Can and shall an organization that

Can and shall an organization that finds itself in a crisis situation communicate with its
internal stakeholders in the same way it communicates with its external stakeholders?
And if the answer is no, what then distinguishes internal crisis communication from
external crisis communication? These are the two questions that we would like to
address in this conceptual paper.
Over the last ten to 15 years, crisis communication has established itself as a new
academic discipline cherishing ambitions to become an autonomous research area of its
own. Initiatives have been taken to organize topic-specific international conferences on
crisis communication (such as the new series of conferences about Crisis
Communication at the Beginning of the 21st Century, which started in October 2009
at Ilmenau University of Technology in Germany). Initiatives have also been taken to
create new topic-specific international research networks (such as the new ECREA
Temporary Working Group on Crisis Communication established in 2011). Or as the
two editors of the newly published and voluminous Handbook of Crisis
Communication, Coombs and Holladay (2010, p. xxvi), rightly state

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถ และจะองค์กรที่ค้นหาตัวเองในสถานการณ์วิกฤตที่สื่อสารกับมันมีส่วนได้เสียภายในแบบเดียวกับการสื่อสารกับการมีส่วนได้เสียภายนอกและ ถ้าคำตอบคือไม่มี สิ่งนั้นแตกต่างวิกฤตภายในการสื่อสารจากการสื่อสารภายนอกวิกฤต นี่คือคำถามที่สองที่เราต้องการที่อยู่ในกระดาษนี้แนวคิดช่วง 10-15 ปี วิกฤตสื่อสารได้ตั้งตัวเองเป็นแบบใหม่วิชา cherishing ความทะเยอทะยานเป็น พื้นที่วิจัยอิสระของเป็นเจ้าของ โครงการได้ดำเนินการจัดประชุมนานาชาติหัวข้อเฉพาะในวิกฤตการสื่อสาร (เช่นชุดใหม่การประชุมเกี่ยวกับวิกฤตสื่อสารที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 21 ซึ่งเริ่มต้นเมื่อเดือนตุลาคม 2552ที่ Ilmenau มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีในเยอรมนี) นอกจากนี้ยังได้ดำเนินการริเริ่มการสร้างเครือข่ายการวิจัยระหว่างประเทศเฉพาะหัวข้อใหม่ (เช่น ECREA ใหม่กลุ่มทำงานชั่วคราวบนสื่อสารวิกฤตที่ก่อตั้งขึ้นในปี 2554) หรือเป็นการสองบรรณาธิการของ voluminous และประกาศใหม่คู่มือของวิกฤตสื่อสาร Coombs และ Holladay (2010, p. xxvi เรื่องรัฐ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์กรที่พบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์วิกฤตสามารถและจะสื่อสารกับผู้ที่มีส่วนได้เสียภายในในลักษณะเดียวสื่อสารกับผู้มีส่วนได้เสียภายนอกของตนหรือไม่และถ้าคำตอบคือไม่มีสิ่งที่แตกต่างแล้วสื่อสารในภาวะวิกฤตภายในจากการสื่อสารในภาวะวิกฤตภายนอก? เหล่านี้เป็นคำถามที่สองที่เราต้องการที่จะอยู่ในกระดาษแนวคิดนี้. ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาถึง 15, สื่อสารในภาวะวิกฤตได้จัดตั้งตัวเองเป็นใหม่วิชาการcherishing ความทะเยอทะยานที่จะกลายเป็นพื้นที่วิจัยอิสระของตัวเอง การริเริ่มสร้างสรรค์ที่ได้รับการจัดประชุมนานาชาติหัวข้อที่เฉพาะเจาะจงในการสื่อสารในภาวะวิกฤต(เช่นชุดใหม่ของการประชุมเกี่ยวกับวิกฤตการสื่อสารที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่21 ซึ่งเริ่มต้นในเดือนตุลาคม 2009 ที่อิลเมโนมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีในประเทศเยอรมนี) ความคิดริเริ่มที่ยังได้รับการดำเนินการเพื่อสร้างเฉพาะหัวข้อใหม่เครือข่ายวิจัยระหว่างประเทศ (เช่นใหม่ ECREA ชั่วคราวคณะทำงานในการสื่อสารในภาวะวิกฤติที่จัดตั้งขึ้นในปี 2011) หรือเป็นสองบรรณาธิการของที่ตีพิมพ์ใหม่และใหญ่โตคู่มือของวิกฤตการสื่อสารและHolladay คูมบ์ส (2010 พี. XXVI) ที่ถูกต้องระบุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สามารถและจะเป็นองค์กรที่พบตัวเองในสถานการณ์วิกฤติ สื่อสารกับ
ภายในผู้มีส่วนได้เสียในวิธีเดียวกัน มันสื่อสารกับผู้มีส่วนได้เสียภายนอกของมัน
และถ้าคำตอบคือไม่ แล้วแตกต่างจากสถานการณ์วิกฤต
การสื่อสารการสื่อสารภายใน ภายนอก เหล่านี้เป็นคำถามที่เราต้องการ

แนวคิดที่อยู่ในกระดาษนี้ในช่วง 10 ถึง 15 ปี การสื่อสารในภาวะวิกฤติได้จัดตั้งตัวเองเป็นใหม่
วิชาการวินัย cherishing ความทะเยอทะยานที่จะกลายเป็นพื้นที่วิจัยอิสระของ
เอง โครงการได้ดำเนินการจัดประชุมนานาชาติในหัวข้อเฉพาะ
การสื่อสารในภาวะวิกฤติ ( เช่นชุดใหม่ของการประชุมเกี่ยวกับวิกฤต
การสื่อสารที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 21ซึ่งเริ่มต้นในเดือนตุลาคม 2009
ใน Ilmenau มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีในเยอรมัน ) โครงการยังถูกถ่าย

สร้างหัวข้อใหม่เฉพาะเครือข่ายวิจัยนานาชาติ ( เช่นใหม่ ecrea
ชั่วคราวคณะทำงานสื่อสารในภาวะวิกฤติก่อตั้งขึ้นในปี 2011 ) หรือเป็น
2 บรรณาธิการของใหม่และเผยแพร่คู่มือมากมายของการสื่อสารในภาวะวิกฤติ และฮอลเลอเดย์
คูมบ์ ( 2010 , หน้า xxvi )ถูกต้องรัฐ