Human Adaptation to Space April 196

Human Adaptation to Space
April 1961, Russian cosmonaut Yuri Gagarin made history when he became the first man travel in space on July 20.1969. America astronaut Neil Armstrong became the first man to walk on the MOON Now that humans have been to the Moon and robots have been sent to Mars, some people believe the next step is for humans to visit Mars. There's no doubt that the first person to walk on Mars will become as famous as Gagarin or Armstrong, and many astronauts would love the opportunity But What is space travel really like for the men women who go on these missions?
Many National suffer physical problems on these missions, even if they are in space for just a few months Some of these problems are short-lived, others may be long-lasting. More than two-thirds of all astronauts suffer from motion sickness while traveling in space. In an environment without gravity the body cannot tell up from down. The body's internal balance system sends confusing signals to the brain, which can result in nausea lasting as long as a few days The amount of blood and other fluids in the body also ends up being distributed differently after an extended period of time in this environment. More fluid than normal ends up in the face, neck, and chest, resulting in a puffy face, bulging neck veins, and a slightly enlarged heart For the duration of their mission, astronauts experience condition that affect their health. For example, their bones get weaker and they may lose muscle Being in a weightless environment means that astronauts tend not to use the muscles they rely upon on Earth, so their muscles gradually atrophy This, combined with the shift of so fluid to the upper body and the resulting loss of essential minerals(such as calcium) causes bones to weaken. As a result, many astronauts are unable to walk properly for a few days upon their return to In addition, they are exposed to radiation from the sun, which is more intense without the Earth's atmosphere to protect them. This puts them at a higher risk of cancer
In addition to physical difficulties. astronauts who travel for long periods may also suffer from psychological stress space travel requires astronauts to be very focused balanced people. The irregular sleep, long working hours, and the lack of night and day can affect a person's emotions and stress level. Being able to control one's emotions is an important characteristic for an astronaut
A major factor affects astronauts’ mental well-being is time. To date, astronauts have only spent a few months in space at a time, but longer expeditions would require astronauts to spend significantly more time inside a spaceship For example, a round trip expedition to Mars could take years Being confined in a small space for such a long period of time is not healthy Research has shown that travelers on such long journeys such as sailors or explorers in the Arctic-have an above-average chance of suffering from depression

Astronauts especially those who achieved significant "firsts" such as Gagarin and Armstrong- are often seen as exciting adventurers This may be accurate, but it's also worth remembering their dedication and the sacrifices they make to explore our universe.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรับตัวมนุษย์อวกาศ 1961 เมษายน รัสเซีย cosmonaut Yuri Gagarin ทำประวัติกลายเป็นท่องเที่ยวคนแรกในอวกาศบน 20.1969 กรกฎาคม นักบินอวกาศอเมริกาที่นีลอาร์มสตรองเป็น มนุษย์คนแรกที่เดินบนดวงจันทร์ที่มีมนุษย์ไปยังดวงจันทร์และหุ่นยนต์ได้ถูกส่งไปดาวอังคาร บางคนเชื่อว่า ขั้นตอนต่อไปเป็นมนุษย์ไปดาวอังคาร มีข้อสงสัยว่า การเดินบนดาวอังคารจะขึ้นชื่อว่าเป็น Gagarin หรืออาร์มสตรอง และนักบินอวกาศมากจะรักโอกาส แต่อะไรเดินทางอวกาศจริง ๆ เช่นสำหรับผู้หญิงผู้ชายที่ไปภารกิจเหล่านี้ หลายแห่งประสบปัญหาทางกายภาพในภารกิจเหล่านี้ แม้ว่าพวกเขาอยู่ในพื้นที่เพียงไม่กี่เดือน ปัญหาเหล่านี้มีช่วงสั้น ๆ อื่น ๆ อาจจะยาวนาน ทรมานจากอาการคลื่นเหียนมากกว่าสองในสามของนักบินอวกาศทั้งหมดระหว่างการเดินทางในพื้นที่ ในสภาพแวดล้อมโดยไม่มีแรงโน้มถ่วง ร่างกายไม่สามารถบอกค่าจากลงได้ ของร่างกายสมดุลภายในระบบส่งสัญญาณสับสนไปสมอง ซึ่งสามารถส่งผลยาวนานเป็นเวลานานกี่วันจำนวนเลือดและของเหลวอื่น ๆ ในร่างกายสิ้นสุดค่าการกระจายแตกต่างหลังจากระยะเวลาในสภาพแวดล้อมนี้ยังคลื่นไส้ เพิ่มเติมของเหลวมากกว่าปกติสิ้นสุดขึ้น ในใบหน้า คอ หน้า อก ผลสำหรับระยะเวลาของภารกิจของพวกเขาในหน้าตุ่ย หลอดเลือดดำคอปูด และหัวใจเล็กน้อย นักบินอวกาศพบเงื่อนไขที่มีผลต่อสุขภาพของพวกเขา สำหรับตัวอย่าง ได้รับกระดูกของพวกเขาแข็งแกร่ง และพวกเขาอาจสูญเสียกล้ามเนื้ออยู่ในสภาพแวดล้อม weightless วิธีที่นักบินอวกาศมักไม่ ใช้กล้ามเนื้อพวกเขาไว้ใจในโลก เพื่อให้กล้ามเนื้อของพวกเขาค่อย ๆ atrophy นี้ รวมกะของของเหลวเพื่อให้ร่างกายส่วนบนและการสูญเสียแร่ธาตุที่จำเป็น (เช่นแคลเซียม) ทำให้กระดูกจะอ่อนตัวลงได้ ดังนั้น ในนักบินอวกาศไม่สามารถเดินกี่วันเมื่อพวกเขากลับมาอย่างถูกต้องนอกจากนี้ พวกเขากำลังเผชิญกับรังสีจากดวงอาทิตย์ ซึ่งจะรุนแรงมากขึ้น โดยบรรยากาศของโลกเพื่อปกป้องพวกเขา นี้ทำให้มีความเสี่ยงสูงของโรคมะเร็ง นอกจากปัญหาทางกายภาพ นักบินอวกาศที่เดินทางสำหรับระยะยาวอาจทรมานจากความเครียดทางจิตใจในพื้นที่ยังต้องการนักบินอวกาศต้องเน้นมาก สมดุลคน นอนหลับผิดปกติ ยาวทำงานชั่วโมง ไม่มีกลางวันและกลางคืนสามารถส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของบุคคล และความเครียด ความสามารถในการควบคุมอารมณ์ของคน ๆ หนึ่งเป็นลักษณะสำคัญสำหรับนักบินอวกาศ เวลาเป็นปัจจัยสำคัญมีผลต่อมนุษย์อวกาศของจิตได้ วันที่ นักบินอวกาศได้เท่านั้นใช้เวลากี่เดือนในพื้นที่ในเวลา แต่เลือกอีกต่อไปจะต้องมีนักบินอวกาศต้องใช้เวลามากอยู่ภายในยานอวกาศเช่น กลับเดินทางไปดาวอังคารสามารถใช้ปีที่ถูกขังในพื้นที่ขนาดเล็กดังกล่าวเป็นระยะเวลานานเป็น งานวิจัยเพื่อสุขภาพไม่ได้แสดงว่านักท่องเที่ยวบนเจอร์นีย์ดังกล่าวยาวนานเช่นชาวเรือหรือเอ็กซ์พลอเรอร์ในโอกาสอาร์กติกที่ได้ยังสูงกว่าค่าเฉลี่ยของความทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้า นักบินอวกาศโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ประสบความสำเร็จอย่างมีนัยสำคัญ "firsts" Gagarin และอาร์มสตรองมักจะเห็นเป็น adventurers ที่น่าตื่นเต้นนี้ อาจถูกต้อง แต่ก็ยังน่าจดจำอุทิศตน และการบูชายัญที่จะทำสำรวจจักรวาลของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรับตัวของมนุษย์ที่จะอวกาศเมษายน 1961 รัสเซียรัสเซียยูริกาการินได้สร้างประวัติศาสตร์เมื่อเขากลายเป็นผู้ชายคนแรกที่เดินทางไปในอวกาศกรกฏาคม 20.1969
อเมริกานักบินอวกาศนีลอาร์มสตรองกลายเป็นมนุษย์คนแรกที่จะเดินบนดวงจันทร์ขณะที่มนุษย์ได้รับไปยังดวงจันทร์และหุ่นยนต์ได้รับการส่งไปยังดาวอังคารที่บางคนเชื่อว่าขั้นตอนต่อไปคือสำหรับคนที่จะเยี่ยมชมดาวอังคาร มีข้อสงสัยว่าเป็นคนแรกที่ไม่ได้ที่จะเดินไปบนดาวอังคารจะกลายเป็นที่มีชื่อเสียงเป็นกาการินหรืออาร์มสตรองและนักบินอวกาศหลายคนจะรักโอกาส
แต่อะไรคือสิ่งที่การเดินทางในอวกาศชอบสำหรับผู้ชายผู้หญิงที่ไปปฏิบัติภารกิจเหล่านี้หรือไม่แห่งชาติจำนวนมากประสบปัญหาทางกายภาพบนภารกิจนี้แม้ว่าพวกเขาอยู่ในพื้นที่เพียงไม่กี่เดือนบางส่วนของปัญหาเหล่านี้เป็นช่วงสั้น ๆ คนอื่นอาจจะยาวนาน มากกว่าสองในสามของนักบินอวกาศทั้งหมดทนทุกข์ทรมานจากอาการเมาในขณะที่เดินทางไปในอวกาศ ในสภาพแวดล้อมโดยไม่ต้องแรงโน้มถ่วงร่างกายไม่สามารถบอกได้เพิ่มขึ้นจากการลง ระบบความสมดุลภายในร่างกายจะส่งสัญญาณความสับสนให้กับสมองซึ่งสามารถทำให้เกิดอาการคลื่นไส้ที่ยั่งยืนตราบใดที่ไม่กี่วันปริมาณของเลือดและของเหลวอื่น ๆ ในร่างกายนอกจากนี้ยังจบลงด้วยการกระจายที่แตกต่างกันหลังจากการขยายระยะเวลาในสภาพแวดล้อมนี้ ของเหลวมากกว่าปกติปลายขึ้นมาในใบหน้าลำคอและหน้าอกที่เกิดในหน้าอ้วน, เส้นเลือดปูดคอและหัวใจขยายเล็กน้อยสำหรับระยะเวลาของภารกิจของพวกเขาสภาพประสบการณ์นักบินอวกาศที่มีผลต่อสุขภาพของพวกเขา ยกตัวอย่างเช่นกระดูกของพวกเขาได้รับการปรับตัวลดลงและพวกเขาอาจสูญเสียกล้ามเนื้ออยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีน้ำหนักหมายความว่านักบินอวกาศแนวโน้มที่จะไม่ใช้กล้ามเนื้อที่พวกเขาอาศัยอยู่บนโลกเพื่อให้กล้ามเนื้อของพวกเขาค่อยๆฝ่อนี้รวมกับการเปลี่ยนแปลงของของเหลวเพื่อที่จะให้ร่างกายบน และการสูญเสียที่เกิดจากแร่ธาตุที่จำเป็น (เช่นแคลเซียม) ทำให้เกิดกระดูกจะลดลง เป็นผลให้นักบินอวกาศหลายคนไม่สามารถที่จะเดินได้ไม่กี่วันเมื่อพวกเขากลับไปนอกจากนี้พวกเขามีการสัมผัสกับรังสีจากดวงอาทิตย์ซึ่งเป็นรุนแรงมากขึ้นโดยไม่ต้องชั้นบรรยากาศของโลกเพื่อปกป้องพวกเขา
ซึ่งจะทำให้พวกเขามีความเสี่ยงสูงของโรคมะเร็งนอกจากความยากลำบากทางกายภาพ นักบินอวกาศที่เดินทางเป็นเวลานานนอกจากนี้ยังอาจได้รับจากการเดินทางในอวกาศความเครียดต้องใช้นักบินอวกาศที่จะเป็นคนที่มุ่งเน้นความสมดุลมาก การนอนหลับที่ผิดปกตินานชั่วโมงการทำงานและการขาดของคืนและวันจะมีผลต่ออารมณ์ความรู้สึกของบุคคลและระดับความเครียด ความสามารถในการควบคุมอารมณ์ของคนที่เป็นลักษณะสำคัญสำหรับนักบินอวกาศเป็นปัจจัยสำคัญส่งผลกระทบต่อนักบินอวกาศ 'จิตเป็นอยู่ที่ดีเป็นเวลาที่
ในวันที่นักบินอวกาศได้ใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนในพื้นที่ได้ตลอดเวลา แต่การเดินทางอีกต่อไปจะต้องมีนักบินอวกาศที่จะใช้เวลาอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นภายในยานอวกาศตัวอย่างเช่นการเดินทางไปกลับยังดาวอังคารอาจใช้เวลาปีถูกคุมขังอยู่ในพื้นที่ขนาดเล็กเช่น เป็นระยะเวลานานของเวลาไม่ได้เป็นงานวิจัยที่มีสุขภาพดีได้แสดงให้เห็นว่านักท่องเที่ยวในการเดินทางไกลดังกล่าวเป็นลูกเรือหรือสำรวจในอาร์กติกมีโอกาสสูงกว่าค่าเฉลี่ยของความทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้านักบินอวกาศโดยเฉพาะผู้ที่ประสบความสำเร็จอย่างมีนัยสำคัญ"ที่หนึ่ง" เช่นกาการินและอาร์มสตรอง - มักจะเห็นเป็นนักผจญภัยที่น่าตื่นเต้นนี้อาจจะถูกต้อง แต่ก็ยังมีมูลค่าการจดจำการอุทิศตนและการเสียสละที่พวกเขาทำในการสำรวจจักรวาลของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มนุษย์ดัดแปลงพื้นที่

เมษายน 2504 นักบินอวกาศยูริ กาการิน รัสเซียสร้างประวัติศาสตร์เมื่อเขากลายเป็นคนแรกที่เดินทางเข้าไปในพื้นที่เมื่อวันที่ 20.1969 . อเมริกานักบินอวกาศนีลอาร์มสตรองเป็นมนุษย์คนแรกที่เดินบนดวงจันทร์ ตอนนี้มนุษย์ไปดวงจันทร์และหุ่นยนต์ได้ถูกส่งไปยังดาวอังคาร บางคนเชื่อว่า ขั้นตอนต่อไปเป็นมนุษย์ไปดาวอังคารมีข้อสงสัยว่าบุคคลแรกที่จะเดินบนดาวอังคารจะเป็นที่มีชื่อเสียงเป็น กาการิน หรือ อาร์มสตรอง และนักบินอวกาศหลายคนจะรักโอกาสแต่สิ่งที่พื้นที่ท่องเที่ยวชอบสำหรับผู้ชาย ผู้หญิงที่ไปทำภารกิจนี้
หลายประเทศประสบปัญหาทางกายภาพในภารกิจเหล่านี้ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในพื้นที่เพียงไม่กี่เดือน บางส่วนของปัญหาเหล่านี้มีช่วงสั้น ๆคนอื่นอาจจะยาวนาน มากกว่าสองในสามของนักบินอวกาศทุกคนประสบคลื่นเหียนในขณะที่เดินทางในพื้นที่ ในสภาพแวดล้อมที่ปราศจากแรงโน้มถ่วง ร่างกายไม่สามารถบอกได้จากข้างล่าง ของร่างกาย ปรับสมดุลระบบการส่งสัญญาณที่สับสนกับสมองซึ่งได้ผลในอาการ ติดทนนาน ไม่กี่วัน ปริมาณของเลือดและของเหลวอื่น ๆ ในร่างกาย ก็จบลงด้วยการกระจายแตกต่างกันหลังจากระยะเวลานานในสภาพแวดล้อมนี้ มากกว่าของเหลวมากกว่าปกติ สิ้นสุดขึ้นที่หน้า คอ และหน้าอก ทำให้ใบหน้าบวมปูดเลือด , คอ และหัวใจโตเล็กน้อยสำหรับระยะเวลาของภารกิจของพวกเขานักบินอวกาศประสบการณ์เงื่อนไขที่มีผลต่อสุขภาพของพวกเขา ตัวอย่างเช่น กระดูกของพวกเขาจะอ่อนแอลงและพวกเขาอาจสูญเสียกล้ามเนื้ออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไร้น้ำหนักหมายความว่านักบินอวกาศมักจะไม่ใช้กล้ามเนื้อพวกเขาอาศัยบนโลก เพื่อให้กล้ามเนื้อของพวกเขาค่อยๆเสื่อมนี้รวมกะของของเหลวบนร่างกายและทำให้เกิดการสูญเสียแร่ธาตุที่จำเป็น เช่น แคลเซียม ทำให้กระดูก ) อ่อนแอลง ส่งผลให้นักบินอวกาศมากไม่สามารถเดินได้อย่างปกติ ไม่กี่วันเมื่อกลับของพวกเขา นอกจากนี้พวกเขาจะสัมผัสกับรังสีจากดวงอาทิตย์ ซึ่งจะรุนแรงมากขึ้น โดยบรรยากาศโลก ที่จะปกป้องพวกเขานี้ทำให้พวกเขาในความเสี่ยงที่สูงขึ้นของโรคมะเร็ง
นอกจากปัญหาทางกายภาพ นักบินอวกาศที่เดินทางสำหรับระยะเวลานานอาจประสบจากความเครียดพื้นที่ท่องเที่ยวต้องมีนักบินอวกาศต้องเน้นมากสมดุลคน การนอนที่ผิดปกติ ชั่วโมงทำงานที่ยาวนาน และไม่มีกลางวันและกลางคืน จะส่งผลต่ออารมณ์ของบุคคลและระดับความเครียดสามารถข่มอารมณ์ที่เป็นคุณลักษณะที่สำคัญสำหรับนักบินอวกาศ
เป็นปัจจัยสำคัญส่งผลต่อนักบินอวกาศ ' จิตใจเป็นอยู่ที่ดี คือ เวลา วันนักบินอวกาศได้ใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนในพื้นที่ตลอดเวลา แต่การเดินทางอีกต่อไปจะต้องใช้จ่ายมากเวลานักบินอวกาศภายในยานอวกาศตัวอย่างการเดินทางรอบการเดินทางไปดาวอังคารจะใช้เวลาหลายปีถูกกักขังอยู่ในพื้นที่ขนาดเล็กเช่นระยะเวลาที่ยาวนานของเวลา ไม่ใช่งานวิจัยสุขภาพ พบว่านักท่องเที่ยวในการเดินทางไกล เช่น เช่น ชาวเรือหรือนักในอาร์กติกมีโอกาสเฉลี่ยข้างต้นของความทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้า

นักบินอวกาศโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีความสําคัญ " ที่หนึ่ง " เช่น กาการิน และอาร์มสตรอง - มักจะเห็นเป็นนักผจญภัยที่น่าตื่นเต้นนี้อาจจะถูกต้อง แต่มันก็คุ้มค่าการจดจำของพวกเขาทุ่มเทและเสียสละที่พวกเขาทำเพื่อสำรวจจักรวาลของเรา .