Building block 4: Wright maps. Wrig

Building block 4: Wright maps. Wright maps represent the principle of highquality
evidence. Progress maps are graphical and empirical representations of
a progress variable, showing how it unfolds or evolves in terms of increasingly
sophisticated student performances. They are derived from empirical analyses
of student data on sets of assessment tasks. Maps are based on an ordering of
these assessment tasks from relatively easy tasks to more difficult and complex
ones. A key feature of these maps is that both students and tasks can be located
on the same scale, giving student proficiency the possibility of substantive
interpretation, in terms of what the student knows and can do and where the
student is having difficulty. The maps can be used to interpret the progress
of one particular student, or the pattern of achievement of groups of students,
ranging from classes to nations.
Wright maps can be very useful in large-scale assessments, providing information
that is not readily available through numerical score averages and other
traditional summary information—they are used extensively, for example, in
reporting on the PISA assessments [PISA 2005a]. A Wright map illustrating
the estimates for the Rasch model is shown in Figure 4. On this map, an “X”
represents a group of students, all at the same estimated achievement level. The
logits (on the left-hand side) are the units of the Wright map—they are related
to the probability of a student succeeding at an item, and are specifically the log
of the odds of that occurring. The symbols “T,” “N” and “A” each represent a
Technical Processing, Numerical Modeling, and Abstract Modeling item, with
the Topic Area indicated by the column headings above. Where a student is
located near an item, this indicates that there is approximately a 50% chance of
the student getting the item correct. Where the student is above the item, the chance is greater than 50%, and the further it is above, the greater the chance.
Where the student is lower than the item, the chance is less than 50%, and the
further it is below, the lesser the chance. Thus this map illustrates the description
of the Mathematical Literacy progress variable in terms of the Levels from page
316 as well as the Topic Areas and the Modeling Types in the items design. The
Topic Areas reflect the earlier placement of Arithmetic in the curriculum than
Geometry and Algebra. The ordering of Modeling Types is generally consistent
with what one might expect from the definitions of the Levels, except for the
Arithmetic Abstract Modeling items, which seem to be somewhat easier than
expected. This is a topic that deserves a follow-up investigation.
We typically use a multi-dimensional Rasch modeling approach to calibrate
the maps for use in the BEAR Assessment System (see [Adams et al. 1997]
for the specifics of this model). These maps have at least two advantages over
the traditional method of reporting student performance as total scores or percentages:
First, it allows teachers to interpret a student’s proficiency in terms
of average or typical performance on representative assessment activities; and
second, it takes into consideration the relative difficulties of the tasks involved
in assessing student proficiency.
Once constructed, maps can be used to record and track student progress and
to illustrate the skills that students have mastered and those that the students
are working on. By placing students’ performance on the continuum defined by
the map, teachers, administrators, and the public can interpret student progress
with respect to the standards that are inherent in the progress variables. Wright
maps can come in many forms, and have many uses in classroom and other
educational contexts. In order to make the maps flexible and convenient enough
for use by teachers and administrators, we have also developed software for
teachers to use to generate the maps. This software, which we call GradeMap
[Kennedy et al. 2005], allows consumers to enter the scores given to the students
on assessments, and then map the performance of groups of students, either at
a particular time or over a period of time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลุ่มอาคาร 4: แผนที่ไรท์ แผนที่ไรท์แสดงหลักการของยังหลักฐาน ความคืบหน้าแผนที่จะแทนกราฟิก และเชิงประจักษ์ตัวแปรความก้าวหน้า แสดงว่ามันแผ่ออกไป หรือในแง่ของวิวัฒนาการมากขึ้นการแสดงนักเรียนที่มีความซับซ้อน พวกเขาจะได้มาจากการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ข้อมูลนักเรียนบนชุดของงานที่ประเมิน แผนที่อิงการจัดลำดับของงานเหล่านี้ประเมินจากงานง่ายค่อนข้างจะยาก และซับซ้อนคน คุณลักษณะที่สำคัญของแผนที่เหล่านี้คือ ให้นักเรียนและงานสามารถอยู่ในระดับเดียวกัน ให้นักเรียนสามารถเป็นไปได้ของสำคัญการตีความ ในแง่ของสิ่งที่นักเรียนรู้ และสามารถทำได้ และที่นักเรียนมีปัญหา ใช้แผนที่เพื่อตีความคืบหน้าของนักเรียนเฉพาะที่หนึ่ง หรือรูปแบบของความสำเร็จของกลุ่มนักเรียนตั้งแต่เรียนประชาชาติแผนที่ไรท์จะมีประโยชน์มากในการประเมินขนาดใหญ่ การให้ข้อมูลที่ไม่พร้อมใช้งานผ่านตัวเลขคะแนนค่าเฉลี่ยและอื่น ๆข้อมูลสรุปแบบดั้งเดิม — พวกเขาจะใช้อย่างกว้างขวาง เช่น ในรายงานผลประเมินของ PISA [PISA 2005a] แผนที่ไรท์แสดงการประเมินสำหรับรุ่น Rasch จะแสดงในรูปที่ 4 แผนที่นี้ "X"แสดงถึงกลุ่มของนักเรียน ระดับความสำเร็จการประเมินเดียวกันทั้งหมด การlogits (ด้านซ้าย) เป็นหน่วยของแผนที่ไรท์ — พวกเขาเกี่ยวข้องของความเป็นไปของนักศึกษาที่ประสบความสำเร็จในรายการ และมีเฉพาะล็อกโอกาสที่เกิดขึ้น สัญลักษณ์ "T", "N" และ "A" หมายถึงการแสดงแต่ละตัวเทคนิคการประมวลผล การสร้างแบบ จำลองเชิงตัวเลข และนามธรรมโมเดลสินค้า ด้วยตั้งหัวข้อที่ระบุหัวข้อคอลัมน์ข้างต้น ที่เป็นนักเรียนตั้งอยู่ใกล้กับสินค้า บ่งชี้ว่า มีโอกาสประมาณ 50% ของนักเรียนที่ได้รับสินค้าถูกต้อง นักเรียนอยู่เหนือรายการ โอกาสมากกว่า 50% และต่ออยู่เหนือ ยิ่งมีโอกาสนักเรียนจะต่ำกว่าสินค้า โอกาสเป็นน้อยกว่า 50% และต่อไป เป็นด้านล่าง โอกาสน้อยกว่า ดังนั้น แผนที่นี้แสดงคำอธิบายของตัวแปรความก้าวหน้าความรู้ทางคณิตศาสตร์ในแง่ของระดับจากหน้า316 เป็น พื้นที่หัวข้อ และ ประเภทการสร้างโมเดลในการออกแบบสินค้า การพื้นที่หัวข้อสะท้อนให้เห็นถึงตำแหน่งก่อนหน้าของคณิตศาสตร์ในหลักสูตรมากกว่าเรขาคณิตและพีชคณิต ลำดับของการสร้างโมเดลชนิดไม่สอดคล้องกันโดยทั่วไปมีสิ่งหนึ่งอาจคาดหวังจากคำนิยามของระดับ ยกเว้นสำหรับการเลขคณิตนามธรรมโมเดลสินค้า ซึ่งดูเหมือนจะค่อนข้างง่ายกว่าที่คาดไว้ นี่คือหัวข้อที่ควรได้รับการตรวจสอบติดตามผลเรามักจะใช้ Rasch หลายมิติเป็นวิธีการสร้างโมเดลการปรับเทียบแผนที่สำหรับใช้ในระบบการประเมินหมี (ดู [อดัมส์ et al. 1997]สำหรับข้อมูลเฉพาะรุ่นนี้) แผนที่เหล่านี้มีอย่างน้อยสองข้อได้เปรียบกว่าthe traditional method of reporting student performance as total scores or percentages:First, it allows teachers to interpret a student’s proficiency in termsof average or typical performance on representative assessment activities; andsecond, it takes into consideration the relative difficulties of the tasks involvedin assessing student proficiency.Once constructed, maps can be used to record and track student progress andto illustrate the skills that students have mastered and those that the studentsare working on. By placing students’ performance on the continuum defined bythe map, teachers, administrators, and the public can interpret student progresswith respect to the standards that are inherent in the progress variables. Wrightmaps can come in many forms, and have many uses in classroom and othereducational contexts. In order to make the maps flexible and convenient enoughfor use by teachers and administrators, we have also developed software forteachers to use to generate the maps. This software, which we call GradeMap[Kennedy et al. 2005], allows consumers to enter the scores given to the studentson assessments, and then map the performance of groups of students, either ata particular time or over a period of time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สร้างบล็อก 4 : ไรท์แผนที่ แผนที่แสดงหลักการของ highquality ไรท์หลักฐาน แผนที่แบบกราฟิก และเป็นตัวแทนของความก้าวหน้าเป็นเชิงประจักษ์ความคืบหน้า ตัวแปร ที่แสดงให้เห็นว่านี่คือหรือวิวัฒนาการในแง่ของมากขึ้นการแสดงนักเรียนที่ซับซ้อน พวกเขาจะได้มาจากการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ของข้อมูลนักเรียนในชุดของงานประเมิน แผนที่จะขึ้นอยู่กับการสั่งซื้อของเหล่านี้การประเมินงานจากงานค่อนข้างง่ายยากและซับซ้อนคน คุณลักษณะที่สำคัญของแผนที่เหล่านี้เป็นทั้งนักเรียนและงานที่สามารถตั้งอยู่ในระดับเดียวกัน , ให้ความสามารถนักเรียนความเป็นไปได้ของคำนามการตีความในแง่ของสิ่งที่นักเรียนรู้และสามารถทำได้ และที่นักเรียนมีความยากลําบาก แผนที่ที่สามารถใช้ในการตีความของความคืบหน้าของนักเรียนโดยเฉพาะ หรือรูปแบบของผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนตั้งแต่เรียนไปยังสหประชาชาติไรท์แผนที่จะมีประโยชน์มากในการประเมินและการให้ข้อมูลที่ไม่พร้อมใช้งานผ่านค่าเฉลี่ยคะแนนเลขและอื่น ๆแบบสรุปข้อมูลที่พวกเขามีการใช้อย่างกว้างขวาง เช่น ในการรายงานการประเมิน [ ปิซาปิซา 2005a ) เป็นแผนที่ที่แสดงให้เห็นถึงไรท์ประมาณการในแบบวิธีที่แสดงในรูปที่ 4 บนแผนที่นี้ " X "หมายถึง กลุ่มของนักศึกษา ที่เรียนกันประมาณระดับ ที่logits ( ด้านซ้ายมือ ) เป็นหน่วยของพวกเขาจะเกี่ยวข้องกับไรท์ แผนที่การน่าจะเป็นของนักเรียนที่ประสบความสำเร็จรายการ และโดยเฉพาะเข้าสู่ระบบของโอกาสที่เกิดขึ้น สัญลักษณ์ " T " n " " และ " " แต่ละคนเป็นตัวแทนของการประมวลผลแบบจำลองเชิงตัวเลขทางด้านเทคนิค และ รายการแบบนามธรรมด้วยพื้นที่หัวข้อที่ระบุโดยคอลัมน์หัวข้อข้างต้น ที่นักเรียนเป็นตั้งอยู่ใกล้รายการนี้ พบว่ามีประมาณ 50% โอกาสของนักเรียนได้รับรายการที่ถูกต้อง ซึ่งนักเรียนจะสูงกว่าสินค้า โอกาสมากกว่า 50% และมีข้างต้น ยิ่งมีโอกาสที่นักเรียนต่ำกว่ารายการ โอกาสมันน้อยกว่า 50 % และเพิ่มเติมด้านล่างน้อยกว่าโอกาส ดังนั้น แผนที่นี้แสดงให้เห็นรายละเอียดในทางคณิตศาสตร์ ความรู้ ความก้าวหน้าของตัวแปรในรูปของระดับจากหน้า316 รวมทั้งหัวข้อพื้นที่และแบบประเภทในรายการแบบ ที่หัวข้อก่อนหน้านี้พื้นที่สะท้อนการคณิตศาสตร์ในหลักสูตรมากกว่าเรขาคณิตและพีชคณิต การสั่งซื้อแบบชนิดที่สอดคล้องกันโดยทั่วไปกับสิ่งที่หนึ่งอาจคาดหวังจากนิยามของระดับ ยกเว้นคณิตศาสตร์นามธรรมแบบรายการ ซึ่งดูเหมือนจะค่อนข้างง่ายกว่าคาดว่า นี้เป็นหัวข้อที่ควรได้รับการตรวจสอบติดตามเรามักจะใช้วิธีการปรับเทียบแบบจำลองหลายมิติแผนที่สำหรับใช้ในระบบการประเมินหมี ( ดู [ Adams et al . 1997 ]สำหรับรายละเอียดของรุ่นนี้ ) แผนที่เหล่านี้มีอย่างน้อยสองข้อดีมากกว่าวิธีการดั้งเดิมของการรายงานนักเรียนตามคะแนนรวม หรือร้อยละ :ก่อนจะช่วยให้ครูแปลความสามารถของนักเรียนในแง่ของการปฏิบัติงานในกิจกรรมการประเมินเฉลี่ยหรือทั่วไป ตัวแทน และประการที่สอง มันต้องใช้เวลาในการพิจารณาปัญหาของงานที่เกี่ยวข้องกับญาติในการประเมินความสามารถของนักเรียนสร้างเมื่อ แผนที่ที่สามารถใช้เพื่อบันทึกและติดตามความคืบหน้าของนักเรียนและแสดงให้เห็นถึงทักษะที่นักเรียนได้เข้าใจ และ ผู้ ที่ นักเรียนกำลังทำงานอยู่ โดยวางการแสดงของนักเรียน ในวัฏฏะ กําหนดโดยแผนที่ ครู ผู้บริหาร และประชาชนสามารถตีความก้าวหน้านักศึกษาด้วยความเคารพต่อมาตรฐานที่อยู่ในความคืบหน้า ตัวแปร ไรท์แผนที่สามารถมาในหลายรูปแบบ และมีการใช้มากในชั้นเรียนอื่น ๆบริบททางการศึกษา เพื่อให้แผนที่มีความยืดหยุ่นและสะดวกพอสำหรับใช้งานโดยครูและผู้บริหาร เราได้พัฒนาซอฟต์แวร์สำหรับครูเพื่อใช้ในการสร้างแผนที่ ซอฟต์แวร์นี้ซึ่งเราเรียก grademap[ Kennedy et al . 2005 ] ที่ช่วยให้ผู้บริโภคในการป้อนคะแนนที่ให้กับนักเรียนในการประเมิน และแผนที่ การแสดงของนักเรียน ทั้ง ที่โดยเฉพาะเวลาหรือระยะเวลา