Types of regulated consumer credit

Types of regulated consumer credit agreements
A furniture retailer induces a consumer to purchase a three-piece suite by a
negligent misrepresentation that the covers are machine washable. Here, the
consumer may bring an action for misrepresentation against the credit card
company which issued the card.




Whilst, in theory, s 75 of the CCA 1974 appears to place a heavy burden on the
creditor, if the debtor pursues a claim against the creditor, the creditor can claim an
indemnity from the supplier—presuming that he or she is still in existence. There
are limitations on the use of s 75, in that it does not apply to a non-commercial
agreement (defined in s 189 of the CCA 1974 as a consumer credit agreement where
the creditor/owner does not act in the course of business); nor does it apply to a
claim in respect of any item where the cash price does not exceed £100 or is more
than £30,000. However, in these circumstances, the debtor could still take action
against the supplier.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิดของข้อตกลงการให้สินเชื่อผู้บริโภคควบคุมผู้ค้าปลีกเฟอร์นิเจอร์แท้จริงผู้บริโภคจะซื้อเฟอร์นิเจอร์สามชิ้นโดยการmisrepresentation negligent ที่ครอบคลุมการซักด้วยเครื่อง ที่นี่ การผู้บริโภคอาจนำการดำเนินการสำหรับ misrepresentation กับบัตรเครดิตบริษัทที่ออกบัตรในขณะที่ ทฤษฎี s 75 ของ CCA 1974 ปรากฏการ วางภาระหนักในการลูกหนี้ ถ้าลูกหนี้ pursues เรียกร้องกับลูกหนี้ เจ้าหนี้จะสามารถเรียกร้องการเล่นจากซัพพลายเออร์ — presuming ที่เขาหรือเธอยังคงดำรงอยู่ มีมีข้อจำกัดในการใช้ของ s 75 ที่ไม่สามารถใช้กับไม่ใช่เชิงพาณิชย์ข้อตกลง (กำหนดใน s 189 ของ 1974 CCA เป็นข้อตกลงการให้สินเชื่อผู้บริโภคที่เจ้าหนี้/เจ้าของดำเนินการในหลักสูตรธุรกิจ); หรือไม่ก็ใช้กับการอ้างผิดรายการใด ๆ ที่ราคาเงินสดไม่เกิน £100 หรือจะเพิ่มเติมกว่า £30000 อย่างไรก็ตาม ในกรณีเหล่านี้ ลูกหนี้อาจยังคงดำเนินการกับซัพพลายเออร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเภทของข้อตกลงเครดิตของผู้บริโภคควบคุมร้านค้าปลีกเฟอร์นิเจอร์ก่อให้เกิดผู้บริโภคที่จะซื้อชุดสามชิ้นโดยการบิดเบือนความจริงประมาทที่ครอบคลุมที่มีเครื่องล้างทำความสะอาดได้ ที่นี่ผู้บริโภคที่อาจนำมาซึ่งการดำเนินการสำหรับการบิดเบือนความจริงกับบัตรเครดิตของบริษัท ที่ออกบัตร. ขณะที่ในทางทฤษฎี s 75 ของ CCA 1974 ดูเหมือนจะวางภาระหนักในเจ้าหนี้ถ้าลูกหนี้แสวงหาเรียกร้องกับเจ้าหนี้ได้เจ้าหนี้สามารถเรียกร้องค่าเสียหายจากผู้ผลิต-ทะนงว่าเขาหรือเธอจะยังคงมีอยู่ มีข้อ จำกัด ในการใช้งานของ s 75 ที่มีในการที่จะไม่นำไปใช้ที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ข้อตกลง(ที่กำหนดไว้ใน s 189 ของ CCA 1974 เป็นข้อตกลงเครดิตของผู้บริโภคที่เจ้าหนี้ / เจ้าของไม่ได้ทำหน้าที่ในการดำเนินธุรกิจ) ; หรือไม่ก็นำไปใช้กับการเรียกร้องในส่วนของรายการใด ๆ ที่ราคาเงินสดไม่เกิน£ 100 หรือมากขึ้นกว่า£ 30,000 อย่างไรก็ตามในสถานการณ์เช่นนี้ลูกหนี้ยังคงสามารถดำเนินการกับผู้จัดจำหน่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเภทของการควบคุมสินเชื่อผู้บริโภค ข้อตกลง
เฟอร์นิเจอร์ค้าปลีก ทำให้ผู้บริโภคซื้อชุด 3 ชิ้น โดยการบิดเบือนความจริงที่ครอบคลุมจะประมาท
ซักด้วยเครื่องได้ . ที่นี่
ผู้บริโภคอาจนำการกระทำที่ผิดกับบัตรเครดิต
บริษัทที่ออกบัตร




ในขณะที่ในทฤษฎีของ 75 ของ CCA 1974 ที่ดูเหมือนจะวางภาระหนักบน
เจ้าหนี้ถ้าลูกหนี้ติดตามเรียกร้องต่อเจ้าหนี้ เจ้าหนี้สามารถเรียกร้องการชดใช้ค่าเสียหายจากผู้ผลิต
ทะนงว่าเขาหรือเธอจะยังคงมีอยู่ . มี
มีข้อจำกัดในการใช้ S 75 ในนั้นมันใช้ไม่ได้กับข้อตกลงเชิงพาณิชย์
( กำหนดใน 189 ของ CCA 1974 เป็นเครดิตของผู้บริโภค ข้อตกลงที่
เจ้าของเจ้าหนี้ / ทำในหลักสูตรของธุรกิจ )หรือไม่ก็ใช้กับ
เรียกร้องในส่วนของรายการใด ๆที่ราคาเงินสดไม่เกินกว่า 100 หรือมากขึ้น
กว่ากว่า 30000 อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์เหล่านี้ ลูกหนี้ยังสามารถดำเนินการกับซัพพลายเออร์

.