Firstly, think of the story as havi

Firstly, think of the story as having three sections – the beginning, the middle and the end. Secondly, know where your story is heading because writers often approach the end of the story with no clear thoughts to how it might end. Writers might come unstuck by using contrived or forced endings (because the writer hasn’t taken the time to plan), which tend to weaken the story considerably. The beginning and the middle might be exciting and fast paced, but the ending might turn into a bit of a whimper.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนแรกคิดว่าเป็นเรื่องที่มีสามส่วน - จุดเริ่มต้นกลางและปลาย ประการที่สองรู้ว่าเรื่องราวของคุณเป็นหัวเพราะนักเขียนมักจะเข้าใกล้ตอนจบของเรื่องที่ไม่มีความคิดที่ชัดเจนว่ามันจะจบ นักเขียนอาจจะมีอุปสรรคโดยใช้ตอนจบที่วางแผนไว้หรือถูกบังคับ (เพราะผู้เขียนไม่ได้เอาเวลาในการวางแผน) ซึ่งมีแนวโน้มที่จะลดลงอย่างมากเรื่องจุดเริ่มต้นและกลางอาจจะมีที่น่าตื่นเต้นและรวดเร็ว แต่ตอนจบอาจจะเปลี่ยนเป็นบิตของเสียงครวญคราง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการแรก คิดว่า มีสามส่วน – ต้น กลาง และท้ายเรื่อง ประการที่สอง รู้เรื่องของคุณเป็นหัวข้อที่ได้เนื่องจากผู้เขียนมักจะวิธีการจบเรื่องด้วยความคิดไม่ชัดเจนว่าอาจสิ้นสุด ผู้เขียนอาจมา unstuck โดยลงท้าย contrived หรือบังคับ (เนื่องจากผู้เขียนไม่ได้ใช้เวลาในการวางแผน), ซึ่งมีแนวโน้มที่จะอ่อนตัวลงเรื่องราวมากขึ้น ต้นและกลางอาจจะน่าตื่นเต้น และรวดเร็ว paced แต่จุดสิ้นสุดอาจเปลี่ยนเป็นบิตของการ whimper

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประการแรกคิดว่าในเรื่องนี้มีสามส่วน - เริ่มช่วงกลางและปลายอีกด้านหนึ่งที่ส่วนที่สองก็รู้ว่าที่ไหนที่เรื่องราวของคุณไปเพราะเป็นครูมักใช้วิธีการสิ้นสุดของเรื่องพร้อมด้วยไม่มีความคิดชัดเจนในการได้อย่างไรมันอาจจะจบลงเป็นครูอาจจะมา unstuck โดยการใช้เจ้าใช้เล่ห์เพทุบายและการบังคับให้(เพราะผู้เขียนไม่ได้เวลาในการวางแผน)ซึ่งมีแนวโน้มที่จะอ่อนค่าลงอีกเรื่องที่ค่อนข้างมากช่วงต้นและกลางอาจจะน่าตื่นตาตื่นใจและก้าวล้ำอย่างรวดเร็วแต่อาจจะจบลงด้วยการเข้าไปของร้องไห้คร่ำครวญที่