I see innocence as the lack of ment

I see innocence as the lack of mental capacity to understand the nature of our actions. For example, children! I know we can all remember when we were kids. In many occasions, we did things that now may seem ignorant. We were innocent and didn't understand reasons, didn't question anything, our minds were open to endless possibilities. After growing up and experiencing the world, we learned to think more about everything, we questioned things and formed our own definitions, we experience good and bad, we learned that we needed to know more in order to survive in a common society. So we lose our innocence by acquiring knowledge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันสามารถเห็นความบริสุทธิ์เป็นของกำลังจิตจะเข้าใจธรรมชาติของการกระทำของเรา เช่น เด็ก ฉันรู้ว่า เราสามารถทั้งหมดจดจำเมื่อเราเป็นเด็ก ในหลายโอกาส เราได้สิ่งที่ตอนนี้ อาจดูเหมือนไม่รู้ เราถูกผู้บริสุทธิ์ และไม่เข้าใจเหตุผล ไม่ได้ถามอะไร จิตใจของเราได้เปิดไปที่สิ้นสุด หลังจากเติบโตขึ้น และพบโลก เราได้เรียนรู้การคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่ง เราสอบสวนสิ่งที่เกิดข้อกำหนดของเราเอง เราประสบการณ์ดี และไม่ดี เรารู้ว่า เราต้องการทราบเพิ่มเติมเพื่อความอยู่รอดในสังคมทั่วไป ดังนั้นเราสูญเสียความไร้เดียงสาของเรา โดยการซื้อความรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเห็นความไร้เดียงสาของการขาดกำลังจิตที่จะเข้าใจธรรมชาติของการกระทำของเรา ยกตัวอย่างเช่นเด็ก! ฉันรู้ว่าเราทุกคนสามารถจำได้ว่าเมื่อเราเป็นเด็ก ในหลายครั้งที่เราทำสิ่งที่ตอนนี้อาจดูเหมือนโง่เขลา เราเป็นผู้บริสุทธิ์และไม่เข้าใจเหตุผลไม่ได้ถามอะไรจิตใจของเราเปิดให้ไปได้ไม่รู้จบ หลังจากที่เติบโตขึ้นและประสบโลกเราเรียนรู้ที่จะคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เราถามสิ่งที่เกิดขึ้นและคำจำกัดความของเราเองเราประสบการณ์ที่ดีและไม่ดีที่เราได้เรียนรู้ว่าเราจำเป็นต้องทราบข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อให้อยู่รอดในสังคมทั่วไป ดังนั้นเราจึงสูญเสียความบริสุทธิ์ของเราโดยการแสวงหาความรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเห็นความบริสุทธิ์เช่นการขาดของความสามารถทางจิตที่จะเข้าใจธรรมชาติของการกระทำของเรา ตัวอย่างเช่นเด็ก ! ฉันรู้ว่าเราทุกคนสามารถจำได้ว่าเมื่อเรายังเป็นเด็ก ในโอกาสมากมาย เราทำสิ่งที่ตอนนี้อาจดูเหมือนโง่ เราเป็นผู้บริสุทธิ์ และไม่เข้าใจเหตุผล ไม่ได้ถามอะไรเลย จิตใจของเราถูกเปิดความเป็นไปได้ไม่มีที่สิ้นสุด พอโตขึ้น และปัญหาที่โลกเราได้เรียนรู้ที่จะคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เราถามเรื่องเกิดคำนิยามของเราเอง เรามีประสบการณ์ทั้งดีและไม่ดี เราได้เรียนรู้ว่า เราต้องทราบข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อให้อยู่รอดในสังคมทั่วไป เราสูญเสียความบริสุทธิ์ของเราโดยการรับความรู้