International cooperation, clean de

International cooperation, clean development mechanisms and
transfer of technology (CDM/TT)
Italy has contributed US$ 90.5 million to the Global Environment Facility (GEF), ranking sixth
among all contributors. Italy has recently responded to the third GEF call for funds, confirming its
4.39% share of total contributions. The so-called carbon tax law establishes that all national
actions to reduce greenhouse gas emissions must be accompanied by a series of international
cooperation programmes. One example is the cooperation programme with China. It aims to
stimulate multilateral funding for environmental protection and renewable energy. Italian bilateral
and multilateral official development assistance (ODA) in the environmental sector has been
supporting the environmental institutions of developing countries and economies in transition in
69
the transfer of know-how and capacity building through ad hoc co-financing schemes implemented
with the World Bank, the GEF, and the multilateral regional development banks.
As regards scientific cooperation for the transfer of know-how, the Italian Ministry of Foreign
Affairs, in cooperation with the Ministry of Education, University and Scientific Research, is
supporting bilateral agreements with 43 developing countries and transition economy countries.
Many of them include environment-related issues, such as climate change, terrestrial, coastal and
marine ecosystems and clean energies, and are aimed at the exchange of information,
researchers, methodologies and research approaches. No estimation of the ODA share of this
contribution was available. At the private sector level, various Italian industrial and service
companies are actively transferring low impact technologies and implementing projects aimed at
the integrated management of natural resources and/or waste, also through co-financing schemes
supported by national and local public institutions.
5.2.3 Co-benefits for human health of greenhouse gas reductions
A report from the EEA shows that action to combat climate change would deliver considerable
ancillary benefits in air pollution abatement by 2030 (EEA, 2006). The ancillary benefits would be:
• lower overall costs of controlling air pollutant emissions, to the order of €10 billion per
year;
• reduced air pollutant emissions, leading to less damage to public health (e.g. more than
20 000 fewer premature deaths/year) and to ecosystems.
In the Italian cities (Milan and Rome) taken into consideration in the EEA report, climate policies
alone would not eliminate the exceeding of air quality targets, in particular as concerns PM10.
However, policies aimed at achieving long-term climate goals make it easier and significantly
cheaper to reach long-term air quality goals.
There is plenty of low-cost mitigation potential between now and 2030 in the various sectors.
Many local authorities have voluntarily set themselves targets to reduce local emissions of
greenhouse gases. In many European countries, there is likely to be a decrease in emissions of
most air quality pollutants and their precursors over the next 20–30 years, not because of a
decrease in our use of fossil fuels, but because of improved technology. These improvements are
driven by legislation and local regional actions.
The magnitude of the current health impact of air pollution estimated for 13 Italian cities in Italy
underscores the need for urgent action to reduce its burden at urban level in particular.
Compliance with EU legislation results in substantial savings by avoiding ill health, and it is
important that the limits on PM10 introduced in Directive 1999/30/EC (EU, 1999) are met and that
they should not be relaxed (a position recently taken by a large group of researchers in the field
(Brunekreef & Forsberg, 2005).
Italy, however, is one of the EU Member States where this is still a challenge. In 2005, in Italy,
many of the major cities had reached the allowed 35 days in excess of 50 μg/m3 of PM10 by the
end of March; only some cities are in compliance with the annual average of 40 μg/m3 of PM10;
none is in compliance with the average value of 20 μg/m3 of PM10, which is the limit to be reached
in 2010. Within Europe, in general, the concentrations of PM10 decreased substantially between
1997 and 1999, but this decline has stopped in more recent years. Instead, there was a steady
increase between 2001 and 2003. However, on average, levels in 2004 were lower than in 2003.
70
Substantial gains can be achieved through policies aimed mainly at reducing emissions from two
sources: urban transport and energy production. A recent report prepared by APAT (2006a)
showed that PM10 from road transport (excluding resuspended dust) represents the main source of
total primary pollution.
The contribution of road transport is between 40% and 60% (average 51%) in all metropolitan
areas, except Venice-Mestre, Trieste and Genoa, where there are large industries or harbours (or
both) and where industrial activities account for most (from 66% to 81%) of total emissions.
On average, about 48% of PM10 primary emissions originate from industrial activities in northern
metropolitan areas (Turin, Genoa, Milan, Venice-Mestre and Trieste), as compared with 15% in
central and southern areas (Florence, Bologna, Rome, Naples, Catania and Palermo). Within the
general policy goal of reducing emissions, attention should be given to local circumstances. In
particular, PM10 concentrations observed in a WHO study were high in northern cities (50 ug/m3),
compared with urban areas in central (43 ug/m3) and southern Italy (35 ug/m3). These
differences are likely to be due mainly to differences in transport, industrial activities and heatingrelated
emissions at the city level and also at the regional level, together with climatic factors. For
example, the cities of the Po-Venetian Plain (Verona, Milan and Padua) have high concentrations
of PM10 (59 ug/m3 annual average for the period 2002–2004), due to intense local urban traffic,
intense regional traffic and intense industrial activities, combined with climatic conditions that limit
the dispersion of pollutants. Under these circumstances, action taken by one municipality to
reduce, for example, emissions from motor vehicles is likely to have modest results. Instead policy
action at the regional level may be needed to achieve substantial gains in reducing concentrations
of air pollutants and in improving health.
A recent review by the United Kingdom Department for Environment, Food and Rural Affairs
(DEFRA) on climate change and air pollution pointed out that combined measures are essential to
reduce both health effects and the effects on the climate system. Combined measures can be
grouped under the following headings:
• conservation – reducing the use of resources through energy conservation, for example by
improving the insulation in our houses;
• efficiency – carrying out the same activity, but doing so more efficiently, and so reducing
the use of resources and emissions of air quality and climate active pollutants, for example
by improving the efficiency of car engines;
• fuel switching – substituting a higher emission fuel with a lower emission fuel; the switch
from coal to natural gas in power stations led to significant reductions in carbon dioxide
emissions;
• demand management – implementation of policies or measures which serve to control or
influence demand, for example the congestion charge in central London; and
• incentives and disincentives as tools for behavioural shifts – changes in the habits of
individuals or organizations that result in reduced emissions, for example travelling by train
instead of by air.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความร่วมมือระหว่างประเทศ กลไกการพัฒนาที่สะอาด และถ่ายโอนเทคโนโลยี (เมนู/TT)อิตาลีมีส่วนสหรัฐฯ 90.5 ล้านเหรียญเพื่อโลกสิ่งแวดล้อมสิ่งอำนวยความสะดวก (GEF), จัดอันดับหกในการหวงแหน อิตาลีได้เพิ่งตอบรับการเรียกร้อง GEF สามกอง ยืนยันความหุ้น 4.39% ของผลงานรวม กฎหมายภาษีคาร์บอนเรียกว่าสร้างที่ทุกชาติการดำเนินการเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกต้องมาพร้อมกับชุดนานาชาติโครงการความร่วมมือ ตัวอย่างหนึ่งคือ โครงการความร่วมมือกับประเทศจีน มุ่งหวังที่จะกระตุ้นเงินทุนพหุภาคีสำหรับป้องกันสิ่งแวดล้อมและพลังงานทดแทน ทวิภาคีอิตาลีและได้รับการช่วยเหลือพัฒนาทางพหุภาคี (ลโอะดะ) ในภาคสิ่งแวดล้อมสนับสนุนสถาบันสิ่งแวดล้อมของประเทศกำลังพัฒนาและเศรษฐกิจในช่วงการเปลี่ยนภาพใน69ถ่ายโอนความรู้และกำลังสร้างผ่านแผนงานทางการเงินร่วมกิจที่ดำเนินการธนาคารโลก GEF และธนาคารพัฒนาภูมิภาคพหุภาคีสำหรับความร่วมมือทางวิทยาศาสตร์สำหรับการโอนย้ายของความรู้ กระทรวงอิตาลีของต่างประเทศเป็นกิจการ ความร่วมมือกับกระทรวงศึกษาธิการ มหาวิทยาลัย และงาน วิจัยทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนข้อตกลงทวิภาคีกับประเทศกำลังพัฒนาและประเทศเศรษฐกิจเปลี่ยน 43หลายรวมถึงปัญหาด้านสิ่งแวดล้อม เช่นสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง คล้าย ชายฝั่งทะเล และระบบนิเวศทางทะเล และพลังงานสะอาด และมีวัตถุประสงค์ที่แลกเปลี่ยนข้อมูลนักวิจัย ลักษณะ และวิธีการวิจัย ไม่ประเมินหุ้นลโอะดะนี้จัดสรรว่างได้ ในระดับภาคเอกชน การต่าง ๆ อุตสาหกรรมอิตาลี และบริการบริษัทกำลังจะถ่ายโอนเทคโนโลยีผลกระทบต่ำ และการปฏิบัติตามโครงการมุ่งจัดการทรัพยากรธรรมชาติและ/หรือเสีย นอกจากนี้ผ่านความร่วมมือทางการเงินแผนงานรวมสนับสนุน โดยสถาบันสาธารณะของชาติ และท้องถิ่น5.2.3 ประโยชน์ร่วมสุขภาพมนุษย์ของการลดก๊าซเรือนกระจกรายงานจากพลเมืองแสดงว่า การดำเนินการต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะส่งมากประโยชน์พิเศษในการลดหย่อนของมลพิษทางอากาศปี 2030 (พลเมือง 2006) ประโยชน์พิเศษจะ:•ต่ำกว่าโดยรวมต้นทุนของการควบคุมอากาศปล่อยมลพิษ ลำดับ €10 พันล้านต่อปี•ลดการปล่อยมลพิษของอากาศ นำไปสู่ความเสียหายน้อยกว่าการสาธารณสุข (เช่นมากกว่า20 000 น้อยลงก่อนวัยอันควรตาย/ปี) และระบบนิเวศในอิตาลีเมือง (มิลานและโรม) นำมาพิจารณาในรายงานพลเมือง นโยบายสภาพภูมิอากาศคนเดียวจะไม่กำจัดเกินเป้าหมายของคุณภาพอากาศ โดยเฉพาะเกี่ยวข้องกับ PM10อย่างไรก็ตาม นโยบายที่มุ่งบรรลุเป้าหมายสภาพอากาศระยะยาวทำให้ง่าย และอย่างมีนัยสำคัญการบรรลุเป้าหมายคุณภาพอากาศระยะยาวถูกกว่าลดต้นทุนต่ำมากมายอาจจะระหว่างปี 2030 ในภาคต่าง ๆ และขณะนี้หน่วยงานท้องถิ่นหลายแห่งตั้งตัวเองเป้าหมายเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในท้องถิ่นของก๊าซเรือนกระจก ในหลายประเทศยุโรป มีแนวโน้มที่จะลดลงปล่อยของส่วนใหญ่อากาศสารมลพิษคุณภาพและ precursors ของปีถัดไป 20 – 30 ไม่เนื่องจากของลดของเราใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล แต่เนื่อง จากเทคโนโลยีการปรับปรุง มีการปรับปรุงเหล่านี้ขับเคลื่อน โดยกฎหมายและการดำเนินการระดับภูมิภาคท้องถิ่นขนาดของผลกระทบสุขภาพปัจจุบันของมลพิษในอากาศประมาณเมืองอิตาลี 13 ในอิตาลีunderscores ต้องดำเนินการเร่งด่วนเพื่อลดภาระของระดับเมืองโดยเฉพาะปฏิบัติตามกฎหมาย EU ผลประหยัดพบ โดยหลีกเลี่ยงป่วย และเป็นสำคัญว่า ขีดจำกัดบน PM10 ในคำสั่ง 1999/30/EC (EU, 1999) เป็นไปตามพวกเขาไม่ควรจะผ่อนคลาย (ตำแหน่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ นำ โดยนักวิจัยในฟิลด์ขนาดใหญ่(Brunekreef & Forsberg, 2005)อิตาลี แต่ เป็นหนึ่งในรัฐสมาชิก EU นี้ยังคงเป็นความท้าทาย ในปี 2005 อิตาลีหลายเมืองใหญ่ได้ถึง 35 วันอนุญาตเกินกว่า μg 50 m3 ของ PM10 โดยสิ้นเดือนมีนาคม บางเมืองเป็นค่าเฉลี่ยรายปีของ μg 40 m3 ของ PM10ไม่มีตามค่าเฉลี่ยของ μg 20 m3 ของ PM10 ซึ่งเป็นการจำกัดการเข้าถึงในปี 2553 ภายในยุโรป ทั่วไป ความเข้มข้นของ PM10 ลดมากระหว่าง1997 และ 1999 แต่นี้ปฏิเสธได้หยุดในปีล่าสุด แทน มีแบบ steadyเพิ่มระหว่างปี 2001 และ 2003 อย่างไรก็ตาม เฉลี่ย ระดับในปี 2004 ได้ต่ำกว่าใน 200370พบกำไรสามารถทำได้ โดยนโยบายส่วนใหญ่ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากสองแหล่งที่มา: เมืองผลิตขนส่งและพลังงาน รายงานล่าสุดโดย APAT (2006a)แสดงให้เห็นว่า PM10 จากรถ (ไม่รวมฝุ่น resuspended) หมายถึงแหล่งที่มาหลักของรวมมลพิษหลักการสัดส่วนของรถอยู่ระหว่าง 40% และ 60% (เฉลี่ย 51%) ในนครทั้งหมดพื้นที่ ยกเว้นกาน ตรีเอสเต และ Genoa มีอุตสาหกรรมขนาดใหญ่หรือท่าเรือเชิง (หรือทั้งสองอย่าง) และบัญชีที่กิจกรรมอุตสาหกรรมในที่สุด (จาก 66 81%) ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกรวมกันโดยเฉลี่ย PM10 ปล่อยหลักประมาณ 48% เกิดจากกิจกรรมอุตสาหกรรมในภาคเหนือนครหลวงพื้นที่ (ตูริน เจนัว มิลาน เวนิสเว และตรีเอสเต), เมื่อเทียบกับ 15% ในภาคกลาง และภาคใต้พื้นที่ (ฟลอเรนซ์ โลน่า โรม เนเปิลส์ Catania และปาแลร์โม) ภายในเป้าหมายในนโยบายทั่วไปของการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ควรได้รับความสนใจกับสถานการณ์ท้องถิ่น ในเฉพาะ ความเข้มข้น PM10 ที่พบในการศึกษาอยู่สูงเหนือเมือง (50 ยู จี/m3),เมื่อเทียบกับพื้นที่เมืองในกลาง (43 ยู จี/m3) และอิตาลีใต้ (35 ยู จี/m3) เหล่านี้ความแตกต่างมีแนวโน้มที่จะครบกำหนดส่วนใหญ่ให้ความแตกต่างในการขนส่ง กิจกรรมอุตสาหกรรม และ heatingrelatedปล่อยก๊าซเรือนกระจก ในระดับเมือง และ ระดับภูมิภาค พร้อมปัจจัย climatic สำหรับตัวอย่าง เมืองล้วน Po-เวนิส (เวโรนา มิลาน และปาดัว) มีราคาสูงของ PM10 (59 ยู จี/m3 ค่าเฉลี่ยรายปีสำหรับช่วง 2002-2004), เนื่องจากการจราจรภายในเมืองเข้มข้นเข้าชมภูมิภาครุนแรงและรุนแรงกิจกรรมอุตสาหกรรม รวมกับเงื่อนไข climatic ที่จำกัดกระจายตัวของสารมลพิษ ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ดำเนินการ โดยเทศบาลหนึ่งไปลด ตัวอย่าง ไอเสียจากยานพาหนะมอเตอร์จะมีผลลัพธ์ที่เจียมเนื้อเจียมตัว แทนนโยบายดำเนินการในระดับภูมิภาคอาจจำเป็นเพื่อให้ได้กำไรที่พบในการลดความเข้มข้นสารมลพิษอากาศ และปรับปรุงสุขภาพความเห็นล่าสุด โดยฝ่ายสหราชอาณาจักรในสภาพแวดล้อม อาหาร และ กิจการชนบท(DEFRA) ในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและอากาศ มลพิษชี้ให้เห็นว่ามาตรการรวมเป็นสิ่งสำคัญในการลดผลกระทบสุขภาพและผลกระทบในระบบอากาศ วัดรวมได้จัดกลุ่มภายใต้หัวข้อต่อไปนี้:•อนุรักษ์ลดการใช้ทรัพยากรที่อนุรักษ์พลังงาน ตัวอย่างโดยปรับปรุงฉนวนกันความร้อนในบ้าน•ประสิทธิภาพดำเนินกิจกรรมเดียวกัน ทำให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น และเพื่อ ลดการใช้ทรัพยากรและการปล่อยอากาศคุณภาพและอุณหภูมิใช้งานสารมลพิษ ตัวอย่างโดยการปรับปรุงประสิทธิภาพของเครื่องยนต์รถ•เชื้อเพลิงสลับ – แทนน้ำมันเชื้อเพลิงมลพิษสูงกับมลพิษที่ต่ำกว่าน้ำมัน สวิตช์จากถ่านหินปล่อยก๊าซธรรมชาติสถานีพลังงานที่นำไปสู่การลดอย่างมีนัยสำคัญในก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ปล่อย•ความต้องการจัดการ – ดำเนินนโยบายหรือมาตรการที่ทำหน้าที่ในการควบคุม หรือมีอิทธิพลต่อความต้องการ ตัวอย่างคิดในใจกลาง และ•แรงจูงใจและ disincentives เป็นเครื่องมือสำหรับกะพฤติกรรม – การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของบุคคลหรือองค์กรที่ส่งผลให้ลดการปล่อยก๊าซ ตัวอย่าง การเดินทาง โดยรถไฟแทนที่ด้วยอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความร่วมมือระหว่างประเทศกลไกการพัฒนาที่สะอาดและการถ่ายโอนเทคโนโลยี (CDM / TT) อิตาลีได้มีส่วนร่วมของสหรัฐ $ 90,500,000 กับสิ่งแวดล้อมโลก (GEF) การจัดอันดับที่หกในหมู่ผู้ให้ข้อมูลทั้งหมด อิตาลีเมื่อเร็ว ๆ นี้มีการตอบสนองที่สามโทร GEF สำหรับกองทุนยืนยันของส่วนแบ่ง4.39% ของผลงานรวม ที่เรียกว่ากฎหมายภาษีคาร์บอนกำหนดว่าทุกชาติดำเนินการเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ต้องมาพร้อมกับชุดของต่างประเทศโครงการความร่วมมือ ตัวอย่างหนึ่งคือโครงการความร่วมมือกับประเทศจีน มันมีวัตถุประสงค์เพื่อกระตุ้นให้เกิดการระดมทุนสำหรับการป้องกันพหุภาคีด้านสิ่งแวดล้อมและพลังงานทดแทน อิตาลีทวิภาคีช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาอย่างเป็นทางการและพหุภาคี (ODA) ในภาคการด้านสิ่งแวดล้อมที่ได้รับการสนับสนุนสถาบันการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมของประเทศกำลังพัฒนาและประเทศเศรษฐกิจในการเปลี่ยนแปลงใน69 การถ่ายโอนความรู้และสร้างขีดความสามารถผ่านเฉพาะกิจรูปแบบการร่วมทุนดำเนินการกับธนาคารโลกที่ GEF และพหุภาคีธนาคารเพื่อการพัฒนาในระดับภูมิภาค. ที่เกี่ยวกับความร่วมมือทางวิทยาศาสตร์สำหรับการถ่ายโอนความรู้อิตาลีกระทรวงต่างประเทศกิจการในความร่วมมือกับกระทรวงศึกษาธิการ, มหาวิทยาลัยและการวิจัยทางวิทยาศาสตร์จะสนับสนุนข้อตกลงทวิภาคีกับ43 การพัฒนา ประเทศและประเทศเศรษฐกิจการเปลี่ยนแปลง. หลายของพวกเขารวมถึงประเด็นที่เกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมเช่นการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศภาคพื้นดินชายฝั่งทะเลและระบบนิเวศทางทะเลและพลังงานสะอาดและมีจุดมุ่งหมายเพื่อการแลกเปลี่ยนข้อมูลการวิจัยวิธีการและแนวทางการวิจัย การประมาณค่าของส่วนแบ่งการความร่วมมือทางเศรษฐกิจในครั้งนี้ไม่มีผลงานที่มีอยู่ ในระดับภาคเอกชนต่างๆอิตาลีอุตสาหกรรมและบริการที่บริษัท มีความกระตือรือร้นในการถ่ายโอนเทคโนโลยีที่ส่งผลกระทบในระดับต่ำและการดำเนินการโครงการมุ่งเป้าไปที่การจัดการแบบบูรณาการของทรัพยากรทางธรรมชาติและ/ หรือเสียยังผ่านรูปแบบการร่วมทุนสนับสนุนโดยสถาบันของรัฐชาติและระดับท้องถิ่น. 5.2 3 ผลประโยชน์ร่วมต่อสุขภาพของมนุษย์ของการลดก๊าซเรือนกระจกรายงานจากอีแสดงให้เห็นถึงการกระทำที่จะต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะส่งมากประโยชน์เสริมในการลดมลพิษทางอากาศในปี2030 (EEA 2006) ประโยชน์เสริมจะเป็น: •ค่าใช้จ่ายโดยรวมลดลงในการควบคุมการปล่อยมลพิษทางอากาศ, คำสั่งของ 10000000000 €ต่อปี•ลดการปล่อยมลพิษทางอากาศที่นำไปสู่ความเสียหายน้อยต่อสุขภาพของประชาชน(เช่นมากกว่า20 000 น้อยกว่าการเสียชีวิตก่อนวัยอันควร / ปี ) และระบบนิเวศ. ในเมืองอิตาลี (เอซีมิลานและโรม) นำมาพิจารณาในรายงานอีนโยบายสภาพภูมิอากาศเพียงอย่างเดียวจะไม่กำจัดเกินเป้าหมายคุณภาพอากาศโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นPM10 กังวล. อย่างไรก็ตามนโยบายมุ่งเป้าไปที่การบรรลุในระยะยาว เป้าหมายของสภาพภูมิอากาศที่ทำให้มันง่ายขึ้นและมีความหมายที่ถูกกว่าจะไปถึงอากาศในระยะยาวเป้าหมายคุณภาพ. มีมากมายของการลดต้นทุนต่ำที่อาจเกิดขึ้นระหว่างนี้และ 2030 ในภาคต่างๆ. หลายหน่วยงานท้องถิ่นที่มีความสมัครใจตั้งตัวเองเป้าหมายที่จะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในท้องถิ่นของก๊าซเรือนกระจก. ในหลายประเทศในยุโรปมีแนวโน้มที่จะลดลงในการปล่อยของสารมลพิษทางอากาศที่มีคุณภาพมากที่สุดและบรรพบุรุษของพวกเขาในอีก 20-30 ปีไม่ได้เพราะการลดลงในการใช้งานของเราของเชื้อเพลิงฟอสซิลแต่เนื่องจากเทคโนโลยีที่ดีขึ้น การปรับปรุงเหล่านี้จะถูกผลักดันโดยการบังคับใช้กฎหมายและการดำเนินการในระดับภูมิภาคในท้องถิ่น. ขนาดของผลกระทบทางสุขภาพในปัจจุบันของมลพิษทางอากาศประมาณ 13 เมืองของอิตาลีในอิตาลีตอกย้ำความจำเป็นที่จะต้องดำเนินการเร่งด่วนเพื่อลดภาระในระดับเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. การปฏิบัติตามผลการออกกฎหมายของสหภาพยุโรปใน เงินออมที่สำคัญโดยหลีกเลี่ยงสุขภาพไม่ดีและมันเป็นสิ่งสำคัญที่ข้อจำกัด ใน PM10 แนะนำใน Directive 1999/30 / EC (EU, 1999) จะได้พบและบอกว่าพวกเขาไม่ควรจะผ่อนคลาย(ตำแหน่งที่ดำเนินการเร็ว ๆ นี้โดยเป็นกลุ่มใหญ่ของนักวิจัยใน สนาม(Brunekreef และ Forsberg 2005). อิตาลี แต่เป็นหนึ่งในประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปที่นี้ยังคงเป็นความท้าทาย. ในปี 2005 ในประเทศอิตาลีหลายเมืองใหญ่มาถึงที่ได้รับอนุญาต35 วันในส่วนที่เกิน 50 ไมโครกรัม / m3 ของ PM10 โดยสิ้นเดือนมีนาคมเพียงบางเมืองอยู่ในการปฏิบัติกับค่าเฉลี่ยปีละ40 ไมโครกรัม / m3 ของ PM10; ไม่มีเป็นไปตามค่าเฉลี่ยของ 20 ไมโครกรัม / m3 ของ PM10 ซึ่งเป็นข้อ จำกัด ที่จะเป็น มาถึงในปี2010 ภายในยุโรปโดยทั่วไปความเข้มข้นของ PM10 ลดลงอย่างมีนัยสำคัญระหว่างปี1997 และปี 1999 แต่ลดลงนี้ได้หยุดในปีที่ผ่านมากขึ้น แต่มีความมั่นคงเพิ่มขึ้นระหว่างปี 2001 และ 2003 แต่โดยเฉลี่ยในปี 2004 อยู่ในระดับต่ำกว่าในปี 2003 70 กำไรที่สำคัญสามารถทำได้ผ่านนโยบายมุ่งเน้นที่การลดการปล่อยจากสองแหล่งที่มา: การขนส่งในเมืองและการผลิตพลังงาน รายงานล่าสุดที่จัดทำโดย APAT (2006a) แสดงให้เห็นว่า PM10 จากการขนส่งทางถนน (ไม่รวมฝุ่น resuspended) แสดงให้เห็นถึงแหล่งที่มาของมลพิษหลักรวม. มีส่วนร่วมของการขนส่งทางถนนอยู่ระหว่าง 40% และ 60% (เฉลี่ย 51%) ในมหานครทุกพื้นที่ยกเว้นเวนิสเมสเตร, เอสเตและเจนัวที่มีอุตสาหกรรมขนาดใหญ่หรือท่าเรือ (หรือทั้งสอง) และสถานที่ที่กิจกรรมอุตสาหกรรมคิดเป็นสัดส่วนมากที่สุด (จาก 66% เป็น 81%) ของการปล่อยก๊าซรวม. โดยเฉลี่ยประมาณ 48% ของ PM10 ปล่อยก๊าซเรือนกระจกหลัก เกิดจากกิจกรรมอุตสาหกรรมในภาคเหนือของพื้นที่นครบาล(ตูรินเจนัว, มิลาน, เวนิซเมสเตร-และเอสเต) เมื่อเทียบกับ 15% ในพื้นที่กลางและภาคใต้(ฟลอเรนซ์โบโลญญา, โรมเนเปิลส์, คาตาเนียและปาแลร์โม) ภายในเป้าหมายนโยบายทั่วไปของการลดการปล่อยให้ความสนใจควรจะให้กับสถานการณ์ในท้องถิ่น ในโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเข้มข้น PM10 ตั้งข้อสังเกตในการศึกษาขององค์การอนามัยโลกอยู่ในระดับสูงในเมืองทางตอนเหนือ (50 ไมโครกรัม / m3) เมื่อเทียบกับพื้นที่เขตเมืองในภาคกลาง (43 ไมโครกรัม / m3) และภาคใต้ของอิตาลี (35 ไมโครกรัม / m3) เหล่านี้แตกต่างกันมีแนวโน้มที่จะมีสาเหตุหลักจากความแตกต่างในการขนส่งอุตสาหกรรมและกิจกรรม heatingrelated ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในระดับเมืองและในระดับภูมิภาคร่วมกับปัจจัยภูมิอากาศ สำหรับตัวอย่างเช่นเมืองของ Po-Venetian ที่ราบ (เวโรนา, มิลานและปาดัว) มีความเข้มข้นสูงของPM10 (59 ไมโครกรัม / m3 เฉลี่ยต่อปีในช่วงเวลา 2002-2004) เนื่องจากการจราจรในเมืองที่รุนแรงในท้องถิ่นการจราจรที่รุนแรงในระดับภูมิภาคและรุนแรงกิจกรรมอุตสาหกรรมรวมกับสภาพภูมิอากาศที่ จำกัดการแพร่กระจายของมลพิษ ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ดำเนินการโดยหนึ่งในเขตเทศบาลเมืองเพื่อลดการยกตัวอย่างเช่นการปล่อยมลพิษจากยานยนต์มีแนวโน้มที่จะมีผลที่เจียมเนื้อเจียมตัว นโยบายแทนการดำเนินการในระดับภูมิภาคอาจมีความจำเป็นเพื่อให้บรรลุผลกำไรเป็นกอบเป็นกำในการลดความเข้มข้นของสารมลพิษทางอากาศและในการปรับปรุงสุขภาพ. ทบทวนที่ผ่านมาโดยสหราชอาณาจักรกรมสิ่งแวดล้อมอาหารและกิจการชนบท(อาร์) เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและมลพิษทางอากาศชี้ เห็นว่ามาตรการรวมมีความจำเป็นเพื่อลดผลกระทบทั้งด้านสุขภาพและผลกระทบต่อระบบภูมิอากาศ มาตรการรวมสามารถจัดกลุ่มภายใต้หัวข้อต่อไปนี้: •การอนุรักษ์ - ลดการใช้ทรัพยากรผ่านการอนุรักษ์พลังงานเช่นโดยการปรับปรุงฉนวนกันความร้อนในบ้านของเรา•ประสิทธิภาพ- การดำเนินกิจกรรมเดียวกัน แต่การทำเช่นนั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพและเพื่อลดการใช้ทรัพยากรและการปล่อยมลพิษของคุณภาพอากาศและมลพิษที่ใช้งานสภาพภูมิอากาศเช่นโดยการปรับปรุงประสิทธิภาพของเครื่องยนต์รถ; •การเปลี่ยนเชื้อเพลิง - แทนเชื้อเพลิงที่สูงขึ้นกับการปล่อยก๊าซเชื้อเพลิงปล่อยก๊าซเรือนกระจกลดลง สวิทช์จากถ่านหินก๊าซธรรมชาติในโรงไฟฟ้าที่นำไปสู่การลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์การปล่อย; จัดการ•ความต้องการ - การดำเนินการตามนโยบายหรือมาตรการที่ทำหน้าที่ในการควบคุมหรือความต้องการที่มีอิทธิพลสำหรับตัวอย่างค่าความแออัดในใจกลางกรุงลอนดอน; และ•การสร้างแรงจูงใจและแรงจูงใจเป็นเครื่องมือในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม - การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของบุคคลหรือองค์กรที่มีผลในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเช่นเดินทางโดยรถไฟแทนโดยทางอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความร่วมมือระหว่างประเทศ กลไกการพัฒนาที่สะอาด ( CDM และการถ่ายโอนเทคโนโลยี
/ TT )
อิตาลีมีส่วน US $ 90.5 ล้านสถานที่สิ่งแวดล้อมโลก ( GEF )
6 อันดับ ในบรรดาผู้ร่วมเขียน อิตาลีได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ตอบสนองการเรียก GEF 3 กองทุน ยืนยันความ
4.39 แบ่งปันของบริจาคทั้งหมด ที่เรียกว่าคาร์บอนภาษีกฎหมายกำหนดว่าทุกประเทศ
การกระทำเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจะต้องมาพร้อมกับชุดของโครงการความร่วมมือระหว่างประเทศ

ตัวอย่างหนึ่งคือ โครงการความร่วมมือกับจีน โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อกระตุ้นเงินทุน
พหุภาคีเพื่อการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและพลังงานหมุนเวียน อิตาลีความช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาพหุภาคีและทวิภาคี
( โอดะ ) ในภาคสิ่งแวดล้อมมี
สนับสนุนสถาบันสิ่งแวดล้อม การพัฒนาประเทศและเศรษฐกิจในการเปลี่ยนแปลงใน

โอน 69 ของความรู้และการสร้างขีดความสามารถผ่านโครงการเฉพาะกิจการใช้
Co กับธนาคารโลก เจฟ และพหุภาคีในการพัฒนาธนาคาร .
ส่วนความร่วมมือทางวิทยาศาสตร์สำหรับการถ่ายโอนความรู้ , รัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของอิตาลี
,ในความร่วมมือกับกระทรวงศึกษาธิการ , มหาวิทยาลัยและการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ,
สนับสนุนข้อตกลงทวิภาคีกับ 43 ประเทศกําลังพัฒนาและเปลี่ยนเศรษฐกิจประเทศ .
หลายของพวกเขารวมถึงสภาพแวดล้อมที่เกี่ยวข้อง เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ บนบก และระบบนิเวศทางทะเลและชายฝั่ง
พลังงานสะอาด และมีจุดมุ่งหมายเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูล
นักวิจัยวิธีการและแนวทางการวิจัย ไม่มีประมาณของโอดะ ในส่วนของการสนับสนุนนี้
เป็นใช้ได้ ในระดับภาคเอกชน , บริษัท อุตสาหกรรมต่าง ๆและบริการ
อิตาลีอย่างการถ่ายโอนเทคโนโลยีผลกระทบต่ำและการดําเนินการโครงการมุ่ง
บูรณาการการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและ / หรือของเสีย ยังผ่านการร่วมโครงการ
สนับสนุนโดยสถาบันของชาติ และท้องถิ่น
5.2.3 ประโยชน์ Co สำหรับสุขภาพของมนุษย์ปล่อยก๊าซเรือนกระจกลดลง
รายงานจากชาวยุโรป แสดงให้เห็นว่า การต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะมอบสิทธิประโยชน์ในการลดมลพิษทางอากาศ ancillary มาก
โดย 2030 ( ชาวยุโรป , 2006 ) ประโยชน์ที่พึงได้รับจะเป็น :
- ลดต้นทุนโดยรวมของการปล่อยมลพิษอากาศและการควบคุม ,เพื่อสั่งซื้อของลูกค้า 10 ล้านต่อปี
-
; ลดมลภาวะอากาศมลพิษ ทำให้เกิดความเสียหายน้อยกว่าการสาธารณสุข ( เช่น มากกว่า 20 , 000 ก่อนเสียชีวิตน้อยลง
/ ปี ) และระบบนิเวศ .
ในเมืองอิตาลี ( มิลานและโรม ) พิจารณาในรายงานของชาวยุโรป ภูมิอากาศนโยบาย
อยู่คนเดียว จะไม่ลดเกินเป้าหมายคุณภาพอากาศโดยเฉพาะอย่างยิ่งกังวลเป็น PM10 .
อย่างไรก็ตามนโยบายมุ่งบรรลุ เป้าหมายระยะยาวภูมิอากาศให้ง่ายและอย่างมีนัยสำคัญ
ถูกกว่าถึงเป้าหมายคุณภาพอากาศระยะยาว .
มีมากมายของศักยภาพและบรรเทาสาธารณภัยระหว่างตอนนี้และ 2030 ในภาคต่าง ๆ โดยมีหน่วยงานท้องถิ่นหลาย
ตั้งตัวเองเป้าหมายในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกท้องถิ่น
ก๊าซเรือนกระจก ในประเทศในยุโรปหลายมีแนวโน้มจะลดลงในการปล่อยมลพิษมากที่สุด
คุณภาพอากาศกับสารตั้งต้นของพวกเขามากกว่าต่อไป 20 – 30 ปี ไม่ใช่เพราะของ
ลดใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล แต่เนื่องจากการปรับปรุงเทคโนโลยี การปรับปรุงเหล่านี้จะถูกขับเคลื่อนโดยกฎหมายท้องถิ่นและการกระทํา

ขนาดของภูมิภาค ปัจจุบันสุขภาพผลกระทบของมลพิษอากาศประมาณ 13 อิตาลีเมืองในอิตาลี
ตอกย้ำถึงความจำเป็นเร่งด่วน เพื่อลดภาระของการกระทำในระดับเมือง โดยเฉพาะ สอดคล้องกับกฎหมายใน EU
ผลความประหยัด โดยหลีกเลี่ยง สุขภาพไม่ดี และมันเป็นสิ่งสำคัญที่ จำกัด ใน PM10
แนะนำใน Directive 1999 / 30 / EC ( EU , 1999 ) จะพบว่าพวกเขาไม่ควรผ่อนคลาย (
ตำแหน่งล่าสุดที่ถ่ายโดยกลุ่มใหญ่ของนักวิจัยในสาขา
( brunekreef &ฟอร์สเบิร์ก , 2005 ) .
อิตาลี แต่เป็นหนึ่งในประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปที่ยังท้าทาย ในปี 2005 ในอิตาลี
หลายเมืองใหญ่มาถึงอนุญาต 35 วัน เกิน 50 μ g / m3 ของ PM10 โดย
ปลายเดือนมีนาคม แต่บางเมืองอยู่ในความสอดคล้องกับเฉลี่ย 40 μ g / m3 ของ PM10 ;
ไม่มีที่อยู่ในสอดคล้องกับค่าเฉลี่ยของ 20 μ g / m3 ของฝุ่น PM10ซึ่งเป็นวงเงินถึง
ในปี 2010 ในยุโรป , โดยทั่วไป , ความเข้มข้นของ PM10 ลดลงอย่างมากระหว่าง
1997 และ 1999 แต่ความเสื่อมนี้ได้หยุดในปีล่าสุด แทน มีเพิ่มขึ้นคงที่
ระหว่างปี 2001 และ 2003 อย่างไรก็ตาม ค่าเฉลี่ยของระดับใน 2547 ต่ำกว่า 70

ใน 2003กำไรอย่างมากที่สามารถบรรลุตามนโยบาย มีจุดประสงค์หลักในการลดการปลดปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากสองแหล่ง :
เมืองการขนส่งและพลังงานในการผลิต รายงานล่าสุดที่เตรียมโดย apat ( 2006a )
แสดงว่า PM10 จากการขนส่งทางถนน ( ไม่รวม resuspended ฝุ่น ) เป็นแหล่งที่มาหลักของ

รวมหลักมลพิษ ส่วนกระทรวงคมนาคมอยู่ระหว่าง 40% และ 60% ( เฉลี่ย 51% ) ในกรุงเทพมหานคร
พื้นที่ ยกเว้นเวนิส เมสเตร้ , ทริเอส และ เจนัว ซึ่งมีอุตสาหกรรมขนาดใหญ่หรือท่าเรือ (
2 ) และที่กิจกรรมอุตสาหกรรมบัญชีมากที่สุด ( จาก 66 ) 81 เปอร์เซ็นต์ของการปล่อยก๊าซรวม
เฉลี่ยประมาณร้อยละ 48 ของ PM10 หลักที่ปล่อยมาจากกิจกรรมอุตสาหกรรมในภาคเหนือ
เทศบาล ( นครตูริน เจนัว มิลาน เวนิส เมสเตร้ และเต ) , เมื่อเทียบกับ 15% ใน
พื้นที่ภาคกลางและภาคใต้ ( Florence , โบโลญญา , โรม , เนเปิลส์ , คาตาเนีย และ ปาแลร์โม่ ) ภายใน
นโยบายทั่วไปเป้าหมายของการลดการปล่อย ความสนใจ ควรให้สถานการณ์ท้องถิ่น ใน
โดยเฉพาะความเข้มข้นของ PM10 ที่สังเกตในที่การศึกษาสูงในเมืองทางเหนือ ( 50 ไมโครกรัม / ลบ . ม. )
เมื่อเทียบกับพื้นที่ในเมืองในภาคกลาง ( 43 ไมโครกรัม / ลบ . ม. ) และภาคใต้ของอิตาลี ( 35 ไมโครกรัม / ลบ . ม. ) เหล่านี้
ความแตกต่างมักจะเป็นเนื่องจากความแตกต่างในการขนส่ง อุตสาหกรรม และกิจกรรม heatingrelated
ไอเสียในระดับเมือง และระดับภูมิภาค ร่วมกับปัจจัยทางภูมิอากาศ . สำหรับ
ตัวอย่าง เมืองเวนิสโปธรรมดา ( Verona , มิลานและ Padua ) มีความเข้มข้นสูง
ของ PM10 ( เฉลี่ย 59 ไมโครกรัม / ลบ . ม. ในช่วงปี 2002 - 2004 ) เนื่องจากการจราจรในเมืองท้องถิ่นรุนแรง
รุนแรงในการจราจรและกิจกรรมอุตสาหกรรมรุนแรงรวมกับเงื่อนไขที่กำหนด
การกระจายตัวของมลพิษอากาศ . ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้กระทำโดยเทศบาลหนึ่ง

ลด เช่น มลพิษจากยานพาหนะ มีโอกาสที่จะได้ผลลัพธ์ที่เจียมเนื้อเจียมตัว แทนนโยบาย
ปฏิบัติการในระดับภูมิภาคอาจจะต้องบรรลุผลกำไรอย่างมากในการลดความเข้มข้น
มลพิษอากาศและปรับปรุงสุขภาพ การตรวจสอบล่าสุดของสหราชอาณาจักรโดยกรมสิ่งแวดล้อมอาหารและกิจการชนบท
( ดีฟรา ) ในเรื่องการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและมลพิษในอากาศ ชี้ว่า มาตรการรวมเป็นต่อ
ลดผลกระทบต่อสุขภาพและผลกระทบต่อระบบภูมิอากาศ มาตรการรวมสามารถ

จัดกลุ่มตามหัวข้อต่อไปนี้- การอนุรักษ์และการใช้ทรัพยากรทางด้านการอนุรักษ์พลังงาน เช่น การปรับปรุงฉนวนกันความร้อนในบ้าน
;
) - ประสิทธิภาพการดําเนินกิจกรรมเดียวกัน แต่การทำเช่นนั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น และเพื่อลดการใช้ทรัพยากรและการปล่อยก๊าซ
คุณภาพอากาศและมลพิษอากาศที่ใช้งาน เช่น
โดยการปรับปรุงประสิทธิภาพ ของเครื่องยนต์รถ ;
บริการเชื้อเพลิงสำหรับการเปลี่ยนเชื้อเพลิงที่สูงขึ้นด้วยการลดการปล่อยเชื้อเพลิง ; สวิตช์
จากถ่านหินก๊าซธรรมชาติสถานีพลังงานเป็นสำคัญซึ่งในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์
;
- ความต้องการการจัดการและผลการดำเนินงานตามนโยบายหรือมาตรการที่ใช้ในการควบคุมหรือมีอิทธิพลต่อ
ความต้องการ ตัวอย่างเช่น ปัญหาค่าใช้จ่ายในเซ็นทรัลลอนดอน และ
- แรงจูงใจและ disincentives เป็นเครื่องมือทำงาน –เปลี่ยนแปลงนิสัย
บุคคลหรือองค์กรซึ่งส่งผลในการลดมลภาวะทางพฤติกรรม เช่น การเดินทางโดยรถไฟ
แทน โดยอากาศ