Discussing suicidality and assessin

Discussing suicidality and assessing suicide risk are challenges mental health nurses face in their care of patients with schizophrenia. Evidence-based guidelines are available that support the care for patients with schizophrenia (American Psychiatric Association, 2004; National Steering Committee on Multidisciplinary Guideline Development in Mental Health Care, 2005) and for suicidal patients in general (American Psychiatric Association, 2003). However, aspects of nursing care for suicidal patients with schizophrenia are addressed only to a limited extent in these guidelines. Suicidality, which is defined here as any thought or action that relates to a self-inflicted death, is a frequent phenomenon among patients with schizophrenia. According to the Practice Guideline for the Assessment andTreatmentofPatientswithSuicidalBehaviors(Ameri- can Psychiatric Association, 2003), 40–53% of patients with schizophrenia think about suicide at some point in their lives, and 23–55% actually engage in a suicide
attempt. The lifetime risk of suicide in schizophrenia is estimated to be about 5% (Palmer, Pankratz, & Bostwick, 2005). These figures indicate that mental health nurses who take care of patients with schizo- phrenia are likely to be confronted with patients who are thinking about suicide and demonstrate suicidal behavior. Mental health nurses often do not actively discuss suicidal thoughts with their patients. In a study by Talseth, Lindseth, Jacobsson, and Norberg (1999), nurses at a psychiatric inpatient unit often avoided the subject, although their suicidal patients expressed a need for them to be present and listen. Another study reported that psychiatric nurses need more training in verbalcommunicationskillswithrespecttodiscussing suicidality (McLaughlin, 1999). Sun, Long, Boore, and Tsao (2005) reported a need for advanced communica- tion qualities to effectively assess suicidal patients and maintainatherapeuticrelationship.Aneedfortraining with respect to risk assessment leading to evidence- based interventions and meaningful responses to people who are suicidal was also expressed by Cutcliffe and Stevenson (2008). During personal communication of one of the authors with nurses from the field, nurses mentioned emotional unrest caused by the lack of a standard of care for the suicidal patient. This appeared to be especially true shortly after a patient committed or attempted suicide. Suicidality is a subject that neither nursesnorpatientsbringupeasily.However,byavoid- ing the subject, patients are left with tormenting thoughts. This adds to feelings of isolation, which is a major problem in patients with schizophrenia (Ameri- can Psychiatric Association, 2004). Because no evidence-based guideline existed to support nurses in their care for suicidal patients with schizophrenia, a guideline was developed and tested. The general purpose of this guideline was to enhance mental health nurses’ competence to provide care to suicidal patients with schizophrenia or related psychotic disorders. More specifically, the aim of the guideline was to support registered nurses and
licensedpracticalnurseswithrespectto:(a)discussing suicidality with the patient, (b) assessing suicide risk, and (c) selecting and performing appropriate nursing interventions. Through enhancing nursing compe- tence, it is expected that the guideline will contribute to filling the patients’ needs to discuss suicidality, and to improved assessment of suicide risk. It is also expected that the guideline will contribute to work satisfaction of nurses because of enhanced competence in caring for suicidal patients. This article describes the development of the guide- line and provides a brief overview of the guide- line itself. In addition, the results of a pilot study are presented. The purpose of this pilot study was to evaluate the guideline for clinical usability in nursing practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุย suicidality และประเมินความเสี่ยงฆ่าตัวตายเป็นความท้าทายการพยาบาลสุขภาพจิตหน้าในการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภท มีแนวทางตามหลักฐานที่สนับสนุนการดูแลผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภท (จิตแพทย์สมาคมอเมริกัน 2004 แห่งชาติคณะกรรมการพัฒนาผลงาน Multidisciplinary ในจิตสุขภาพ 2005) และอยากฆ่าตัวตายผู้ป่วยในทั่วไป (จิตแพทย์สมาคมอเมริกัน 2003) อย่างไรก็ตาม การได้รับการจัดการด้านการพยาบาลดูแลผู้ป่วยคล้ายกับโรคจิตเภทเท่านั้นเพื่อจำกัดขอบเขตในแนวทางเหล่านี้ Suicidality ซึ่งเป็น defined นี่เป็นการคิดหรือการดำเนินการที่เกี่ยวข้องกับชีวิตตนเอง inflicted เป็นปรากฏการณ์ประจำระหว่างผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภท ตามแนวทางปฏิบัติสำหรับ andTreatmentofPatientswithSuicidalBehaviors ประเมิน (Ameri - สามารถสมาคมจิตแพทย์ 2003), 40-53% ของผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภทคิดฆ่าตัวตายในบางจุดในชีวิตของพวกเขา และ 23-55% มีส่วนร่วมในการฆ่าตัวตายจริงattempt. The lifetime risk of suicide in schizophrenia is estimated to be about 5% (Palmer, Pankratz, & Bostwick, 2005). These figures indicate that mental health nurses who take care of patients with schizo- phrenia are likely to be confronted with patients who are thinking about suicide and demonstrate suicidal behavior. Mental health nurses often do not actively discuss suicidal thoughts with their patients. In a study by Talseth, Lindseth, Jacobsson, and Norberg (1999), nurses at a psychiatric inpatient unit often avoided the subject, although their suicidal patients expressed a need for them to be present and listen. Another study reported that psychiatric nurses need more training in verbalcommunicationskillswithrespecttodiscussing suicidality (McLaughlin, 1999). Sun, Long, Boore, and Tsao (2005) reported a need for advanced communica- tion qualities to effectively assess suicidal patients and maintainatherapeuticrelationship.Aneedfortraining with respect to risk assessment leading to evidence- based interventions and meaningful responses to people who are suicidal was also expressed by Cutcliffe and Stevenson (2008). During personal communication of one of the authors with nurses from the field, nurses mentioned emotional unrest caused by the lack of a standard of care for the suicidal patient. This appeared to be especially true shortly after a patient committed or attempted suicide. Suicidality is a subject that neither nursesnorpatientsbringupeasily.However,byavoid- ing the subject, patients are left with tormenting thoughts. This adds to feelings of isolation, which is a major problem in patients with schizophrenia (Ameri- can Psychiatric Association, 2004). Because no evidence-based guideline existed to support nurses in their care for suicidal patients with schizophrenia, a guideline was developed and tested. The general purpose of this guideline was to enhance mental health nurses’ competence to provide care to suicidal patients with schizophrenia or related psychotic disorders. More specifically, the aim of the guideline was to support registered nurses andlicensedpracticalnurseswithrespectto: (ก) คุย suicidality กับผู้ป่วย, (b) ประเมินความ เสี่ยงฆ่าตัวตาย และ (c) เลือก และทำการรักษาพยาบาลเหมาะสม โดยการเพิ่มพยาบาล compe tence คาดว่า ผลงานที่จะนำไปสู่การ filling ความต้องการของผู้ป่วยเพื่อหารือเกี่ยวกับ suicidality และ การปรับปรุงการประเมินความเสี่ยงฆ่าตัวตาย นอกจากนี้ยังคาดหวังว่า ผลงานที่จะนำไปสู่การทำงานความพึงพอใจของพยาบาลเนื่องจากความสามารถพิเศษในการดูแลผู้ป่วยที่อยากฆ่าตัวตาย บทความนี้อธิบายถึงการพัฒนาคู่มือสาย และแสดงภาพรวมโดยย่อของรายการแนะนำเส้น นอกจากนี้ จะแสดงผลลัพธ์ของการศึกษานำร่อง วัตถุประสงค์ของการศึกษานำร่องนี้ถูกประเมินผลงานสำหรับใช้งานทางคลินิกในการปฏิบัติการพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปราย Suicidality และการประเมินความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายเป็นความท้าทายพยาบาลสุขภาพจิตเผชิญในการดูแลของพวกเขาของผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท แนวทางตามหลักฐานที่มีอยู่ที่สนับสนุนการดูแลผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน 2004; คณะกรรมการแห่งชาติเกี่ยวกับสาขาวิชาพัฒนาแนวทางในการดูแลสุขภาพจิต, 2005) และสำหรับผู้ป่วยฆ่าตัวตายโดยทั่วไป (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 2003) แต่แง่มุมของการดูแลรักษาพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทฆ่าตัวตายมีการระบุเพียงเพื่อที่จะ จำกัด ขอบเขตในแนวทางเหล่านี้ Suicidality ซึ่งเป็นนิยามที่นี่เป็นความคิดหรือการกระทำใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับตัวเองในชั้น icted ตายเป็นปรากฏการณ์ที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท ตามแนวทางการปฏิบัติสำหรับการประเมิน andTreatmentofPatientswithSuicidalBehaviors (สามารถ Ameri- สมาคมจิตแพทย์, 2003), 40-53% ของผู้ป่วยที่เป็นโรคจิตเภทคิดเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายที่จุดในชีวิตของพวกเขาบางส่วนและ 23-55%
จริงมีส่วนร่วมในการฆ่าตัวตายพยายาม ความเสี่ยงที่อายุการใช้งานของการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยโรคจิตเภทที่คาดว่าจะอยู่ที่ประมาณ 5% (พาลเมอร์ Pankratz และ Bostwick 2005) gures ไฟเหล่านี้บ่งชี้ว่าพยาบาลสุขภาพจิตที่ดูแลผู้ป่วยที่มี phrenia schizo- มีแนวโน้มที่จะต้องเผชิญหน้ากับผู้ป่วยที่มีความคิดเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายและแสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมฆ่าตัวตาย พยาบาลสุขภาพจิตมักจะไม่กระตือรือร้นในการหารือเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายด้วยความคิดของผู้ป่วย ในการศึกษาโดย Talseth ที่ Lindseth, Jacobsson และ Norberg (1999), พยาบาลที่ผู้ป่วยจิตเวชหน่วยมักจะหลีกเลี่ยงเรื่องแม้ว่าผู้ป่วยฆ่าตัวตายของพวกเขาแสดงความต้องการสำหรับพวกเขาที่จะนำเสนอและการฟัง การศึกษาอื่นรายงานว่าพยาบาลจิตเวชต้องฝึกอบรมเพิ่มเติมใน verbalcommunicationskillswithrespecttodiscussing Suicidality (กิ้น, 1999) ดวงอาทิตย์ยาว Boore และ Tsao (2005) รายงานความจำเป็นในการคุณภาพการสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพขั้นสูงในการประเมินผู้ป่วยฆ่าตัวตายและ maintainatherapeuticrelationship.Aneedfortraining เกี่ยวกับการประเมินความเสี่ยงที่นำไปสู่การแทรกแซงตามหลักฐานและการตอบสนองที่มีความหมายกับคนที่ฆ่าตัวตายก็มี แสดงโดย Cutcliffe และสตีเวนสัน (2008) ในระหว่างการสื่อสารส่วนบุคคลของหนึ่งในนักเขียนที่มีพยาบาลจาก ELD Fi, พยาบาลกล่าวถึงเหตุการณ์ความไม่สงบทางอารมณ์ที่เกิดจากการขาดการมีมาตรฐานของการดูแลผู้ป่วยฆ่าตัวตาย นี้ดูเหมือนจะเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่นานหลังจากที่ผู้ป่วยหรือความมุ่งมั่นที่พยายามฆ่าตัวตาย Suicidality เป็นเรื่องที่ไม่ nursesnorpatientsbringupeasily.However, byavoid- ไอเอ็นจีเรื่องที่ผู้ป่วยจะเหลือความคิดทรมาน นี้จะเพิ่มความรู้สึกของการแยกซึ่งเป็นปัญหาสำคัญในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท (สามารถ Ameri- สมาคมจิตแพทย์, 2004) เพราะแนวทางตามหลักฐานไม่มีตัวตนที่จะสนับสนุนการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยของพวกเขาสำหรับการฆ่าตัวตายมีอาการจิตเภท, แนวทางได้รับการพัฒนาและทดสอบ วัตถุประสงค์ทั่วไปของแนวทางนี้คือการเพิ่มความสามารถในการพยาบาลสุขภาพจิต 'ที่จะให้การดูแลผู้ป่วยฆ่าตัวตายมีอาการจิตเภทหรือที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติทางจิต cally ระบุไว้เพิ่มเติมจุดมุ่งหมายของแนวทางที่จะสนับสนุนการพยาบาลที่ลงทะเบียนและ
licensedpracticalnurseswithrespectto (ก) การอภิปราย Suicidality กับผู้ป่วย (ข) การประเมินความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายและ (ค) การเลือกและการดำเนินการการพยาบาลที่เหมาะสม ผ่านการเสริมสร้าง Tence compe- พยาบาลเป็นที่คาดว่าแนวทางที่จะส่งผลให้ fi lling ความต้องการของผู้ป่วยเพื่อหารือเกี่ยวกับ Suicidality และการประเมินความเสี่ยงที่ดีขึ้นของการฆ่าตัวตาย มันเป็นที่คาดว่าแนวทางจะนำไปสู่ความพึงพอใจการทำงานของพยาบาลเพราะความสามารถที่เพิ่มขึ้นในการดูแลผู้ป่วยฆ่าตัวตาย บทความนี้อธิบายถึงการพัฒนาของสาย Guide- และให้ภาพรวมคร่าวๆของสาย Guide- ตัวเอง นอกจากนี้ผลการศึกษานำร่องจะถูกนำเสนอ วัตถุประสงค์ของการศึกษานำร่องครั้งนี้เพื่อประเมินแนวทางการใช้งานทางคลินิกในการปฏิบัติการพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุย suicidality และประเมินความเสี่ยงการฆ่าตัวตายเป็นความท้าทายพยาบาลสุขภาพจิตหน้าในการดูแลตนเองของผู้ป่วยจิตเภท หลักฐานตามแนวทางที่มีการสนับสนุนดูแลผู้ป่วยจิตเภท ( สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน 2004 ; แห่งชาติคณะกรรมการพัฒนาแนวทางสหสาขาวิชาชีพในการดูแลสุขภาพจิต2005 ) และผู้ป่วยฆ่าตัวตายในทั่วไป ( สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน 2003 ) อย่างไรก็ตาม ด้านการพยาบาลผู้ป่วยฆ่าตัวตายโรคจิตเภท addressed เฉพาะขอบเขตที่ จำกัด ในแนวทางนี้ suicidality ซึ่งเดอจึงเน็ดที่นี่ความคิดใด ๆหรือการกระทำที่เกี่ยวข้องกับตนเองในfl icted ความตายเป็นปรากฏการณ์บ่อยในผู้ป่วยจิตเภทตามแนวทางการปฏิบัติเพื่อประเมิน andtreatmentofpatientswithsuicidalbehaviors ( มริ - สมาคมจิตแพทย์ , 2003 ) , 40 และร้อยละ 53 ของผู้ป่วยจิตเภทที่คิดฆ่าตัวตาย ในบางจุดในชีวิตของพวกเขา และ 23 – 55% จริงมีส่วนร่วมในการฆ่าตัวตาย
พยายาม ความเสี่ยงของการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยจิตเภท คือ อายุการใช้งานประมาณ 5 % ( ปาล์มเมอร์ แพงเคริตส์& bostwick , 2005 )gures จึงชี้ให้เห็นว่า สุขภาพจิตของพยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยเป็นโรคจิต - phrenia มีแนวโน้มที่จะเผชิญกับผู้ป่วยที่คิดฆ่าตัวตาย และแสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมฆ่าตัวตาย พยาบาลสุขภาพจิตมักจะไม่กระตือรือร้นกล่าวถึงความคิดฆ่าตัวตายกับผู้ป่วยของพวกเขา ในการศึกษาโดย talseth lindseth jacobsson , , , และ นอร์เบิร์ก ( 1999 )พยาบาลในหอผู้ป่วยจิตเวชมักจะหลีกเลี่ยงเรื่อง แม้ว่าผู้ป่วยจะแสดงให้พวกเขาเป็นปัจจุบันและฟัง การศึกษาอื่นที่รายงานว่า พยาบาลจิตเวช ต้องอบรมเพิ่มเติมใน verbalcommunicationskillswithrespecttodiscussing suicidality ( กิ้น , 1999 ) ดวงอาทิตย์ , ยาว , บูรี่ ,