The first zoeal stage reveals clear

The first zoeal stage reveals clear adaptations to the species' life in freshwater environments. Even in
extremely eunhaline brackish-water species, freshly hatched larvae exposed to freshwater will immediately
cease swimming and die within a few hours. In contrast, most Sesarma angustipes zoeae remain active
and unaffected throughout 1 d, and many individuals
may survive even for a second day. This unusual
degree of tolerance to osmotic stress would give the
zoea I sufficient time to swim actively near the surface
and be transported by currents out of their river of
origin, into brackish or marine waters.
When the larvae have reached the oligohaline waters
of an upper estuary, they would have even more time
for their further transport: in a salinity as low as 3 %o S
they can survive about 3 d. This should normally be
sufficient for them to reach waters with higher
salinities, where longer survival times and some further
development become possible. However, it is interesting
to note that brackish water conditions with 10 %O S
still have obvious negative effects on larval survival
and development rates in Sesarma angustipes,
whereas other brackish water species that never live in
freshwater (e.g. Rhithropanopeus harrisii) may develop
even at 2.5 %O S (Costlow et al. 1966).
The tolerance of larval Sesarma angustipes to low
salinity decreases in successive stages. The zoea I had
a quite high survival rate at 10% S, and developed
equally well at 20 or 32%o S, with a slightly shorter
moult cycle at 20%0 S. Although this difference in
duration of development is very small (1.8 vs 2.0 d), it is
statistically significant (p < 0.05; see Fig. 2), and it may
reflect an adaptation of the zoea I to regular release in
freshwater and early development in brackish water
habitats.
Later zoeal stages of Sesarma angustipes exhibit a
slight preference for fully marine conditions, where
they mostly showed shortest development and highest
survival rates. At 10 %O S, they revealed clearly delayed
development and increased mortality. This shows that
S. angustipes in its development is still a marine
species.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Zoeal ระยะแรกพบท้องล้างชีวิตของสปีชีส์ในสภาพแวดล้อมที่ปลา แม้แต่ใน มาก eunhaline น้ำกร่อยชนิด ตัวอ่อนสดขีดสัมผัสกับปลาจะทันที หยุดว่ายน้ำและตายภายในกี่ชั่วโมง ในทางตรงกันข้าม zoeae angustipes ปูแสมส่วนใหญ่ยังคงใช้งานอยู่และยก 1 d และบุคคลในอาจอยู่รอดได้สำหรับวันที่สอง ผิดปกตินี้ระดับของค่าเผื่อความเครียดการออสโมติกจะให้การzoea ฉันพอเวลาว่ายน้ำกำลังใกล้พื้นผิวและถูกลำเลียง ด้วยกระแสจากแม่น้ำของพวกเขาต้นกำเนิด เป็นน้ำกร่อย หรือทะเลเมื่อตัวอ่อนที่ได้มาถึงที่ oligohaline น้ำของห้องด้านบนมี พวกเขาจะมีเวลามากยิ่งขึ้นสำหรับการขนส่งของเพิ่มเติม: ในความเค็มต่ำสุดที่ 3 %o Sพวกเขาสามารถอยู่รอดเกี่ยวกับ 3 d โดยปกติควรพอพวกเขาไปถึงน้ำทะเลใสกับสูงsalinities ที่อยู่รอดอีกครั้งและบางส่วนไปการพัฒนาเป็นไปได้ อย่างไรก็ตาม เป็นที่น่าสนใจโปรดทราบว่า น้ำกร่อยเงื่อนไขกับ 10 %O Sยัง มีผลลบชัดเจนอยู่รอด larvalและพัฒนาใน angustipes ปูแสมในขณะที่น้ำกร่อยชนิดอื่น ๆ ที่ไม่อยู่ในปลาอาจพัฒนา (เช่น Rhithropanopeus harrisii)แม้แต่ใน 2.5 %O S (Costlow et al. 1966)ค่าเผื่อในการของปูแสม larval angustipes ต่ำลดเค็มในขั้นตอนต่อเนื่อง Zoea ผมการอยู่รอดค่อนข้างสูงอัตราที่ 10% S และพัฒนาดีเท่า ๆ กัน ที่ 20 หรือ 32 %o S มีสั้นกว่าเล็กน้อยmoult รอบที่ 20 %0 S. แม้ว่านี้ความแตกต่างในระยะเวลาของการพัฒนามีขนาดเล็กมาก (เทียบกับ 1.8 2.0 d), เป็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p 0.05 < ดู Fig. 2), มันอาจสะท้อนการปรับตัวของ zoea เป็นรุ่นปกติในพัฒนาต้น และปลาน้ำกร่อยอยู่อาศัยปูแสม angustipes แสดงในภายหลัง zoeal ขั้นตอนการเล็กน้อยชอบสำหรับเงื่อนไขเต็มทะเล ที่พวกเขาส่วนใหญ่แสดงให้เห็นการพัฒนาสั้นที่สุด และสูงสุดอัตราการอยู่รอด ที่ 10 %O S พวกเขาเปิดเผยชัดเจนล่าช้าการพัฒนาและการตายเพิ่มขึ้น นี้แสดงให้เห็นว่าS. angustipes ในการพัฒนายังคงเป็นน.ย.สายพันธ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนแรก zoeal เผยให้เห็นการปรับตัวที่ชัดเจนที่จะมีชีวิตสายพันธุ์ในสภาพแวดล้อมที่น้ำจืด แม้จะอยู่ใน
สายพันธุ์มาก eunhaline กร่อยน้ำตัวอ่อนฟักสดสัมผัสกับน้ำจืดทันทีจะ
ยุติการว่ายน้ำและตายภายในไม่กี่ชั่วโมง ในทางตรงกันข้ามส่วนใหญ่ปูแสม angustipes zoeae ยังคงใช้งาน
และได้รับผลกระทบตลอด 1 วันและบุคคลจำนวนมาก
อาจอยู่รอดได้สำหรับวันที่สอง นี้ที่ผิดปกติ
ระดับของความอดทนต่อความเครียดออสโมติกจะให้
ระยะซูเอียผมมีเวลาเพียงพอที่จะว่ายน้ำอย่างแข็งขันใกล้พื้นผิว
และถูกลำเลียงโดยกระแสน้ำจากแม่น้ำของพวกเขา
ให้กำเนิดเป็นน้ำกร่อยหรือน้ำทะเล.
เมื่อตัวอ่อนได้มาถึงน่านน้ำ oligohaline
ของบน ปากน้ำ, พวกเขาจะมีเวลามากขึ้น
สำหรับการขนส่งต่อไปของพวกเขาในความเค็มต่ำเป็น 3% o S
พวกเขาสามารถอยู่รอดได้ประมาณ 3 วัน นี้ปกติควรจะ
เพียงพอสำหรับพวกเขาไปถึงน้ำทะเลที่สูงขึ้นกับ
ความเค็มที่นานครั้งการอยู่รอดและบางต่อ
การพัฒนาเป็นไปได้ แต่ก็เป็นที่น่าสนใจ
ที่จะทราบว่าสภาพน้ำกร่อยที่มี 10% OS
ยังคงมีผลกระทบที่เห็นได้ชัดในการอยู่รอดของตัวอ่อน
และอัตราการพัฒนาใน angustipes ปูแสม,
ในขณะที่สายพันธุ์อื่น ๆ ที่น้ำกร่อยที่ไม่เคยอาศัยอยู่ใน
น้ำจืด (เช่น Rhithropanopeus harrisii) อาจพัฒนา
แม้ที่ 2.5 % OS (Costlow et al. 1966).
ความอดทนของตัวอ่อนปูแสม angustipes ต่ำ
ความเค็มลดลงในขั้นตอนต่อเนื่อง ระยะซูเอียฉันมี
อัตราการรอดตายค่อนข้างสูงที่ 10% S และการพัฒนา
อย่างเท่าเทียมกันทั้งที่ 20 หรือ 32% o S มีสั้นลงเล็กน้อย
รอบลอกคราบที่ 20% 0 เอสถึงแม้ว่าความแตกต่างในเรื่องนี้
ในช่วงระยะเวลาของการพัฒนามีขนาดเล็กมาก (1.8 vs 2.0 ง) มันเป็น
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.05;. ดูรูปที่ 2) และมันอาจ
สะท้อนให้เห็นถึงการปรับตัวของระยะซูเอียที่ฉันจะปล่อยปกติใน
น้ำจืดและพัฒนาต้นในน้ำกร่อย
ที่อยู่อาศัย.
ต่อมาขั้นตอน zoeal ของปูแสม angustipes จัดแสดง
การตั้งค่าเล็กน้อยสำหรับเงื่อนไขทางทะเลอย่างเต็มที่ที่
พวกเขาส่วนใหญ่แสดงให้เห็นการพัฒนาที่สั้นที่สุดและสูงที่สุด
อัตราการรอดตาย ที่ 10% OS พวกเขาเปิดเผยความล่าช้าอย่างชัดเจน
ในการพัฒนาและเพิ่มอัตราการตาย นี้แสดงให้เห็นว่า
เอส angustipes ในการพัฒนายังคงเป็นทะเล
สายพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นตอนแรกให้ชัดเจน zoeal ดัดแปลงชนิด ' ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่ปลา แม้ใน
eunhaline มากน้ำกร่อยชนิดสดฟักตัวอ่อนน้ำจืดจะเปิดรับทันที
หยุดว่ายและตายภายในไม่กี่ชั่วโมง ในทางตรงกันข้ามที่สุดศุภนิมิต angustipes zoeae ยังคงใช้งานและได้รับผลกระทบทั่ว
1 D , และหลายบุคคล
อาจรอดแม้แต่วันที่สองนี้ไม่ธรรมดา
ระดับความทนทานต่อความเครียดโดยจะให้
เอียผมพอเวลาว่ายน้ำอย่างใกล้พื้นผิว
และขนส่ง โดยกระแสน้ำจากแม่น้ำของ
ที่มาเป็นกร่อยหรือทะเลน้ำ .
เมื่อตัวอ่อนถึง oligohaline น้ำ
ของอ่าวบน พวกเขาจะได้มากขึ้น
สำหรับการขนส่งต่อไปของพวกเขาในความเค็มที่ระดับ 3 % s
oพวกเขาสามารถอยู่รอดได้ประมาณ 3 d นี้ควร โดยปกติจะเพียงพอสำหรับพวกเขาที่จะมาถึง

น้ำที่มีความเค็มสูง ซึ่งนานกว่าการอยู่รอดและการพัฒนาเป็นบางครั้งต่อไปได้ อย่างไรก็ตาม มันเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าสภาพน้ำกร่อย
10 % O S
ยังมีผลกระทบเชิงลบที่ชัดเจนในการพัฒนาและอัตราการอยู่รอดของหนอน

angustipes ศุภนิมิต ,ส่วนน้ำกร่อยชนิดที่ไม่เคยอาศัยอยู่ในน้ำจืด เช่น rhithropanopeus แฮร์ริซี่ไอ

) อาจพัฒนาที่ 2.5 % O S ( costlow et al . 1966 ) .
ความอดทนของหนอนน้อย
angustipes ศุภนิมิตความเค็มลดลงต่อเนื่องระยะ . ส่วนต่างผม
อัตราการอยู่รอดค่อนข้างสูงที่ 10 % และการพัฒนา
เท่าเทียมกันดีที่ 20 หรือ 32 % o s กับวงจรลอกคราบสั้นกว่าเล็กน้อย
ที่ 20 % 0 sแม้ว่าความแตกต่างใน
ระยะเวลาการพัฒนามีขนาดเล็กมาก ( 1.8 กับ 2.0 D ) มันเป็น
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ; ดูรูปที่ 2 ) และอาจ
สะท้อนการปรับตัวของเอียผมปกติปล่อย
น้ำจืดและการพัฒนาในน้ำกร่อย

ทีหลัง zoeal ขั้นตอนของที่อยู่อาศัย ศุภนิมิต angustipes จัดแสดง
ความชอบเล็กน้อยสำหรับเงื่อนไขที่
เต็มทะเลพวกเขาส่วนใหญ่มีการพัฒนาและมีอัตรารอดสูงสุดที่สุด

ที่ 10 % O S , พวกเขาเปิดเผยการพัฒนาล่าช้าและเพิ่มอัตราการตาย นี้แสดงให้เห็นว่า
angustipes S . ในการพัฒนายังคงเป็นทะเล
ชนิด