The transmission mechanism of monet

The transmission mechanism of monetary policy generally refers to the effects of changes in the monetary policy (such as the adjustment in short-term interest rate or monetary base) on the broader money aggregates or domestic credits, then, in turn, on the ultimate objectives of policy, namely, growth and inflation.
A study was undertaken on the transmission mechanism comparing the relative effects on the real economic variables of changes in domestic interest rate (with interbank interest rate as proxy) and changes in domestic credits, using the vector Autoregression (VAR) Model and analysis of impulse response of variables, including domestic credits, the private Investment Index, and the consumer Price Index. The focus is on the comparison of the relative effects in the two periods: the period prior to the financial liberalization (1980-89) and the period after the financial liberalization (1990-96).
The results of the analysis reveal that a credit shock has no significant effects on the economy in both periods. On the contrary, a domestic interest rate shock has a significant effect on inflation and domestic credits, particularly after financial liberalization; but has no significant bearing on private investment after financial liberalization, possibly due to a wider access to overseas financing by the private sector. It can be concluded that the conduct of monetary policy through the interest rate channel tended to be more effective than through the credit channel in controlling inflation, particularly after financial liberalization

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลไกการส่งผ่านของนโยบายการเงินโดยทั่วไปหมายถึงผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในนโยบายการเงิน (เช่นการปรับตัวของอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นหรือฐานเงิน) ในวงกว้างมวลรวมเงินหรือเครดิตในประเทศแล้วในทางกลับกันในวัตถุประสงค์ที่ดีที่สุด ของนโยบายคือการเจริญเติบโตและอัตราเงินเฟ้อ.
การศึกษาได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับกลไกการส่งผ่านการเปรียบเทียบผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรทางเศรษฐกิจที่แท้จริงของการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ยในประเทศ (อัตราดอกเบี้ยระหว่างธนาคารเป็นพร็อกซี่) และการเปลี่ยนแปลงในเครดิตในประเทศโดยใช้ autoregression เวกเตอร์ (var) แบบจำลองและการวิเคราะห์การตอบสนองต่อแรงกระตุ้น ของตัวแปรรวมทั้งเครดิตภายในประเทศดัชนีการลงทุนภาคเอกชนและดัชนีราคาผู้บริโภค ให้ความสำคัญกับการเปรียบเทียบของผลกระทบความสัมพันธ์ในสองช่วงเวลา. ระยะเวลาก่อนที่จะมีการเปิดเสรีทางการเงิน (1980-1989) และระยะเวลาหลังจากการเปิดเสรีทางการเงิน (1990-1996)
ผลการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าเครดิต ช็อตที่ไม่ได้มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อเศรษฐกิจในช่วงเวลาที่ทั้งสอง ในทางตรงกันข้ามช็อกอัตราดอกเบี้ยในประเทศมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่ออัตราเงินเฟ้อและสินเชื่อในประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังการเปิดเสรีทางการเงิน แต่ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับการลงทุนภาคเอกชนหลังจากการเปิดเสรีทางการเงินที่อาจจะเป็นเพราะการเข้าถึงที่กว้างขึ้นในการจัดหาเงินทุนต่างประเทศโดยภาคเอกชนจึงสามารถสรุปได้ว่าการดำเนินการของนโยบายการเงินผ่านช่องทางอัตราดอกเบี้ยมีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่ผ่านช่องทางบัตรเครดิตในการควบคุมอัตราเงินเฟ้อโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังการเปิดเสรีทางการเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลไกการส่งผ่านของนโยบายการเงินโดยทั่วไปถึงผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในนโยบายการเงิน (เช่นการปรับปรุงอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นหรือเงินฐาน) กว้างขึ้นเพิ่มเงินหรือเครดิตภายในประเทศ แล้ว จะ ในวัตถุประสงค์ที่ดีที่สุดของนโยบาย ได้แก่ เจริญเติบโตและเงินเฟ้อ
ดำเนินการศึกษากลไกส่งผลสัมพันธ์กับตัวแปรทางเศรษฐกิจอย่างแท้จริงของการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ยภายในประเทศ (มีอัตราดอกเบี้ยระหว่างธนาคารเป็นพร็อกซี่) และการเปลี่ยนแปลงในเครดิตภายในประเทศ การใช้เวกเตอร์ Autoregression (VAR) การเปรียบเทียบแบบจำลองและวิเคราะห์ตอบกระแสแปร เครดิตภายในประเทศ รวมทั้งดัชนีลงทุนเอกชน และดัชนีราคาผู้บริโภค โฟกัสอยู่ในการเปรียบเทียบผลกระทบสัมพันธ์ในสองรอบระยะเวลา: ระยะเวลาก่อนการเปิดเสรีทางการเงิน (1980-89) และระยะเวลาหลังจากการเปิดเสรีทางการเงิน (ปี 1990-96) .
ผลการวิเคราะห์แสดงว่า ช็อตเครดิตมีไม่มีผลที่สำคัญเศรษฐกิจในรอบระยะเวลาทั้งนั้น ดอก ช็อตอัตราดอกเบี้ยภายในประเทศมีผลอย่างมีนัยสำคัญในอัตราเงินเฟ้อและเครดิตภายในประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการเปิดเสรีทางการเงิน แต่มีแบริ่งไม่สำคัญการลงทุนส่วนตัวหลังจากการเปิดเสรีทางการเงิน อาจเป็นเพราะมีความกว้างถึงเงินต่างประเทศโดยภาคเอกชน จึงสามารถสรุปได้ว่า การดำเนินนโยบายการเงินผ่านช่องทางอัตราดอกเบี้ยมีแนวโน้มจะมีประสิทธิภาพกว่าผ่านช่องทางสินเชื่อในการควบคุมอัตราเงินเฟ้อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการเปิดเสรีทางการเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลไกการส่งผ่านนโยบายการเงินโดยทั่วไปหมายถึงผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในนโยบายการเงินได้(เช่นการปรับอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นหรือฐานการเงินการคลัง)ที่รวมเอาเงินที่กว้างขึ้นหรือเครดิตในประเทศแล้วในการเปิดวัตถุประสงค์สูงสุดของนโยบายคือการเติบโตทางเศรษฐกิจและอัตราเงินเฟ้อ.
การศึกษาที่ได้ดำเนินการในกลไกการส่งผ่านโดยการเปรียบเทียบผลที่มีความสัมพันธ์กันในตัวแปรทางเศรษฐกิจที่แท้จริงของการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ยในประเทศ(พร้อมด้วยอัตราดอกเบี้ยระหว่างธนาคารเป็นผู้รับมอบอำนาจ)และการเปลี่ยนแปลงในมูลหนี้ในประเทศโดยใช้เวกเตอร์ autoregression ( VAR )รุ่นและการวิเคราะห์ของการตอบสนองการผลักดันของตัวแปรรวมถึงสินเชื่อในประเทศดัชนีการลงทุน ภาค เอกชนได้และดัชนีราคา ผู้บริโภค . โฟกัสที่มีการเปรียบเทียบของผลกระทบที่เกี่ยวข้องในสองช่วงช่วงเวลาก่อนที่จะเปิดเสรีทางการเงิน( 1980-89 )และช่วงเวลาหลังการเปิดเสรีทางการเงิน( 1990-96 1990-96 1990-96 1990-96 1990-96 1990-96 1990-96 )..
ผลการวิเคราะห์ที่แสดงให้เห็นว่าการเกิดบัตรเครดิตที่มีไม่มีผลอย่างมากต่อเศรษฐกิจในช่วงเวลาทั้งสอง ในทางตรงกันข้ามการกระแทกอัตราดอกเบี้ยในประเทศที่มีผลกระทบต่ออัตราเงินเฟ้อและเครดิตในประเทศโดยเฉพาะหลังจากการเปิดเสรีทางการเงินแต่ไม่มีแบริ่งอย่างมีนัยสำคัญในการลงทุนของ ภาค เอกชนหลังจากการเปิดเสรีทางการเงินอาจจะเนื่องจากการเข้าถึงมากขึ้นทางการเงินในต่างประเทศของ ภาค เอกชนสามารถที่จะสรุปได้ว่าการดำเนินนโยบายการเงินผ่านช่องทางอัตราดอกเบี้ยที่มีแนวโน้มที่จะมี ประสิทธิภาพ มากกว่าผ่านทาง Channel เครดิตได้ในการควบคุมอัตราเงินเฟ้อพื้นฐานโดยเฉพาะหลังจากการเปิดเสรีทางการเงิน