The reintroduction of large mammals

The reintroduction of large mammals is often considered a priority conservation action in highly industrialized countries in which many of these species have been depleted. However, species reintroduction after decades of absence may involve important risks for human activities and ecological communities, such as favoring the spread of diseases. An example of a potentially troublesome reintroduction is the wild boar, which may act as a reservoir of diseases, e.g., classical swine fever, and cause high economic losses, and has become a species of concern in several European countries for both ecological and recreational reasons. Failure to prevent the disease consequences of species restoration can negate its conservation benefits. Here we evaluated the probability of both successfully reintroducing wild boar into Denmark and limiting their contact with domestic pig farms to which they might spread disease. For this purpose, we developed a spatially explicit, individual-based population model that incorporates information on boar habitat and demography information from Central European populations. We then compared model predictions with the spatial distribution of farms to achieve a spatial assessment of the contact risk. The most restrictive model scenario predicted that nearly 6% of Denmark provides habitat conditions that would allow wild boar to reproduce. The best habitats for reintroduction were aggregated in seven different areas throughout the country in which the extinction probability was < 5%. However, the expected population expansion was very limited in most of these areas. Both the number of suitable areas and the potential for population expansion greatly increased when we relaxed our habitat assumptions about boar forest requirements; this provided a more conservative scenario for a cautious risk analysis. We additionally found that part of the risk of contact with piggeries was associated with the magnitude of the expansion, although the nonrandom spatial pattern of farm distribution also had a strong influence. The partitioning of risks into those related to population expansion and those related to farm distribution allowed us to identify trade-offs between restoring boar populations and minimizing risks in different potential areas and under different risk scenarios; as a result, we rejected some of the particularly high-risk areas for potential reintroduction of the species. Our approach illustrates how the joint quantification of anticipated reintroduction success and associated risks can guide efforts aimed at reconciling species recovery and the affected health and economic interests.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัฏจักรของการเลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่มักจะถือว่าการดำเนินการอนุรักษ์สำคัญในประเทศอุตสาหกรรมอย่างมากซึ่งหลายพันธุ์มีการพร่อง อย่างไรก็ตาม วัฏจักรพันธุ์หลังจากทศวรรษของการขาดงานอาจเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่สำคัญสำหรับกิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์และระบบนิเวศชุมชน เช่นนความการแพร่กระจายของโรค ตัวอย่างของวัฏจักรอาจลำบากเป็นหมูป่า ซึ่งอาจทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำเป็นโรค เช่น ไข้สุกรคลาสสิก ทำให้สูญเสียทางเศรษฐกิจสูง และเป็น พันธุ์กังวลในประเทศยุโรปหลายสาเหตุทั้งระบบนิเวศ และสันทนาการ ล้มเหลวในการป้องกันโรคผลของพันธุ์สามารถแก้ประโยชน์อนุรักษ์ ที่นี่เราสามารถประเมินความน่าเป็นของหมูป่าทั้งสองสำเร็จ reintroducing เดนมาร์กและจำกัดการติดต่อกับฟาร์มสุกรที่มีอาจแพร่กระจายโรค สำหรับวัตถุประสงค์นี้ เราพัฒนาแบบจำลองประชากร spatially ชัดเจน ใช้บุคคลซึ่งประกอบด้วยข้อมูลเกี่ยวกับหมูอยู่อาศัยและเฟนฮอว์ข้อมูลจากประชากรยุโรปกลาง เราแล้วเปรียบเทียบแบบจำลองคาดคะเน ด้วยการกระจายของฟาร์มเพื่อให้มีการประเมินความเสี่ยงติดต่อปริภูมิ สถานการณ์จำลองรับทำนายว่า เกือบ 6% ของเดนมาร์กให้สภาพการอยู่อาศัยที่จะทำให้หมูป่าเพื่อสร้าง อยู่อาศัยที่ดีที่สุดในวัฏจักรได้รวม 7 พื้นที่ต่าง ๆ ทั่วประเทศซึ่งน่าเป็นดับถูก < 5% อย่างไรก็ตาม การขยายตัวของประชากรที่คาดว่าอยู่ในทำเลพื้นที่เหล่านี้ส่วนใหญ่ จำนวนพื้นที่ที่เหมาะสมและศักยภาพในการขยายตัวของประชากรเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเราผ่อนคลายสมมติฐานอยู่อาศัยของหมูป่าความ นี้ให้สถานการณ์หัวเก่ามากขึ้นสำหรับการวิเคราะห์ความเสี่ยงระมัดระวัง เรานอกจากนี้พบว่า ส่วนหนึ่งของความเสี่ยงของการติดต่อกับ piggeries ที่สัมพันธ์กับขนาดของการขยายตัว ถึงแม้ว่ารูปแบบพื้นที่ nonrandom กระจายฟาร์มยังมีอิทธิพลเป็น การแบ่งพาร์ทิชันของความเสี่ยงเป็นผู้ที่เกี่ยวข้องกับการขยายตัวของประชากร และผู้ที่เกี่ยวข้องกับฟาร์มกระจายให้เราระบุทางเลือกระหว่างคืนหมูประชากร และลดความเสี่ยง ในพื้นที่ต่าง ๆ เป็นไปได้ และภาย ใต้ สถานการณ์ความเสี่ยงที่แตกต่างกัน ดังนั้น เราปฏิเสธบางพื้นที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งอิกสำหรับวัฏจักรศักยภาพของสายพันธุ์ วิธีของเราแสดงให้เห็นถึงวิธีนับร่วมของคาดว่าวัฏจักรความสำเร็จ และความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องสามารถนำกระทบยอดกู้คืนสปีชีส์ และสุขภาพได้รับผลกระทบ และผลประโยชน์ด้านเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประกอบเลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่มักจะคิดว่าการดำเนินการอนุรักษ์ความสำคัญในประเทศอุตสาหกรรมอย่างมากที่หลายสายพันธุ์เหล่านี้ได้รับหมด แต่สายพันธุ์ที่ประกอบขึ้นหลังจากหลายทศวรรษของการขาดอาจเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่สำคัญสำหรับกิจกรรมของมนุษย์และชุมชนระบบนิเวศเช่นความนิยมแพร่กระจายของโรค ตัวอย่างของการประกอบลำบากอาจเป็นหมูป่าซึ่งอาจทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำของโรคเช่นไข้หวัดหมูคลาสสิกและก่อให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจสูงและได้กลายเป็นสายพันธุ์ของความกังวลในหลายประเทศในยุโรปด้วยเหตุผลทั้งระบบนิเวศและการพักผ่อนหย่อนใจ . ล้มเหลวในการป้องกันผลกระทบของการบูรณะโรคสายพันธุ์สามารถลบล้างผลประโยชน์ของการอนุรักษ์ ที่นี่เรามีการประเมินความน่าจะเป็นของหมูป่าทั้งสองประสบความสำเร็จ reintroducing เข้าไปในประเทศเดนมาร์กและ จำกัด การติดต่อกับฟาร์มหมูในประเทศที่พวกเขาอาจจะแพร่กระจายโรค เพื่อจุดประสงค์นี้เราพัฒนาเชิงพื้นที่อย่างชัดเจนบุคคลตามรูปแบบประชากรที่ประกอบด้วยข้อมูลเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยของหมูป่าและข้อมูลประชากรจากประชากรกลางยุโรป จากนั้นเราจะคาดการณ์เมื่อเทียบกับรูปแบบการกระจายของฟาร์มเพื่อให้บรรลุการประเมินเชิงพื้นที่ของความเสี่ยงการติดต่อ สถานการณ์แบบ จำกัด มากที่สุดคาดการณ์ว่าเกือบ 6% ของเดนมาร์กมีสภาพที่อยู่อาศัยที่จะช่วยให้หมูป่าในการทำซ้ำ แหล่งที่อยู่อาศัยที่ดีที่สุดสำหรับการประกอบถูกรวมในเจ็ดพื้นที่ต่าง ๆ ทั่วประเทศซึ่งในความน่าจะสูญพันธุ์เป็น <5% อย่างไรก็ตามการขยายตัวของประชากรที่คาดว่าจะถูก จำกัด มากในส่วนของพื้นที่เหล่านี้ ทั้งจำนวนของพื้นที่ที่เหมาะสมและศักยภาพในการขยายตัวของประชากรที่เพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเราผ่อนคลายสมมติฐานที่อยู่อาศัยของเราเกี่ยวกับความต้องการป่าหมูป่า; นี้ให้สถานการณ์อนุรักษ์นิยมมากขึ้นสำหรับการวิเคราะห์ความเสี่ยงระมัดระวัง เรายังพบว่าส่วนหนึ่งของความเสี่ยงของการติดต่อกับ piggeries ที่เกี่ยวข้องกับความสำคัญของการขยายตัวว่าแม้ว่ารูปแบบเชิงพื้นที่ nonrandom ของการกระจายฟาร์มยังมีอิทธิพล การแบ่งของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการเป็นผู้ที่การขยายตัวของประชากรและผู้ที่เกี่ยวข้องกับการกระจายฟาร์มให้เราระบุไม่ชอบการค้าระหว่างฟื้นฟูประชากรหมูป่าและลดความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นในพื้นที่ที่แตกต่างกันและอยู่ภายใต้สถานการณ์ความเสี่ยงที่แตกต่างกัน เป็นผลให้เราปฏิเสธบางส่วนของพื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการประกอบที่มีศักยภาพของสายพันธุ์ วิธีการของเราแสดงให้เห็นว่าปริมาณของความสำเร็จร่วมกันประกอบที่คาดการณ์ไว้และความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องสามารถให้คำแนะนำความพยายามมุ่งเป้าไปที่การตรวจสอบชนิดและการกู้คืนสุขภาพที่ได้รับผลกระทบและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การคืนของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่มักจะถือเป็นความสำคัญการอนุรักษ์การกระทำในประเทศอุตสาหกรรมสูงซึ่งหลายสายพันธุ์เหล่านี้ได้หมด อย่างไรก็ตาม หลังจากที่สายพันธุ์หลังจากทศวรรษของขาดอาจเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่สำคัญสำหรับกิจกรรมของมนุษย์และระบบนิเวศของชุมชน เช่น สนับสนุนการแพร่กระจายของโรคตัวอย่างของโครงการอาจยุ่งยาก คือ หมูป่า ซึ่งอาจเป็นแหล่งสะสมของโรค เช่น สุกรคลาสสิกไข้ และก่อให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจสูงและได้กลายเป็นชนิดของความกังวลในหลายประเทศในยุโรป ด้วยเหตุผลทั้งทางนิเวศวิทยาและนันทนาการ . ความล้มเหลวในการป้องกันโรคผลของชนิดของการอนุรักษ์ฟื้นฟูสามารถลบล้างประโยชน์ที่นี่เราประเมินความน่าจะเป็นของทั้งสองเรียบร้อยแล้ว reintroducing หมูป่าในเดนมาร์ก และจำกัดการติดต่อกับฟาร์มสุกรในประเทศที่พวกเขาจะแพร่กระจายโรค สำหรับวัตถุประสงค์นี้ เราได้พัฒนาเปลี่ยนไปชัดเจน บุคคลตามประชากรที่ประกอบด้วยข้อมูลในรูปแบบข้อมูลประชากรศาสตร์ประชากรและที่อยู่อาศัยของหมูป่าจากธนาคารกลางยุโรป .เราเปรียบเทียบกับการคาดการณ์รูปแบบการกระจายเชิงพื้นที่ของฟาร์มที่จะบรรลุการประเมินเชิงพื้นที่ของการติดต่อความเสี่ยง แบบเข้มงวดมากที่สุดสถานการณ์คาดการณ์ว่าเกือบร้อยละ 6 ของเดนมาร์กมีที่อยู่อาศัยเงื่อนไขที่จะอนุญาตให้หมูป่าเพื่อสืบพันธุ์ที่ดีที่สุดคืนถิ่นที่ถูกรวมไว้ใน 7 พื้นที่ต่าง ๆทั่วประเทศ ซึ่งสูญพันธุ์ ความน่าจะเป็นคือ < 5 % อย่างไรก็ตาม คาดว่าประชากรการขยายตัวน้อยมาก ในส่วนของพื้นที่เหล่านี้ ทั้งจำนวนของพื้นที่ที่เหมาะสม และมีศักยภาพในการขยายตัวของประชากร เพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเราผ่อนคลายของเราอาศัยสมมติฐานเกี่ยวกับความต้องการป่าหมูป่า ;นี้ให้สถานการณ์อนุรักษ์นิยมมากขึ้นในการวิเคราะห์ความเสี่ยงที่ระมัดระวัง เรายังพบว่าเป็นส่วนหนึ่งของความเสี่ยงของการติดต่อกับ piggeries มีความสัมพันธ์กับขนาดของการขยายตัว แม้ว่ารูปแบบของการกระจายเชิงพื้นที่ nonrandom ฟาร์มยังมีอิทธิพลที่แข็งแกร่งแบ่งพาร์ติชันของความเสี่ยงเป็นผู้ที่เกี่ยวข้องกับการขยายตัวของประชากร และผู้ที่เกี่ยวข้องกับการฟาร์มให้เราระบุ trade-offs ระหว่างการฟื้นฟูประชากรหมูป่าและการลดความเสี่ยงในพื้นที่ที่มีศักยภาพและความเสี่ยงที่แตกต่างกันภายใต้สถานการณ์ที่แตกต่างกัน ดังนั้น เราปฏิเสธบางส่วนของพื้นที่โดยเฉพาะคืนที่มีศักยภาพของสายพันธุ์วิธีการของเราแสดงให้เห็นว่าปริมาณของความสำเร็จร่วมกัน คาดคืนสู่ธรรมชาติ และความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องจะได้แนะนำให้พยายามเล็งกู้คืนดีชนิดและผลกระทบสุขภาพ เศรษฐกิจ และผลประโยชน์