How did we break up?Those times fel

How did we break up?
Those times felt like a lie
It can’t be, I can’t be, I tell myself
Memories fill up my room
Our times were like a dream
But it’s over, I’m crying because it’s over

Like the wind blowing
Come fly to me
For one day, just one day
Let’s live in that time
I bury my face but tears still rise
I’m afraid of the time ticking
I guess it’s really over

Not a single trace of light in the darkness
Cruel looks headed toward me
It’s over, it has withered, I tell myself
Where did I go?
I’m in a place where I don’t even know
Hidden, dropped off

Like the wind blowing
Come fly to me
For one day, just one day
Let’s live in that time
I bury my face but tears still rise
I’m afraid of the time ticking
I guess it’s really over

I’m walking with the memories
That have faded in my tears
I feel your warm hands
Come back to me
Help me, only you can save me
But you keep pushing me away
Where are you going?
I love you
I only love you
I can’t stand a single day
Not a single day, not a single day

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราแบ่งค่าไรไม่ได้เวลาที่รู้สึกเหมือนการโกหกไม่ได้ ผมไม่ ฉันบอกตัวเองความทรงจำเต็มห้องเวลาของเราก็เหมือนความฝันแต่มันอยู่เหนือ ฉันได้ผ่านเช่นลมพัดมาสู่ฉันในหนึ่งวัน แค่หนึ่งวันลองอยู่ในเวลานั้นฉันฝังใบหน้าของฉัน แต่น้ำตายังคงเพิ่มขึ้นฉันกลัว ticking ครั้งผมคิดว่า มันเป็นจริงมากกว่าไม่มีร่องรอยเดียวของแสงในความมืดดูโหดร้ายหัวต่อฉันมันอยู่เหนือ มันมี withered ฉันบอกตัวเองผมไม่ได้ไปไหนฉันอยู่ในที่ฉันไม่ได้รู้ซ่อน กุมภาพันธ์เช่นลมพัดมาสู่ฉันในหนึ่งวัน แค่หนึ่งวันลองอยู่ในเวลานั้นฉันฝังใบหน้าของฉัน แต่น้ำตายังคงเพิ่มขึ้นฉันกลัว ticking ครั้งผมคิดว่า มันเป็นจริงมากกว่าฉันกำลังเดิน ด้วยความทรงจำที่มีสีจางลงในน้ำตาของฉันรู้สึกว่ามือของคุณอบอุ่นกลับมาฉันช่วยฉัน เพียง คุณสามารถช่วยฉันแต่คุณเก็บกดฉันไปไปไหนฉันรักเธอฉันรักเพียงเธอไม่สามารถยืนวันเดียวไม่วันเดียว ไม่มีวันเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมเราถึงเลิกกัน

เวลาเหล่านั้นรู้สึกเหมือนโกหกไม่ได้ ฉันไม่สามารถ ฉันบอกตัวเอง
ความทรงจำเติมห้องฉัน

เวลาของเราเป็นดั่งความฝัน แต่มันจบแล้ว ผมร้องไห้เพราะมันมากกว่า

เหมือนสายลมพัดมาบินกับผม

สำหรับวันหนึ่ง วันหนึ่ง
เราไปอยู่ตอนนั้น
ผมฝังใบหน้าของฉันแต่น้ำตายังคงสูงขึ้น
ผมกลัวเวลาฟ้อง
ฉันคิดว่ามันจบแล้วจริงๆ

ไม่มีร่องรอยของแสงในที่มืด

โหดร้ายเหมือนมุ่งหน้าไปฉันมันจบ มันก็เหี่ยว ฉันบอกตัวเอง
ฉันหายไปไหน?
ผมในสถานที่ที่ไม่รู้จัก
ที่ซ่อนหลุด

เหมือนสายลมพัดมาบินกับผม

วันเดียว แค่วันเดียวเอง

มาอยู่ในเวลาที่ผมฝังใบหน้าของฉันแต่น้ำตายังคงสูงขึ้น
ผมกลัวเวลาฟ้อง
ฉันคิดว่ามันจบแล้วจริงๆ

ฉันเดินกับความทรงจำที่เลือนลางในน้ำตาของฉัน

ผมรู้สึกถึงมืออุ่นๆของคุณ

กลับมาให้ฉันช่วยฉัน , เพียงคุณเท่านั้นที่สามารถช่วยฉัน แต่คุณชอบผลักไสฉัน

เธอจะไปไหน ?
ฉันรักเธอฉันรักเธอคนเดียวเท่านั้น

ฉันไม่สามารถยืนวันเดียว
ไม่ใช่วันเดียว ไม่ใช่วันเดียว