“Can’t you take on a little less? Y

“Can’t you take on a little less? You…you still have us!” Bo Ya mustered her courage to say these words to Situ Jin in a loud voice.“Thank you!” A genuine smile spread across Situ Jin’s hardened face. Bo Ya blinked in surprise. This was the same gentle smile she remembered of him.“She’s right! Boss, unless we’re all dead, we won’t let anybody capture you,” said someone in a loud voice as he leaped out from the shadows.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“คุณลดน้อยลงหน่อยไม่ได้เหรอ? คุณ…คุณยังมีพวกเรา!” โบยารวบรวมความกล้าที่จะพูดคำเหล่านี้กับซือตูจินด้วยเสียงอันดัง "ขอบคุณ!" รอยยิ้มจริงใจกระจายไปทั่วใบหน้าที่แข็งกระด้างของซือตูจิน โบยากระพริบตาด้วยความประหลาดใจ นี่เป็นรอยยิ้มอ่อนโยนแบบเดียวกับที่เธอจำได้ “เธอพูดถูก! หัวหน้า เว้นแต่พวกเราจะตายกันหมดแล้ว เราจะไม่ยอมให้ใครจับตัวคุณได้” ใครบางคนพูดด้วยเสียงอันดังขณะที่เขากระโดดออกมาจากเงามืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณจะเลือกให้น้อยลงไม่ได้เหรอ คุณ... คุณยังมีพวกเรา!" โบย่ารวบรวมความกล้าหาญและพูดคําเหล่านี้กับซือถูจินเสียงดัง
"ขอบคุณครับ" ซือถูยิ้มอย่างจริงใจบนใบหน้าที่แข็งกระด้าง โบกระพริบตาด้วยความตกใจ นี่คือรอยยิ้มอ่อนโยนที่เธอนึกถึงเขา
"เธอพูดถูก! เจ้านาย เราจะไม่ยอมให้ใครจับคุณจนกว่าเราจะตายทั้งหมด" มีคนพูดเสียงดังเมื่อเขากระโดดออกจากเงามืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"คุณไม่สามารถแบกน้อยลง? คุณ...คุณยังมีเรา!" Boyaรวบรวมความกล้าหาญและพูดคําเหล่านี้กับStuartkin

"ขอบคุณ!" รอยยิ้มที่จริงใจบนใบหน้าแข็งของStuart Kim boyaกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ นี่คือความทรงจําของเธอในชนิดของรอยยิ้มอ่อนโยนของเขา

"เธอพูดถูก! เจ้านาย เราจะไม่ยอมให้ใครจับคุณ จนกว่าเราจะตายกันหมด "ชายคนหนึ่งกระโดดออกมาจากเงามืดและพูดดังๆ.