Characterization of near-surface so

Characterization of near-surface soil water stability is essential to
predict soil susceptibility to crusting and erosion. This acquires special
relevance in agricultural soils where a stable soil structure is required
for good water infiltration and aeration, optimal seedling emergence
and root growth, and,finally, sustainable productivity (Bronick and
Lal, 2005; Carter, 2004). Soil aggregate stability is being used as an
indicator of soil quality since soil structural stability depends on the
presence of stable aggregates (Amézketa, 1999; Nimmo and Perkins,
2002). However, the determination and interpretation of this parameter is often difficult due to the numerous factors affecting it as well
as to the interactions among them. As it is detailed in the review of
Amézketa (1999), these factors can be classified into soil internal
and external factors. Internal factors include, among others, organic
matter, texture, clay mineralogy, electrolyte and sesquioxides (Chenu
et al., 2000; Kaewmano et al., 2009; Reichert et al., 2009; Six et al.,
2000). Climate, biological activity and soil management are identified
as external factors affecting water aggregate stability (Blanco-Canqui
et al., 2009; Peng et al., 2011; Pikul et al., 2009). However, despite
much research effort, there are still many contradictory results and further understanding of the different processes of soil destabilization in
water is necessary. In addition, there are numerous different methods
for measuring soil water stability which complicates the interpretation
of results and the comparison among different studies (Amézketa,
1999; Díaz-Zorita et al., 2002; Nimmo and Perkins, 2002).
The wet sieving procedure proposed byKemper and Koch (1966),
and later improved byKemper and Rosenau (1986), is the most widely
used method to determine water aggregate stability (WAS). However,
this method does not discriminate among the different destabilizing
mechanisms of soil aggregates in water (slaking, swelling, clay dispersion and mechanical breakdown by abrasion). To overcome this limitation,Le Bissonnais (1996a)proposed a new method based on the use of
pretreatments and wet sieving in ethanol. Although this method has
been shown to be suitable in rainfall erosion studies (Amézketa et al.,
1996; Legout et al., 2005), it is not a routine procedure in soil laboratories. This is probably because it is a laborious and time-consuming
method, especially when there are many samples to analyze. Another
approach was proposed byZanini et al. (1998)who established an exponential equation to describe the dynamic features of soil aggregate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมบัติของดินใกล้ผิวน้ำความมั่นคงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อทายง่าย crusting และการพังทลายของดิน นี้ได้ฝึกฝนพิเศษในดินเนื้อปูนทางการเกษตรจำเป็นโครงสร้างดินที่มีเสถียรภาพการแทรกซึมน้ำได้ดี และ aeration แหล่งที่ดีที่สุดเกิดขึ้นและรากเจริญเติบ โต และ สุด ท้าย เพิ่มผลผลิตอย่างยั่งยืน (Bronick และLal, 2005 คาร์เตอร์ 2004) ความมั่นคงรวมดินถูกใช้เป็นการตัวบ่งชี้คุณภาพของดินเนื่องจากเสถียรภาพทางโครงสร้างของดินขึ้นอยู่กับการของผลมั่นคง (Amézketa, 1999 Nimmo และระบุวัน2002) . อย่างไรก็ตาม การกำหนดและการตีความของพารามิเตอร์นี้เป็นยากเนื่องจากปัจจัยต่าง ๆ ที่มีผลต่อมันเช่นเป็นการโต้ตอบระหว่างกัน มันมีรายละเอียดในการทบทวนAmézketa (1999), ปัจจัยเหล่านี้สามารถแบ่งได้ภายในดินและปัจจัยภายนอก ปัจจัยภายในได้แก่ หมู่คนอื่น ๆ อินทรีย์เรื่อง พื้นผิว mineralogy ดิน อิเล็กโทร และ sesquioxides (Chenuและ al., 2000 Kaewmano et al., 2009 Reichert et al., 2009 หก et al.,2000) การระบุสภาพอากาศ กิจกรรมชีวภาพ และการจัดการดินเป็นปัจจัยภายนอกที่มีผลต่อความมั่นคงรวมน้ำ (Canqui เต้บลังโก้ร้อยเอ็ด al., 2009 Peng et al., 2011 Pikul et al., 2009) อย่างไรก็ตาม แม้มีวิจัยมากพยายาม ยังคงมีผลที่ขัดแย้งและเพิ่มเติมความเข้าใจกระบวนการต่าง ๆ ของดิน destabilization ในหลายน้ำเป็นสิ่งจำเป็น นอกจากนี้ มีวิธีการต่าง ๆ มากมายสำหรับการวัดความมั่นคงของน้ำดินที่ complicates ตีความของผลลัพธ์และการเปรียบเทียบระหว่างการศึกษาที่แตกต่างกัน (Amézketaปี 1999 Díaz Zorita et al., 2002 Nimmo แล้วระบุวัน 2002)ขั้นตอน sieving เปียกเสนอ byKemper และคอ (1966),และภายหลังปรับปรุง byKemper และ Rosenau (1986), เป็นอย่างกว้างขวางมากที่สุดใช้วิธีการในการกำหนดเสถียรภาพรวมน้ำ (WAS) อย่างไรก็ตามวิธีนี้ไม่ถือเขาถือเราระหว่าง destabilizing แตกต่างกันกลไกการเพิ่มดินในน้ำ (slaking บวม ดินกระจายตัว และจักรเสีย โดยขัดถู) เพื่อเอาชนะข้อจำกัดนี้ เลอ Bissonnais (1996a) เสนอวิธีการใหม่ตามการใช้pretreatments กเปียก sieving ในเอทานอล แม้ว่าวิธีนี้ได้การแสดงจะเหมาะในการศึกษาปริมาณน้ำฝนกัดเซาะ (Amézketa et al.,ปี 1996 Legout et al., 2005), เป็นกระบวนงานประจำในห้องปฏิบัติการดินไม่ นี่คืออาจเนื่องจากมีความลำบาก และใช้เวลานานวิธี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีหลายตัวอย่างเพื่อวิเคราะห์ อีกวิธีที่เสนอ byZanini et al. (1998) ผู้ก่อตั้งสมการเนนเพื่ออธิบายลักษณะการทำงานแบบไดนามิกของดินรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลักษณะของความมั่นคงน้ำในดินที่อยู่ใกล้พื้นผิวเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อทำนายความอ่อนแอดิน crusting และการพังทลาย นี้ได้มาเป็นพิเศษความเกี่ยวข้องในดินเกษตรที่โครงสร้างของดินที่มีเสถียรภาพเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการแทรกซึมน้ำที่ดีและการเติมอากาศ, การเกิดขึ้นของต้นกล้าที่ดีที่สุดและการเจริญเติบโตของรากและในที่สุดการผลิตอย่างยั่งยืน (Bronick และ Lal 2005; คาร์เตอร์, 2004) ความมั่นคงรวมดินจะถูกนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้คุณภาพดินตั้งแต่เสถียรภาพของโครงสร้างดินขึ้นอยู่กับการปรากฏตัวของมวลรวมที่มีเสถียรภาพ(Amézketa 1999; นิมโมและ Perkins, 2002) อย่างไรก็ตามความมุ่งมั่นและความหมายของพารามิเตอร์นี้มักจะเป็นเรื่องยากเนื่องจากหลายปัจจัยที่มีผลต่อมันให้ดีที่สุดเท่าที่จะมีปฏิสัมพันธ์ในหมู่พวกเขา ในขณะที่มันมีรายละเอียดในการตรวจสอบของAmézketa (1999) ปัจจัยเหล่านี้สามารถแบ่งได้เป็นดินภายในและปัจจัยภายนอก รวมถึงปัจจัยภายในหมู่คนอินทรีย์เรื่องเนื้อแร่ดินเหนียวและอิเล็กโทรไล sesquioxides (Chenu et al, 2000;. Kaewmano et al, 2009;. แชร์ et al, 2009;.. หก, et al, 2000) สภาพภูมิอากาศ, กิจกรรมทางชีวภาพและการจัดการดินที่มีการระบุว่าเป็นปัจจัยที่มีผลกระทบต่อความมั่นคงภายนอกน้ำรวม(บลัง-Canqui et al, 2009;. Peng et al, 2011;.. พิกุล et al, 2009) อย่างไรก็ตามแม้จะมีความพยายามในการวิจัยมากยังคงมีผลการขัดแย้งจำนวนมากและความเข้าใจต่อไปของกระบวนการที่แตกต่างกันของ destabilization ดินในน้ำเป็นสิ่งที่จำเป็น นอกจากนี้ยังมีวิธีการที่แตกต่างกันจำนวนมากสำหรับการวัดความมั่นคงทางน้ำในดินซึ่งมีความซับซ้อนการตีความผลและเปรียบเทียบระหว่างการศึกษาที่แตกต่างกัน(Amézketa, 1999; Díaz-Zorita, et al., 2002; นิมโมและ Perkins, 2002). ขั้นตอน sieving เปียก เสนอ byKemper และโคช์ส (1966) และการปรับปรุงและต่อมา byKemper Rosenau (1986) เป็นกันอย่างแพร่หลายวิธีการที่ใช้ในการตรวจสอบความมั่นคงน้ำรวม(WAS) แต่วิธีนี้ไม่แตกต่างในหมู่ที่แตกต่างกันทำให้เกิดความวุ่นวายกลไกของมวลดินในน้ำ(Slaking บวมกระจายดินและการสลายเครื่องจักรกลโดยการขัดถู) เพื่อเอาชนะข้อ จำกัด นี้เลอ Bissonnais (1996a) ได้เสนอวิธีการใหม่ขึ้นอยู่กับการใช้งานของการเตรียมและsieving เปียกในเอทานอล แม้ว่าวิธีการนี้ได้แสดงให้เห็นว่ามีความเหมาะสมในการศึกษาการกัดเซาะปริมาณน้ำฝน (Amézketa, et al. 1996;. Legout et al, 2005) ก็ไม่ได้เป็นขั้นตอนตามปกติในห้องปฏิบัติการดิน นี่อาจจะเป็นเพราะมันเป็นลำบากและใช้เวลานานวิธีการโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีหลายตัวอย่างในการวิเคราะห์ อีกวิธีการที่ถูกเสนอ byZanini et al, (1998) ซึ่งเป็นที่ยอมรับสมการชี้แจงเพื่ออธิบายคุณสมบัติแบบไดนามิกของการรวมดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์เสถียรภาพใกล้ผิวดิน น้ำเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อ
ทำนายดินเกิด crusting และกัดเซาะ นี้มีความเกี่ยวข้องพิเศษ
ในด้านการเกษตรดินซึ่งโครงสร้างดินมั่นคงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการแทรกซึมของน้ำและอากาศ

และการเจริญเติบโตสูงสุด ต้นกล้างอกราก และในที่สุดผลผลิตที่ยั่งยืน ( bronick และ
ลัล , 2005 ; คาร์เตอร์ , 2004 )มวลรวมความมั่นคงจะถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้คุณภาพของดิน
ตั้งแต่เสถียรภาพของโครงสร้างของดินขึ้นอยู่กับ
ตนของมวลรวมมั่นคง ( AM ) zketa , 1999 ; และ nimmo Perkins ,
2002 ) อย่างไรก็ตาม การกำหนดและการตีความของพารามิเตอร์นี้มักจะเป็นเรื่องยากเนื่องจากหลายปัจจัยเช่นกัน
เป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา มันเป็นข้อมูลในการทบทวน
เป็นผู้ zketa ( 1999 ) , ปัจจัยเหล่านี้สามารถแบ่งดินภายใน
และปัจจัยภายนอก ปัจจัยภายใน ได้แก่ อินทรีย์
เรื่องเนื้อแร่ดิน , เกลือแร่และเซสควิอ ไซด์ ( chenu
et al . , 2000 ; kaewmano et al . , 2009 ; ไรเคิร์ต et al . , 2009 ;
6 et al . , 2000 ) บรรยากาศกิจกรรมทางชีวภาพและการจัดการดินระบุ
เป็นปัจจัยภายนอกที่มีผลต่อน้ำรวมเสถียรภาพ ( Blanco canqui
et al . , 2009 ; Peng et al . , 2011 ; พิกุล et al . , 2009 ) อย่างไรก็ตาม แม้
ความพยายามวิจัยมาก ยังมีผลขัดแย้งมากมาย และความเข้าใจต่อกระบวนการที่แตกต่างกันของ destabilization ดิน
น้ำเป็นสิ่งจำเป็น นอกจากนี้ มีหลายวิธีที่แตกต่างกัน
วัดน้ำในดินมีเสถียรภาพซึ่งมีความซับซ้อนของการตีความ
ของผลลัพธ์และการเปรียบเทียบระหว่างการศึกษาที่แตกต่างกัน ( AM ) zketa
, 1999 ; D í az zorita et al . , 2002 ; และ nimmo Perkins , 2002 ) .
เปียก sieving และขั้นตอนเสนอ bykemper คอช ( 1966 ) , และต่อมาปรับปรุง
bykemper ํ ( และ 2529 ) เป็นวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายมากที่สุดเพื่อหาน้ำ
รวมเสถียรภาพ ( ถูก ) อย่างไรก็ตาม
วิธีนี้ไม่แยกแยะระหว่างของ
กลไกที่แตกต่างกันมวลรวมดินในน้ำ ( slaking , บวม , ดินกระจายตัวและสลายกลโดยการขัดถู ) เพื่อเอาชนะข้อจำกัดนี้ เลอ bissonnais ( 1996a ) เสนอวิธีใหม่บนพื้นฐานของการใช้
การเตและเปียกตะแกรงในเอทานอล ถึงแม้ว่าวิธีนี้
มาแสดงให้เหมาะสมในน้ำฝนกัดเซาะ Studies ( กำลัง ) zketa et al . ,
1996 ; legout et al . , 2005 ) , มันไม่ได้เป็นขั้นตอนปกติในห้องปฏิบัติการดิน นี้อาจเป็นเพราะมันเป็นวิธีที่ใช้เวลานานและลำบาก
, โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีหลายตัวอย่างในการวิเคราะห์ อีกวิธีคือการนำเสนอ
byzanini et al .( 1998 ) ที่สร้างเป็นสมการเอกซ์โพเนนเชียลกับอธิบายคุณสมบัติแบบไดนามิกของมวลรวม