Sourcing the Taos HumBy Thomas Begi

Sourcing the Taos Hum

By Thomas Begich, Staff Writer

Three years ago Congress directed scientists and observers from some of the most prestigious research institutes in the nation to look into a strange low frequency noise heard by residents in and around the small town of Taos, New Mexico. For years those who had heard the noise, often described by them as a "hum", had been looking for answers. No one was sure when it began, but its persistence led first a few and then many of those who heard it (called "hearers" by each other) to band together. In 1993 they found their way to Congress.

The investigation Congress requested consisted of a team of a dozen investigators from a number of scientific institutions. Joe Mullins of the University of New Mexico and Horace Poteet of Sandia National Laboratories wrote the team's final report. Other New Mexico research organizations involved included Phillips Air Force Laboratory and the Los Alamos National Laboratory. Concern by hearers that the hum might have been caused by the Department of Defense ensured that the investigation was conducted in the open and that a large number of persons were contacted.

The first goal of the investigative team was to interview hearers and try to determine the nature of the hum ­ the sound it made, its frequency, timing and its effects on those who heard it. Next the team planned to survey residents of Taos and the surrounding communities to determine how wide spread the hum was. Finally, the team was to try to isolate and determine the cause of the hum. Important to their effort was the team's clear interest in deter-mining the cause of the phenomenon, rather than questioning the hum's existence. There was a generally clear understanding by the investigators that something was happening here, but just exactly what it was seemed to defy definition.

The initial investigation focused on ten hearers and determined certain key facts surrounding the hum. It was persistent. It was heard by only a small number of people. The sound was extremely low on the frequency scale ­ between 30 and 80Hz. There was variation in how different hearers perceived the sound. Some heard a sound like the low rumbling of a truck while others heard a more steady, pulsing, yet still low sound. Interestingly, the investigators learned that the sound was not limited to the area around Taos, but was, in fact, heard at places all over the country and around the globe.

Hearers described the increasing problems they were having with the hum. Consistent with the reports and complaints that had brought the issue to Congress in the first place, hearers described the hum as a cause not just of annoyance, but also of dizziness, insomnia or sleep disturbance, pressure on the ears, headaches and even nosebleeds. The hearers were also bothered by the disturbing nature of its existence: it did not seem like a natural phenomenon to them. According to the August 23, 1993 " Taos Hum Investigation: Informal Report", most hearers initially experienced the hum with an "abrupt beginning, as if some device were switched on." Many of the hearers believed there was a connection between the hum, the military installations in and around New Mexico, and the Department of Defense or that the hum was somehow caused by the U. S. Navy's ELF (Extremely Low Frequency) stations in Northern Michigan. These suspicions made a civilian presence on the investigation team necessary.

After examining ten hearers the team (now including James Kelly, a hearing research scientist with the University of New Mexico's Health Sciences Center) began a broad survey of Taos locals. Their survey of 1,440 residents led the team to extrapolate that roughly 2% of the Taos population were hearers.

Given this large number of hearers, initial exploration of a source for the hum focused on external possibilities for generation of the low frequency hum. While there were isolated instances of hearing within the low frequency range identified by hearers, these tests revealed no consistent background noise which could account for the hum. As Mullins and Kelly concluded, there were "no known acoustic signals that might account for the hum, nor are there any seismic events that might explain it."

Having ruled out external sources the team focused on testing hearers' inner ears and on researching frequency sensitivity. While these investigations are not complete, it appears highly unlikely that the hum is caused by low frequency tinnitus as some have speculated. Mullins and Kelly are more inclined to believe that hearers have developed a specific sensitivity to sounds in the 20 to 100Hz range and therefore are directing their research toward gleaning an understanding of how the ear perceives low frequency energy.

While this approach may help answer the persistent question of the hum's origin, Dr. Nick Begich and Patrick Flanagan (a Sedona-based inventor and scientist), have explored another possibility. Dr. Nick Begich has found some interesting clues in Mullins' own comments that might lead to another source for the hearers' unique ability and, perhaps in the long term, a solution to their near-debilitating problem.

To support the future direction of his research Mullins has pointed out that, as a nation, "...we're slowly building up the background of electronic noise...We're going to more and more cordless things ­ all electromagnetic transmitters. Whether that's the cause of the hum, we don't know, but we can't write it off."

Begich theorizes that the cause of the hum may be found within this electromagnetic background buildup. He believes that there is a mechanism for the transduction of sound which might explain the hum. The key may be hidden in a technology invented by Dr. Patrick Flanagan. NeurophonicTM sound technologies were developed based on an understanding of sound transfer using different "hearing" pathways to the brain. Standard sound measuring and diagnostic equipment would be ineffective in locating the "sound" source.

Patrick Flanagan's NeurophoneTM, invented when Flanagan was 14, is a low voltage, high frequency, amplitude modulated radio oscillator. In simpler terms, the NeurophoneTM acts on the skin of the listener by converting "...modulated radio waves into a neural modulated signal that bypasses the 8th cranial hearing nerve and transmits intelligence directly into the learning centers of the brain." In other words the NeurophoneTM allows the listener to "hear" without having to use the ear canal or the bones and nerves we normally associate with hearing.

Flanagan's patent was approved after a six year fight with the patent office culminating in a test of the device on a hearing impaired patent office employee. The demonstration convinced the patent examiner that the NeurophoneTM worked, even though it appeared to fly in the face of traditional concepts of how we hear. The novel concept with the NeurophoneTM is that we use the skin itself as the neural transmitter.

This concept is actually quite simple. When in the womb, a fetus's skin serves as the primary sensory organ. From it evolve the eyes, the nose and the ears. While the ears specialize in hearing, Flanagan recognized that the skin is also an organ. Consequently, if a way could be found to transmit information through the skin to the brain, then information could be directly communicated to the brain, bypassing the ears. The NeurophoneTM ran radio waves through two small electrodes placed on the skin and essentially used existing neural pathways to directly access the brain.

Flanagan's NeurophoneTM research offers a possible explanation for the Taos hum. As Mullins has pointed out, we are surrounded by a large number of low frequency devices ­ devices all operating around 60Hz. Given Flanagan's NeurophoneTM concept, it is possible that this concentration of frequency may well be resonating with the skin causing a direct neural link between the skin and the brain. As with the NeurophoneTM, some individuals are more receptive than others. Consequently, some persons' skin could be more receptive to ambient electromagnetic frequencies than others.

Flanagan and Begich speculate that the NeurophoneTM could be pulsed at the frequencies identified by those hearers interviewed by Mullins and the investigative team. If the hum was generated by ambient electromagnetic fields then the NeurophoneTM technology could be used to mitigate it. While Mullins is investigating the ear canal and our human hearing apparatus, Flanagan and Begich believe that the answer is more likely to be found through the pathways established by the NeurophoneTM, which bypass the ear entirely.

Proof of whether or not their theory is correct is reliant upon testing of hearers. If Begich and Flanagan are correct, the NeurophonicTM technology and what has been learned about hearing may well be used to alleviate the suffering of hearers as the search for the source of the hum continues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดหาเต่าครวญโดย Thomas Begich เจ้าหน้าที่เขียนสามปีที่ผ่านมารัฐสภาโดยตรงนักวิทยาศาสตร์และผู้สังเกตการณ์จากสถาบันวิจัยสุดในประเทศให้ดูในเสียงความถี่ต่ำแปลก ๆ ที่ได้ยิน โดยอาศัยอยู่ใน และ รอบ ๆ ตัวเล็กเมืองของ เต่า นิวเม็กซิโก ปี ผู้ที่ได้ยินเสียง อธิบาย โดยพวกเขามักจะเป็นการ "ครวญ" มีการมองหาคำตอบ ไม่มีใครแน่ใจว่าเมื่อเริ่มต้น แต่ที่มีอยู่นำก่อนกี่ แล้วหลายคนที่ได้ยินนั้น (เรียกว่า "พูด" ด้วยกัน) กับวงเข้าด้วยกัน ในปี 1993 พวกเขาพบคนชุมนุมตรวจสอบร้องขอสภาประกอบด้วยทีมงานนักสืบโหลจากสถาบันทางวิทยาศาสตร์ Mullins โจของมหาวิทยาลัยนิวเม็กซิโกและฮอเรซรี่ของห้องทดลองแห่งชาติชาติซานเดียเขียนรายงานขั้นสุดท้ายของทีม องค์กรวิจัยนิวเม็กซิโกอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องรวมไขควงอากาศห้องปฏิบัติการและห้องปฏิบัติการแห่งชาติ Los Alamos เกี่ยวข้อง โดยผู้ฟังที่จะครวญเพลงอาจเกิดจากการที่กระทรวงกลาโหมมั่นใจว่า การสอบสวนได้ดำเนินการในการเปิด และการที่คนจำนวนมากได้รับการติดต่อประตูแรกของทีมอื่น ๆ คือการ สัมภาษณ์ผู้ฟัง และพยายามที่จะกำหนดลักษณะของการครวญเสียงมัน ความถี่ ช่วงเวลา และผลของผู้ที่ได้ยินมัน ต่อไป ทีมงานวางแผนสำรวจชาวเต่า และชุมชนโดยรอบเพื่อกำหนดความกว้างกระจายครวญถูก สุดท้าย ทีมงานได้พยายามที่จะแยก และระบุสาเหตุของการครวญเพลง ความสำคัญต่อความพยายามของพวกเขาได้สนใจใสของทีมงานในเหมืองแร่ขัดขวางสาเหตุของปรากฏการณ์ แทนที่ซักถามการครวญเพลงของการดำรงอยู่ มีความเข้าใจที่ชัดเจนโดยทั่วไป โดยนักที่สิ่งเกิดขึ้นที่นี่ แต่เพียงว่าจะได้ดูเหมือนท้าทายคำนิยามสอบสวนเบื้องต้นเน้นพูดสิบ และกำหนดข้อมูลสำคัญบางรอบครวญ แบบถาวรได้ มันได้ยิน โดยเฉพาะจำนวนน้อยคน เสียงต่ำมากในระดับความถี่ระหว่าง 30 และ 80 Hz มีการเปลี่ยนแปลงในการรับรู้เสียงพูดแตกต่าง พอได้ยินเสียงเช่น rumbling ต่ำสุดของรถบรรทุกในขณะที่คนอื่นได้ยินเสียงมั่นคงมากขึ้น pulsing ยังยังต่ำ เป็นเรื่องน่าสนใจ นักสืบที่รู้ว่า เสียงไม่จำกัดพื้นที่สถานเต่า แต่ จริง ได้ยินในสถานที่ ทั่วประเทศ และ ทั่วโลกพูดอธิบายปัญหาเพิ่มขึ้นจะได้มีการครวญเพลง สอดคล้องกับรายงานและข้อร้องเรียนที่มีปัญหาการชุมนุมในสถานที่แรก พูดอธิบายครวญเป็นสาเหตุไม่ใช่แค่ความรำคาญ แต่ยังมึน นอนไม่หลับหรือนอนหลับรบกวน ความดันในหู ปวดหัว และแม้ nosebleeds การพูดถูกยัง bothered โดยรบกวนธรรมชาติของการดำรงอยู่ของ: มันก็ไม่เหมือนธรรมชาติไป ตาม 23 สิงหาคม 1993 "เต่าครวญตรวจสอบ:เป็นรายงาน" ผู้ฟังส่วนใหญ่เริ่มมีประสบการณ์ครวญกับการ "ฉับพลันเริ่ม ถ้ามีเปลี่ยนอุปกรณ์บางอย่างบนต้น" ผู้ฟังมีความเชื่อมากมายเชื่อมโยงระหว่างการครวญเพลง ติดตั้งทหารใน และรอบ ๆ นิวเม็กซิโก กระทรวงกลาโหม หรือว่า ที่ครวญนั้นอย่างใดเกิดขึ้นจากเอลฟ์ของกองทัพเรือสหรัฐ (ความถี่ต่ำ Extremely) สถานีในนอร์ธเทิร์นมิชิแกน สงสัยความเหล่านี้ได้แสดงตนเป็นพลเรือนทีมสอบสวนจำเป็นหลังจากตรวจสอบพูดสิบ ทีม (ขณะนี้รวมถึง James Kelly เป็นนักวิทยาศาสตร์วิจัยฟังกับศูนย์วิทยาศาสตร์สุขภาพมหาวิทยาลัยของนิวเม็กซิโกของ) เริ่มสำรวจกว้างชาวบ้านเต่า การสำรวจของผู้อยู่อาศัย 1,440 นำทีม extrapolate ที่ประมาณ 2% ของประชากรเต่าได้พูดรับจำนวนผู้ฟังขนาดใหญ่ สำรวจเบื้องต้นของแหล่งสำหรับการครวญเพลงเน้นไปภายนอกสำหรับการสร้างความถี่ต่ำครวญ ในขณะที่มีอินสแตนซ์ที่แยกต่างหากของได้ยินในช่วงความถี่ต่ำที่ระบุ โดยผู้ฟัง ทดสอบเหล่านี้เปิดเผยไม่สอดคล้องกันเสียงรบกวนรอบข้างสามารถบัญชีสำหรับการครวญเพลง เป็น Mullins และเคลลี่ได้ มี "ไม่รู้จักระดับสัญญาณที่อาจบัญชีสำหรับการครวญเพลง หรือจะมีเหตุการณ์ที่สั่นสะเทือนซึ่งอาจอธิบาย"มีปกครองออกแหล่งภายนอกทีมงานเน้นทดสอบหูของผู้ฟังภายใน และ การทำการวิจัยความไวความถี่ ในขณะตรวจสอบเหล่านี้จะไม่สมบูรณ์ ปรากฏสูงไม่น่าว่า จะครวญเพลงเกิดจากความถี่ต่ำเครียดเป็นบางคาด Mullins และเคลลี่จะกินมากขึ้นเชื่อว่า ผู้ฟังได้พัฒนาไวเฉพาะเสียงในช่วง 20-100Hz และดังนั้น มีผู้กำกับวิจัยของพวกเขาไปสู่ความเข้าใจว่าหูละเว้นความถี่ต่ำพลังงาน gleaningในขณะที่วิธีการนี้อาจช่วยตอบ คำถามแบบครวญของกำเนิด ดร.นิค Begich และ Patrick ฟลานาแกน (เซตามนักประดิษฐ์และนักวิทยาศาสตร์), มีอุดมอีกประการหนึ่ง ดร.นิค Begich ได้พบเบาะแสบางอย่างที่น่าสนใจ ในความเห็นของ Mullins ที่อาจนำไปสู่แหล่งอื่นสำหรับความสามารถเฉพาะของผู้ฟัง และ บางที ใน ระยะยาว การแก้ไขปัญหาของพวกเขาใกล้-debilitatingTo support the future direction of his research Mullins has pointed out that, as a nation, "...we're slowly building up the background of electronic noise...We're going to more and more cordless things ­ all electromagnetic transmitters. Whether that's the cause of the hum, we don't know, but we can't write it off."Begich theorizes that the cause of the hum may be found within this electromagnetic background buildup. He believes that there is a mechanism for the transduction of sound which might explain the hum. The key may be hidden in a technology invented by Dr. Patrick Flanagan. NeurophonicTM sound technologies were developed based on an understanding of sound transfer using different "hearing" pathways to the brain. Standard sound measuring and diagnostic equipment would be ineffective in locating the "sound" source.Patrick Flanagan's NeurophoneTM, invented when Flanagan was 14, is a low voltage, high frequency, amplitude modulated radio oscillator. In simpler terms, the NeurophoneTM acts on the skin of the listener by converting "...modulated radio waves into a neural modulated signal that bypasses the 8th cranial hearing nerve and transmits intelligence directly into the learning centers of the brain." In other words the NeurophoneTM allows the listener to "hear" without having to use the ear canal or the bones and nerves we normally associate with hearing.Flanagan's patent was approved after a six year fight with the patent office culminating in a test of the device on a hearing impaired patent office employee. The demonstration convinced the patent examiner that the NeurophoneTM worked, even though it appeared to fly in the face of traditional concepts of how we hear. The novel concept with the NeurophoneTM is that we use the skin itself as the neural transmitter.This concept is actually quite simple. When in the womb, a fetus's skin serves as the primary sensory organ. From it evolve the eyes, the nose and the ears. While the ears specialize in hearing, Flanagan recognized that the skin is also an organ. Consequently, if a way could be found to transmit information through the skin to the brain, then information could be directly communicated to the brain, bypassing the ears. The NeurophoneTM ran radio waves through two small electrodes placed on the skin and essentially used existing neural pathways to directly access the brain.Flanagan's NeurophoneTM research offers a possible explanation for the Taos hum. As Mullins has pointed out, we are surrounded by a large number of low frequency devices ­ devices all operating around 60Hz. Given Flanagan's NeurophoneTM concept, it is possible that this concentration of frequency may well be resonating with the skin causing a direct neural link between the skin and the brain. As with the NeurophoneTM, some individuals are more receptive than others. Consequently, some persons' skin could be more receptive to ambient electromagnetic frequencies than others.Flanagan and Begich speculate that the NeurophoneTM could be pulsed at the frequencies identified by those hearers interviewed by Mullins and the investigative team. If the hum was generated by ambient electromagnetic fields then the NeurophoneTM technology could be used to mitigate it. While Mullins is investigating the ear canal and our human hearing apparatus, Flanagan and Begich believe that the answer is more likely to be found through the pathways established by the NeurophoneTM, which bypass the ear entirely.Proof of whether or not their theory is correct is reliant upon testing of hearers. If Begich and Flanagan are correct, the NeurophonicTM technology and what has been learned about hearing may well be used to alleviate the suffering of hearers as the search for the source of the hum continues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จัดหาเทาส์ Hum โดยโทมัส Begich, พนักงานเขียนสามปีที่ผ่านสภาคองเกรสกำกับนักวิทยาศาสตร์และผู้สังเกตการณ์จากบางส่วนของสถาบันการวิจัยที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศที่จะมีลักษณะเป็นเสียงความถี่ต่ำที่แปลกได้ยินโดยอาศัยอยู่ในและรอบๆ เมืองเล็ก ๆ ของอบตใหม่ เม็กซิโก ปีที่ผ่านมาผู้ที่เคยได้ยินเสียงที่มักจะอธิบายโดยพวกเขาเป็น "ครวญเพลง" ได้รับการมองหาคำตอบ ไม่มีใครแน่ใจว่าเมื่อมันเริ่ม แต่การคงอยู่ของมันนำครั้งแรกไม่กี่แล้วหลายคนที่ได้ยินมัน (เรียกว่า "ผู้ฟัง" โดยแต่ละอื่น ๆ ) เพื่อร่วมกัน ในปี 1993 พวกเขาพบว่าทางของพวกเขาไปยังสภาคองเกรส. การสืบสวนของสภาคองเกรสร้องขอประกอบด้วยทีมงานของนักวิจัยโหลจากจำนวนสถาบันการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ โจ Mullins จากมหาวิทยาลัยนิวเม็กซิโกและฮอเรซ Poteet ของห้องปฏิบัติการแห่งชาติซานเดียเขียนรายงานขั้นสุดท้ายของทีม เม็กซิโกใหม่อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับองค์กรด้านการวิจัยรวมถึงห้องปฏิบัติการกองทัพอากาศฟิลลิปและ Los Alamos National Laboratory ความกังวลจากผู้ฟังว่าครวญเพลงอาจมีสาเหตุมาจากกระทรวงกลาโหมมั่นใจว่าการสอบสวนได้ดำเนินการในการเปิดและว่าเป็นจำนวนมากของบุคคลที่ได้รับการติดต่อ. เป้าหมายแรกของทีมสืบสวนคือการสัมภาษณ์ผู้ฟังและพยายามที่จะตรวจสอบ ธรรมชาติของครวญเพลงเสียงที่มันทำความถี่ระยะเวลาและผลกระทบต่อผู้ที่ได้ยินมัน ถัดไปทีมวางแผนที่จะสำรวจที่อาศัยอยู่ในอบตและชุมชนโดยรอบเพื่อกำหนดวิธีการแพร่กระจายกว้างครวญเพลงได้ ในที่สุดทีมก็จะพยายามที่จะแยกและตรวจสอบสาเหตุของการครวญเพลงที่ สิ่งสำคัญที่จะพยายามของพวกเขาสนใจที่ชัดเจนของทีมในการทำเหมืองแร่-ยับยั้งสาเหตุของปรากฏการณ์ที่มากกว่าการตั้งคำถามการดำรงอยู่ของครวญเพลง มีความเข้าใจที่ชัดเจนโดยทั่วไปโดยนักวิจัยที่บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ แต่เพียงว่าสิ่งที่มันดูเหมือนจะท้าทายความหมาย. การสืบสวนเริ่มต้นมุ่งเน้นไปที่ผู้ฟังสิบและกำหนดข้อเท็จจริงที่สำคัญบางอย่างรอบครวญเพลง มันเป็นถาวร มันก็ได้ยินเพียงจำนวนเล็ก ๆ ของคน เสียงอยู่ในระดับต่ำมากในระดับความถี่ระหว่าง 30 และ 80Hz มีการเปลี่ยนแปลงในวิธีการที่เป็นผู้ฟังที่แตกต่างกันการรับรู้เสียง บางคนได้ยินเสียงเหมือนเสียงดังก้องต่ำของรถบรรทุกขณะที่คนอื่นได้ยินอย่างต่อเนื่องมากขึ้นเต้นยังคงเสียงต่ำ ที่น่าสนใจนักวิจัยได้เรียนรู้ว่าเสียงไม่ได้ จำกัด อยู่บริเวณรอบ ๆ อบต แต่ในความเป็นจริงได้ยินในสถานที่ทั่วประเทศและทั่วโลก. ผู้ฟังอธิบายปัญหาที่เพิ่มขึ้นที่พวกเขามีกับครวญเพลง สอดคล้องกับรายงานและข้อร้องเรียนที่ได้นำปัญหาที่จะมีเพศสัมพันธ์ในสถานที่แรกที่ผู้ฟังอธิบายครวญเพลงเป็นสาเหตุของการไม่ได้เป็นเพียงความรำคาญ แต่ยังเวียนศีรษะนอนไม่หลับหรือนอนไม่หลับความดันในหู, ปวดหัวและแม้กระทั่งเลือดกำเดาไหล ผู้ฟังยังใส่ใจโดยธรรมชาติรบกวนของการดำรงอยู่ของมันก็ไม่ได้ดูเหมือนเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติให้กับพวกเขา ตามที่ 23 สิงหาคม 1993 "อบต Hum สืบสวนรายงานอย่างไม่เป็นทางการ" ผู้ฟังมากที่สุดในขั้นต้นมีประสบการณ์ครวญเพลงที่มี "จุดเริ่มต้นอย่างกระทันหันเช่นถ้าอุปกรณ์บางคนเปิด." หลายคนที่ได้ยินได้ฟังเชื่อว่ามีการเชื่อมต่อระหว่างครวญเพลงที่ติดตั้งทางทหารในและรอบ ๆ นิวเม็กซิโกและกระทรวงกลาโหมหรือครวญเพลงที่เกิดอย่างใดโดยกองทัพเรือสหรัฐของเอลฟ์ (ความถี่ต่ำมาก) สถานีในภาคเหนือของรัฐมิชิแกน สงสัยเหล่านี้ทำให้การปรากฏตัวของพลเรือนในทีมสืบสวนที่จำเป็น. หลังจากตรวจสอบสิบทีมผู้ฟัง (ตอนนี้รวมทั้งเจมส์เคลลี่เป็นนักวิจัยทางวิทยาศาสตร์การได้ยินกับมหาวิทยาลัยนิวเม็กซิโกของศูนย์วิทยาศาสตร์สุขภาพ) เริ่มการสำรวจในวงกว้างของชาวบ้านเทาส์ การสำรวจของพวกเขาที่อาศัยอยู่ใน 1440 นำทีมไปคาดการณ์ว่าประมาณ 2% ของประชากรเป็นผู้ฟังอบต. ให้นี้จำนวนมากของผู้ฟังการสำรวจเริ่มต้นของแหล่งที่มาครวญเพลงมุ่งเน้นไปที่ความเป็นไปได้ในการผลิตภายนอกของฮัมความถี่ต่ำ ในขณะที่มีกรณีแยกของการได้ยินในช่วงความถี่ต่ำระบุผู้ฟังการทดสอบเหล่านี้เผยให้เห็นไม่มีเสียงรบกวนที่สอดคล้องกันซึ่งอาจบัญชีสำหรับครวญเพลง ในฐานะที่เป็น Mullins และเคลลี่สรุปมี "ไม่รู้จักกันสัญญาณเสียงที่อาจบัญชีสำหรับครวญเพลงหรือจะมีเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่อาจอธิบายได้." มีการตัดออกไปภายนอกทีมงานที่มุ่งเน้นผู้ฟังในการทดสอบ 'หูด้านในและด้านการวิจัยความถี่ ความไว ในขณะที่การตรวจสอบเหล่านี้จะไม่สมบูรณ์ก็ปรากฏว่าไม่น่าจะสูงครวญเพลงที่เกิดจากหูอื้อความถี่ต่ำเป็นบางส่วนได้คาดการณ์ Mullins และเคลลี่มีแนวโน้มมากกว่าที่จะเชื่อว่าผู้ฟังได้มีการพัฒนาความไวเฉพาะเสียงอยู่ในช่วง 20 ถึง 100Hz และดังนั้นจึงมีการกำกับการวิจัยของพวกเขาที่มีต่อเก็บตกความเข้าใจในวิธีการที่หูรับรู้พลังงานความถี่ต่ำ. ในขณะที่วิธีการนี้อาจจะช่วยตอบถาวร คำถามของแหล่งที่มาครวญเพลงของดร. นิค Begich และแพทริคฟลานาแกน (นักประดิษฐ์เซดอนาที่ใช้และนักวิทยาศาสตร์) ได้สำรวจความเป็นไปได้อีก ดร. นิค Begich ได้พบเบาะแสบางอย่างที่น่าสนใจใน Mullins 'ความเห็นของตัวเองที่อาจนำไปสู่แหล่งอื่นสำหรับผู้ฟังความสามารถที่ไม่ซ้ำกันและบางทีในระยะยาว, การแก้ปัญหาที่อยู่ใกล้ที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอของพวกเขา. เพื่อสนับสนุนทิศทางในอนาคตของเขา Mullins มีงานวิจัยที่ชี้ให้เห็นว่าเป็นประเทศ "... เรากำลังค่อย ๆ สร้างพื้นหลังของเสียงอิเล็กทรอนิกส์ ... เรากำลังจะมากขึ้นและสิ่งที่ไร้สายมากขึ้นส่งสัญญาณไฟฟ้าทั้งหมด. ไม่ว่าจะเป็นสาเหตุของการครวญเพลงที่ เราไม่ทราบ แต่เราไม่สามารถเขียนมันออก. "Begich theorizes ว่าสาเหตุของการครวญเพลงที่อาจพบได้ในการสะสมพื้นหลังแม่เหล็กไฟฟ้านี้ เขาเชื่อว่ามีกลไกในการพลังงานของเสียงซึ่งอาจอธิบายครวญเพลงที่ ที่สำคัญอาจจะซ่อนอยู่ในเทคโนโลยีที่คิดค้นโดยดร. แพทริคฟลานาแกน NeurophonicTM เทคโนโลยีเสียงที่ได้รับการพัฒนาบนพื้นฐานของความเข้าใจของการถ่ายโอนโดยใช้เสียงที่แตกต่างกัน "ได้ยิน" ทางเดินไปยังสมอง วัดเสียงมาตรฐานและอุปกรณ์การวินิจฉัยจะไม่ได้ผลในตำแหน่ง "เสียง" ที่มา. แพทริคฟลานาแกน NeurophoneTM คิดค้นเมื่อฟลานาแกน 14 เป็นแรงดันต่ำความถี่สูง, ความกว้างปรับ oscillator วิทยุ ในแง่ที่เรียบง่ายที่ NeurophoneTM ทำหน้าที่บนผิวของผู้ฟังโดยการแปลง "... ปรับคลื่นวิทยุเป็นสัญญาณประสาทที่ปรับทะลุเส้นประสาทการได้ยินกะโหลก 8 และส่งหน่วยสืบราชการลับโดยตรงในศูนย์การเรียนรู้ของสมอง." ในคำอื่น ๆ NeurophoneTM ช่วยให้การฟังเพื่อ "ได้ยิน" โดยไม่ต้องใช้ช่องหูหรือกระดูกและเส้นประสาทเรามักเชื่อมโยงกับการได้ยิน. สิทธิบัตรฟลานาแกนได้รับการอนุมัติหลังจากการต่อสู้หกปีที่มีสำนักงานสิทธิบัตรสูงสุดในการทดสอบของอุปกรณ์ ในการพิจารณาความบกพร่องของพนักงานสำนักงานสิทธิบัตร สาธิตเชื่อตรวจสอบสิทธิบัตรที่ NeurophoneTM ทำงานแม้ว่ามันจะปรากฏที่จะบินในหน้าของแนวความคิดแบบดั้งเดิมของวิธีการที่เราได้ยิน แนวคิดใหม่กับ NeurophoneTM คือการที่เราจะใช้ผิวตัวเองเป็นเครื่องส่งสัญญาณประสาท. แนวคิดนี้เป็นจริงค่อนข้างง่าย เมื่ออยู่ในครรภ์ผิวทารกในครรภ์ที่ทำหน้าที่เป็นอวัยวะประสาทสัมผัสหลัก จากนั้นมีวิวัฒนาการตาจมูกและหู ในขณะที่หูมีความเชี่ยวชาญในการได้ยิน, ฟลานาแกนได้รับการยอมรับว่าผิวยังเป็นอวัยวะ ดังนั้นหากทางที่อาจจะพบได้ในการส่งข้อมูลผ่านผิวหนังไปยังสมองแล้วข้อมูลอาจมีการสื่อสารโดยตรงกับสมองผ่านหู NeurophoneTM วิ่งผ่านคลื่นวิทยุสองขั้วไฟฟ้าขนาดเล็กที่วางอยู่บนผิวและใช้เป็นหลักที่มีอยู่ในเซลล์ประสาทสมองในการเข้าถึงโดยตรง. วิจัย NeurophoneTM ฟลานาแกนมีคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับครวญเพลงเทาส์ ในฐานะที่เป็น Mullins ได้ชี้ให้เห็นเราถูกล้อมรอบด้วยจำนวนมากของอุปกรณ์อุปกรณ์ความถี่ต่ำทุกรอบการดำเนินงาน 60Hz ได้รับแนวคิด NeurophoneTM ฟลานาแกนก็เป็นไปได้ที่ความเข้มข้นของความถี่นี้อาจจะสะท้อนกับผิวที่ก่อให้เกิดการเชื่อมโยงโดยตรงระหว่างระบบประสาทผิวหนังและสมอง เช่นเดียวกับ NeurophoneTM ที่บุคคลบางคนที่เปิดกว้างมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ ดังนั้นผิวบางคน 'อาจจะเปิดกว้างมากขึ้นในการล้อมรอบความถี่แม่เหล็กไฟฟ้ากว่าคนอื่น ๆ . ฟลานาแกนและ Begich คาดเดาว่าอาจจะ NeurophoneTM ชีพจรที่ความถี่ที่ระบุโดยผู้ฟังผู้สัมภาษณ์โดย Mullins และทีมสืบสวน หากครวญเพลงที่ถูกสร้างขึ้นโดยสนามแม่เหล็กไฟฟ้ารอบแล้วเทคโนโลยี NeurophoneTM สามารถนำมาใช้เพื่อลดความมัน ในขณะที่ Mullins จะตรวจสอบช่องหูและเครื่องมือในการได้ยินของมนุษย์เราฟลานาแกนและ Begich เชื่อว่าคำตอบคือมีแนวโน้มที่จะพบได้ผ่านทางเดินที่จัดตั้งขึ้นโดย NeurophoneTM ซึ่งหลีกเลี่ยงหูอย่างสิ้นเชิง. หลักฐานหรือไม่ว่าทฤษฎีของพวกเขาที่ถูกต้อง พึ่งพาการทดสอบของผู้ฟัง หาก Begich ฟลานาแกนและถูกต้อง NeurophonicTM เทคโนโลยีและสิ่งที่ได้รับการเรียนรู้เกี่ยวกับการได้ยินอาจจะนำมาใช้เพื่อบรรเทาความทุกข์ทรมานของผู้ฟังเป็นค้นหาแหล่งที่มาของครวญเพลงอย่างต่อเนื่องที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จัดหา อบต. ฮัม

โดยโทมัสบีกิก , นักเขียนพนักงาน

สามปีที่ผ่านมารัฐสภาโดยนักวิทยาศาสตร์และผู้สังเกตการณ์จากบางส่วนของสถาบันวิจัยที่มีชื่อเสียงที่สุดของประเทศ ดูแปลก ความถี่ต่ำ เสียงได้ยินของประชาชนใน และ รอบ ๆเมืองเล็ก ๆ ของ อบต. ใหม่เม็กซิโก ปี ผู้ที่ได้ยินเสียง มักจะอธิบาย โดยพวกเขาเป็น " ฮัม "กำลังหาคำตอบ ไม่มีใครแน่ใจว่า เมื่อมันเริ่ม แต่การคงอยู่ของตน นำก่อนไม่กี่แล้ว หลายคนที่ได้ยิน ( เรียกว่า " ผู้ได้ฟังได้ " โดยแต่ละอื่น ๆ ) วงด้วยกัน ในปี 1993 พวกเขาพบวิธีการของพวกเขาไปยังรัฐสภา

รัฐสภาสอบสวนร้องขอประกอบด้วยทีมนักวิจัยจากโหลหมายเลขของสถาบันวิทยาศาสตร์โจ มัลลินส์ ของมหาวิทยาลัยของเม็กซิโกและฮอเรซพอตีตของศูนย์บริการประกันคุณภาพอาหารของทีมเขียนรายงานขั้นสุดท้าย องค์กรวิจัยอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ เม็กซิโก ฟิลลิปส์ กองทัพอากาศห้องปฏิบัติการและห้องปฏิบัติการแห่งชาติลอสอาลามอสความกังวล โดยผู้ได้ฟังได้ว่า อืม อาจจะเกิดจาก กลาโหม มั่นใจว่า การสืบสวนมีวัตถุประสงค์ในการเปิดและที่เป็นจำนวนมากของผู้ติดต่อ .

เป้าหมายแรกของทีมสืบสวนกำลังสัมภาษณ์ผู้ได้ฟังได้ และลองดูว่าธรรมชาติของฮัมองเสียงมันทำให้ความถี่ของ เวลาและผลกระทบที่มีต่อผู้ที่ได้ยินต่อไปทีมวางแผนที่จะสำรวจที่อยู่อาศัยของ อบต. และชุมชนรอบข้างเพื่อหาวิธีกว้างกระจายฮัมอยู่ ในที่สุด ทีมได้พยายามที่จะแยกและระบุสาเหตุของฮัม สำคัญสำหรับความพยายามของพวกเขา เป็นทีมที่น่าสนใจในเหมืองแร่ใสยับยั้งสาเหตุของปรากฏการณ์มากกว่าการมีอยู่ของฮัมมีความเข้าใจที่ชัดเจน โดยทั่วไปผู้ที่บางสิ่งบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นที่นี่ แต่เพียงว่าสิ่งที่มันเป็นเหมือนจะขัดขืน ความหมาย

การสอบสวนเบื้องต้นเน้นสิบผู้ได้ฟังได้และมุ่งมั่นที่แน่นอน คีย์ข้อมูลรอบฮัมเพลง มันเป็นแบบถาวร มันได้ยินแค่จำนวนเล็ก ๆของคน เสียงต่ำมากในระดับความถี่องระหว่าง 30 และ 80Hz .