quickly grabbed the apple off Yang

quickly grabbed the apple off Yang Chen’s hands, but when the apple was in front of her eyes, she saw the bright red words on the apple, and hesitated. She found it somewhat difficult to open her mouth.



Yang Chen said, “Is it difficult to bite off such a good looking apple? It’s alright, I can always peel another for my family’s Ruoxi, but what should I write on it……”



“You need not let your imaginations run wild.” Lin Ruoxi immediately replied, “I was just wondering whether you washed your hands.”



Seeing Lin Ruoxi begin to nibble on the apple he peeled, Yang Chen didn’t continue teasing her, and only felt that the way this ice mountain-like woman held the apple with both hands and nibbled on it looked pretty cute.



“Thank you.” Lin Ruoxi suddenly spoke softly.



Yang Chen suspected that he heard wrongly, “What?”



“I said, thank you, thank you for everything you’ve done for me.” Lin Ruoxi raised her head, with eyes like the clear autumn, “I realized that I don’t hate you as much as before.”



Yang Chen bitterly smiled, “You need not thank me, if one day you become fond of me and promote me from a temporary husband to a permanent one, I will thank the heavens.”



Lin Ruoxi did not angry from those words, she instead pondered for a moment, and seriously replied, “That’d be very difficult.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้อย่างรวดเร็วคว้าแอปเปิ้ล ปิดมือ Yang Chen แต่เมื่อแอปเปิ้ลหน้าตาของเธอ เธอเห็นสีแดงสดคำบนแอปเปิ้ล และลังเล เธอพบว่ามันค่อนข้างยากที่จะเปิดปากของเธอ Yang Chen กล่าวว่า, "มันยากกัดขาดดังกล่าว apple มียอดเยี่ยม ก็ไม่เป็นไร ฉันมักจะลอกอีกสำหรับครอบครัวของฉัน Ruoxi แต่ฉันควรเขียนอะไรที่มัน... " "คุณต้องไม่ปล่อยให้จินตนาการของคุณเรียกป่า" Ruoxi หลินทันทีตอบว่า "ผมเพียงแค่สงสัยว่า คุณล้างมือของคุณ" เห็น Ruoxi หลินเริ่มแทะบนเขาปอกเปลือกแอปเปิ้ล Yang Chen ไม่ได้ล้อเล่นเธอ แล้วเท่านั้น รู้สึกว่า ทางผู้หญิงคนนี้เหมือนภูเขาน้ำแข็งถือแอปเปิ้ล ด้วยมือทั้งสอง และ nibbled มันดูสวยน่ารักมากไป "ขอบคุณค่ะ" Ruoxi หลินก็พูดเบา ๆ Yang Chen สงสัยว่า เขาได้ยินผิด "อะไร" "กล่าว ขอบคุณ ขอบคุณคุณเคยทำให้ฉัน หลิน Ruoxi ยกหัวของเธอ ด้วยตาเช่นฤดูใบไม้ร่วงชัดเจน "ฉันตระหนักว่า ฉันไม่ได้เกลียดคุณมากก่อน" Yang Chen ดี ๆ ยิ้ม "คุณต้องไม่ขอบคุณฉัน ถ้าวันหนึ่งคุณกลายเป็นที่รักของฉัน และส่งเสริมฉันเป็นสามีชั่วคราวไปยังถาวร ผมจะขอบคุณสวรรค์" Ruoxi หลินไม่โกรธไม่จากคำเหล่านั้น เธอแทน pondered ช่วง และตอบอย่างจริงจัง ว่า "ที่จะเป็นเรื่องยากมาก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้อย่างรวดเร็วคว้าแอปเปิ้ลออกจากมือของหยางเฉิน แต่เมื่อแอปเปิ้ลอยู่ในสายตาของเธอเธอเห็นคำสีแดงสดใสในแอปเปิ้ลและลังเล เธอพบว่ามันค่อนข้างยากที่จะเปิดปากของเธอ. หยางเฉินกล่าวว่า "มันเป็นเรื่องยากที่จะกัดออกเช่นแอปเปิ้ลมองดีหรือไม่? ไม่เป็นไรฉันมักจะสามารถลอกอีกส่วนหนึ่งสำหรับครอบครัวของฉัน Ruoxi แต่สิ่งที่ฉันควรจะเขียนเกี่ยวกับมัน ...... " " คุณไม่จำเป็นต้องปล่อยให้จินตนาการของคุณเรียกป่า. "หลิน Ruoxi ทันทีตอบว่า" ผมเพียงแค่สงสัยว่าคุณล้างมือของคุณ " เห็นหลิน Ruoxi เริ่มแทะแอปเปิ้ลที่เขาปอกเปลือกยางเฉินไม่ได้ยังคงหยอกล้อเธอและเพียงรู้สึกว่าวิธีการที่ผู้หญิงคนนี้น้ำแข็งภูเขาเช่นแอปเปิ้ลจัดขึ้นด้วยมือทั้งสอง nibbled บนมันดูสวยน่ารัก. " ขอบคุณ คุณ. "หลิน Ruoxi จู่ ๆ ก็พูดเบา. หยางเฉินสงสัยว่าเขาได้ยินเสียงผิด" คืออะไร " " ฉันกล่าวว่าขอขอบคุณขอขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่คุณได้ทำสำหรับฉัน. "หลิน Ruoxi ยกหัวของเธอด้วยสายตาเช่น ฤดูใบไม้ร่วงที่ชัดเจนว่า "ผมรู้ว่าผมไม่ได้เกลียดคุณมากที่สุดเท่าที่มาก่อน." หยางเฉินขมขื่นยิ้ม "คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันถ้าวันหนึ่งคุณจะกลายเป็นรักฉันและฉันจากการส่งเสริมการเป็นสามีชั่วคราวเพื่อที่อยู่ถาวร ผมจะขอบคุณฟ้าสวรรค์. " หลิน Ruoxi ไม่ได้โกรธจากคำพูดเหล่านั้นเธอแทนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งอย่างจริงจังและตอบว่า" นั่นจะเป็นเรื่องยากมาก. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รีบคว้าแอปเปิ้ลจากมือของหยางเฉิน แต่เมื่อแอปเปิ้ลในสายตาของเธอ เธอเห็นข้อความสีแดงบนแอปเปิ้ล และลังเล เธอพบว่ามันค่อนข้างยากที่จะเปิดปากพูดหยางเฉินกล่าวว่า " มันยากที่จะกัดคนดีมองแอปเปิ้ล ? ไม่เป็นไรครับ ผมก็ลอกอีก ruoxi ครอบครัวของฉัน แต่สิ่งที่ฉันควรจะเขียนเกี่ยวกับมัน . . . . . . . "" คุณต้องไม่ปล่อยให้จินตนาการของคุณเรียกป่า " หลิน ruoxi ตอบทันที " ผมสงสัยว่าคุณล้างมือของคุณเห็นหลิน ruoxi เริ่มแทะแอปเปิ้ลเขาปอกเปลือก หยางเฉินไม่ได้ยังคงแกล้งเธอ และรู้สึกว่าวิธีนี้น้ำแข็งภูเขาเหมือนผู้หญิงถือแอปเปิ้ลด้วยสองมือ และแทะมันดูน่ารักมาก" ขอบคุณ . . . " หลิน ruoxi พูดเบาๆหยางเฉินว่าเขาฟังผิด " อะไร ? "" ฉันบอกว่า ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่คุณทำให้ฉัน " หลิน ruoxi ยกหัวของเธอด้วยสายตาเหมือนฤดูใบไม้ร่วงที่ชัดเจน , " ฉันตระหนักว่าฉันไม่ได้เกลียดคุณมากก่อน .หยางเฉินยิ้มอย่างขมขื่น " คุณไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ถ้าวันนึงคุณจะรักหนู และส่งเสริมจากสามีชั่วคราวถึงถาวร ผมจะขอบคุณสวรรค์ . "หลิน ruoxi ไม่ได้โกรธจากคำพูดนั้น เธอแทนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และอย่างจริงจัง ตอบว่า " มันเป็นเรื่องยากมาก "