From the Association of Ghana Indus

From the Association of Ghana Industries (AGI) to the Trades Union Congress (TUC) and down to the ordinary Ghanaian, the consensus is that the national economy is currently in a tailspin and has plunged into its lowest ebb since the year 2000 and to some extent 2008 also. As usual, external shocks and election-related spending in 2012 accounted for the imbalances as in all those years.

The remedy to the current grim economic situation is what seems to have eluded everybody at least for now, an aberration that should not have occurred in a country full of economic and financial experts.

The ruling National Democratic Congress (NDC) itself is blessed with able hands, who not long ago had demonstrated economic and financial finesse that saw arguably the quickest post-election economic turn-around. This happened in 2009 after the retreating New Patriotic Party (NPP) government had left a depreciating currency, spiraling inflation, rising public debt, deteriorating balance of payment (BOP), depleted national reserves and high and rising interest rates.

This current macro-economic crisis pales into insignificance compared to the mess the Kufuor-led NPP government has bequeathed to the then Mills-Mahama NDC government in 2008, a situation that necessitated a quick bail-out from the International Monetary Fund (IMF). The bail-out resulted in the country getting the needed balance of payment support which created some fiscal space for the economy to take off.

After the appointment of the first batch of ministers in February 2009, and coming into face-to-face with the then economic challenges, the Mills-Mahama government used a record three months to turn the then situation around, leading to one of the spectacular economic performances of our time.

The Mills-Mahama historical economic turnaround happened between March and June, 2009, with all the macro-economic indicators responding positively to the policies that were applied to correct the slippages in the economic fundamentals.

A major macro-indicator such as inflation started decelerating from June 2009 leading to one of the most sustained and longest periods of single digit inflation in the nation’s post-independence economic history.

After depreciating continuously for almost two years, Cedi, the local currency also started stabilizing in the middle of 2009 leading to a long period of Cedi stability in the nation’s history.

Indeed, since the redenomination of the currency in the middle of 2007, there had been massive depreciation until the corrective measures implemented by the Mills-Mahama government started bearing fruits in June-July 2009, thus turning the situation around.

Overall, going by the available data, the years 2010 and 2011 will go down in history as among the best ever in terms of economic management and but for the last quarter’s election-related expenditures, 2012 would have also been an excellent year.

For instance, government in 2011 recorded a budget deficit of 4 per cent of GDP while the economy grew by a whopping 15 per cent, one of the highest in the world in that year.

However, with the election-related expenditure and bloated public sector wages especially in the last quarter of 2012, the economy experienced fiscal pressures leading to a fiscal slippage with fiscal deficit in 2012 inching to about 11.8 per cent of GDP higher than the target of 6.7 per cent of GDP.

In 2013, despite punishing austere measures, there was no any significant reduction in the budget deficit. The year 2013 ended with a budget deficit of 10.2 per cent of GDP. This is higher than the target of 9 per cent of GDP.

The current account deficit also shows some deterioration ending at 12.3 per cent of GDP in 2013 higher than even the 2012 figure, which was 12.1 per cent of GDP.

Thus, for the first time, Ghana is making economic history in a negative way by recording double-digit fiscal and current account deficits in two years consecutively. That is 2012 and 2013.

Given the way the economic indicators are behaving, many economic forecasters familiar with the Ghanaian economy have predicted that the country is likely to register another double-digit deficit in the 2014 fiscal year.

The 8-months election petition at the Supreme Court challenging the 2012 presidential election results, coupled with huge expenditures on public sector wages and salaries, interest payment on public debt and low revenue also exacerbated the situation leading to government’s inability to turn the economy around in 2013. In 2013, and so far the first half of 2014, the behavior of all the macro-economic indicators are reminiscent of the year 2000.

Inflation has gone beyond the single digit zone and is currently at 14.5 per cent and there is no sign of decelerating after government announced the implementation of the automatic adjustment policy on petroleum prices leading to frequent increases in petroleum prices. Subsidies on utilities have also been struck out. Looking at the spate of the deterioration, it has been predicted government was unlikely to meet its inflation target of 9.5 per cent this year.

Government is currently borrowing at over 23 per cent. The T-Bill rate is currently at 23.6 per cent and the three year bond is going for around 25 per cent. This virtually closed the fiscal space available for government to spend, as more money is needed to pay for government debt.

This phenomenon is partly to blame for the ballooning national debt as the costs of borrowing add to the stock of public debt any time government goes to the market and borrows.

Again, with these interest rates on government instruments, government has pushed-out the private businesses out of the money market, a situation commonly known as crowding out.

The increases in interest rate do not only symbolize the loss of confidence in the national economy but it also has a reverberating effect across all the facet of the macro-economy. It affects inflation, fiscal and current account deficits, debt levels, the currency, reserves and so forth.

The economic situation is getting out of hand now with the Cedi experiencing its worst performance since 2000 when it was severely buffeted by exogenous factors.

Many economic and financial analysts have forecast that the currency may hit GHS6 per Dollar by 2016 when the country is going for another election from its current GHc3 per Dollar. Should that prediction come true, the ruling party in the best case scenario would lose the elections, and in the worst case, there could be social unrest even before, during or after the elections.

Perhaps, to forestall the occurrence of such gloomy situation, the government has toned down on the rhetoric and is today assembling a coterie of experts on the economy across the divide to deliberate on the way forward in the much-touted Akosombo Forum.

While Ghanaians are awaiting the outcome of the deliberations at the Akosombo summit, it is instructive to note that what the Ghanaian economy needs now is an immediate rescue measure from the IMF to cushion the people against further destabilization of the macro-environment.

The mere presence of the IMF and its program alone for the country and the economy would provide the needed confidence to assuage the current jitters local and international investors have on the management of the economy. Fears of the nation eventually becoming bankrupt would be allayed because they would get the needed guarantee that they would not lose their investment especially the holders of the nation’s long term bonds such as the 3-year bond.

Again, the mere implementation of an IMF-supported program would provide international credibility to the raft of measures including the so-called home-grown policies that the government said it has developed. The international financial and business community would at least give their attention to what we are doing as a nation to take our destiny in our hands.

Economic experts argued that government needs to do away with the ostrich mentality and the ideological facade and face the bull by the horn to enter into a program with the IMF and get some emergency balance of payment support to stabilize the currency and provide the needed buffer against further depreciation which continues to erode the purchasing power of the poor and the fixed-income earner.

The Al-Hajj believes that at this critical juncture, the economy needs an immediate IMF program to support and provide credibility to the on-going fiscal consolidation measures, before we can talk about any home-grown policy direction.

Whatever economic model or blue print that the Akosombo summit would come out with can be implemented after the economy has been stabilized and that can only happened at this stage with an IMF-supported program.

Currently, the Ghanaian economy is shackled with public sector worker’s compensation and interest payment on government debt.

For 2014, compensation is estimated at about GHS10.6 bn. This represents 10 per cent of total GDP, including oil and is also 31.5 of total estimated revenue and grant in 2014. Interest payment on its part is estimated to hit GHS6.1bn in 2014, representing 6.4 per cent of GDP and 18.4 per cent of total revenue and grant. The two items are the two biggest items in the government expenditure and have taken over the available fiscal space for policy maneuverability

So far, managers of the national economy seem to have been having serious challenges on how to handle the situation and the only quick solution at this juncture is an IMF-supported program.

The remedy to the current grim economic situation is what seems to have eluded everybody at least for now, an aberration that should not have occurred in a country full of economic and financial experts.

The ruling National Democratic Congress (NDC) itself is blessed with able hands, who not long ago had demonstrated economic and financial finesse that saw arguably the quickest post-election economic turn-around. This happened in 2009 after the retreating New Patriotic Party (NPP) government had left a depreciating currency, spiraling inflation, rising public debt, deteriorating balance of payment (BOP), depleted national reserves and high and rising interest rates.

This current macro-economic crisis pales into insignificance compared to the mess the Kufuor-led NPP government has bequeathed to the then Mills-Mahama NDC government in 2008, a situation that necessitated a quick bail-out from the International Monetary Fund (IMF). The bail-out resulted in the country getting the needed balance of payment support which created some fiscal space for the economy to take off.

After the appointment of the first batch of ministers in February 2009, and coming into face-to-face with the then economic challenges, the Mills-Mahama government used a record three months to turn the then situation around, leading to one of the spectacular economic performances of our time.

The Mills-Mahama historical economic turnaround happened between March and June, 2009, with all the macro-economic indicators responding positively to the policies that were applied to correct the slippages in the economic fundamentals.

A major macro-indicator such as inflation started decelerating from June 2009 leading to one of the most sustained and longest periods of single digit inflation in the nation’s post-independence economic history.

After depreciating continuously for almost two years, Cedi, the local currency also started stabilizing in the middle of 2009 leading to a long period of Cedi stability in the nation’s history.

Indeed, since the redenomination of the currency in the middle of 2007, there had been massive depreciation until the corrective measures implemented by the Mills-Mahama government started bearing fruits in June-July 2009, thus turning the situation around.

Overall, going by the available data, the years 2010 and 2011 will go down in history as among the best ever in terms of economic management and but for the last quarter’s election-related expenditures, 2012 would have also been an excellent year.

For instance, government in 2011 recorded a budget deficit of 4 per cent of GDP while the economy grew by a whopping 15 per cent, one of the highest in the world in that year.

However, with the election-related expenditure and bloated public sector wages especially in the last quarter of 2012, the economy experienced fiscal pressures leading to a fiscal slippage with fiscal deficit in 2012 inching to about 11.8 per cent of GDP higher than the target of 6.7 per cent of GDP.

In 2013, despite punishing austere measures, there was no any significant reduction in the budget deficit. The year 2013 ended with a budget deficit of 10.2 per cent of GDP. This is higher than the target of 9 per cent of GDP.

The current account deficit also shows some deterioration ending at 12.3 per cent of GDP in 2013 higher than even the 2012 figure, which was 12.1 per cent of GDP.

Thus, for the first time, Ghana is making economic history in a negative way by recording double-digit fiscal and current account deficits in two years consecutively. That is 2012 and 2013.

Given the way the economic indicators are behaving, many economic forecasters familiar with the Ghanaian economy have predicted that the country is likely to register another double-digit deficit in the 2014 fiscal year.

The 8-months election petition at the Supreme Court challenging the 2012 presidential election results, coupled with huge expenditures on public sector wages and salaries, interest payment on public debt and low revenue also exacerbated the situation leading to government’s inability to turn the economy around in 2013. In 2013, and so far the first half of 2014, the behavior of all the macro-economic indicators are reminiscent of the year 2000.

Inflation has gone beyond the single digit zone and is currently at 14.5 per cent and there is no sign of decelerating after government announced the implementation of the automatic adjustment policy on petroleum prices leading to frequent increases in petroleum prices. Subsidies on utilities have also been struck out. Looking at the spate of the deterioration, it has been predicted government was unlikely to meet its inflation target of 9.5 per cent this year.

Government is currently borrowing at over 23 per cent. The T-Bill rate is currently at 23.6 per cent and the three year bond is going for around 25 per cent. This virtually closed the fiscal space available for government to spend, as more money is needed to pay for government debt.

This phenomenon is partly to blame for the ballooning national debt as the costs of borrowing add to the stock of public debt any time government goes to the market and borrows.

Again, with these interest rates on government instruments, government has pushed-out the private businesses out of the money market, a situation commonly known as crowding out.

The increases in interest rate do not only symbolize the loss of confidence in the national economy but it also has a reverberating effect across all the facet of the macro-economy. It affects inflation, fiscal and current account deficits, debt levels, the currency, reserves and so forth.

The economic situation is getting out of hand now with the Cedi experiencing its worst performance since 2000 when it was severely buffeted by exogenous factors.

Many economic and financial analysts have forecast that the currency may hit GHS6 per Dollar by 2016 when the country is going for another election from its current GHc3 per Dollar. Should that prediction come true, the ruling party in the best case scenario would lose the elections, and in the worst case, there could be social unrest even before, during or after the elections.

Perhaps, to forestall the occurrence of such gloomy situation, the government has toned down on the rhetoric and is today assembling a coterie of experts on the economy across the divide to deliberate on the way forward in the much-touted Akosombo Forum.

While Ghanaians are awaiting the outcome of the deliberations at the Akosombo summit, it is instructive to note that what the Ghanaian economy needs now is an immediate rescue measure from the IMF to cushion the people against further destabilization of the macro-environment.

The mere presence of the IMF and its program alone for the country and the economy would provide the needed confidence to assuage the current jitters local and international investors have on the management of the economy. Fears of the nation eventually becoming bankrupt would be allayed because they would get the needed guarantee that they would not lose their investment especially the holders of the nation’s long term bonds such as the 3-year bond.

Again, the mere implementation of an IMF-supported program would provide international credibility to the raft of measures including the so-called home-grown policies that the government said it has developed. The international financial and business community would at least give their attention to what we are doing as a nation to take our destiny in our hands.

Economic experts argued that government needs to do away with the ostrich mentality and the ideological facade and face the bull by the horn to enter into a program with the IMF and get some emergency balance of payment support to stabilize the currency and provide the needed buffer against further depreciation which continues to erode the purchasing power of the poor and the fixed-income earner.

The Al-Hajj believes that at this critical juncture, the economy needs an immediate IMF program to support and provide credibility to the on-going fiscal consolidation measures, before we can talk about any home-grown policy direction.

Whatever economic model or blue print that the Akosombo summit would come out with can be implemented after the economy has been stabilized and that can only happened at this stage with an IMF-supported program.

Currently, the Ghanaian economy is shackled with public sector worker’s compensation and interest payment on government debt.

For 2014, compensation is estimated at about GHS10.6 bn. This represents 10 per cent of total GDP, including oil and is also 31.5 of total estimated revenue and grant in 2014. Interest payment on its part is estimated to hit GHS6.1bn in 2014, representing 6.4 per cent of GDP and 18.4 per cent of total revenue and grant. The two items are the two biggest items in the government expenditure and have taken over the available fiscal space for policy maneuverability

So far, managers of the national economy seem to have been having serious challenges on how to handle the situation and the only quick solution at this juncture is an IMF-supported program.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

จากสมาคมของกานาอุตสาหกรรม (AGI) กับสภาสหภาพการค้า (TUC) และลงไปธรรมดากานารับฉันทามติคือเศรษฐกิจอยู่หางเครื่อง 2000 และในบางกรณี 2008 ยังตามปกติ 2555 เลือนหายไปทุกคนน้อยในขณะนี้ (ว.) ตัวเองมีความสุขกับมือได้ เปิดรอบเศรษฐกิจเกิดขึ้นในปี 2552 หลังจากรัฐบาลใหม่รักชาติพรรค (NPP) ถอยมีซ้ายสกุลอ่อนค่าวนเวียนอัตราเงินเฟ้อหนี้สาธารณะการเสื่อมสภาพดุลการชำระเงิน (ป็อบที่มีระดับ) เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นและวิกฤตการณ์เศรษฐกิจแม pales เป็นเล็กน้อยเปรียบเทียบกับระเบียบที่รัฐบาลนำกูม NPP มีพินัยกรรมแล้วว. ลัอ Mahama รัฐบาลในปี 2551 สถานการณ์ที่เพียงพอ เดินทางหลังจากแต่งชุดแรกของรัฐมนตรีในกุมภาพันธ์ และเข้ามาแบบพบปะกับความท้าทายทางเศรษฐกิจแล้ว รัฐบาล Mahama ลัอการเรกคอร์ดสามเดือนพลิกสถานการณ์แล้วสถาน นำไปแสดงทางเศรษฐกิจอันงดงามของเวลาของเราลัอ Mahama ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจระยะเกิดขึ้นระหว่างเดือนมีนาคมถึงมิถุนายน 2552 กับตัวบ่งชี้ที่แมเศรษฐกิจทั้งหมดที่ตอบสนองบวกกับนโยบายที่ถูกประยุกต์ใช้เมื่อต้องการแก้ไข slippages ในพื้นฐานทางเศรษฐกิจตัวใหญ่โคบ่งชี้เช่นอัตราเงินเฟ้อเริ่มชะลอตัวลงจาก 2552 มิถุนายนนำไปหนึ่งรอบ sustained มากที่สุด และยาวที่สุดของเงินเฟ้อหลักเดียวในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจหลังเอกราชของประเทศหลังจากการคิดค่าเสื่อมราคาอย่างต่อเนื่องเกือบสองปี Cedi สกุลเงินท้องถิ่นยังเริ่ม stabilizing กลางนำ 2009 รอบระยะเวลาที่ยาวนานของ Cedi เสถียรภาพในประวัติศาสตร์ของประเทศแน่นอน ตั้งแต่ redenomination สกุลเงินกลางปี 2007 มีได้เสื่อมมากจนกว่ามาตรการแก้ไขที่ดำเนินการ โดยรัฐบาลลัอ Mahama เริ่มแบกผลไม้ในเดือนมิถุนายนกรกฏา 2009 คม จึง เปิดสถานการณ์สถานโดยรวม ไปตามข้อมูลมี ปี 2010 และ 2011 จะลงไปในประวัติศาสตร์อยู่ระหว่างส่วนที่เคยในแง่ของการบริหารเศรษฐกิจ และ แต่สำหรับรายจ่ายที่เกี่ยวข้องกับการเลือกตั้งของไตรมาสสุดท้าย 2012 จะได้รับยังเป็นปีแห่งการตัวอย่างรัฐบาล 2554 บันทึกการขาดดุลงบประมาณของ 4 ร้อยละของจีดีพี 15 ร้อย 2012 2012 อีกนิดการประมาณ 11.8 ร้อยละของจีดีพีสูงกว่าเป้าหมายของ 6.7 ร้อยละของจีดีพีในปี2013 แม้ร็อกโซเวียนมาตรการน่ากลัวมีไม่ใด ๆ สำคัญลดขาดดุลงบประมาณปี2013 จบลงด้วยการขาดดุลงบประมาณของ 10.2 ร้อย ละของจีดีพีนี้ได้สูงกว่าเป้าหมายของ9 ร้อยละของ 12.3 การให้ร้อยละของจีดีพีในปี 2013 มากกว่าแม้ 2,012 ภาพซึ่งมีร้อยละ 12.1 ของ GDP ด้วยดังนั้นครั้งแรก 2012 และ 2014 ประเทศคำร้องหัวเรื่อง: การเลือกตั้ง 8 2012 2013 นั้นใน 2013 และไกลดังนั้นครึ่งแรกของปี 2014 และอยู่ที่ร้อยละ 14.5 9.5 23 เปอร์เซ็นต์T-Bill อัตราอยู่ที่ร้อยละ 23.6 และพันธะสามปีกำลังสำหรับประมาณ 25 เวลาไป ๆ ตลาดและมิตรอีกครั้งกับราคาสนใจในเครื่องมือของรัฐบาล แต่ยังมีผลต่อก้อง บัญชีและขาดดุลระดับหนี้สกุลเงินส่วนสำรองและอื่น กานา 2000 และการเงินหลายแห่งได้คาดการณ์ว่าสกุลเงินอาจตี GHS6 ต่อดอลลาร์โดย 2016 เมื่อประเทศกำลังเลือกตั้งอื่นจาก GHc3 ในกรณีและเลวร้ายที่สุดอาจมีสังคมแม้ก่อนระหว่างหรือหลังจากเนชั่หัวเรื่อง: การเลือกตั้งบางที รัฐบาลมีเหลืองกระชับลงในสำนวน Akosombo โน้มน้าวมากในขณะที่Ghanaians Akosombo ได้ให้คำแนะนำให้ทราบว่า กองทุนการเงินระหว่างประเทศการวาวล์คนกับ destabilization เพิ่มเติมของแมโคร - สิ่งแวดล้อมกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ระงับความกระวนกระวายใจปัจจุบันมีนักลงทุนท้องถิ่น บรรเทา 3 ปีอีกปฏิบัติเพียงโปรแกรมสนับสนุนกองทุนการเงินระหว่างประเทศ รัฐบาลจำเป็นต้องทำไป และหน้าวัวโดยฮอร์นเพื่อเข้าโปรแกรมกับกองทุนการเงินระหว่างประเทศ มีรายได้ตราอัลหัจญ์เชื่อว่าได้ที่จุดเชื่อมต่อนี้สำคัญเศรษฐกิจต้องโปรแกรมกองทุนการเงินระหว่างประเทศทันทีเพื่อสนับสนุน Akosombo กองทุนการเงินระหว่างประเทศปัจจุบันเศรษฐกิจกานาใส่กุญแจมือ 2014 ค่าตอบแทนมีประเมินที่เกี่ยวกับ GHS10.6 พันล้าน. นี้หมายถึงร้อยละ 10 ของจีดีพีรวมรวมทั้งน้ำมันและก็ยาว 31.5 2014 จ่ายดอกเบี้ยในส่วนที่ประมาณตี GHS6.1bn ในปี 2014 แทน 6.4 ร้อยละของจีดีพีและร้อยละ 18.4 ของรายได้รวม ผู้จัดการของเศรษฐกิจดูเหมือนจะ และด่วนเฉพาะในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้เป็นโปรแกรมที่สนับสนุนกองทุนการเงินระหว่างประเทศ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

จากสมาคมกานาอุตสาหกรรม (AGI) กับสหภาพรัฐสภา (TUC) 2000 และบางส่วน 2,008 2012 (NDC) 2009 หลังจากที่ถอยใหม่พรรครักชาติ (เอ็นพีพี) (ตะบัน) วิกฤต pales NPP ได้พินัยกรรมแล้ว Mills-Mahama NDC รัฐบาลในปี 2008 2009 และเข้ามาในใบหน้าเพื่อใบหน้าด้วย มิลส์-Mahama มิลส์-Mahama 2009 มีทั้งหมด slippages 2009 2009 redenomination ของสกุลเงินในช่วงกลางปี 2007 มิลส์-Mahama 2009 2010 และ 2011 2012 2011 ขาดดุลงบประมาณร้อยละ 4 ของ 15 2012 2012 อีกนิดไปประมาณร้อยละ 11.8 ของจีดีพีสูงกว่าเป้าหมายร้อยละ 6.7 ของจีดีพี. ในปี 2013 ๆ 2013 จบลงด้วยการขาดดุลงบประมาณร้อยละ 10.2 ของจีดีพีนี้จะสูงกว่าเป้าหมายร้อยละ9 ของจีดีพี 12.3 บางส่วนของจีดีพีในปี 2013 สูงกว่าแม้ตัวเลขปี 2012 ซึ่งอยู่ที่ร้อยละ 12.1 ของจีดีพี. ดังนั้นสำหรับครั้งแรก 2012 และปี 2014 คำร้องการเลือกตั้ง 8 เดือนศาลฎีกาที่ท้าทาย 2012 2013 ในปี 2013 และอื่น ๆ เท่าที่ผ่านมาครึ่งปีแรกของปี 2014 14.5 9.5 23 อัตรา T-Bill ปัจจุบันอยู่ที่ร้อยละ 23.6 เบียดเสียด แต่เป็นสัญลักษณ์ของการสูญเสียของความเชื่อมั่นในเศรษฐกิจของประเทศ ๆ 2000 GHS6 ต่อดอลลาร์โดย 2016 GHc3 Akosombo ฟอรั่ม. ในขณะที่ Ghanaians Akosombo, destabilization 3 ปี. อีกครั้งเพียงการดำเนินงานของ IMF- ๆ Akosombo 2014 ค่าตอบแทนประมาณประมาณ GHS10.6 ล้านพันนี้แสดงให้เห็นร้อยละ10 ของจีดีพีรวมน้ำมันและยังเป็น 31.5 ของรายได้รวมและคาดทุนในปี 2014 GHS6.1bn ในปี 2014 คิดเป็นร้อยละ 6.4 ของจีดีพีและร้อยละ 18.4 ของ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

จากสมาคมกานาอุตสาหกรรม (AGI) สหภาพรัฐสภา (TUC) และลงสู่สามัญกานา กระโจนลงต่ำสุดลดลงตั้งแต่ปี 2000 และมีขอบเขต 2008 ด้วยตามปกติ 2012 สัดส่วนไม่สมดุลเช่น

เลือนหายไปทุกคนอย่างน้อยสำหรับตอนนี้ (NDC)

หลังเลือกตั้งเศรษฐกิจหันไปรอบ ๆ นี้เกิดขึ้นใน 2009 หลังจากถอยใหม่พรรครักชาติ (เอ็นพีพี) รัฐบาลทิ้งอ่อนค่าแลกเปลี่ยนเงินวนเพิ่มขึ้นอัตราเงินเฟ้อหนี้สาธารณะทวีดุลการชำระเงิน (BOP) หมดชาติสำรองสูง

pales เมื่อเทียบกับระเบียบกูม LED NPP รัฐบาลมีพินัยกรรมที่โรงงานแล้ว Mahama NDC รัฐบาลในปี 2008 (ไอเอ็มเอฟ) การโดดร่ม 2009 , โรงงาน Mahama ใช้บันทึกรัฐบาลสามเดือนจะเปิดแล้วสถานการณ์รอบ ๆ

าหนึ่งของเศรษฐกิจ Mahama 2009 ที่ถูกนำมาใช้เพื่อแก้ไข

2552 , เจดีย์

2009 เนื่องจาก redenomination ของสกุลเงินในช่วงกลางปี 2007 Mahama 2009 ดังนั้นการเปลี่ยนสถานการณ์รอบ ๆ .

โดยรวมดูได้จากข้อมูลปี 2010 และ 2011 2012 ก็จะได้รับเป็นปีที่ยอดเยี่ยมเช่นรัฐบาลขาดดุลงบประมาณในปี2554 บันทึก 4 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพีในขณะที่เศรษฐกิจขยายตัวได้ถึง 15

เปอร์เซ็นต์หนึ่งในที่สุดในโลกในปีที่. แต่ที่เกี่ยวข้องกับการเลือกตั้งและมี รายจ่ายภาครัฐค่าจ้างโดยเฉพาะในไตรมาสสุดท้ายของปี 2012 2012 ที่มีอีกนิดประมาณ 11.8 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพีสูงกว่าเป้าหมายของ 6.7 ร้อยละของจีดีพี. ในปี 2013 แม้จะมีมาตรการลงโทษเคร่งขรึม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.