orresponding author: Jane L. Chiang

orresponding author: Jane L. Chiang, [e-mail].
Type 1 diabetes is characterized by an immune-mediated depletion of β-cells that results in lifelong dependence on exogenous insulin. While both type 1 and type 2 diabetes result in hyperglycemia, the pathophysiology and etiology of the diseases are distinct and require us to consider each type of diabetes independently. As such, this position statement summarizes available data specific to the comprehensive care of individuals with type 1 diabetes. The goal is to enhance our ability to recognize and manage type 1 diabetes, to prevent its associated complications, and to eventually cure and prevent this disease.


Next Section
Incidence and Prevalence of Type 1 Diabetes

The exact number of individuals with type 1 diabetes around the world is not known, but in the U.S., there are estimated to be up to 3 million (1). Although it has long been called “juvenile diabetes” due to the more frequent and relatively straightforward diagnosis in children, the majority of individuals with type 1 diabetes are adults.

Most children are referred and treated in tertiary centers, where clinical data are more readily captured. The SEARCH for Diabetes in Youth study estimated that, in 2009, 18,436 U.S. youth were newly diagnosed with type 1 diabetes (12,945 non-Hispanic white, 3,098 Hispanic, 2,070 non-Hispanic black, 276 Asian-Pacific Islander, and 47 American Indian) (2). Worldwide, ∼78,000 youth are diagnosed with type 1 diabetes annually. Incidence varies tremendously among countries: East Asians and American Indians have the lowest incidence rates (0.1–8 per 100,000/year) as compared with the Finnish who have the highest rates (>64.2 per 100,000/year) (3). In the U.S., the number of youth with type 1 diabetes was estimated to be 166,984 (4).

The precise incidence of new-onset type 1 diabetes in those over 20 years of age is unknown. This may be due to the prolonged phase of onset and the subtleties in distinguishing the different types of diabetes. In one European study of adults aged 30–70 years, ∼9% tested positive for GAD antibodies (GADA) within 5 years of a diabetes diagnosis, consistent with other studies (5).

Adults with type 1 diabetes often receive care in primary care settings rather than with an endocrinologist. Unlike the consolidated care seen in pediatric diabetes management, the lack of consolidated care in adults makes incidence and prevalence rates difficult to characterize, and therefore they are often underestimated. The number of adults living with type 1 diabetes is increasing due to two factors: 1) the rising number of new-onset cases of type 1 diabetes in adults, including those diagnosed with latent autoimmune diabetes in adults (LADA), and 2) individuals with childhood-onset diabetes are living longer (6,7).

Previous Section
Next Section
Classification and Diagnosis

Type 1 diabetes has traditionally been diagnosed based on clinical catabolic symptoms suggestive of insulin deficiency: polyuria, polydipsia, weight loss, and marked hyperglycemia that is nonresponsive to oral agents. It is classified as an autoimmune disease with progressive β-cell destruction, resulting in a physiological dependence on exogenous insulin. Recent studies have broadened our understanding of the disease, but have made diagnosis more complex.

There is tremendous variability in the initial presentation of type 1 diabetes in both youth and adults. Children often present acutely, with severe symptoms of polyuria, polydipsia, and ketonemia. However, in adults, type 1 diabetes presents with a more gradual onset, with a clinical presentation that may initially appear consistent with type 2 diabetes. Distinguishing between type 1 and type 2 diabetes presents diagnostic challenges. Traditionally, progressive β-cell destruction has been the hallmark of type 1 diabetes, but residual C-peptide (a surrogate marker for insulin secretion) may be detected over 40 years after initial diagnosis, regardless of whether the initial diagnosis was made in childhood or in adulthood (8).

Clinical Clues
Much of the diagnosis will depend on clinical clues, but the rising incidence of overweight/obesity has also confounded the diagnosis of type 1 diabetes. A lean individual presenting with clinical symptoms without a first-degree relative with diabetes (but often with a history of distant relatives with type 1 diabetes or other autoimmune disease) is generally suggestive of type 1 diabetes. An overweight individual (of any age) with metabolic syndrome and a strong family history of type 2 diabetes may be assessed only for the development of type 2 diabetes, even though type 1 diabetes is on the differential diagnosis. Obesity does not preclude that autoimmunity and hyperglycemia will occur even amid the relatively higher levels of endogenous insulin secretion observed in obesity. In young patients aged 10–17 years with phenotypic type 2 diabetes, 10% have evidence of islet autoimmunity suggesting that type 1 diabetes was the likely diagnosis (9). Thus, although leaner individuals are more likely to be diagnosed as having type 1 diabetes, the potential for type 1 diabetes exists in those who phenotypically appear to have type 2 diabetes. If hyperglycemia persists after treatment with noninsulin agents, which is unusual in the treatment of newly diagnosed type 2 diabetes, then type 1 diabetes should be considered.

Pancreatic Autoantibodies
Pancreatic autoantibodies are characteristic of type 1 diabetes. Highly sensitive laboratory measurements capture ∼98% of individuals with autoantibodies at diagnosis (10). Unfortunately, most commercial laboratories do not have reliably sensitive or specific assays that measure all five autoantibodies: GADA, islet cell antibodies (ICA), insulin autoantibodies (IAA), protein tyrosine phosphatase antibodies (ICA512 or IA2A), and zinc transporter protein (ZnT8). Thus, it may be inappropriate to report a patient as autoantibody negative. Another cause of “false-negative” autoantibodies is testing far out from diagnosis as antibody titers diminish over time (Fig. 1). It appears that there is an increased incidence of type 1 diabetes in ethnic populations where autoantibody markers may be of variable utility, such as in Asians where autoantibodies are often negative (11–15).

Figure 1
View larger version:
In this page In a new window
Download as PowerPoint Slide
Figure 1
The percentage of antibody-positive subjects is affected by the duration of type 1 diabetes for GADA (A) and IA2A (B). Given an increase in the scatter (due to lower numbers of subjects), the x-axis is truncated at a duration of 30 years. Reproduced with permission from Tridgell et al. (16).

Family History
Type 1 diabetes has a genetic predilection and, in some cases, can be predicted in family members. The overall prevalence of type 1 diabetes in the U.S. is ∼0.3%, but if a first-degree relative has diabetes, the empiric risk of being affected is ∼5% (17,18), representing a 15-fold increase among family members. Studies evaluating children at risk for developing type 1 diabetes have shown that the presence of more than two autoantibodies was associated with a nearly 70% risk for disease development within 10 years and 84% within 15 years (19). Evaluating at-risk individuals in the clinical setting is not yet recommended due to limited clinical interventions; however, ongoing research studies are identifying at-risk individuals through genetic testing in both the lower-risk general population and in the higher-risk population of relatives of people with type 1 diabetes.

Recommendations
Diagnosis
The American Diabetes Association’s (ADA’s) diagnostic criteria for type 1 and type 2 diabetes are the same (Table 1). (A)

Consider measurement of pancreatic autoantibodies to confirm the diagnosis of type 1 diabetes. (B)

View this table:
In this window In a new window
Table 1
Criteria for the diagnosis of diabetes

Identification of At-Risk Relatives
Inform type 1 diabetic patients of the opportunity to have their relatives tested for type 1 diabetes risk in the setting of a clinical research study. (B)

Previous Section
Next Section
Initial Evaluation and Follow-up

General Considerations
All patients with type 1 diabetes need age-appropriate care, with an understanding of their specific needs and limitations. Infants and toddlers are approached quite differently from adolescents; the needs of young adults may vary from middle-aged or older adults. Regardless of age, the patient’s needs are the same: an individualized care plan with ongoing education and support, ongoing assessment for acute and chronic complications, and access to medical providers with type 1 diabetes expertise. Just as patients change, the therapeutic approach should change and should be evaluated at each visit and modified as needed.

Type 1 diabetes care must be an iterative process, adapted as the needs of the individual evolve. Clinical assessments for type 1 diabetes in children and adults should incorporate age-appropriate and complication-focused evaluations, based on the likelihood that an abnormality will be present. For example, a young adult with low cardiovascular disease (CVD) risk and no complications may need more of an assessment of lifestyle adjustment as opposed to an older adult with longer duration of the disease who may need more evaluation of vascular and neurological issues.

Transition of Care From Pediatric to Adult Providers
As youth transition into emerging adulthood, the supportive infrastructure often abruptly disappears and glycemic control tends to deteriorate. The ADA recognizes that this is a challenging time and recommends a strong, practical transition plan to anticipate the upcoming changes. A successful transition plan should be initiated early (e.g., early teenage years) and include ongoing dialogue between the family and youth. The discussion should include fina

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

orresponding ผู้เขียน: เจนเชียงใหม่ L., [e-mail]โรคเบาหวานชนิดที่ 1 เป็นลักษณะ โดยการ mediated ภูมิคุ้มกันลดลงของเซลล์βที่ผลพึ่งอินซูลินบ่อยรอง ขณะทั้งสองชนิด 1 และชนิด 2 โรคเบาหวานผลใน hyperglycemia, pathophysiology และวิชาการของโรคจะแตกต่าง และต้องเราต้องพิจารณาแต่ละชนิดของโรคเบาหวานได้อย่างอิสระ เช่น งบตำแหน่งนี้สรุปข้อมูลเฉพาะครอบคลุมดูแลบุคคลที่มีโรคเบาหวานชนิด 1 เป้าหมายคือการ เพิ่มความสามารถของเราเพื่อรับรู้ และจัดการโรคเบาหวานชนิดที่ 1 เพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนเกี่ยวข้อง และเพื่อรักษา และป้องกันโรคนี้ในที่สุด ส่วนถัดไปอุบัติการณ์และความชุกของโรคเบาหวานชนิด 1ไม่ทราบจำนวนที่แน่นอนของบุคคลที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 1 โลก แต่ในสหรัฐอเมริกา มีอยู่ประมาณ 3 ล้าน (1) แม้ว่ามันจึงถูกเรียก "เยาวชนโรคเบาหวาน" เนื่องจากการวินิจฉัยค่อนข้างตรง และบ่อยกว่าในเด็ก ส่วนใหญ่ของบุคคลที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 1 เป็นผู้ใหญ่เด็กส่วนใหญ่จะอ้างอิง และในศูนย์ระดับมหาวิทยาลัย ที่ข้อมูลทางคลินิกมากขึ้นถูกจับ ค้นหาโรคเบาหวานในการศึกษาเยาวชนประมาณว่า 2552, 18,436 ฿เยาวชนถูกใหม่การวินิจฉัย มีโรคเบาหวานชนิดที่ 1 (12,945 Hispanic ไม่ขาว 3,098 Hispanic, 276 ดำ Hispanic ไม่ 2,070 เอเชียแปซิฟิกไอสแลนด์ และอินเดียอเมริกัน 47) (2) ทั่วโลก ∼78, 000 ที่เยาวชนได้รับการวินิจฉัยโรคเบาหวานชนิด 1 ปี อุบัติการณ์แตกต่างกันไปอย่างประเทศ: เอเชียตะวันออกและอเมริกันอินเดียมีอัตราอุบัติการณ์ต่ำ (0.1 – 8 ต่อ 100000/ปี) เมื่อเทียบกับฟินแลนด์ที่มีราคาสูง (> 64.2 ต่อ 100000/ปี) (3) ในสหรัฐ จำนวนเยาวชนที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ได้ประมาณจะ 166,984 (4)แม่นยำอุบัติการณ์ของโรคเบาหวานชนิดใหม่เริ่ม 1 ในผู้ที่อายุมากกว่า 20 ปีไม่รู้จัก นี้อาจเป็น เพราะระยะนานเริ่มมีอาการและรายละเอียดอื่นในการแยกชนิดต่าง ๆ ของโรคเบาหวาน ในยุโรปศึกษาผู้ใหญ่อายุ 30 – 70 ปี ∼9% ทดสอบค่าบวกสำหรับแอนตี้กาด (GADA) ภายใน 5 ปีของการเป็นโรคเบาหวานการวินิจฉัย สอดคล้องกับการศึกษาอื่น ๆ (5)ผู้ใหญ่ มีโรคเบาหวานชนิดที่ 1 มักจะได้ดูแล ในการตั้งค่าหลัก แทน ด้วยเวชกรรมการ ซึ่งแตกต่างจากการดูแลรวมที่เห็นในการจัดการโรคเบาหวานเด็ก ขาดการดูแลรวมในผู้ใหญ่ทำให้อุบัติการณ์และอัตราการชุกยากจะลักษณะ และดังนั้น พวกเขาจะมัก underestimated เพิ่มจำนวนผู้ใหญ่ที่อาศัยอยู่กับโรคเบาหวานชนิดที่ 1 เนื่องจากปัจจัย 2: 1) หมายเลขที่เพิ่มขึ้นของคดีเริ่มใหม่พิมพ์ 1 โรคเบาหวานในผู้ใหญ่ รวมถึงวินิจฉัยกับโรคเบาหวานผิดปกติแฝงอยู่ในผู้ใหญ่ (LADA), และ 2) บุคคลที่ มีวัยเด็กเริ่มมีอาการโรคเบาหวานมีชีวิตยาว (6,7)ส่วนก่อนหน้านี้ส่วนถัดไปจัดประเภทและวินิจฉัยโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ได้ซึ่งรับการวินิจฉัยตามอาการที่ catabolic ทางคลินิกชี้นำของขาดอินซูลิน: polyuria, polydipsia น้ำหนัก และ hyperglycemia เครื่องที่เป็น nonresponsive กับตัวแทนช่องปาก มันถูกจัดประเภทเป็นโรคความผิดปกติกับการทำลายเซลล์βก้าวหน้า เกิดพึ่งอินซูลินบ่อยสรีรวิทยา การศึกษาล่าสุดได้ให้เราเข้าใจโรค แต่ได้ทำการวินิจฉัยที่ซับซ้อนมากขึ้นมีความแปรผันอย่างมากในงานนำเสนอเริ่มต้นของโรคเบาหวานชนิด 1 ในเยาวชนและผู้ใหญ่ เด็กมักจะแสดงทั้ง มีอาการรุนแรงของ polyuria, polydipsia และ ketonemia อย่างไรก็ตาม ในผู้ใหญ่ โรคเบาหวานชนิดที่ 1 แสดง ด้วยเริ่มที่สมดุลมากขึ้น มีนำเสนอคลินิกที่อาจปรากฏอยู่สอดคล้องกับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 แยกความแตกต่างระหว่างชนิดที่ 1 เบาหวานชนิดที่ 2 นำเสนอความท้าทายที่วินิจฉัย ประเพณี ทำลายเซลล์βก้าวหน้าแล้วจุดเด่นของเบาหวานชนิดที่ 1 แต่เหลือ C-เปป (เป็นตัวแทนเครื่องหมายสำหรับการหลั่งอินซูลิน) อาจพบกว่า 40 ปีหลังจากการวินิจฉัยเบื้องต้น ไม่ว่าการวินิจฉัยเบื้องต้นได้ทำ ในวัยเด็ก หรือ ในวัยผู้ใหญ่ได้ (8)ข้อมูลทางคลินิกมากในการวินิจฉัยจะขึ้นอยู่กับข้อมูลทางคลินิก แต่อุบัติการณ์เพิ่มขึ้นของโรคน้ำหนักเกิน/อ้วนยังมี confounded การวินิจฉัยของโรคเบาหวานชนิด 1 การแบบ lean ละแสดงอาการทางคลินิกไม่มีญาติ first-degree มีโรคเบาหวาน (แต่มักจะ มีประวัติของญาติที่ห่างไกลโรคเบาหวานชนิดที่ 1 หรือโรคอื่น ๆ ผิดปกติ) ถูกชี้นำโดยทั่วไปของโรคเบาหวานชนิด 1 บุคคลภาวะ (ของอายุใด ๆ) กับหน่วยและแข็งแรงประวัติครอบครัวของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 อาจประเมินเฉพาะสำหรับชนิดของเบาหวานประเภท 2 แม้ว่า โรคเบาหวาน 1 อยู่การวินิจฉัยแตกต่างกัน โรคอ้วนไม่ได้ห้ามว่า autoimmunity และ hyperglycemia จะเกิดขึ้นได้ท่ามกลางการหลั่งอินซูลิน endogenous ในโรคอ้วนระดับค่อนข้างสูง ในผู้ป่วยเด็กอายุ 10-17 ปี มีโรคเบาหวานชนิดไทป์ 2, 10% มีหลักฐานของเล็ท autoimmunity แนะนำว่า เบาหวานชนิดที่ 1 ได้วินิจฉัยแนวโน้ม (9) ดังนั้น แม้ว่ากระชับบุคคลมักจะวินิจฉัยว่ามีโรคเบาหวานชนิดที่ 1 เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 1 อยู่ในที่ phenotypically จะมีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ถ้า hyperglycemia ยังคงอยู่หลังการรักษาด้วยตัวแทน noninsulin ซึ่งเป็นเรื่องปกติในการบำบัดรักษาใหม่วินิจฉัยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 แล้วโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ควรAutoantibodies ตับอ่อนตับอ่อน autoantibodies มีลักษณะของโรคเบาหวานชนิด 1 ประเมินห้องปฏิบัติการมีความไวสูงจับ ∼98% ของบุคคลที่มี autoantibodies ในการวินิจฉัย (10) อับ ห้องปฏิบัติการส่วนใหญ่ไม่มี assays สำคัญได้ หรือเฉพาะที่วัดทั้งหมดห้า autoantibodies: GADA เล็ทเซลล์แอนตี้ (ปัจจุบันประกอบ), autoantibodies อินซูลิน (IAA), โปรตีนการแอนตี้ฟอสฟาเตส tyrosine (ICA512 หรือ IA2A), และสังกะสีโปรตีนขนส่ง (ZnT8) ดังนั้น มันอาจจะไม่เหมาะสมในการรายงานผู้ป่วยเป็น autoantibody ลบ สาเหตุอื่นของ autoantibodies "เท็จลบ" กำลังทดสอบไกลออกจากการวินิจฉัยเป็นแอนติบอดี titers หรอช่วงเวลา (Fig. 1) ปรากฏว่ามีการเกิดขึ้นของโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ในประชากรชนกลุ่มน้อยที่มีเครื่องหมาย autoantibody อาจของอรรถประโยชน์ตัวแปร เช่นในเอเชียที่ autoantibodies มักเป็นลบ (11-15)รูปที่ 1ดูรุ่นใหญ่:ในหน้านี้ในหน้าต่างใหม่ดาวน์โหลดเป็นภาพนิ่ง PowerPointรูปที่ 1เปอร์เซ็นต์ของแอนติบอดีบวกวิชาจะได้รับผลกระทบตามระยะเวลาของโรคเบาหวานชนิด 1 GADA (A) และ IA2A (B) ให้เพิ่มขึ้นในการกระจาย (เนื่องจากเลขล่างของเรื่อง), แกน x คือตัดในระยะเวลา 30 ปี ทำซ้ำ มีสิทธิ์จาก Tridgell et al. (16)ประวัติครอบครัวโรคเบาหวานชนิดที่ 1 มี predilection ทางพันธุกรรม และ ในบางกรณี สามารถจะทำนายในครอบครัว โดยรวมความชุกของโรคเบาหวานชนิด 1 ในสหรัฐอเมริกา ∼0.3% แต่ถ้าญาติ first-degree มีโรคเบาหวาน ความเสี่ยง empiric รับผลกระทบ ∼5% (17,18), การแสดงเพิ่มที่ 15-fold ระหว่างสมาชิกในครอบครัว ศึกษาประเมินเด็กที่มีความเสี่ยงในการพัฒนาโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ได้แสดงว่า ของ autoantibodies กว่าสองเกี่ยวข้องกับตัวเกือบ 70% เสี่ยงโรคพัฒนาภายใน 10 ปีและ 84% ภายใน 15 ปี (19) ประเมินบุคคลที่มีความเสี่ยงในการตั้งค่าทางคลินิกไม่ได้แนะนำเนื่องจากงานวิจัยทางคลินิกจำกัด อย่างไรก็ตาม การศึกษาวิจัยอย่างต่อเนื่องจะระบุบุคคลที่มีความเสี่ยงผ่านการทดสอบทางพันธุกรรม ในทั้งสองความเสี่ยงต่ำกว่าประชากรทั่วไป และประชากรเสี่ยงสูงของญาติของผู้ที่มีโรคเบาหวานชนิด 1คำแนะนำการวินิจฉัยในโรคเบาหวานสมาคมอเมริกันของ (ADA ของ) เกณฑ์วินิจฉัยชนิด 1 และชนิดที่ 2 โรคเบาหวานอยู่เดียวกัน (ตารางที่ 1) (A)พิจารณาวัด autoantibodies ตับอ่อนเพื่อยืนยันการวินิจฉัยโรคเบาหวานชนิด 1 (B)ดูตารางนี้:ในหน้าต่างนี้ในหน้าต่างใหม่ตารางที่ 1เกณฑ์การวินิจฉัยของโรคเบาหวานรหัสของญาติที่มีความเสี่ยงแจ้งผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิด 1 โอกาสที่จะมีญาติที่ทดสอบความเสี่ยงโรคเบาหวาน 1 ชนิดในการตั้งค่าของการศึกษาวิจัยทางคลินิก (B)ส่วนก่อนหน้านี้ส่วนถัดไปเริ่มต้นประเมินและติดตามผลข้อพิจารณาทั่วไปผู้ป่วยทั้งหมด มีโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ต้องอายุเหมาะสมดูแล มีความเข้าใจเกี่ยวกับความต้องการเฉพาะและข้อจำกัดของพวกเขา ทารกและเด็กวัยหัดเดินเป็นเวลาค่อนข้างแตกต่างจากวัยรุ่น ความต้องการของผู้ใหญ่อาจแตกต่างจากผู้ใหญ่วัยกลางคน หรือมากกว่า โดยไม่คำนึงถึงอายุ ความต้องการของผู้ป่วยเท่ากัน: แผนดูแลเป็นรายบุคคลการศึกษาอย่างต่อเนื่อง และสนับสนุน ประเมินภาวะแทรกซ้อนเฉียบพลัน และเรื้อรัง และการเข้าถึงบริการทางการแพทย์มีความเชี่ยวชาญโรคเบาหวานชนิดที่ 1 อย่างต่อเนื่อง เหมือนผู้ป่วยเปลี่ยนแปลง วิธีรักษาโรคควรเปลี่ยน และควรประเมินในแต่ละชม และปรับเปลี่ยนตามโรคชนิด 1 ต้องกระบวนการซ้ำ ดัดแปลงตามความต้องการของ evolve ละ ประเมินผลทางคลินิกสำหรับโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ในเด็กและผู้ใหญ่ควรรวมประเมินอายุที่เหมาะสม และมุ่ง เน้นภาวะแทรกซ้อน ตามความเป็นไปได้ว่า สารที่จะนำเสนอ ตัวอย่าง ผู้ใหญ่หนุ่มสาวกับโรคหลอดเลือดหัวใจต่ำ (เกี่ยวกับความเสี่ยงและภาวะแทรกซ้อนไม่อาจจำเป็นของการประเมินปรับปรุงชีวิตตรงข้ามกับผู้ใหญ่เก่ากับระยะยาวของโรคที่อาจต้องเพิ่มเติมการประเมินปัญหาของหลอดเลือด และระบบประสาทเปลี่ยนของจากเด็กกับผู้ใหญ่ผู้ให้บริการเยาวชนเปลี่ยนแปลงไปเกิดวุฒิ โครงสร้างพื้นฐานสนับสนุนมักจะหายไปทันที และควบคุม glycemic มีแนวโน้มถดถอย ADA รู้ว่า นี้เป็นเวลาท้าทาย และแนะนำแผนการเปลี่ยนแปลงแรง การปฏิบัติการคาดว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น แผนการเปลี่ยนแปลงที่ประสบความสำเร็จควรเริ่มต้น (เช่น วัยรุ่นปีแรก ๆ) และพูดคุยอย่างต่อเนื่องระหว่างครอบครัวและเยาวชน การสนทนาควรรวมฟิ