Zero tillage technology for plantin

Zero tillage technology for planting wheat after rice is presently gaining popularity amongst
the farmers in the Indo-Gangetic Plains of India, Pakistan, Nepal and Bangladesh due to its apparent
advantage of timely planting of wheat within short turn–around time and reduction in cost of
production. The conservation tillage had been a common practice in Arkansas, USA by rice growers
primarily for economic and soil conservation reasons. It has also been widely adopted over the past
20 years in Australia and several other countries. Conservation tillage has been found to influence
the population of soil fungi and nematodes occurring in rice-wheat system. Many plant pathogens
increase to damaging level under zero tillage conditions and become major constraints to efficient
profitable farming while others are reduced to a considerable extent or not affected at all. Leaving
plant debris on the surface or partially buried in the soil may allow a number of pathogens to
overwinter or survive until next crop is planted but conditions favourable for biological control of
plant pathogens may also be increased (Sumner et al., 1981).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทคโนโลยี tillage เป็นศูนย์สำหรับการเพาะปลูกข้าวสาลีหลังจากข้าวปัจจุบันกำลังได้รับความนิยมอยู่เกษตรกรในราบ Gangetic อินโดอินเดีย ปากีสถาน เนปาล และบังกลาเทศเนื่องจากมีความชัดเจนประโยชน์จากเวลาปลูกข้าวสาลีสั้นเปิด – สถานที่เวลาและลดต้นทุนการผลิต Tillage อนุรักษ์ได้รับการปฏิบัติทั่วไปในรัฐอาร์คันซอ สหรัฐอเมริกา โดยเกษตรกรข้าวสำหรับเศรษฐกิจ และอนุรักษ์สาเหตุของดิน มันมียังรับกันอย่างแพร่หลายรับรองที่ผ่านมา20 ปีในประเทศออสเตรเลียและประเทศต่าง ๆ Tillage อนุรักษ์ได้พบว่ามีอิทธิพลต่อประชากรของเชื้อราดินและ nematodes ที่เกิดขึ้นในระบบข้าวข้าวสาลี โรคพืชมากเพิ่มระดับความเสียหายภายใต้เงื่อนไข tillage เป็นศูนย์ และกลายเป็นข้อจำกัดที่สำคัญให้มีประสิทธิภาพนาผลกำไรในขณะที่คนอื่น ๆ ลดขนาดมาก หรือไม่ได้รับผลกระทบทั้งหมด ออกจากเศษพืชบนพื้นผิว หรือฝังอยู่ในดินบางส่วนอาจทำให้จำนวนของโรคเพื่อoverwinter หรืออยู่รอดจนกว่าจะปลูกพืชผลต่อไป แต่เงื่อนไขที่ดีสำหรับการควบคุมทางชีวภาพโรคพืชอาจจะเพิ่มขึ้น (ซัมเนอร์ et al., 1981)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศูนย์เทคโนโลยีเตรียมดินการปลูกข้าวสาลีหลังจากข้าวในปัจจุบันได้รับความนิยมในหมู่เกษตรกรในที่ราบอินโด Gangetic ของอินเดียปากีสถานเนปาลและบังคลาเทศเนื่องจากความชัดเจนของข้อได้เปรียบของการปลูกในเวลาที่เหมาะสมของข้าวสาลีภายในเปิดรอบระยะเวลาอันสั้นและการลดลงของค่าใช้จ่ายของการผลิต ดินแบบอนุรักษ์ได้รับการปฏิบัติร่วมกันในอาร์คันซอประเทศสหรัฐอเมริกาโดยเกษตรกรผู้ปลูกข้าวเป็นหลักสำหรับเหตุผลทางเศรษฐกิจและการอนุรักษ์ดิน ก็ยังได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางที่ผ่านมา20 ปีในประเทศออสเตรเลียและประเทศอื่น ๆ เตรียมการอนุรักษ์ได้รับพบว่ามีผลต่อประชากรของเชื้อราในดินและไส้เดือนฝอยที่เกิดขึ้นในระบบข้าวข้าวสาลี พืชหลายเชื้อโรคเพิ่มขึ้นในระดับที่สร้างความเสียหายภายใต้ศูนย์สภาพดินแบบและกลายเป็นข้อ จำกัด ที่สำคัญในการที่มีประสิทธิภาพการทำการเกษตรที่ทำกำไรขณะที่คนอื่นจะลดลงในระดับมากหรือไม่ได้รับผลกระทบเลย ออกจากเศษพืชบนพื้นผิวหรือบางส่วนฝังอยู่ในดินอาจช่วยให้จำนวนของเชื้อโรคที่จะoverwinter หรืออยู่รอดต่อไปจนกว่าจะถึงการเพาะปลูกจะปลูก แต่เงื่อนไขที่ดีสำหรับการควบคุมทางชีวภาพของเชื้อสาเหตุโรคพืชนอกจากนี้ยังอาจจะเพิ่มขึ้น(Sumner et al., 1981)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศูนย์เทคโนโลยีเพื่อการปลูกข้าวสาลีข้าวหลังแปลงเป็นปัจจุบันได้รับความนิยมในหมู่
เกษตรกรในอินโดกานเจติกที่ราบในอินเดีย ปากีสถาน เนปาลและบังคลาเทศ เนื่องจากมีข้อได้เปรียบที่ชัดเจนของการปลูกข้าวสาลี
ทันเวลาในระยะเปิด–รอบเวลาและลดต้นทุน
ผลิต การอนุรักษ์ดินได้รับการปฏิบัติทั่วไปในรัฐอาร์คันซอ สหรัฐอเมริกา โดยปลูกข้าว
หลักเหตุผลทางเศรษฐกิจและการอนุรักษ์ดิน มันยังถูกใช้อย่างกว้างขวางในช่วง
20 ปีในออสเตรเลียและประเทศอื่น ๆ การอนุรักษ์ดินได้พบอิทธิพล
ประชากรของเชื้อราในดินและไส้เดือนฝอย ที่เกิดขึ้นในระบบ ข้าวสาลี ข้าว เชื้อโรคพืชเพิ่มความเสียหายมากมาย
สังกัดศูนย์แปลงสภาพและกลายเป็นระบบมีประสิทธิภาพ
การทำกำไรในขณะที่คนอื่นจะลดลงในระดับมาก หรือไม่ได้รับผลกระทบเลย ทิ้ง
เศษพืชบนพื้นผิวหรือบางส่วนฝังอยู่ในดิน อาจจะช่วยให้จำนวนของเชื้อโรค

มีชีวิตอยู่ระหว่างฤดูหนาวหรืออยู่รอดต่อไปจนกว่าพืชที่ปลูกไว้แต่สภาพดีสำหรับการควบคุมทางชีวภาพของ
เชื้อโรคพืชอาจเพิ่มขึ้น ( ซัมเนอร์ et al . , 1981 )