Robert CahenBiographyRobert Cahen’s

Robert Cahen
Biography
Robert Cahen’s work with video first developed as the result of his studies of electroacoustic composition with Michel Chion and Pierre Schaeffer at the Conservatoire national supérieur de musique (CNSM) in Paris in the late 1960s and early 1970s. Within this context, Cahen developed a video aesthetic grounded in the principles of time in musical structuring and the ambivalence of the various ‘time zones’ interacting with each other. Interestingly, Cahen unfolds this structure by using narrative components that derive from cinema: in Juste le temps (1983, F), Cahen introduces the narrative motif of a train journey in order to intersect different experiences of time associated with a woman sitting in a train compartment and a man stepping into this compartment. When they watch each other and look out of the window, the image is temporally manipulated through scan processing (which resembles the Rutt/Etra Scan Processor used by the Vasulkas and Gary Hill). The overlapping of these varying views creates an abstract composition, a passage of images (défilement – a term introduced by Thierry Kuntzel), which cannot be attributed to the specific perspective of each individual’s sights. In an interview with Jean-Paul Fargier, Cahen explained that in Juste le temps the perspective was that of the individual seated – the traveller’s impression of what was taking place. Cahen wanted to emphasize that when we look to the distance, we do not see the same things that we see when viewing something close up. (1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรเบิร์ต Cahenประวัติโรเบิร์ต Cahen การทำงานกับวิดีโอก่อนพัฒนาเป็นผลการศึกษาของเขาเขียน electroacoustic กับ Michel Chion Pierre Schaeffer ที่ Conservatoire ชาติ supérieur de musique (CNSM) ในปารีสในปลายปี 1960 และต้นทศวรรษ 1970 ภายในบริบทนี้ Cahen พัฒนาสุนทรียะวิดีโอเป็นสูตรหลักในการจัดโครงสร้างดนตรีและ ambivalence ของต่าง ๆ 'โซนเวลา' โต้ตอบกัน เป็นเรื่องน่าสนใจ Cahen ไม่พบโครงสร้างนี้ โดยใช้ส่วนประกอบบรรยายที่มาจากโรงภาพยนตร์: ในสว่าง le temps (1983, F), Cahen แนะนำแปลนบรรยายทางรถไฟเพื่ออินประสบการณ์แตกต่างกันของเวลาที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงในช่องรถไฟและชายคนหนึ่งก้าวเข้าไปในช่องนี้ เมื่อพวกเขาดูกัน และมองออกจากหน้าต่าง ภาพเป็น temporally จัดการผ่านการประมวลผลการสแกน (ซึ่งคล้ายกับ Rutt/Etra การสแกนตัวประมวลผล Vasulkas และ Gary Hill) ซ้อนทับกันของมุมมองที่แตกต่างกันเหล่านี้สร้างเป็นองค์ประกอบนามธรรม เนื้อเรื่องของภาพ (défilement – คำนำ โดย Thierry Kuntzel), ซึ่งไม่เกิดจากมุมมองเฉพาะของแต่ละที่แต่ละของแหล่ง ในการสัมภาษณ์กับ Jean Paul Fargier, Cahen อธิบายว่า สว่าง le temps มุมมองถูกว่า ของแต่ละที่นั่งความประทับใจของผู้เดินทางที่มีการวาง Cahen อยากเน้นที่เมื่อเรามองไประยะห่าง เราไม่เห็นในสิ่งเดียวกันที่เราเห็นเมื่อดูสิ่งปิด (1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรเบิร์ต Cahen
ชีวประวัติการทำงานของโรเบิร์ต Cahen กับวิดีโอการพัฒนาครั้งแรกเป็นผลมาจากการศึกษาของเขาขององค์ประกอบ Electroacoustic กับมิเชล Chion และปิแอร์ Schaeffer ที่โรงเรียนสอนดนตรีแห่งชาติsupérieurเดอมิวสิก (CNSM) ในปารีสในปลายทศวรรษที่ 1960 และต้นปี 1970
ในบริบทนี้ Cahen พัฒนาความงามวิดีโอเหตุผลในหลักการของเวลาในการจัดโครงสร้างทางดนตรีและความสับสนของ 'โซนเวลาต่างๆ' การโต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ ที่น่าสนใจ Cahen คลี่โครงสร้างนี้โดยใช้ส่วนประกอบเล่าเรื่องที่เป็นผลมาจากโรงภาพยนตร์ในตาสว่าง le อุณหภูมิ (1983, F) Cahen แนะนำบรรทัดฐานการเล่าเรื่องของการเดินทางรถไฟเพื่อที่จะตัดประสบการณ์ที่แตกต่างของเวลาที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในรถไฟ ช่องและเป็นคนก้าวลงในช่องนี้ เมื่อพวกเขาได้ชมกันและมองออกไปนอกหน้าต่างภาพจะถูกจับชั่วคราวผ่านการประมวลผลการสแกน (ซึ่งคล้ายกับรัตน์ / เถระสแกนหน่วยประมวลผลที่ใช้โดย Vasulkas และแกรี่ฮิลล์) ที่ทับซ้อนกันของมุมมองที่แตกต่างกันเหล่านี้จะสร้างองค์ประกอบนามธรรมทางเดินของภาพ (กิเลส - คำแนะนำโดย Thierry Kuntzel) ซึ่งไม่สามารถนำมาประกอบกับมุมมองเฉพาะของสถานที่ท่องเที่ยวของแต่ละบุคคล ในการสัมภาษณ์กับ Jean-Paul Fargier ที่ Cahen อธิบายว่าในตาสว่าง le temps มุมมองที่ได้รับของแต่ละคนนั่ง - การแสดงผลที่เดินทางของสิ่งที่เกิดขึ้น Cahen อยากจะเน้นว่าเมื่อเรามองไปที่ระยะทางที่เราไม่เห็นสิ่งเดียวกันกับที่เราเห็นเมื่อดูสิ่งที่ใกล้ชิด (1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวประวัติของโรเบิร์ต แคเอิ่น

Robert แคเอิ่น ทำงานกับวิดีโอแรกที่พัฒนาผลการศึกษาของเขาในเครื่องเสียงองค์ประกอบกับมิเชล chion และ Pierre Schaeffer ที่ Conservatoire National sup é rieur de Lo สาว ( cnsm ) ในปารีสในปลายทศวรรษที่ 1960 และต้นทศวรรษ ในบริบทนี้แคเอิ่นพัฒนาวิดีโอความงามกักบริเวณในหลักของเวลาในการดนตรีและความสับสนของโซนเวลาต่างๆ ' ' โต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ น่าสนใจ แคเอิ่นแผ่โครงสร้างนี้ โดยใช้การเล่าเรื่องส่วนประกอบที่ได้รับจากภาพยนตร์ : ตาสว่างเวลา ( 1983 , F )แคเอิ่นแนะนำนิยายแม่ลายของการเดินทางรถไฟในการตัดที่แตกต่างกันประสบการณ์ของเวลาที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในช่องรถไฟและคนก้าวเข้าไปในช่องนี้ เมื่อพวกเขาดูแต่ละอื่น ๆและมองออกไปนอกหน้าต่างภาพที่ผ่านการสแกนกระบวนการจัดการชั่วคราว ( ซึ่งคล้ายกับรัต / etra สแกนประมวลผลที่ใช้โดย vasulkas และแกรี่ฮิลล์ ) ที่ทับซ้อนกันของมุมมองที่แตกต่างสร้างองค์ประกอบนามธรรม เนื้อเรื่องของภาพ ( D é filement –คำแนะนำโดย Thierry kuntzel ) ซึ่งไม่สามารถนำมาประกอบกับมุมมองเฉพาะของสถานที่ท่องเที่ยวของแต่ละคนในการให้สัมภาษณ์กับฌอง พอล fargier แคเอิ่นตาสว่าง , อธิบายว่าในเวลามุมมองที่แต่ละคนนั่งสำหรับนักท่องเที่ยวประทับใจของสิ่งที่เกิดขึ้น แคเอิ่นต้องการที่จะเน้นว่าเมื่อเรามองไปไกล เราไม่เห็นสิ่งเดียวกันกับที่เราเห็นเมื่อดูสิ่งที่ปิดขึ้น ( 1 )