cosmetics can be traced back to anc

cosmetics can be traced back to ancient civilizations. In particular, the use of lip color was prevalent among the Sumerians, Egyptians, Syrians, Babylonians, Persians, and Greeks. Later, Elizabeth I and the ladies of her court colored their lips with red mercuric sulfide. For years, rouge was used to color both the lips and the cheeks, depending on the fashion of the times.
In Western society during the latter half of the nineteenth century, it was generally believed only promiscuous women wore lipstick—or makeup at all. It was not until the twentieth century that lipstick, and cosmetics in general, gained true societal acceptance.
Improvements in the manufacture of applicators and metal tubes reduced the cost of the cosmetic. This combined with newfound acceptance by the general population caused widespread use and popularity to increase. By 1915 push up tubes were available, and the first claims of "indelibility" were made.
Raw Materials
The primary ingredients found in lipstick are wax, oil, alcohol, and pigment. The wax used usually involves some combination of three types—beeswax, candelilla wax, or the more expensive camauba. Wax enables the mixture to be formed into the easily recognized shape of the cosmetic. Oils such as mineral, caster, lanolin, or vegetable are added to the wax. Fragrance and pigment are also added, as are preservatives and antioxidants, which prevent lipstick from becoming rancid. And while every lipstick contains these components, a wide variety of other ingredients can also be included to make the substance smoother or glossy or to moisten the lips.
The Manufacturing Process
The manufacturing process is easiest to understand if it is viewed as three separate steps: melting and mixing the lipstick; pouring the mixture into the tube; and packaging the product for sale. Since the lipstick mass can be mixed and stored for later use, mixing does not have to happen at the same time as pouring. Once the lipstick is in the tube, packaging for retail sale is highly variable, depending on how the product is to be marketed


อ้างอิง: http://www.madehow.com/

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องสำอางที่สามารถย้อนกลับไปในอารยธรรมโบราณ โดยเฉพาะ การใช้สีริมฝีปากถูกแพร่หลายในหมู่ Sumerians อียิปต์ ซีเรีย Babylonians ทั่งเปอร์เซีย และชาวกรีก ในภายหลัง เอลิซาเบธฉันและผู้หญิงของเธอสีของริมฝีปาก ด้วยสีแดง mercuric ซัลไฟด์ ปี แดงถูกใช้กับสีริมฝีปากและแก้ม ขึ้นอยู่กับแฟชั่นครั้ง ในสังคมแบบตะวันตกในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษสิบเก้า ก็โดยทั่วไปเชื่อว่า กะหรี่หญิงสวมลิปสติก — หรือแต่งหน้าทั้งหมด มันไม่จนถึงศตวรรษยี่สิบที่ลิปสติก และเครื่องสำอางทั่วไป ได้รับยอมรับสังคมที่แท้จริง ปรับปรุงการผลิต applicators ก่อนและหลอดโลหะลดต้นทุนของเครื่องสำอาง นี้พร้อมยอมรับแบบใหม่ โดยประชากรทั่วไปเกิดจากการใช้อย่างแพร่หลายและความนิยมเพื่อเพิ่ม โดย 1915 กดขึ้นหลอดถูกใช้ และทำการเรียกร้องครั้งแรกของ "indelibility" วัตถุดิบ ส่วนผสมหลักในลิปสติกจะแว๊กซ์ น้ำมัน แอลกอฮอล์ และเม็ดสี ขี้ผึ้งที่ใช้มักจะเกี่ยวข้องกับการรวมกันของสามชนิด — ขี้ candelilla ไข หรือ camauba ราคาแพงมากขึ้น ขี้ผึ้งช่วยให้ส่วนผสมให้เกิดเป็นรูปร่างที่จดจำได้ง่ายของเครื่องสำอาง น้ำมันเช่นแร่ ล้อ lanolin หรือพืชผักจะถูกเพิ่มลงขี้ผึ้ง กลิ่นหอมและสียังเพิ่ม มีสารกันบูดและสารต้านอนุมูลอิสระ ซึ่งป้องกันไม่ให้ลิปสติกเป็นหืน และในขณะที่ลิปสติกทุกประกอบด้วยคอมโพเนนต์เหล่านี้ ความหลากหลายของส่วนผสมอื่น ๆ ยังสามารถรวมสารเรียบ หรือผิวมัน หรือ การหล่อเลี้ยงริมฝีปาก กระบวนการผลิต กระบวนการผลิตง่ายที่สุดจะเข้าใจถ้าดูเป็นสามขั้นตอนแยกต่างหาก: หลอมและผสมลิปสติก เทส่วนผสมลงในหลอด และบรรจุภัณฑ์ผลิตภัณฑ์สำหรับขาย ตั้งแต่ลิปสติกมวลสามารถผสม และเก็บไว้ใช้ในภายหลัง ผสมไม่ได้เกิดขึ้นในเวลาเดียวกันเป็นเท เมื่อลิปสติกในหลอด บรรจุภัณฑ์เพื่อการขายปลีกจะผันแปรสูง ขึ้นอยู่กับวิธีเป็นผลิตภัณฑ์ที่จะวางตลาดอ้างอิง: http://www.madehow.com/

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องสำอางที่สามารถตรวจสอบกลับไปอารยธรรมโบราณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้สีริมฝีปากเป็นที่แพร่หลายในหมู่ Sumerians, อียิปต์, ซีเรียบาบิโลเนียเปอร์เซียและกรีก ต่อมาลิซาเบ ธ ฉันและผู้หญิงของศาลของเธอสีริมฝีปากของพวกเขาที่มีซัลไฟด์เมอร์คิวสีแดง สำหรับปีสีแดงถูกใช้ในการสีทั้งริมฝีปากและแก้มขึ้นอยู่กับแฟชั่นของเวลา.
ในสังคมตะวันตกในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่สิบเก้าก็เชื่อโดยทั่วไปเท่านั้นผู้หญิงสำส่อนสวมลิปสติกหรือแต่งหน้าเลย มันไม่ได้จนกว่าศตวรรษที่ยี่สิบที่ลิปสติกและเครื่องสำอางโดยทั่วไปได้รับการยอมรับทางสังคมที่แท้จริง.
ปรับปรุงในการผลิตของ applicators และท่อโลหะลดค่าใช้จ่ายของเครื่องสำอาง นี้รวมกับการยอมรับที่เพิ่งค้นโดยประชาชนทั่วไปที่เกิดจากการใช้งานอย่างแพร่หลายและความนิยมที่จะเพิ่มขึ้น 1915 โดยการผลักดันขึ้นหลอดที่มีอยู่และการเรียกร้องครั้งแรกของ "คงทน" ถูกสร้างขึ้นมา. วัตถุดิบส่วนผสมหลักที่พบในลิปสติกเป็นขี้ผึ้งน้ำมันเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และเม็ดสี ขี้ผึ้งที่ใช้มักจะเกี่ยวข้องกับการรวมกันของสามประเภทขี้ผึ้งขี้ผึ้ง candelilla หรือ camauba มีราคาแพงกว่า หุ่นขี้ผึ้งที่ช่วยให้ส่วนผสมที่จะเกิดขึ้นเป็นรูปร่างได้อย่างง่ายดายได้รับการยอมรับของเครื่องสำอาง เช่นน้ำมันแร่ลูกล้อ, ลาโนลินหรือผักที่มีการเพิ่มขี้ผึ้ง กลิ่นหอมและสียังมีการเพิ่มเช่นเดียวกับสารกันบูดและสารต้านอนุมูลอิสระซึ่งป้องกันไม่ให้ลิปสติกจากการเป็นหืน . และในขณะที่ทาลิปสติกทุกมีองค์ประกอบเหล่านี้มีความหลากหลายของส่วนผสมอื่น ๆ นอกจากนี้ยังสามารถรวมที่จะทำให้สารเรียบหรือผิวมันหรือเพื่อหล่อเลี้ยงริมฝีปากกระบวนการผลิตกระบวนการผลิตที่เป็นที่ง่ายที่สุดที่จะเข้าใจว่ามันถูกมองว่าเป็นขั้นตอนที่สามแยกละลายและการผสมลิปสติก; เทส่วนผสมลงในหลอด; และบรรจุภัณฑ์ผลิตภัณฑ์สำหรับขาย เนื่องจากมวลลิปสติกสามารถผสมและเก็บไว้เพื่อใช้ในภายหลังการผสมไม่ได้ที่จะเกิดขึ้นในเวลาเดียวกับที่เท เมื่อลิปสติกที่อยู่ในหลอดบรรจุภัณฑ์เพื่อการขายปลีกเป็นตัวแปรขึ้นอยู่กับวิธีการที่ผลิตภัณฑ์ที่จะวางตลาดอ้างอิง: http://www.madehow.com/