“But…” She turned round to face him

“But…” She turned round to face him. His hand fell from her arm. “Don’t you think we should stop making the paint now, John? Perhaps it’ll take years to build those machines, and we’re putting the chemicals into the river right now!”
A shadow crossed his face. His eyes looked at hers, then away, out of the window.
“I… don’t think we need to do that now, Mary. We’re putting very little into the river at the moment. And the company will build those machines, won’t they?”
She remembered her long years of work, the hundreds of unsuccessful experiment. She touched his hand, and smiled. “I hope so, John,” she said. “I really hope so.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"แต่..." เธอเปิดรอบหน้าเขา มือตกจากแขนของเธอ "อย่าคิดว่า เราควรหยุดทำสีตอนนี้ จอห์น บางทีมันจะปีสร้างเครื่อง และเรากำลังวางสารเคมีลงในแม่น้ำได้ในขณะนี้"เงาข้ามหน้า ตามอง ที่เธอ แล้ว ออก จากหน้าต่าง"I. .. ไม่คิดว่า เราต้องทำที่ตอนนี้ แมรี่ เรากำลังใส่น้อยมากในแม่น้ำในขณะนั้น และบริษัทจะสร้างเครื่อง ไม่ว่าอย่างไร"เธอจำนานปีของเธอร้อยทดลองไม่สำเร็จ ทำงาน เธอสัมผัสมือของเขา และยิ้ม "ฉันหวังว่าดังนั้น จอห์น เธอกล่าว "ผมหวังว่าให้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"แต่ ... " เธอหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา มือของเขาลดลงจากแขนของเธอ "คุณไม่คิดว่าเราควรจะหยุดการทำสีที่ตอนนี้จอห์น? บางทีมันอาจจะใช้เวลาหลายปีในการสร้างเครื่องเหล่านั้นและเรากำลังวางสารเคมีลงไปในแม่น้ำในขณะนี้!
"เงาข้ามใบหน้าของเขา ดวงตาของเขามองไปที่เธอแล้วออกไปออกไปนอกหน้าต่าง.
"ฉัน ... ไม่คิดว่าเราต้องทำตอนนี้แมรี่ เรากำลังวางน้อยมากลงไปในแม่น้ำในขณะนี้ และ บริษัท จะสร้างเครื่องที่จะพวกเขาไม่?
"เธอจำได้ว่าปีที่ผ่านมาของเธอยาวของการทำงานหลายร้อยของการทดลองประสบความสำเร็จ เธอสัมผัสมือของเขาและยิ้ม "ฉันหวังว่าดังนั้นจอห์น" เธอกล่าว "ผมหวังว่าอย่างนั้น."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แต่ . . . . . . . " เธอหันหน้ามาเผชิญหน้ากับเขา มือของเขาหลุดจากแขนเธอ " คุณไม่คิดว่าเราควรจะหยุดทำสีแล้ว จอห์น บางทีมันอาจจะใช้เวลาหลายปีในการสร้างเครื่องนั้น และเราจะใส่สารเคมีลงในแม่น้ำตอนนี้ ! "
เงาข้ามใบหน้าของเขา . สายตาของเขามองมาที่เธอ จากนั้นก็หนีออกไปทางหน้าต่าง
" ฉัน . . . ไม่คิดว่าเราจำเป็นต้องทำตอนนี้ แมรี่เราใส่น้อยมากลงในแม่น้ำ ในตอนนี้ และ บริษัท จะสร้างเครื่องเหล่านั้นจะไม่พวกเขา ? "
หล่อนจำได้ปีที่ยาวนานของการทำงานของเธอ ร้อยของการทดลองที่ล้มเหลว เธอจับมือของเขา และยิ้ม " ฉันหวังว่าดังนั้น , จอห์น , " เธอกล่าว " ฉันหวังว่าดังนั้น . "