Iron deficiency affects approximate

Iron deficiency affects approximately one in five young Australian females (Ahmed, Coyne, Dobson, & McClintock, 2008) and has been negatively associated with several aspects of health and wellbeing, including decreased work capacity and impaired neurological function (Cook & Lynch, 1986; Murray-Kolb & Beard, 2007; Patterson, Brown, Roberts, & Seldon, 2001). Young women are at particular risk of iron deficiency due to losses from menstruation and childbirth (World Health Organization, 2001). Iron deficiency is characterised by a reduction in stored iron, which is most commonly measured by the marker, serum ferritin (World Health Organization, 2001). For the adult female population, normal serum ferritin is defined by the World Health Organization as ≥15 μg/L and normal haemoglobin as ≥120 g/L (Pasricha et al., 2010; World Health Organization, 2001). Assessment of soluble transferrin receptorferritin index (sTfR-ferritin index) in addition to ferritin and haemoglobin is useful in determining early stage iron deficiency (Leonard, Patterson, Collins, & Chalmers, 2013).
Determining the cause of iron deficiency is a complex and challenging process for health professionals as numerous factors contribute (Pasricha et al., 2010). The most common causes are iron losses, and an imbalance between iron requirements and absorption from dietary iron intake (World Health Organization, 2001). Menstruation is the most significant factor that increases a female’s risk of iron deficiency (Denic & Agarwal, 2007), with females of reproductive age commonly having insufficient iron stores to cover losses that occur through normal menstrual bleeding (Galan et al., 1998). Volume of menstrual blood loss varies (Price, Forsyth, Cohn, & Cronkite, 1964) from approximately 4 to 10 ml of blood per day, equating to approximately 2.5 mg to 10 mg/day iron loss (Baynes & Bothwell, 1990; Beard, Dawson, & Pinero, 1996; Price et al., 1964).
Iron status of young women is influenced by their dietary iron intake (Beard et al., 1996). Young women have the highest iron requirements of all population groups, including females at other life
stages, hence the recommended dietary intake (RDI) for iron is set at 18 mg/day for women aged 19–50 years in Australia (National

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่งผลกระทบต่อการขาดธาตุเหล็กประมาณหนึ่งในห้าหนุ่มหญิงออสเตรเลีย (อาเหม็ดคอยน์, ด๊อบสันและ McClintock 2008) และได้รับการเชื่อมโยงทางลบกับหลายแง่มุมของการมีสุขภาพและคุณภาพชีวิตรวมทั้งการลดลงสามารถในการทำงานและการทำงานของระบบประสาทบกพร่อง (Cook & Lynch, 1986; เมอเรย์- คอล์บและเครา, 2007; แพตเตอร์สัน, น้ำตาล, โรเบิร์ตและเซลด็อน, 2001) หญิงสาวที่มีความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งของการขาดธาตุเหล็กเนื่องจากการสูญเสียจากการมีประจำเดือนและการคลอดบุตร (องค์การอนามัยโลก, 2001) การขาดธาตุเหล็กมีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยการลดลงของเหล็กที่เก็บไว้ซึ่งเป็นวัดกันมากที่สุดโดยเครื่องหมาย, ferritin ซีรั่ม (องค์การอนามัยโลก, 2001) สำหรับผู้ใหญ่ประชากรหญิง, ferritin ซีรั่มตามปกติจะถูกกำหนดโดยองค์การอนามัยโลกเป็น≥ 15 ไมครอนกรัม / ลิตรและฮีโมโกลตามปกติ≥120กรัม / ลิตร (Pasricha, et al, 2010;. องค์การอนามัยโลก, 2001) การประเมินผลของดัชนี transferrin receptorferritin ที่ละลายน้ำได้ (sTfR - ferritin ดัชนี). นอกเหนือจากการ ferritin และฮีโมโกลจะเป็นประโยชน์ในการพิจารณาการขาดธาตุเหล็กในระยะเริ่มต้น (เลียวนาร์ดแพตเตอร์สัน, คอลลินและบิล 2013)
การกำหนดสาเหตุของการขาดธาตุเหล็กเป็นที่ซับซ้อนและท้าทาย กระบวนการในการเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพหลายปัจจัยมีส่วนร่วม (Pasricha et al., 2010) สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดคือการสูญเสียเหล็กและความไม่สมดุลระหว่างความต้องการและการดูดซึมธาตุเหล็กจากอาหารที่บริโภคเหล็ก (องค์การอนามัยโลก, 2001) การมีประจำเดือนเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่ช่วยเพิ่มความเป็นผู้หญิง' ความเสี่ยงของการขาดธาตุเหล็ก (Denić & Agarwal, 2007) กับผู้หญิงวัยเจริญพันธุ์ทั่วไปมีร้านค้าเหล็กไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมการสูญเสียที่เกิดขึ้นผ่านทางเลือดออกตามปกติ (Galan et al., 1998 ) ปริมาณของการสูญเสียเลือดประจำเดือนแตกต่างกันไป (ราคา, ฟอร์ซิ Cohn และครอนไคท์, 1964) ตั้งแต่เวลาประมาณ 4 ถึง 10 มิลลิลิตรของเลือดต่อวันเท่ากันประมาณ 2.5 มิลลิกรัมถึง 10 มิลลิกรัม / วันสูญเสียเหล็ก (เบย์เนสและโบ ธ 1990; เครา ดอว์สันและ Pinero 1996;.. ราคา et al, 1964)
. สถานะเหล็กของหญิงสาวได้รับอิทธิพลจากการบริโภคเหล็กในอาหารของพวกเขา (เครา, et al, 1996) หญิงสาวที่มีความต้องการเหล็กที่สูงที่สุดของทุกกลุ่มประชากรรวมถึงหญิงที่มีชีวิตอื่น ๆ
ขั้นตอนด้วยเหตุนี้การบริโภคอาหารที่แนะนำ (RDI) เหล็กตั้งไว้ที่ 18 มิลลิกรัม / วันสำหรับผู้หญิงที่มีอายุ 19 - 50 ปีในประเทศออสเตรเลีย (แห่งชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การขาดธาตุเหล็กมีผลต่อประมาณหนึ่งในห้าของเด็กหนุ่มชาวออสเตรเลียผู้หญิง ( Ahmed , 000 ดอบสัน , & แม็คคลินทอค , 2551 ) และมีความสัมพันธ์ทางลบกับหลายแง่มุมของสุขภาพและคุณภาพชีวิต รวมทั้งงานที่มีความจุลดลงและประสาทฟังก์ชัน ( ทำอาหาร&ลินช์ , 1986 ; เมอร์เรย์ โกล์บ&เครา , 2007 ; บราวน์ โรเบิร์ต &แพตเตอร์สัน Seldon , 2001 )ผู้หญิงมีความเสี่ยงเฉพาะของการขาดธาตุเหล็ก เนื่องจากความสูญเสียจากการมีประจำเดือนและการคลอดบุตร ( องค์การ อนามัยโลก ปี 2001 ) การขาดธาตุเหล็กเป็นลักษณะโดยการจัดเก็บเหล็ก ซึ่งมักมีวัดด้วยเครื่องหมาย , ซีรัมเฟอริติน ( องค์การ อนามัยโลก ปี 2001 ) สำหรับผู้ใหญ่ เพศหญิง ประชากรพบว่าซีรั่มปกติจะถูกกำหนดโดยองค์การอนามัยโลกเมื่อ 15 ≥μ g / L และฮีโมโกลบินปกติ≥ 120 กรัม / ลิตร ( pasricha et al . , 2010 ; องค์การอนามัยโลก , 2001 ) การประเมินค่าดัชนี receptorferritin ทรานสเฟอรินละลาย ( ดัชนีสูงกว่า stfr ) นอกจากนี้พบว่าเป็นประโยชน์ในการกำหนดอายุและการขาดธาตุเหล็กระยะแรก ( ลีโอนาร์ด แพตเตอร์สัน คอลลินส์ &
Chalmers , 2013 )หาสาเหตุของการขาดธาตุเหล็กคือ กระบวนการที่ซับซ้อน และท้าทายสำหรับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพหลายปัจจัยสนับสนุน ( pasricha et al . , 2010 ) สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดคือการสูญเสียธาตุเหล็ก และความไม่สมดุลระหว่างความต้องการบริโภคเหล็กเหล็กและการดูดซึมอาหาร ( องค์การ อนามัยโลก ปี 2001 )มีประจำเดือนเป็นปัจจัยเพิ่มความเสี่ยงของการขาดธาตุเหล็กของหญิง ( denic &กลางวัน 2007 ) กับหญิงวัยเจริญพันธุ์ มักมีร้านค้าเหล็กไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมความสูญเสียที่เกิดขึ้นผ่านเลือดระดูปกติ ( Galan et al . , 1998 ) ปริมาณการเสียเลือดประจำเดือนไป ( ราคา ฟอร์ซิท โคน&ครองไคท์ , ,1964 ) จากประมาณ 4 ถึง 10 มิลลิลิตรของเลือดต่อวัน เมื่อเทียบกับประมาณ 2.5 มิลลิกรัมถึง 10 มิลลิกรัม / วัน การสูญเสียเหล็ก ( เบนส์&โบธ , 2533 ; เครา ดอว์สัน , &พิเนโร่ , 1996 ; ราคา et al . , 1964 ) .
ภาวะธาตุเหล็กของหญิงสาวนั้นได้รับอิทธิพลจากอาหารบริโภค ( เคราเหล็ก et al . , 1996 ) ผู้หญิงมีมากที่สุดความต้องการเหล็กของกลุ่มประชากรทั้งหมด รวมทั้งผู้หญิงที่ชีวิต
อื่น ๆจึงขอแนะนำการบริโภคอาหาร ( RDI ) สำหรับเหล็กตั้งไว้ที่ 18 มิลลิกรัมต่อวันสำหรับผู้หญิงอายุ 19 – 50 ปีในออสเตรเลีย ( National