cultural resources become the makin

cultural resources become the making of a place, including tangible and intangible qualities
(Jensen, 2007). Hence, cultural tourism is no longer merely the visual consumption of high
culture artifacts such as galleries, theaters and architecture, but is expanding to include
simply allowing visitors the opportunity of soaking up the atmosphere of the place (Galdini,
2007; Richards, 1996).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทรัพยากรวัฒนธรรมกลายเป็น ทำที่ รวมทั้งไม่มีตัวตน และจับต้องได้คุณภาพ(เจน 2007) ดังนั้น ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมไม่เพียงแสดงปริมาณการใช้สูงวัฒนธรรมสิ่งประดิษฐ์เช่นหอศิลป์ ภาพยนตร์ และสถาปัตยกรรม แต่ขยายรวมเพียงแค่ให้ผู้เยี่ยมชมโอกาสชื่นชมบรรยากาศของสถานที่ (Galdini2007 ริชาร์ด 1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทรัพยากรทางวัฒนธรรมกลายเป็นทำสถานที่รวมทั้งคุณภาพที่มีตัวตนและไม่มีตัวตน
(เจนเซ่น 2007) ดังนั้นการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมไม่ได้เป็นเพียงการใช้ภาพของสูง
สิ่งประดิษฐ์ทางวัฒนธรรมเช่นแกลเลอรี่, โรงภาพยนตร์และสถาปัตยกรรม แต่มีการขยายเพื่อรวม
เพียงแค่ให้ผู้เข้าชมมีโอกาสดื่มด่ำบรรยากาศของสถานที่ (Galdini,
2007 ริชาร์ด, 1996) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทรัพยากรทางวัฒนธรรมเป็นทำของสถานที่ รวมทั้งที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้คุณภาพ
( เจนเซ่น , 2007 ) ดังนั้น การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม คือไม่เพียงใช้ภาพของสิ่งประดิษฐ์
วัฒนธรรมสูง เช่น หอศิลป์ โรงละคร และ สถาปัตยกรรม แต่จะขยายไปยังรวมถึง
อนุญาตเพียงให้ผู้เข้าชมมีโอกาสซึมซับบรรยากาศของสถานที่ ( galdini
, 2007 ; ริชาร์ด , 1996 )