different measurements results in a

different measurements results in an aggregate amount with no conceptual meaning. It is analogous
to summing amounts stated in different currencies.34
Even using the same measurement base for all assets and liabilities does not solve this problem;
the measurement base must be one that is amenable to aggregation. For example, summing
modified historical cost amounts does not result in a meaningful aggregate amount. Although
summing fair value amounts is amenable to aggregation, it does not result in an amount that
represents the fair value of a group of nonfinancial assets because the sum ignores unrecognized
assets and synergies among the assets. Thus, another key question is whether there is a
measurement base that possesses those characteristics both for individual items and for aggregate
items and, if there is, what is it?
The Framework makes clear that in making their economic decisions, investors need to predict
future cash flows that they will receive. However, because cash flows to the entity are the ultimate
source of future cash flows to the investors, investors focus on predicting cash flows of the entity.
The question is what measurements help investors predict entity cash flows? Do aggregate amounts
based on simply summing the amounts for individual assets, liabilities, and other financial
statement elements have more—or less—predictive value regarding entity cash flows than
aggregate amounts based on some other measurement? The Framework acknowledges that financial
statements contain aggregate amounts, but does not consider whether separate measurement of
aggregate financial statement elements and individual elements would enhance predictive ability.
Some think asset measurements that reflect what managers plan to do with the assets would
enhance investors’ ability to predict entity cash flows.35 This has been referred to as business
model- or intent-based measurement. The notion is that an entity’s measurement for an asset would
depend on the entity’s business model or management intent. For example, an entity uses amortized
cost for debt securities if the entity has the ability and intent to hold the securities to maturity, but
uses fair value if it intends to trade them. Although the same asset held by entities with different
business models or intentions would be measured differently, the different measurements would
reflect the difference in cash flows that investors should expect from the entity’s assets.36 Much of
the debate surrounding using measurement bases that depend on the entity’s business model focuses
on whether such measurements, in themselves, possess the qualitative characteristics, particularly
comparability (e.g., Leisenring, Linsmeier, Schipper, and Trott 2012). Another key concern is that
basing measurement on an entity’s business model or intent would lack verifiability and, thus, leave
too much room for the exercise of management discretion in determining accounting amounts.
However, it might be the case that in addition to the separate measurements of individual
assets, the difference between the sum of the individual asset measurements and a different
measurement of the assets in aggregate could provide useful financial statement information. For

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการวัดที่แตกต่างในยอดเงินรวมที่มีความหมายไม่มีแนวคิด มันเป็นคู่การรวมจำนวนเงินที่ระบุไว้ใน currencies.34 ที่แตกต่างกันใช้ฐานวัดเดียวกันสำหรับสินทรัพย์และหนี้สินทั้งหมดไม่สามารถแก้ปัญหานี้ฐานวัดต้องการคล้อยตามการรวมตก รวมตัวอย่างยอดเงินต้นทุนในอดีตแก้ไขไม่ได้ในยอดเงินรวมมีความหมาย ถึงแม้ว่ารวมเงินมูลค่ายุติธรรมจะคล้อยตามการรวมตก ไม่ส่งผลในจำนวนที่แสดงธรรมของกลุ่มสินทรัพย์ nonfinancial เนื่องจากผลรวมละเว้นละเลยจัดการสินทรัพย์และแยบยลระหว่างสินทรัพย์ ดังนั้น คำถามสำคัญอีกคือว่า มีการหน่วยวัดพื้นฐานที่มีลักษณะทั้ง สำหรับสินค้าแต่ละรายการ และรวมสินค้า และ ถ้ามี มันคืออะไรกรอบให้ชัดเจนว่า ในการตัดสินใจทางเศรษฐกิจ นักลงทุนต้องการทำนายกระแสเงินสดในอนาคตที่จะได้รับ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเงินทุนหมุนเวียนกับเอนทิตีมีที่ดีสุดแหล่งที่มาของกระแสเงินสดในอนาคตนักลงทุน นักลงทุนเน้นการคาดการณ์กระแสเงินสดของเอนทิตีคำถามคือ วัดอะไรช่วยนักลงทุนคาดการณ์กระแสเงินสดของเอนทิตีหรือไม่ รวมจำนวนเงินตามเพียงสรุปยอดเงินสำหรับแต่ละสินทรัพย์ หนี้สิน และอื่น ๆ ทางการเงินมีองค์ประกอบของงบ — หรือน้อยเช่นค่าคาดการณ์เกี่ยวกับกระแสเงินสดของเอนทิตีมากกว่าจำนวนรวมตามวัดอื่น ๆ หรือไม่ กรอบการยอมรับว่า ที่ทางการเงินงบประกอบด้วยยอดรวม แต่ไม่ได้พิจารณาว่าแยกวัดองค์ประกอบของงบการเงินรวมและแต่ละองค์ประกอบจะเพิ่มความสามารถในการคาดการณ์บางคนคิดว่า การประเมินสินทรัพย์ที่สะท้อนว่า ผู้จัดการจะทำกับสินทรัพย์จะเพิ่มทุนความสามารถในการทำนาย flows.35 เงินเอนทิตีนี้ได้รับการเรียกว่าเป็นธุรกิจประเมินตามแบบจำลอง หรือเจตนา ความเป็นวัดของเอนทิตี้สำหรับสินทรัพย์จะขึ้นอยู่กับของเอนทิตีธุรกิจจำลองหรือจัดการเจตนา ตัวอย่าง ใช้เอนทิตีซึ่งตัดจำหน่ายค่าใช้จ่ายสำหรับตราถ้าเอนทิตีมีความสามารถและความตั้งใจที่จะถือหลักทรัพย์จะครบกำหนด แต่ใช้ยุติธรรมค่าถ้ามีค้าเหล่านั้น แม้ว่าสินทรัพย์เดียวกันจัดขึ้น โดยเอนทิตีพร้อมแบบจำลองทางธุรกิจหรือความตั้งใจจะวัดแตกต่างกัน การวัดแตกต่างกันจะสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างของกระแสเงินสดที่ผู้ลงทุนควรคาดหวังจากเอนทิตี assets.36 มากการอภิปรายรอบใช้ฐานวัดที่ขึ้นอยู่กับโฟกัสโมเดลธุรกิจของเอนทิตีบนว่าวัดดังกล่าว ในตัวเอง มีลักษณะเชิงคุณภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความ (เช่น Leisenring, Linsmeier, Schipper และ Trott 2012) อีกเรื่องที่สำคัญคืออ้างอิงการวัดบนโมเดลธุรกิจของเอนทิตีหรือเจตนาจะขาดมีน และ จึง ปล่อยมากเกินไปห้องออกกำลังกายบริหารดุลพินิจในการกำหนดยอดเงินทางบัญชีของHowever, it might be the case that in addition to the separate measurements of individualassets, the difference between the sum of the individual asset measurements and a differentmeasurement of the assets in aggregate could provide useful financial statement information. For

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการวัดที่แตกต่างกันในการรวมกันกับความคิดไม่มีความหมาย มันเป็นคล้ายการสรุปจำนวนเงินที่ระบุไว้ใน currencies.34 ที่แตกต่างกันแม้ใช้ฐานการวัดเหมือนกันสำหรับสินทรัพย์และหนี้สินทั้งหมดไม่ได้แก้ปัญหานี้ฐานการวัดจะต้องเป็นคนที่คล้อยตามการรวมตัว ยกตัวอย่างเช่นข้อสรุปจำนวนเงินค่าใช้จ่ายในการปรับเปลี่ยนประวัติศาสตร์ไม่ได้ส่งผลให้มีจำนวนรวมที่มีความหมาย แม้ว่าข้อสรุปจำนวนเงินมูลค่ายุติธรรมหมายถึงการรวมคล้อยตามก็ไม่ได้ส่งผลให้จำนวนเงินที่แสดงให้เห็นถึงมูลค่ายุติธรรมของกลุ่มของสินทรัพย์ที่ไม่ใช่ทางการเงินเพราะผลรวมละเว้นไม่รู้จักสินทรัพย์และการทำงานร่วมกันในหมู่สินทรัพย์ ดังนั้นอีกคำถามที่สำคัญคือว่ามีฐานการวัดที่มีลักษณะที่ทั้งสองได้สำหรับแต่ละรายการและรวมรายการและถ้ามีมันคืออะไร? กรอบทำให้เห็นได้ชัดว่าในการตัดสินใจทางเศรษฐกิจของประเทศที่นักลงทุนต้องการที่จะคาดการณ์ในอนาคตกระแสเงินสดที่พวกเขาจะได้รับ แต่เนื่องจากกระแสเงินสดกิจการเป็นสุดยอดแหล่งที่มาของกระแสเงินสดในอนาคตให้กับนักลงทุนนักลงทุนมุ่งเน้นไปที่การคาดการณ์กระแสเงินสดของกิจการ. คำถามคือสิ่งที่วัดช่วยให้นักลงทุนคาดการณ์กระแสเงินสดนิติบุคคล? รวมจำนวนเงินที่ทำขึ้นอยู่กับจำนวนเงินเพียงข้อสรุปสำหรับสินทรัพย์แต่ละหนี้สินทางการเงินอื่น ๆ และองค์ประกอบของคำสั่งที่มีค่ามากขึ้นหรือน้อยกว่าการคาดการณ์เกี่ยวกับกิจการที่กระแสเงินสดกว่าจำนวนเงินรวมขึ้นอยู่กับบางวัดอื่นๆ กรอบยอมรับว่าทางการเงินงบมีจำนวนรวมกันแต่ไม่ได้พิจารณาว่าวัดที่แยกต่างหากจากองค์ประกอบงบการเงินรวมและแต่ละองค์ประกอบจะเพิ่มความสามารถในการคาดการณ์. บางคนคิดว่าการวัดสินทรัพย์ที่สะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่ผู้บริหารวางแผนที่จะทำอย่างไรกับสินทรัพย์ที่จะเพิ่มความสามารถของนักลงทุนที่จะทำนายเงินสดนิติบุคคล flows.35 นี้ได้รับการเรียกว่าธุรกิจmodel- หรือวัดตามเจตนา ความคิดคือการวัดของกิจการสำหรับสินทรัพย์จะขึ้นอยู่กับรูปแบบธุรกิจของกิจการหรือเจตนาการจัดการ ตัวอย่างเช่นกิจการที่ใช้ตัดจำหน่ายค่าใช้จ่ายสำหรับตราสารหนี้ถ้ากิจการมีความสามารถและความตั้งใจที่จะถือหลักทรัพย์ที่ครบกำหนดแต่ใช้มูลค่ายุติธรรมถ้ามันตั้งใจที่จะให้พวกเขาค้า แม้ว่าสินทรัพย์เดียวกันที่จัดขึ้นโดยหน่วยงานที่แตกต่างกันกับรูปแบบธุรกิจหรือความตั้งใจจะได้รับการวัดที่แตกต่างกันการวัดที่แตกต่างกันจะสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างในกระแสเงินสดที่นักลงทุนควรคาดหวังจากassets.36 นิติบุคคลที่มากของการอภิปรายโดยรอบโดยใช้ฐานการวัดที่ขึ้นอยู่กับรูปแบบธุรกิจของกิจการเน้นว่าวัดดังกล่าวในตัวเองมีลักษณะเชิงคุณภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปรียบเทียบ(เช่น Leisenring, Linsmeier, Schipper และทร็อตี 2012) ความกังวลที่สำคัญก็คือว่าเบสวัดในรูปแบบธุรกิจของกิจการหรือเจตนาที่จะขาดตรวจสอบได้และจึงออกจากห้องมากเกินไปสำหรับการใช้สิทธิตามดุลยพินิจของฝ่ายบริหารในการกำหนดจำนวนเงินที่บัญชี. แต่ก็อาจจะมีกรณีที่นอกเหนือไปจากการวัดที่แยกต่างหาก ของแต่ละสินทรัพย์ต่างระหว่างผลรวมของการวัดของแต่ละบุคคลและสินทรัพย์ที่แตกต่างกันการวัดมูลค่าของสินทรัพย์รวมสามารถให้ข้อมูลงบการเงินที่มีประโยชน์ สำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวัดผลลัพธ์ที่แตกต่างกันในจํานวนรวมกับไม่มีความหมายเชิงมโนทัศน์ มันคล้ายกับการสรุปยอดเงิน
ระบุไว้ในสกุลเงินที่แตกต่างกัน 34
แม้ใช้วัดพื้นฐานเดียวกันสำหรับสินทรัพย์และหนี้สินไม่แก้ปัญหานี้ ;
วัดฐานต้องที่ให้ความร่วมมือกับการรวมกัน ตัวอย่างเช่น ข้อสรุป
ปริมาณต้นทุนเดิมแก้ไขไม่ได้ส่งผลในความหมายรวมจำนวน แม้ว่า
สรุปยอดเงินค่ายุติธรรมให้ความร่วมมือเพื่อการรวม มันไม่ได้ส่งผลให้ยอดเงินที่
แทนมูลค่ายุติธรรมของกลุ่มของสินทรัพย์ nonfinancial เพราะว่าผลรวมไม่สนใจทรัพย์สินที่ไม่รู้จัก
และ synergies ระหว่างสินทรัพย์ ดังนั้นคำถามที่สำคัญอีกคือว่ามี
การวัดลักษณะฐานที่ครบถ้วนทั้งสำหรับแต่ละรายการและรายการรวม
และถ้านั่น มันคืออะไร ?
กรอบให้ชัดเจนว่า ในการตัดสินใจทางเศรษฐกิจ นักลงทุนต้องทำนาย
กระแสเงินสดในอนาคตที่พวกเขาจะได้รับ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากกระแสเงินสดเพื่อองค์กรเป็นแหล่งสุดท้าย
ของกระแสเงินสดในอนาคตเพื่อนักลงทุนนักลงทุนเน้นการพยากรณ์กระแสเงินสดของกิจการ คำถามคือสิ่งที่วัด
ช่วยนักลงทุนคาดการณ์นิติบุคคลกระแสเงินสด ? ทำยอดรวม
ขึ้นอยู่กับเพียงแค่รวมจำนวนเงินสำหรับแต่ละสินทรัพย์ หนี้สิน และองค์ประกอบของงบการเงิน
อื่น ๆ มีมากกว่าหรือน้อยกว่าค่าพยากรณ์เกี่ยวกับนิติบุคคลกระแสเงินสดกว่า
รวมปริมาณขึ้นอยู่กับบางวัดอื่น ๆ ?ซึ่งยอมรับว่า งบการเงิน
ประกอบด้วยยอดเงินรวม แต่ไม่ได้พิจารณาว่า การวัดของงบการเงินรวมและ
องค์ประกอบแต่ละองค์ประกอบแยกจะเพิ่มความสามารถในการคาดการณ์ .
บางคนคิดว่าการวัดสินทรัพย์ที่สะท้อนถึงสิ่งที่ผู้จัดการวางแผนจะทำอะไรกับทรัพย์สินจะ
เพิ่มความสามารถของนักลงทุนว่า นิติบุคคล กระแสเงินสดมันถูกเรียกว่าเป็นรูปแบบธุรกิจ -
หรือเจตนาการวัดตาม ความคิดคือการวัดขององค์กรเป็นสินทรัพย์
ขึ้นอยู่กับรูปแบบธุรกิจขององค์กรหรือการจัดการเจตนา ตัวอย่างเช่นองค์กรที่ใช้หักกลบลบล้าง
ต้นทุนตราสารหนี้ ถ้าองค์กรมีความสามารถและความตั้งใจที่จะถือหลักทรัพย์ระยะสั้น แต่ถ้ามันมีมูลค่ายุติธรรม
ใช้พวกเขาเพื่อการค้าแม้ว่าสินทรัพย์ที่จัดขึ้นโดยหน่วยงานเดียวกันกับรูปแบบธุรกิจที่แตกต่างกัน
หรือความตั้งใจที่จะวัดแตกต่างกัน การวัดที่แตกต่างกันจะ
สะท้อนความแตกต่างในกระแสเงินสดที่ผู้ลงทุนควรคาดหวังจากระบบ assets.36 มาก
การอภิปรายรอบฐานโดยใช้การวัดที่ขึ้นอยู่กับรูปแบบธุรกิจขององค์กรเน้น
ว่าเช่นการวัดใน ตัวเองมีลักษณะเชิงคุณภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ไม่สามารถเปรียบเทียบ ( เช่น leisenring linsmeier ชิปเปอร์ , , , และ trott 2012 ) ปัญหาอื่นที่สำคัญคือ
การอ้างอิงวัดระบบการโมเดลทางธุรกิจ หรือเจตนาจะขาดการพิสูจน์ความจริงได้ และจึงปล่อย
มากเกินไปห้องดุลพินิจการจัดการในการกำหนดยอดเงินบัญชี
อย่างไรก็ตามมันอาจจะเป็นกรณีที่นอกเหนือจากการวัดแยกทรัพย์สินของบุคคล
, ความแตกต่างระหว่างผลบวกของการวัดสินทรัพย์แต่ละบุคคลและการวัดที่แตกต่างกัน
ของสินทรัพย์ในงบการเงินรวมสามารถให้ข้อมูลที่มีประโยชน์ สำหรับ