Worship is an act of religious devo

Worship is an act of religious devotion usually directed towards a deity. The word is derived from the Old English weorþscipe, meaning worship, honour shown to an object,[1] which has been etymologised as "worthiness or worth-ship"—to give, at its simplest, worth to something.[2]

Evelyn Underhill (1946) defines worship thus: "The absolute acknowledgment of all that lies beyond us—the glory that fills heaven and earth. It is the response that conscious beings make to their Creator, to the Eternal Reality from which they came forth; to God, however they may think of Him or recognize Him, and whether He be realized through religion, through nature, through history, through science, art, or human life and character."[3] Worship asserts the reality of its object and defines its meaning by reference to it.[4]

An act of worship may be performed individually, in an informal or formal group, or by a designated leader.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การนมัสการคือการกระทำของความจงรักภักดีศาสนากำกับมักจะมีต่อพระเจ้า เป็นคำที่มาจากภาษาอังกฤษweorþscipeเก่าหมายถึงการเคารพบูชาเพื่อเป็นเกียรติแก่ที่แสดงถึงวัตถุ, [1] ซึ่งได้รับการ etymologised ว่า "คุ้มค่าหรือมูลค่าเรือ" ที่จะให้ที่ดีที่ง่ายคุ้มค่าเพื่อบางสิ่งบางอย่าง. [2]

evelyn อันเดอร์ฮิลล์ (1946) กำหนดบูชาดังนี้:"การรับรู้แน่นอนของทั้งหมดที่อยู่ไกลออกไป us-รุ่งโรจน์ที่เติมสวรรค์และโลกมันคือการตอบสนองต่อสิ่งมีชีวิตที่มีสติทำกับผู้สร้างของตนเพื่อความเป็นจริงนิรันดร์จากที่พวกเขาออกมา. พระเจ้าอย่างไรก็ตามพวกเขาก็อาจจะคิดว่าเขา หรือจำเขาได้และไม่ว่าเขาจะตระหนักถึงศาสนาผ่านทางธรรมชาติผ่านทางประวัติศาสตร์ผ่านวิทยาศาสตร์ศิลปะหรือชีวิตมนุษย์และตัวละคร"[3] บูชายืนยันความเป็นจริงของวัตถุและกำหนดความหมายของมันโดยการอ้างอิงถึงมัน. [4]

การกระทำของการเคารพบูชาอาจจะดำเนินการเป็นรายบุคคลในกลุ่มที่เป็นทางการหรือไม่เป็นทางการหรือโดยผู้นำที่กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บูชาเป็นองค์ของความจงรักภักดีทางศาสนาโดยปกติโดยตรงต่อพระเจ้า คำมาจากภาษาอังกฤษ weorþscipe เก่า บูชาความหมาย เกียรติแสดงวัตถุ, [1] ซึ่งมีการ etymologised "ความคุ้มค่าหรือคุ้มค่าจัดส่ง" — ให้ ที่คุ้มค่าง่ายที่สุด ให้[2]

Evelyn เซลอันเดอร์ฮิลล์ (1946) กำหนดบูชาดังนั้น: "ยอมรับแบบเต็มทั้งหมดที่อยู่เหนือเราคือเกียรติที่สวรรค์และโลก เป็นการตอบสนองที่มีสติให้ผู้สร้างของพวกเขา เพื่อที่ดาวน์โหลดมาไป ความเป็นจริงนิรันดร์ พระเจ้า แต่พวกเขาอาจคิดว่า เขา หรือรู้จักเขา และ ว่าเขาจะรับรู้ ผ่านศาสนา ผ่านธรรมชาติ ทางประวัติศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ศิลปะ หรือมนุษย์ และอักขระ"[3] บูชายืนยันความเป็นจริงของวัตถุนั้น และกำหนดความหมาย โดยอ้างอิงถึง[4]

องค์บูชาอาจทำรายบุคคล กลุ่มไม่เป็นทางการ หรืออย่างเป็นทางการ หรือ โดยผู้นำต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ควรเคารพสักการะส่งตรงไปยังพระผู้เป็นเจ้าเป็นการกระทำของทางศาสนาอุทิศโดยปกติแล้ว คำที่มีรากศัพท์มาจากอังกฤษที่เก่าแก่ที่มีความหมาย weorþscipe เพื่อเป็นเกียรติแก่การเคารพสักการะที่แสดงให้วัตถุ[ 1 ]ที่มีการ etymologised เป็น"คู่ควรหรือมีมูลค่า - เรือ" - ให้ที่ง่ายที่สุดมูลค่าให้กับบางสิ่งบางอย่าง.[ 2 ]

Evelyn underhill ( 1946 )ที่จะกำหนดการเคารพสักการะดังนั้น"ไม่ว่าในกรณีใดๆที่การยอมรับในความทั้งหมดที่ทอดตัวอยู่เหนือกว่าเราที่สง่าราศีที่เติมเต็มฟ้าและแผ่นดิน. เป็นการตอบสนองที่คำนึงในด้านของมนุษย์ทำให้ผู้สร้างเพื่อความเป็นจริงเป็นอมตะที่พวกเขาออกมาเพื่อพระเจ้าแต่พวกเขาอาจคิดว่าของเขาหรือรู้จักเขาและไม่ว่าเขาจะรู้ตัวผ่านทางศาสนาผ่านทางธรรมชาติโดยผ่านประวัติศาสตร์ผ่านทางวิทยาศาสตร์ศิลปะหรืออักขระและชีวิตมนุษย์"[ 3 ]การเคารพสักการะยืนยันถึงความเป็นจริงของวัตถุและกำหนดความหมายของมันขึ้นมาโดยการอ้างอิงได้[ 4 ]

การกระทำของอาจจะทำแบบเฉพาะตัวในกลุ่มในแบบไม่เป็นทางการหรือในแบบที่เป็นทางการหรือโดยผู้นำที่กำหนดไว้ได้