Xia Yuanba left with his back facin

Xia Yuanba left with his back facing Xia Qingyue. His pace was unusually slow, but they were incredibly firm and unwavering. He didn’t bring anything; he didn’t even bring a single yellow profound coin. No one knew where he was going, perhaps he, himself, did not know either. Even less people knew and understood the sadness, pain, blame, and remorse that filled this sixteen year old youth’s heart… as well as his thirst for power…

Xia Qingyue didn’t chase after him, and only dazedly stared at Xia Yuanba’s parting figure. Through her hazy gaze, she saw the usually cheerful, carefree, little brother who was always full of passion, unyieldingly grow up.

“Yuanba, take care of yourself. I’ll wait for you to return.” Xia Qingyue lightly whispered. She pressed her hand to her chest and closed her eyes: “Yuanba… thank you for teaching me how to be strong…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซียะ Yuanba ซ้ายกับหลังหันเซี่ย Qingyue ก้าวของเขาช้าผิดปกติ แต่พวกเขาก็เชื่อมั่นคง และไม่เปลี่ยนใจ เขาไม่ได้นำอะไร นอกจากนี้เขายังไม่ได้นำเหรียญลึกซึ้งเดียวสีเหลือง ไม่มีใครรู้ที่เขาจะ บางที ตัวเอง ไม่ทราบทั้งนี้ แม้น้อยคนรู้ และเข้าใจความเศร้า ปวด ตำหนิ และความสำนึกผิดที่เติมเต็มหัวใจของเยาวชนอายุสิบหกปีนี้... รวมทั้งเขากระหายพลังงาน...เซียะ Qingyue ไม่ไล่หลังเขา และ dazedly เท่านั้นจ้องไปที่รูปเซี่ย Yuanba พรากจากกัน ผ่านสายตาของเธอมัว เห็นพี่ชายมักจะร่าเริง ไร้กังวล เล็กน้อยที่มักจะเต็มไป ด้วยความรัก unyieldingly โต"Yuanba ดูแลตัวเอง รอให้คุณกลับไป" Qingyue เซี่ยกระซิบเบา ๆ เธอกดมือของเธอเพื่อให้หน้าอกของเธอ และปิดดวงตาของเธอ: " Yuanba...ขอบคุณที่สอนฉันวิธีการที่จะแข็งแกร่ง..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซี่ย Yuanba ซ้ายกับด้านหลังของเขาหันหน้าไปทางเซี่ย Qingyue ก้าวของเขาคือช้าผิดปกติ แต่พวกเขาก็ไม่น่าเชื่ออย่างแน่วแน่มั่นคงและ เขาไม่ได้นำอะไร; เขาไม่ได้นำเหรียญที่ลึกซึ้งเดียวสีเหลือง ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะไปที่ไหนบางทีเขาตัวเองไม่ได้รู้ว่าอย่างใดอย่างหนึ่ง คนแม้แต่น้อยรู้และเข้าใจความโศกเศร้าเจ็บปวดตำหนิและความสำนึกผิดที่เต็มไปด้วยหัวใจสิบหกปีนี้เยาวชนเก่า ... เช่นเดียวกับความกระหายของเขาสำหรับการใช้พลังงาน ... เซี่ย Qingyue ไม่ได้ไล่ตามเขาและเพียง dazedly จ้องที่ร่างพรากจากกันเซี่ย Yuanba ของ . ผ่านสายตาฝ้าฟางของเธอเธอเห็นมักจะร่าเริงห่วงน้องชายคนเล็กที่มักจะเต็มไปด้วยความรักที่ไม่ยอมอ่อนข้อเติบโตขึ้น. "Yuanba, การดูแลตัวเอง ฉันจะรอเธอกลับมา. "เซี่ย Qingyue กระซิบเบา ๆ เธอกดมือของเธอไปที่หน้าอกของเธอและปิดตาของเธอ: "Yuanba ... ขอขอบคุณสำหรับการเรียนการสอนฉันว่าจะแข็งแรง ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซี่ย yuanba ซ้ายกับหลังของเขาหันเซี่ย qingyue . ฝีเท้าช้าผิดปกติ แต่พวกเขาอย่างมั่นคงและแน่วแน่ . เขาไม่ได้ให้อะไรเลย เขาไม่นำเดี่ยวสีเหลืองที่ลึกซึ้งนัก ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะไปที่ไหน บางทีเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน แม้แต่น้อย คนรู้และเข้าใจ ความเศร้า ความเจ็บปวด โทษและสำนึกผิดที่เต็มไปด้วยสิบหกปี หัวใจ . . . . . . เป็นเด็กเก่ารวมทั้งความกระหายในพลังของเขา . . . . . . .เซี่ย qingyue ไม่ได้ตามเค้าไป และมึนจ้องของเซีย yuanba อวยรูป ผ่าน สายตาพร่ามัว เธอเห็นมักจะร่าเริง ห่วงน้องชาย ที่มักจะเต็มไปด้วยตัณหา อย่างเด็ดเดี่ยว เติบโตขึ้น" yuanba ดูแลตัวเองด้วย ผมจะไปรอคุณกลับ . " เซี่ย qingyue เบาๆกระซิบ . เธอกดมือของเธอกับหน้าอกของเธอ และปิดตาของเธอ : " yuanba . . . . . . . ขอบคุณที่สอนให้ฉันเข้มแข็ง . . . . . . . "