Gilbo (1993) and Hall (1999) have g

Gilbo (1993) and Hall (1999) have gone beyond the
sequencing of arrivals only by considering how available
capacity can best be allocated in a dynamic way
between landings and takeoffs to account for the distinct
peaking patterns in the arrival and departure
streams at airports over the course of a day. Pujet
et al. (1999) have further examined the issue of optimizing
the number of aircraft taxiing out during periods
of congestion, based on the empirical observation
that departure rates at major airports seem to decrease
when the number of active aircraft on the taxiway
system exceeds a certain airport-specific threshold.
Although still at the theoretical stage, some of these
promising ideas will eventually find their way into
practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮอลล์ (1999) และ Gilbo (1993) ได้ไปเกินกว่าลำดับที่เข้ามาเท่านั้นโดยพิจารณาว่ามีส่วนจัดสรรกำลังการผลิตในแบบไดนามิกระหว่าง landings และใช้บัญชีแตกต่างกันเกิดรูปแบบในการมาและการกระแสข้อมูลที่สนามบินช่วงเวลาของวัน Pujetและ al. (1999) ได้เพิ่มเติมตรวจสอบปัญหาของประสิทธิภาพสูงสุดจำนวนเครื่องบินที่ taxiing ออกในระหว่างรอบระยะเวลาของแออัด ตามสังเกตผลที่ระดับราคาที่สนามบินหลักที่ดูเหมือนจะ ลดเมื่อจำนวนของเครื่องบินที่ใช้งานอยู่บน taxiwayระบบเกินขีดจำกัดเฉพาะสนามบินที่บางแม้ว่าอยู่ในขั้นทฤษฎี เหล่านี้สัญญาคิดในที่สุดแก่คนในปฏิบัติการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Gilbo (1993) และฮอลล์ (1999) ได้ไปไกลเกินกว่า
การเรียงลำดับของผู้โดยสารขาเข้าโดยเฉพาะการพิจารณาวิธีการที่มีอยู่
ความจุสามารถจัดสรรที่ดีที่สุดในลักษณะแบบไดนามิก
ระหว่างเพลย์และเหินเวหาบัญชีสำหรับการที่แตกต่างกัน
ในรูปแบบจุดมาถึงและเดินทาง
ลำธารที่สนามบินมากกว่า หลักสูตรของวัน Pujet
et al, (1999) ได้รับการตรวจสอบต่อไปในเรื่องของการเพิ่มประสิทธิภาพ
จำนวนของเครื่องบินแล่นออกมาในช่วงระยะเวลา
ของความแออัดบนพื้นฐานของการสังเกตเชิงประจักษ์
ว่าอัตราการเดินทางที่สนามบินหลักที่ดูเหมือนจะลดลง
เมื่อจำนวนของเครื่องบินที่ใช้งานอยู่ใน taxiway
ระบบเกิน Airport- บางอย่าง เกณฑ์ที่เฉพาะเจาะจง.
แต่ยังอยู่ในขั้นตอนทฤษฎีบางส่วนของเหล่านี้
ความคิดที่มีแนวโน้มในที่สุดจะหาทางเข้าไปใน
ทางปฏิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

gilbo ( 1993 ) และ ฮอลล์ ( 1999 ) ได้หายไปเกินกว่า
การขาเข้าเท่านั้น โดยพิจารณาว่า ความจุของ
ดีที่สุดสามารถจัดสรรในแบบไดนามิกวิธีการ
ระหว่าง landings และ takeoffs เพื่อให้บัญชีที่แตกต่างกัน
แนะนำรูปแบบในการมาถึงและกระแสขาออก
ที่สนามบินผ่านหลักสูตรของวัน pujet
et al . ( 2542 ) ได้ศึกษาเรื่องของการเพิ่มประสิทธิภาพ
จำนวนของเครื่องบิน taxiing ออกมาในช่วง
congestion ขึ้นอยู่กับการสังเกตเชิงประจักษ์
อัตราการเดินทางที่สนามบินใหญ่ดูเหมือนจะลดลง
เมื่อจำนวนของเครื่องบินที่ใช้งานบนระบบบุหงัน
เกินบางสนามบินเฉพาะเกณฑ์ .
แม้ว่าจะอยู่ในขั้นตอนทางทฤษฎี บางเหล่านี้
สัญญาความคิดในที่สุดจะหาทางของพวกเขาใน
ซ้อม