The concentration of Fe in B. vulga

The concentration of Fe in B. vulgaris was higher in control plants than in the cow manure and olive husk treatments. The levels of Fe were higher in plants cultivated with inorganic fertiliser, although the control and olive husk plots had greater Fe availability ( Table 2). The excess of available Mn in the soil with olive husk treatment may have caused antagonism between Fe and Mn with respect to plant uptake ( Kabata-Pendias, 2001). Elevated Mn concentrations in plants were found in all treatments; according to Jones et al. (1991), Mn concentrations greater than 60 mg kg−1 can be considered high in plants. The Mn/Fe ratio increased from control (1.05) to manure (1.62) and olive husk treatment (2.34), a symptom of increasing Mn toxicity ( Poschenrieder and Barceló, 1981). Hue et al. (2001) reported Mn phytotoxicity in soybean plants grown in soils amended with manure and biosolids, as a consequence of the appearance of a strong reducing environment. Copper concentrations in B. vulgaris were lower than the toxic values (20 mg kg−1; Kabata-Pendias, 2001). However, the levels of Zn found in the olive husk-treated plants can be considered toxic (100–400 mg kg−1; Kabata-Pendias, 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้นของ Fe ใน vulgaris เกิดมีสูงในพืชควบคุมกว่ามูลวัวและแกลบมะกอกรักษา ระดับของเฟมีสูงในพืช cultivated กับอนินทรีย์ fertiliser แม้ว่าผืนแกลบควบคุมและมะกอกมีมากกว่า Fe พร้อม (ตาราง 2) เกินของ Mn ว่างในดินแกลบมะกอกรักษาอาจเกิดจาก antagonism ระหว่าง Fe และ Mn กับดูดธาตุอาหารพืช (Kabata-Pendias, 2001) ความเข้มข้นของ Mn สูงในพืชพบในการรักษาทั้งหมด ตามโจนส์และ al. (1991), Mn ความเข้มข้นมากกว่า 60 มิลลิกรัม kg−1 ถือได้ว่าสูงในพืช Mn/Fe อัตราส่วนเพิ่มขึ้นจากการควบคุม (1.05) มูล (1.62) และแกลบมะกอกรักษา (2.34), อาการของ toxicity Mn เพิ่มขึ้น (Poschenrieder และปร๊าก 1981) เว้ et al. (2001) รายงาน phytotoxicity Mn ในพืชถั่วเหลืองที่ปลูกในดินเนื้อปูนแก้ไขมูลและ biosolids เป็นลำดับลักษณะปรากฏของสิ่งแวดล้อมลดลงแรง ความเข้มข้นของทองแดงใน vulgaris เกิดได้ต่ำกว่าค่าพิษ (20 มิลลิกรัม kg−1 Kabata-Pendias, 2001) อย่างไรก็ตาม ระดับของ Zn พบในมะกอกแกลบถือว่าพืชถือได้ว่าเป็นพิษ (100 – 400 มิลลิกรัม kg−1 Kabata-Pendias, 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มข้นของเฟ B. ขิงสูงในพืชควบคุมกว่าในมูลวัวและการรักษาแกลบมะกอก ระดับของเฟสูงใ​​นพืชที่ปลูกด้วยปุ๋ยอนินทรีแม้ว่าการควบคุมและการแปลงแกลบมะกอกมีความพร้อมมากขึ้นเฟ (ตารางที่ 2) ส่วนที่เกินจาก Mn ที่มีอยู่ในดินที่มีการรักษาแกลบมะกอกอาจจะก่อให้เกิดการเป็นปรปักษ์กันระหว่างเหล็กและแมงกานีสที่เกี่ยวกับการดูดซึมของพืช (KABATA-Pendias, 2001) ยกระดับความเข้มข้น Mn ในพืชที่พบในการรักษาทั้งหมด ตามโจนส์และคณะ (1991) ความเข้มข้น Mn สูงกว่า 60 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม-1 ได้รับการพิจารณาในระดับสูงในพืช มินนิโซตา / เฟอัตราส่วนเพิ่มขึ้นจากการควบคุม (1.05) การใส่ปุ๋ย (1.62) และการรักษาแกลบมะกอก (2.34) อาการของการเพิ่มความเป็นพิษ Mn (Poschenrieder และBarceló, 1981) เว้และคณะ (2001) รายงาน Mn พิษในพืชถั่วเหลืองที่ปลูกในดินที่มีการแก้ไขเพิ่มเติมด้วยปุ๋ยคอกและกากชีวภาพเป็นผลมาจากลักษณะของสภาพแวดล้อมที่มีการลดความแข็งแกร่ง ความเข้มข้นของทองแดงในขิง B. มีค่าต่ำกว่าค่าที่เป็นพิษ (20 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม-1; KABATA-Pendias, 2001) อย่างไรก็ตามระดับของธาตุสังกะสีที่พบในพืชแกลบที่ได้รับมะกอกสามารถได้รับการพิจารณาเป็นพิษ (100-400 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม-1; KABATA-Pendias, 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปริมาณของ Fe ใน B . vulgaris สูงกว่าพืชการควบคุมมากกว่าในมูลวัวและการรักษาสีมะกอก ระดับของเหล็กสูงกว่าในพืชที่ปลูกกับอนินทรีย์ ปุ๋ย แม้ว่าการควบคุมและแปลงมีความพร้อมมากกว่าแกลบมะกอกเหล็ก ( ตารางที่ 2 )ส่วนเกินของของแมงกานีสในดินกับการรักษาเปลือกมะกอกอาจมีสาเหตุกันระหว่าง Fe และ Mn เกี่ยวกับพืชต่างๆ ( ว่า pendias , 2001 ) และยกระดับความเข้มข้นในพืชพบในการรักษาทั้งหมด ; ตาม Jones et al . ( 1991 ) , แมงกานีส ความเข้มข้นเกิน 60 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 ก็ถือว่าสูงในพืช อัตราส่วน MN / FE เพิ่มขึ้นจากการควบคุม ( 105 ) ปุ๋ยคอก ( 1.62 ) และการรักษาเปลือกมะกอก ( 2.34 ) อาการของการเพิ่มและความเป็นพิษ ( poschenrieder และ barcel ó , 1981 ) เว้ et al . รายงาน ) ( 2001 ) ความเป็นพิษในถั่วเหลืองที่ปลูกในดินที่ผสมกับปุ๋ยคอก และ biosolids เป็นผลมาจากลักษณะของแข็งแรงลดสิ่งแวดล้อม ความเข้มข้นของทองแดงใน B . vulgaris มีค่าน้อยกว่าค่าความเป็นพิษ ( 20 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 ;ว่า pendias , 2001 ) อย่างไรก็ตาม ระดับของสังกะสีที่พบในเปลือกมะกอกรักษาพืชสามารถถือว่าเป็นพิษ ( 100 - 400 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 ; ว่า pendias , 2001 )