ตการ AS2 เราจะเห็นในการสนทนาของเราของปอนด์ AS มีน้อยของ•บทที่ 4 382 ชั้นเครือข่ายความยืดหยุ่นในการตัดสินใจท่องเที่ยวที่จะลงโฆษณากับตูดของเพื่อนบ้าน นี้เป็นการตัดสินใจนโยบาย ขึ้นต่อโดยทั่วไปเพิ่มเติมในประเด็นทางเศรษฐกิจมากกว่าในทางเทคนิคปัญหาเข้าใจเรียกคืนจาก 1.5 ส่วนที่อินเทอร์เน็ตประกอบด้วยลำดับชั้นของIsp ดังนั้น อะไรคือความสัมพันธ์ระหว่าง Isp และตูด คุณอาจคิดว่าเราเตอร์ ISP และการเชื่อมโยงที่เชื่อมพวกเขา เป็นเป็นหนึ่งแม้ว่านี้มักจะเป็นกรณี Isp หลายพาร์ทิชันเครือข่ายเข้าไปในตูดหลายตัวอย่าง isp บางรายระดับ 1 ใช้สำหรับเครือข่ายทั้งหมด อื่น ๆ สลายของ ISP เป็นสิบอินลาสรุป แก้ปัญหามาตราส่วนและหน่วยงานที่ดูแลโดยกำหนดระบบการปกครอง ภายในเป็นการ เราเตอร์ทั้งหมดรันอินทราเดียว-เป็นสายโพรโทคอลการ ระหว่างกันเอง ตูดเรียกใช้อินเตอร์เดิม-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิตปัญหาของมาตราส่วนจะแก้ไขได้เนื่องจากภายในตัว-เป็นเราเตอร์เท่านั้นจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับเราเตอร์ภายในเป็นการ เป็นแก้ไขปัญหาของหน่วยงานที่ดูแลตั้งแต่การองค์กรสามารถทำงานภายในใด ๆ ก็ตาม-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิตที่เลือก อย่างไรก็ตาม แต่ละคู่ตูดเชื่อมต่อต้องใช้อินเตอร์เดิม-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิตการแลกเปลี่ยนข้อมูล reachabilityในส่วนต่อไปนี้ เราจะตรวจสอบภายในสอง-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิต (คัดลอก และOSPF) และการอินเตอร์-เป็นสายงานการผลิตโพรโทคอล (ปอนด์) ที่ใช้ในอินเทอร์เน็ตวันนี้กรณีศึกษาเหล่านี้จะปัดเศษออกศึกษาของสายลำดับดีด้วย4.6 สายงานการผลิตในอินเทอร์เน็ตมีศึกษาการแก้ปัญหาอินเทอร์เน็ตและโพรโทคอล IP เราตอนนี้หันเหความสนใจไปอินเทอร์เน็ตของกำหนดเส้นทางโปรโตคอล งานของพวกเขาคือการ กำหนดเส้นทางโดยเดตาแกรมระหว่างต้นทางและปลายทาง เราจะเห็นว่า อินเทอร์เน็ตของสายงานการผลิตโพรโทคอลรวบรวมหลักการที่เราได้เรียนรู้มากมายก่อนหน้านี้ในบทนี้ สถานะการเชื่อมโยง และวิธีเวกเตอร์ระยะทางศึกษาในส่วน 4.5.1 และ 4.5.2 และแนวคิดของการพิจารณาในส่วน 4.5.3 ระบบปกครองตนเองเป็นศูนย์กลางทุกสายว่าทำในอินเทอร์เน็ตวันนี้4.6 •สายในอินเทอร์เน็ต 383เรียนรู้จากอินเตอร์-ASโพรโทคอลเครือข่ายนั้นx ไม่สามารถเข้าถึงผ่านหลายเกตเวย์ใช้ข้อมูลสายงานการผลิตจากภายใน-เป็นโพรโทคอลการกำหนดต้นทุนของเส้นทางต้นทุนน้อยที่สุดไปละเกตเวย์มันร้อนเส้นทาง:เลือกเกตเวย์ที่มีการต้นทุนน้อยที่สุดน้อยที่สุดกำหนดจากส่งตารางการส่วนติดต่อผมที่เกตเวย์ให้น้อยที่สุดต้นทุนป้อน (x, I) ในส่งต่อตารางรูป 4.33 ขั้นตอนในการเพิ่มปลายทางภายนอกเป็นการในการส่งต่อของเราเตอร์ตารางเรียกคืนจากส่วน 4.5.3 ที่ระบบการปกครอง (AS) คือ ชุดของเราเตอร์ภายใต้การบริหารเดียว และเทคนิคการควบคุม และที่ทำงานทั้งหมดรโทคอสายงานการผลิตเดียวกันนี่เอง เป็นแต่ละ กลับ โดยทั่วไปประกอบด้วยหลายเครือข่ายย่อย (ที่เราใช้เครือข่ายย่อยระยะความแม่นยำ การแก้ปัญหาในส่วน4.4.2)4.6.1 อินทรา-เป็นสายในอินเทอร์เน็ต: คัดลอกภายใน-ที่ใช้โพรโทคอสายงานการผลิตเพื่อกำหนดว่าสายงานการผลิตจะดำเนินการภายในการปกครองระบบ (AS) ภายใน-เป็นโพรโทคอสายงานการผลิตจะรู้จักกันเป็นการภายในโปรโตคอลเกตเวย์ ประวัติ สองโพรโทคอสายงานการผลิตมีการใช้อย่างกว้างขวางสำหรับเส้นทางภายในระบบการปกครองตนเองในอินเทอร์เน็ต: ข้อมูลสายงานการผลิตProtocol (RIP) และเส้นทางที่สั้นที่สุดเปิดครั้งแรก (OSPF) สายงานการผลิตโพรโทคอลอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับ OSPF เป็นโพรโทคอล IS IS [RFC 1142, Perlman 1999] เราต้องหารือคัดลอกแล้ว พิจารณา OSPFRIP เป็นหนึ่งในอินทราเก่า-สายเป็นอินเทอร์เน็ตโพรโทคอล และจะยังคงในใช้แพร่หลายวันนี้ สืบค้นกลับกำเนิดและชื่อระบบเครือข่าย Xeroxสถาปัตยกรรม (XNS) คัดลอกการใช้อย่างแพร่หลายเป็นส่วนมากการรวมตัวทั้งในรุ่นแจกจ่ายซอฟต์แวร์ของเบิร์กลีย์ (BSD)UNIX สนับสนุน TCP/IP มีกำหนดใน [RFC 1058], RIP รุ่น 1 กับ backwardcompatible

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

AS1
AS3
3b
3c
3a
1a
1c
1b
1d
AS2
2a
2c
2b
Intra-AS เส้นทางขั้นตอนวิธีการส่งต่อตารางInter-AS เส้นทางขั้นตอนวิธีการรูปที่4.32 ตัวอย่างของระบบอิสระที่เชื่อมต่อกันทั้งสองงาน-ได้รับข้อมูลการเชื่อมจากเพื่อนบ้านโง่และแพร่กระจายข้อมูลการเชื่อมไปยังเราเตอร์ทั้งหมดภายใน AS-ได้รับการจัดการโดยระหว่างAS เส้นทางโปรโตคอล ตั้งแต่ระหว่าง AS เส้นทางโปรโตคอลที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารระหว่างสองโง่ทั้งสองสื่อสารโง่ต้องเรียกใช้เหมือนกันระหว่างAS เส้นทางโปรโตคอล ในความเป็นจริงในอินเทอร์เน็ตโง่ทั้งหมดทำงานเดียวกันระหว่าง AS เส้นทางโปรโตคอลที่เรียกว่าBGP4 ซึ่งจะกล่าวถึงในหัวข้อถัดไป ดังแสดงในรูปที่ 4.32, แต่ละเราเตอร์ได้รับข้อมูลจากโปรโตคอลเส้นทางภายใน AS และระหว่าง AS โปรโตคอลเส้นทางและใช้ข้อมูลจากโปรโตคอลทั้งการกำหนดค่าการส่งต่อของตาราง. เป็นตัวอย่างให้พิจารณาเครือข่ายย่อย x (ระบุของ CIDRized อยู่) และคิดว่าAS1 เรียนรู้จากโปรโตคอลระหว่างเส้นทางที่เป็นเครือข่ายย่อย x สามารถเข้าถึงได้จากAS3 แต่ไม่สามารถเข้าถึงได้จาก AS2 AS1 แล้วแพร่กระจายข้อมูลเหล่านี้ทั้งหมดของเราเตอร์ เมื่อ 1d เราเตอร์รู้ x เครือข่ายย่อยที่สามารถเข้าถึงได้จาก AS3 และด้วยเหตุนี้จาก1c ประตูมันก็จะกำหนดจากข้อมูลที่ให้ไว้โดยภายในAS เส้นทางโปรโตคอลอินเตอร์เฟซที่เราเตอร์ที่อยู่บนเส้นทางที่น้อยกว่าค่าใช้จ่ายจากเราเตอร์1d ไปประตู เราเตอร์ 1c พูดแบบนี้คือการติดต่อครั้งที่หนึ่ง 1d เราเตอร์แล้วสามารถใส่รายการ(x, I) ลงในตารางการส่งต่อของ (ตัวอย่างนี้และอื่น ๆ ที่นำเสนอในส่วนนี้ได้รับความคิดทั่วไปทั่วแต่ความเรียบง่ายของสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆในอินเทอร์เน็ต. ในส่วนต่อไปเราจะให้รายละเอียดเพิ่มเติมแม้จะซับซ้อนมากขึ้นเมื่อเราพูดคุยBGP ) ติดตามตัวอย่างก่อนหน้านี้ตอนนี้คิดว่า AS2 และ AS3 เชื่อมต่อไปยังโง่อื่นๆ ที่ไม่ได้แสดงในแผนภาพ นอกจากนี้สมมติว่า AS1 เรียนรู้จากระหว่าง-AS เส้นทางโปรโตคอลเครือข่ายย่อยที่ x สามารถเข้าถึงได้ทั้งจาก AS2, ผ่านประตู 1b และจาก AS3 ผ่านประตู 1c AS1 ก็จะเผยแพร่นี้ข้อมูลให้กับเราเตอร์ทั้งหมดรวมทั้งเราเตอร์1d เพื่อที่จะกำหนดค่าการส่งต่อของตาราง 1d เราเตอร์จะต้องมีการตรวจสอบที่เราเตอร์เกตเวย์ 1b หรือ 1c ก็ควรชี้นำแพ็คเก็ตที่มีปลายทางสำหรับเครือข่ายย่อยx วิธีการหนึ่งซึ่งมักจะใช้ในการปฏิบัติคือการใช้เส้นทางร้อนมันฝรั่ง ในเส้นทางร้อนมันฝรั่งเป็นได้รับกำจัดของแพ็คเก็ต (มันฝรั่งร้อน) โดยเร็วที่สุด (อย่างแม่นยำมากขึ้นในขณะที่ราคาไม่แพงที่เป็นไปได้) นี้จะกระทำโดยมีเราเตอร์ส่งแพ็กเก็ตไปยังเราเตอร์เกตเวย์ที่มีขนาดเล็กที่สุดเราเตอร์เพื่อประตูค่าใช้จ่ายในหมู่เกตเวย์ทั้งหมดที่มีเส้นทางไปยังปลายทาง ในบริบทของตัวอย่างเช่นปัจจุบันร้อนมันฝรั่งเส้นทางทำงานใน 1 วันจะใช้ข้อมูลจากโปรโตคอลเส้นทางภายใน AS ในการกำหนดค่าใช้จ่ายในเส้นทางไปยัง 1b และ 1 c และจากนั้นเลือกเส้นทางที่มีไม่น้อยกว่าค่าใช้จ่าย เมื่อเส้นทางนี้ถูกเลือก 1d เราเตอร์เพิ่มรายการสำหรับเครือข่ายย่อย x ในการส่งต่อของตาราง รูปที่ 4.33 สรุปการดำเนินการที่เราเตอร์ 1d สำหรับการเพิ่มใหม่รายการสำหรับx เพื่อส่งต่อตาราง. เมื่อ AS เรียนรู้เกี่ยวกับปลายทางจากเพื่อนบ้านเป็นผู้ที่สามารถ AS โฆษณาข้อมูลเส้นทางนี้เพื่อบางลาที่อยู่ใกล้เคียงอื่น ๆ ยกตัวอย่างเช่นAS1 สมมติเรียนรู้จาก AS2 ว่า subnet x สามารถเข้าถึงได้ผ่านทาง AS2 AS1 แล้วสามารถบอกAS3 x ที่สามารถเข้าถึงได้ผ่านทาง AS1 ในลักษณะนี้หากต้องการที่จะ AS3 เส้นทางแพ็คเก็ตลิขิตให้x, AS3 จะส่งแพ็กเก็ตเพื่อ AS1 ซึ่งในทางกลับกันจะไปข้างหน้าแพ็คเก็ตที่จะAS2 ในขณะที่เราจะได้เห็นในการสนทนาของเราของ BGP เป็น AS มีค่อนข้างบิตของ382 บทที่ 4 •เลเยอร์เครือข่ายมีความยืดหยุ่นในการตัดสินใจที่ปลายทางมันจะโง่ลงโฆษณาใกล้เคียง นี่คือการตัดสินใจนโยบายมักจะขึ้นอยู่เพิ่มเติมเกี่ยวกับประเด็นทางเศรษฐกิจมากกว่าทางเทคนิคปัญหา. จำจากมาตรา 1.5 ว่าอินเทอร์เน็ตประกอบด้วยลำดับชั้นของการเชื่อมต่อถึงกันผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต ดังนั้นสิ่งที่เป็นความสัมพันธ์ระหว่างผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตและลาหรือไม่ คุณอาจจะคิดว่าเราเตอร์ในผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตและการเชื่อมโยงที่เชื่อมต่อระหว่างพวกเขาเป็นการ AS เดียว. แต่นี้มักจะเป็นกรณีที่ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตหลายพาร์ทิชันเครือข่ายของพวกเขาในหลายโง่. ตัวอย่างเช่นบางชั้นที่ 1 ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตใช้หนึ่งในฐานะที่เป็น เครือข่ายทั้งหมดของพวกเขา คนอื่น ๆ เลิกให้บริการอินเทอร์เน็ตของพวกเขาในหลายสิบโง่ที่เชื่อมต่อกัน. ในการสรุปปัญหาที่เกิดขึ้นจากขนาดและมีอำนาจในการบริหารจะแก้ไขได้โดยการกำหนดระบบอิสระ ภายใน AS, เราเตอร์ทั้งหมดทำงานเดียวกันภายใน AS เส้นทางโปรโตคอล ในตัวเอง, ตูดทำงานเดียวกันระหว่าง AS เส้นทางโปรโตคอล. ปัญหาของขนาดจะแก้ไขเพราะภายในเป็นเราเตอร์เท่านั้นต้องรู้เกี่ยวกับเราเตอร์ภายใน AS ของ ปัญหาของผู้มีอำนาจในการบริหารจะแก้ไขตั้งแต่ที่องค์กรสามารถเรียกใช้สิ่งที่ภายใน AS เส้นทางโปรโตคอลมันเลือก; แต่แต่ละคู่โง่ที่เชื่อมต่อความต้องการที่จะทำงานระหว่าง-AS เส้นทางโปรโตคอลเดียวกันเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลการเชื่อม. ในส่วนต่อไปเราจะตรวจสอบทั้งสองโปรโตคอลเส้นทางภายใน-AS (RIP และOSPF) และระหว่าง AS เส้นทางโปรโตคอล ( . BGP) ที่ใช้ในอินเทอร์เน็ตในปัจจุบัน. กรณีศึกษาเหล่านี้เป็นอย่างดีจะออกรอบการศึกษาของเราของเส้นทางลำดับชั้น4.6 Routing ในอินเทอร์เน็ตมีการศึกษาและที่อยู่อินเทอร์เน็ตโปรโตคอลIP ตอนนี้เราหันความสนใจของเราที่จะของอินเทอร์เน็ตโปรโตคอลเส้นทาง; งานของพวกเขาคือการกำหนดเส้นทางที่ถ่ายโดยดาต้าระหว่างต้นทางและปลายทาง เราจะเห็นว่าอินเทอร์เน็ตโปรโตคอลเส้นทางรวบรวมหลายหลักการที่เราได้เรียนรู้ก่อนหน้านี้ในบทนี้ การเชื่อมโยงรัฐและทางเวกเตอร์วิธีการศึกษาในส่วนที่ 4.5.1 และ 4.5.2 และความคิดของการที่ระบบอัตโนมัติการพิจารณาในมาตรา4.5.3 ทั้งหมดกลางวิธีเส้นทางทำในอินเทอร์เน็ตในปัจจุบัน. 4.6 •เส้นทางในอินเทอร์เน็ต 383 เรียนรู้จากอินเตอร์-AS โปรโตคอลเครือข่ายย่อยx สามารถเข้าถึงได้ผ่านทางเกตเวย์หลาย. ใช้ข้อมูลเส้นทางจากภายใน AS โปรโตคอลการตรวจสอบค่าใช้จ่ายในเส้นทางอย่างน้อยค่าใช้จ่ายในแต่ละเกตเวย์. เส้นทางมันฝรั่งฮอต: เลือกประตูที่มีน้อยมีขนาดเล็กที่สุดค่าใช้จ่าย. ตรวจสอบจากตารางการส่งต่ออินเตอร์เฟซที่นำผมไปยังประตูอย่างน้อยค่าใช้จ่าย. ใส่ (x, I) ในตารางการส่งต่อ. รูปที่ 4.33 ขั้นตอนในการเพิ่มปลายทางนอก-AS ในการส่งต่อของเราเตอร์ตารางที่เรียกคืนจาก4.5.3 มาตราว่า ระบบอัตโนมัติ (AS) เป็นคอลเลกชันของเราเตอร์ภายใต้การควบคุมการบริหารและเทคนิคเดียวกันและว่าทั้งหมดเรียกใช้โปรโตคอลเส้นทางเดียวกันในตัวเอง AS แต่ละคนในทางกลับกันมักจะมีหลายเครือข่ายย่อย(ที่เราใช้เครือข่ายย่อยในระยะแม่นยำความรู้สึกที่อยู่ในข้อ4.4.2). 4.6.1 Intra-AS Routing ในอินเทอร์เน็ต: RIP ภายใน AS เส้นทางโปรโตคอลถูกนำมาใช้ เพื่อกำหนดวิธีการกำหนดเส้นทางที่จะดำเนินการภายในระบบอิสระ(AS) Intra-AS โปรโตคอลเส้นทางยังเป็นที่รู้จักภายในโปรโตคอลประตู ในอดีตสองโปรโตคอลเส้นทางที่มีการใช้อย่างกว้างขวางสำหรับการกำหนดเส้นทางภายในระบบอัตโนมัติใน Internet: ข้อมูลเส้นทาง Protocol (RIP) และสั้นเปิดเส้นทางแรก (OSPF) โปรโตคอลเส้นทางอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับ OSPF เป็นโปรโตคอล IS-IS [RFC 1142, เพิร์ลแมน 1999] ก่อนอื่นเราหารือRIP แล้วพิจารณา OSPF. RIP เป็นหนึ่งในเร็วภายใน AS เส้นทางโปรโตคอลอินเทอร์เน็ตและยังคงอยู่ในการใช้อย่างแพร่หลายในปัจจุบัน มันร่องรอยที่เกิดและชื่อของมันไปยังระบบเครือข่ายซีร็อกซ์(XNS) สถาปัตยกรรม การใช้งานอย่างแพร่หลายของ RIP คือเนื่องจากในส่วนที่ดีที่จะรวมอยู่ในปี1982 ในการจัดจำหน่ายซอฟแวร์เบิร์กลีย์ (BSD) รุ่นUNIX สนับสนุน TCP / IP RIP รุ่น 1 ถูกกำหนดไว้ใน [RFC 1058] ด้วย backwardcompatible

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

as1


3A 3B 3C AS3




1B 1A 1C 1D

2A 2B 2C AS2




ส่งต่อภายในเป็นเส้นทางขั้นตอนวิธี


รูปที่โต๊ะระหว่างเส้นทางขั้นตอนวิธี
2 ตัวอย่างของระบบเชื่อมโยงอัตโนมัติ

สองงานได้รับข้อมูลจากเพื่อนบ้าน reachability ลา
ข้อมูลเผยแพร่ การ reachability ทั้งหมดเราเตอร์ภายในจะเป็นจัดการโดย
อินเตอร์เป็นเส้นทางโปรโตคอลตั้งแต่อินเตอร์ เป็นเส้นทางที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสาร
ระหว่างสองตูด สองติดต่อก้นต้องวิ่งไปอินเตอร์เป็น
เส้นทางโปรโตคอล ในความเป็นจริงในอินเทอร์เน็ตทั้งหมดที่ก้นานเดียวกัน อินเตอร์ เป็นเส้นทางโปรโตคอล
เรียกว่า bgp4 ซึ่งจะกล่าวถึงในหัวข้อถัดไป ดังแสดงในรูปที่ 4.32 ,
แต่ละ Router ได้รับข้อมูลจากภายในเป็นเส้นทางและเป็นเส้นทางระหว่าง
,และใช้ข้อมูลจากทั้งระบบการกำหนดค่าของตารางการส่งต่อ
.
เป็นตัวอย่าง พิจารณาย่อย X ( ระบุที่อยู่ cidrized ของ ) , และ
สมมติว่า as1 เรียนรู้จาก อินเตอร์ เป็นเส้นทางที่สามารถย่อย X
จาก AS3 AS2 แต่ไม่สามารถเข้าถึงได้จาก . as1 แล้วแพร่กระจายข้อมูล
ทั้งหมดของและอื่นๆเมื่อเราเตอร์ 1D รู้ว่า subnet X สามารถเข้าถึงได้จาก AS3 และ
ดังนั้นจากประตู 1C , มันก็จะกำหนด จากข้อมูลที่ให้ไว้โดย
ภายในเป็นเส้นทางโปรโตคอลเราเตอร์อินเตอร์เฟซที่เป็นค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด เส้นทางจาก 1D กับเกตเวย์เราเตอร์เราเตอร์
1c บอกว่านี้คืออินเตอร์เฟซ . เราเตอร์ 1D สามารถแล้ว ใส่
รายการ ( X ) ในการส่งต่อของโต๊ะ ( ตัวอย่างนี้และคนอื่น ๆที่นำเสนอในส่วนนี้
ได้รับความคิดทั่วไปข้ามแต่เป็นหนึ่งเดียวของสิ่งที่เกิดขึ้นจริงใน
อินเทอร์เน็ต ในตอนต่อไปเราจะให้รายละเอียดเพิ่มเติม แม้ว่า
ที่ซับซ้อนมากขึ้น เมื่อเรากล่าวถึง BGP )
ต่อไปนี้ขึ้นในตัวอย่างก่อนหน้านี้ ตอนนี้คิดว่า AS2 AS3
ก้นและเชื่อมต่ออื่น ๆ ซึ่งจะไม่แสดงในแผนภาพ ยังคิดว่า as1
เรียนรู้จาก อินเตอร์ เป็นเส้นทางที่ subnet x สามารถเข้าถึงได้ทั้งจาก AS2
ผ่านเกตเวย์ , 1B และ AS3 ผ่านเกตเวย์ 1c as1 จะเผยแพร่ข้อมูลนี้
เพื่อเราเตอร์ทั้งหมดของตน รวมถึงเราเตอร์ 1D เพื่อปรับแต่งของส่งต่อ
ตารางเราเตอร์ 1D จะต้องกำหนดที่เราเตอร์ เกตเวย์ , 1B หรือ 1C ,
ควรตรงแพ็คเก็ตที่ถูกกำหนดสำหรับ subnet X . หนึ่งวิธีซึ่งมัก
ใช้ในการปฏิบัติ จะต้องใช้มันฝรั่งร้อน Routing เส้นทางในมันฝรั่งร้อน เช่น
กำจัดแพ็คเก็ต ( มันฝรั่งร้อน ) ให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ( เพิ่มเติมแม่นยำ ,
ไม่แพงที่สุด ) นี้จะกระทำโดยการส่งแพ็คเก็ตไปยังเราเตอร์
เกตเวย์เราเตอร์ที่มีเราเตอร์น้อยที่สุดในบรรดาต้นทุน Gateway เกตเวย์
กับเส้นทางไปยังปลายทางในบริบทของตัวอย่างปัจจุบันมันฝรั่งร้อน
เส้นทางวิ่งใน 1D จะใช้ข้อมูลจากภายในเป็นเส้นทาง
เพื่อตรวจสอบค่าใช้จ่ายและเส้นทาง 1A 1C และจากนั้นเลือกเส้นทาง ที่มีค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด

เมื่อเส้นทางนี้เลือกเราเตอร์ 1D เพิ่มรายการย่อยในการส่งต่อ
x ของโต๊ะ รูปที่ 4.33 สรุปการกระทำที่ดีสำหรับการเพิ่มใหม่
เราเตอร์รายการ x เพื่อส่งต่อโต๊ะ .
เมื่อเป็นเรียนรู้เกี่ยวกับปลายทางจากประเทศเพื่อนบ้านเป็นที่สามารถ
โฆษณาเส้นทางข้อมูลบางส่วนของอื่น ๆใกล้เคียงไว้ ตัวอย่างเช่น สมมติว่า as1
เรียนรู้จาก AS2 ที่ subnet X สามารถเข้าถึงได้ผ่านทาง AS2 . as1 แล้วสามารถบอก
AS3 X นั้นเข้าถึงได้ผ่านทาง as1 . ในลักษณะนี้ถ้า AS3 ต้องการเส้นทางแพ็คเก็ต
กำหนดให้ Xจะส่งต่อแพ็กเก็ตไปยัง as1 AS3 ซึ่งจะส่งต่อแพ็กเก็ตไปยัง AS2
. ที่เราจะเห็นในการสนทนาของเราของ BGP , ตามที่ได้ไม่น้อย
382 บทที่ 4 - เครือข่ายชั้น

มีความยืดหยุ่นในการตัดสินใจซึ่งจุดหมายปลายทางมันโฆษณาของประเทศเพื่อนบ้าน ตูดนี้
เป็นนโยบาย การตัดสินใจ มักจะขึ้นอยู่กับเพิ่มเติมเกี่ยวกับประเด็นทางเศรษฐกิจมากกว่าปัญหาทางเทคนิค
.
เรียกคืนจากข้อ 15 ที่อินเทอร์เน็ตประกอบด้วยลำดับขั้นของ interconnected
ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต . ดังนั้น อะไรคือความสัมพันธ์ระหว่างผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตและก้น คุณอาจจะคิดว่า
เราเตอร์ใน ISP และการเชื่อมโยงที่เชื่อมพวกเขาเป็นเดียว .
แม้ว่านี้มักจะเป็นกรณี , ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตหลายพาร์ทิชันเครือข่ายของพวกเขาเป็นหลายตูด
ตัวอย่างเช่นบาง 1 Isp ใช้สำหรับเครือข่ายทั้งหมดของพวกเขาเลิกกัน
; คนอื่น ๆของ ISP ในหลักสิบของ interconnected ตูด
สรุปปัญหาของขนาดและอำนาจในการบริหารจะแก้ไขโดย
กำหนดระบบอิสระ ภายในเป็นทั้งเราเตอร์ใช้ภายในเช่นเดียวกับเส้นทาง
โปรโตคอล ในตัวเอง , ก้นานเดียวกัน อินเตอร์ เป็นเส้นทาง .
ปัญหา ) จะแก้ไขเพราะภายในเป็นเราเตอร์ต้องรู้จัก
เราเตอร์ภายในเป็นปัญหาของอำนาจในการบริหารจะแก้ไขเนื่องจากองค์กรสามารถเรียกอะไรก็ตามภายใน
เป็นเส้นทางที่มันเลือก อย่างไรก็ตาม แต่ละคู่ที่เชื่อมต่อตูด
ต้องการวิ่งเหมือนกัน อินเตอร์ เป็นเส้นทางที่จะแลกเปลี่ยนข้อมูล reachability
.
ในส่วนต่อไปนี้ เราจะตรวจสอบภายในเป็นสองเส้นทางโปรโตคอล ( ตัดและ
OSPF ) และ อินเตอร์ เป็นเส้นทาง ( BGP ) ที่ใช้ในอินเทอร์เน็ตวันนี้
กรณีศึกษาเหล่านี้จะดีๆ ออกรอบ 2 ของลำดับชั้นการ เส้นทางในอินเทอร์เน็ต

เมื่อมีการศึกษาอินเทอร์เน็ตและ IP โปรโตคอล , ตอนนี้เราหันความสนใจของเรา

ของอินเทอร์เน็ตโพรโทคอลจัดเส้นทาง ; งานของพวกเขา คือการกำหนดเส้นทางที่ถ่ายโดยเอากำไร
ระหว่างต้นทางและปลายทางเราจะเห็นได้ว่าอินเทอร์เน็ตเป็นโพรโทคอลจัดเส้นทาง
รวบรวมหลายหลักการที่เราได้เรียนรู้ก่อนหน้านี้ในบทนี้ การเชื่อมโยงของรัฐและวิธีการเรียนทางไกล
เวกเตอร์และส่วน 4.5.1 การและความคิดของการพิจารณา ในส่วนของระบบ
4.5.3 ทั้งหมดกลางเส้นทางเป็นอย่างไร
ทำในอินเทอร์เน็ตวันนี้
4.6 - เส้นทางในอินเทอร์เน็ต ที่เรียนรู้จากอินเตอร์

เป็นโปรโตคอลที่ subnet
x สามารถเข้าถึงได้ผ่านทาง

หลายเกตเวย์ ใช้ข้อมูลจากภายในเป็นโปรโตคอลเส้นทาง



เส้นทางศึกษาต้นทุนค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด

แต่ละเกตเวย์ มันฝรั่งร้อน :

การเลือกประตูที่มีขนาดเล็กที่สุด



อย่างน้อยค่าใช้จ่าย ตรวจสอบจากการส่งต่อโต๊ะ
อินเตอร์เฟซ ผมนำ
เพื่อค่าใช้จ่ายอย่างน้อยเกตเวย์
ระบุ ( x , i )

ส่งต่อในโต๊ะ รูปที่ 433 ขั้นตอนในการเพิ่มภายนอกเป็นปลายทางในเราเตอร์ของส่งต่อ

จำตารางจากส่วนที่เป็นอิสระ 4.5.3 ระบบ ( ) คือชุดของ
เราเตอร์สังกัดและเทคนิคเดียวกัน และที่ใช้
เดียวกันเส้นทางกันเอง แต่ละที่ จะ โดยทั่วไปจะประกอบด้วยหลาย
( ที่เราใช้คำว่า subnets subnet ในชัดเจนกับความรู้สึกในส่วน 4.4.2 )
.
ต่ำภายในเป็นเส้นทางในอินเทอร์เน็ต : ฉีก
เป็นภายในเป็นเส้นทางที่ใช้เพื่อตรวจสอบว่าเส้นทางจะดำเนินการภายใน
ระบบอิสระ ( เช่น ) ภายในเป็นโพรโทคอลจัดเส้นทางที่เป็นที่รู้จักกันเป็นโปรโตคอลประตูภายใน

ในอดีตสองเส้นทางโปรโตคอลที่ถูกใช้อย่างกว้างขวาง
สำหรับเส้นทางภายในระบบอิสระในอินเทอร์เน็ต :เส้นทางข้อมูล Protocol ( RIP )
และเปิดเส้นทางที่สั้นที่สุดก่อน ( OSPF ) การกำหนดเส้นทางโปรโตคอล OSPF จะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด
ตัวโปรโตคอล [ RFC 535 Perlman , 1999 ] ครั้งแรกที่เราคุยกัน
ฉีกแล้วพิจารณา OSPF .
ฉีกเป็นหนึ่งภายในที่สุดเป็นอินเทอร์เน็ตโพรโทคอลจัดเส้นทางและยัง
วันนี้ใช้แพร่หลาย ร่องรอยของต้นกำเนิดและชื่อของมันไปถ่ายเอกสารระบบเครือข่าย
( xns ) สถาปัตยกรรมการใช้งานอย่างแพร่หลายของฉีกเนื่องจากในส่วนที่ยอดเยี่ยม
ที่จะรวมอยู่ในการจัดจำหน่ายซอฟต์แวร์ 1982 ในเบิร์กลีย์ ( BSD ) รุ่น
UNIX สนับสนุน TCP / IP ฉีก รุ่นที่ 1 ที่กำหนดไว้ใน RFC บ้าง [ ] , กับ backwardcompatible