There's a negative correlation betw

There's a negative correlation between the hours a kid spends gaming and how well he does in school, very likely in direct ra­ tio to time stolen from studies. When 3,034 Singaporean children and adolescents were followed for two years, those who became extreme garners showed increases in anxiety, depression, and social phobia, and a drop in grades. But if they stopped their gaming habit, all those problems decreased.
Then there's the downside of playing countless hours of games that fine-tune the brain for a rapid, violent response.7 Some dangers here, the expert panel says, have been exaggerated in the popular press: violent games may increase low-level aggression, but such games in themselves are not going to turn a well-raised kid into a violent one. Yet when the games are played by children who, for example, have been the victim of physical abuse at home (and so are more prone to violence themselves), there might be a dangerous synergism-though no one can as yet predict with any certainty in which child this toxic chemistry will occur.
Still, hours spent battling hordes intent on killing you under­ standably encourage "hostile attribution bias," the instant assump­ tion that the kid who bumped you in the hallway has a grudge. Just as troubling, violent garners show lessened concern when witness­ ing people being mean, as in bullying.
Given that the paranoid vigilance such games encourage can occasionally mix tragically with the agitation and confusion of the mentally disturbed, do we want to be feeding our young from this mental menu?
The recent generations raised on games and otherwise glued to video screens, one neuroscientist told me, amount to an unprec­dented experiment: "a massive difference in how their brains are plastically engaged in life" compared with previous generations. The long-term question is what such games will do to their neural wiring, and so to the social fabric-and how this might either de­ velop new strengths or warp healthy development.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างชั่วโมงที่เด็กใช้เล่นเกมและวิธีที่ดีที่เขาทำในโรงเรียน น่าใน tio ra โดยตรงจากการศึกษาระยะเวลา เมื่อ 3,034 สิงคโปร์เด็กและวัยรุ่นตามปีที่สอง คนกลายเป็น garners มากพบเพิ่มในความวิตกกังวล ซึม เศร้า โรคกลัวสังคม และในระดับ แต่ถ้าพวกเขาหยุดนิสัยการเล่นเกม ลดปัญหาดังกล่าวแล้วมีข้อเสียเล่นชั่วโมงนับไม่ถ้วนของเกมที่ปรับสมองสำหรับ response.7 อย่างรวดเร็ว มีความรุนแรง มีอันตรายอยู่ที่นี่ แผงผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่า การปรับสมดุลของแสงในยอดนิยม: เกมรุนแรงอาจเพิ่มรุกรานต่ำ แต่เกมดังกล่าวในตัวเองจะไม่ไปเปิดเด็กดียกเป็นหนึ่งที่มีความรุนแรง แต่เมื่อเกมจะเล่น โดยเด็ก ตัวอย่าง มีเหยื่อถูกล่วงละเมิดทางกายภาพที่บ้าน (และดังนั้นแนวโน้มความรุนแรงมากขึ้นเอง), อาจมี synergism อันตราย-แม้ไม่มีใครสามารถเป็นทำนาย มีความแน่นอนใด ๆ ในเด็กที่เคมีที่เป็นพิษนี้จะเกิดขึ้นยังคง ชั่วโมงใช้ต่อสู้พยุหะนึกฆ่าคุณภายใต้ standably ส่งเสริมให้ "แสดงเป็นความโน้มเอียง สเตรชัน assump ทันทีที่ว่า เด็กที่ชนคุณด้อยมีความเสียใจ เพียงแค่เป็นปัญหา รุนแรง garners แสดง lessened กังวลเมื่อพยานกำลังคนกำลังหมายความว่า ใน bullyingระมัดระวังระแวงที่ส่งเสริมให้เกมดังกล่าวสามารถบางครั้งผสม tragically ด้วยอาการกังวลต่อความสับสนของรบกวนในจิตใจ ที่เราต้องการจะให้อาหารเราหนุ่มจากเมนูนี้จิตหรือไม่รุ่นล่าสุดขึ้นบนเกม และติดหน้าจอวิดีโอ มิฉะนั้น neuroscientist หนึ่งบอกฉัน ยอดเพื่อการทดลอง unprecdented: "ความแตกต่างมากในวิธีการสมอง plastically เข้าร่วมอยู่ในชีวิต" เปรียบเทียบกับรุ่นก่อนหน้านี้ คำถามระยะยาวคือ เกมดังกล่าวจะทำอะไรกับสายประสาทของพวกเขา และเพื่อให้ผ้าสังคม- และวิธีนี้อาจเป็นเด velop ใหม่แข็ง หรือเส้นยืนพัฒนาสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างเวลาที่เด็กใช้เวลาเล่นเกมและวิธีการที่ดีที่เขาทำในโรงเรียนมีโอกาสมากในระโดยตรงติ้วเวลาที่ถูกขโมยจากการศึกษาของ เมื่อ 3034 เด็กและวัยรุ่นสิงคโปร์ตามมาเป็นเวลาสองปีที่ผ่านมากลายเป็นผู้ที่ยุ้งฉางมากแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของความวิตกกังวลภาวะซึมเศร้าและความหวาดกลัวสังคมและลดลงในระดับ แต่ถ้าพวกเขาหยุดนิสัยการเล่นเกมของพวกเขาปัญหาเหล่านั้นลดลง.
จากนั้นก็มีข้อเสียของการเล่นเวลานับไม่ถ้วนของเกมที่ปรับแต่งสำหรับสมองอย่างรวดเร็ว response.7 รุนแรงอันตรายบางอย่างที่นี่คณะผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่าได้รับการโอ้อวดใน ข่าวยอดนิยม: เกมรุนแรงอาจเพิ่มความก้าวร้าวในระดับต่ำ แต่เกมดังกล่าวในตัวเองจะไม่ได้ไปเปิดเป็นเด็กดียกให้เป็นหนึ่งในความรุนแรง แต่เมื่อเกมจะเล่นโดยเด็กที่ยกตัวอย่างเช่นได้ตกเป็นเหยื่อของการล่วงละเมิดทางกายภาพที่บ้าน (และมีแนวโน้มที่จะใช้ความรุนแรงตัวเอง) อาจจะมีอันตรายเสริมฤทธิ์-แม้ว่าจะไม่มีใครเป็นยังสามารถทำนายด้วยความมั่นใจใด ๆ ในการที่เด็กคนนี้เคมีที่เป็นพิษจะเกิดขึ้น.
ยังคงมีเวลาที่ใช้ต่อสู้กับพยุหะเจตนาในการฆ่าคุณภายใต้ standably ส่งเสริมให้ "อคติลักษณะที่เป็นมิตร" การ assump ทันทีว่าเด็กที่ชนคุณในห้องโถงมีความเสียใจ เช่นเดียวกับหนักใจยุ้งฉางที่มีความรุนแรงลดลงแสดงความกังวลเมื่อมีคนเป็นพยานไอเอ็นจีเฉลี่ยในขณะที่การข่มขู่.
ระบุว่าความระมัดระวังหวาดระแวงเกมดังกล่าวส่งเสริมให้บางครั้งสามารถผสมอนาถกับความตื่นเต้นและความสับสนของรบกวนจิตใจเราไม่ต้องการที่จะให้อาหารหนุ่มสาวของเรา ? จากเมนูจิตนี้
รุ่นล่าสุดยกในการเล่นเกมและการติดกาวอย่างอื่นไปยังหน้าจอวิดีโอหนึ่งประสาทวิทยาบอกผมว่าจำนวนเงินที่จะทดลอง unprecdented: "แตกต่างมากในวิธีการที่สมองของพวกเขามีส่วนร่วมแบบพลาสติกในชีวิต" เมื่อเทียบกับรุ่นก่อนหน้านี้ คำถามในระยะยาวเป็นสิ่งที่เกมดังกล่าวจะทำอย่างไรที่จะเดินสายไฟระบบประสาทของพวกเขาและเพื่อสังคมผ้าและวิธีการนี้อย่างใดอย่างหนึ่งอาจเด velop จุดแข็งใหม่หรือวิปริตพัฒนาสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างชั่วโมงเด็กใช้เวลาการเล่นเกมและวิธีการที่ดีที่เขาทำในโรงเรียนมากอง รา ติวโดยตรงในเวลาที่ถูกขโมยจากการเรียน เมื่อ 3034 สิงคโปร์เด็กและวัยรุ่นตามมา 2 ปี ผู้ที่กลายเป็นสุดโต่ง garners พบเพิ่มขึ้นในความวิตกกังวลซึมเศร้าและโรคกลัวการเข้าสังคม และปล่อยเกรด แต่ถ้าพวกเขาหยุดนิสัยการเล่นเกมของพวกเขา