The results of our study can be sum

The results of our study can be summarized as follows. We
find a positive average impact of food standards on household
wellbeing: applying standards leads to an average increase in
monthly per capita consumption expenditure of about 50%
in our most conservative specification. When we allow for
varying impacts across the expenditure distribution, we find
small and insignificant effects for the poorest half while there
are large positive effects for the upper middle-class, defined
as households from around the median of the distribution
and upward, but excluding the upper 10–15% tail. The gain
for the upper middle-class is an increase in consumption
expenditure of around 65% in our most conservative estimation.
While the insignificant impact of standards on the poorest
half of the farmers is clearly the main result, the
insignificant impact of adopting standards for the 10–15%
wealthiest farmers is also interesting and we argue that the
finding is not simply a statistical coincidence. The estimated
distribution of the impact of adoption of standards is the outcome
of two different conditions: (i) for the poorest farmers
there is no gain because of the high costs of financing the
investment, and (ii) for the wealthiest farmers there is no gain
because they are already able to get high prices on their fish,
partly because they produce fish of high quality and partly because
they have good working relations with the processors.
The overall outcome is that application of food standards in
the Vietnamese pangasius sector is benefitting the upper middle-
class directly, while the benefits for the poorer segment are
either absent or, at best, second order labor market effects as
described in Maertens and Swinnen (2009) and Colen et al.
(2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการศึกษาของเราสามารถสรุปได้ดังนี้ เราหาค่าเฉลี่ยผลบวกของมาตรฐานอาหารบนบ้านคุณภาพชีวิต: นำมาตรฐานไปสู่การเพิ่มขึ้นเฉลี่ยรายเดือนรายจ่ายการบริโภคต่อหัวประมาณ 50%ในข้อมูลจำเพาะของเราอนุรักษ์นิยมมากที่สุด เมื่อเราอนุญาตให้แตกต่างกันผลกระทบข้ามกระจายรายจ่าย เราค้นหาผลขนาดเล็ก และไม่สำคัญสำหรับครึ่งปีจนที่สุดในขณะมีผลขนาดใหญ่ในเชิงบวกสำหรับบนระดับกลาง กำหนดเป็นครัวเรือนจากรอบค่ามัธยฐานของการแจกแจงและขึ้น แต่ไม่ รวม 10 – 15% บนหาง กำไรสำหรับระดับกลางบนจะเพิ่มขึ้นในปริมาณการใช้รายจ่ายประมาณ 65% ในการประมาณการของเราอนุรักษ์นิยมมากที่สุดในขณะที่ผลกระทบสำคัญของมาตรฐานการศึกษาครึ่งหนึ่งของเกษตรกรอย่างชัดเจนผลหลัก การผลกระทบสำคัญจากการเลือกใช้มาตรฐานสำหรับ 10-15%เกษตรกรที่ร่ำรวยที่สุดก็น่าสนใจ และเรายืนยันว่า การค้นหาไม่ใช่เพียงแค่เรื่องบังเอิญทางสถิติ การประเมินการกระจายผลกระทบของการยอมรับของมาตรฐานมีผลสองเงื่อนไขที่แตกต่างกัน: (i) สำหรับเกษตรกรยากจนที่สุดมีไม่มีกำไร เพราะต้นทุนสูงของเงินการลงทุน และ (ii) สำหรับเกษตรกรร่ำรวยที่สุด มีกำไรไม่มีเนื่องจากพวกเขาอยู่แล้วที่จะได้รับราคาสูงในปลาของพวกเขาส่วนหนึ่งเป็น เพราะพวกเขาผลิตปลาคุณภาพสูง และส่วนหนึ่งเป็นเพราะพวกเขามีความสัมพันธ์ทำงานดีกับตัวประมวลผลผลโดยรวมคือ โปรแกรมมาตรฐานอาหารในได้ประโยชน์ pangasius เวียดนามภาคกลาง - บนเรียนโดยตรง ในขณะที่ผลประโยชน์ส่วนตัวย่อมขาด หรือ ที่ดีที่สุด สั่งซื้อผลตลาดแรงงานเป็นที่สองอธิบายไว้ใน Maertens และ Swinnen (2009) และ Colen et al(2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษาของเราสามารถสรุปได้ดังนี้ เรา
พบว่ามีผลกระทบในเชิงบวกของค่าเฉลี่ยมาตรฐานอาหารในครัวเรือน
คุณภาพชีวิต: การประยุกต์ใช้มาตรฐานนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของค่าเฉลี่ยใน
ต่อหัวใช้จ่ายต่อเดือนประมาณ 50%
ในสเปอนุรักษ์นิยมมากที่สุดของเรา เมื่อเราอนุญาตให้มีการ
แตกต่างกันส่งผลกระทบต่อทั่วกระจายค่าใช้จ่ายเราจะพบ
ผลกระทบที่มีขนาดเล็กและไม่มีนัยสำคัญในช่วงครึ่งปีที่ยากจนที่สุดในขณะที่มี
ผลกระทบในเชิงบวกขนาดใหญ่บนชั้นกลางที่กำหนดไว้
ในฐานะผู้ประกอบการจากทั่วเฉลี่ยของการกระจาย
ขึ้นไป แต่ไม่รวม บนหาง 10-15% กำไร
สำหรับบนชั้นกลางคือการเพิ่มขึ้นในการบริโภค
การใช้จ่ายอยู่ที่ประมาณ 65% ในการประมาณค่าอนุรักษ์นิยมมากที่สุดของเรา.
ในขณะที่ผลกระทบไม่มีนัยสำคัญของมาตรฐานในที่ยากจนที่สุด
ครึ่งหนึ่งของเกษตรกรเป็นอย่างชัดเจนผลหลักที่
ส่งผลกระทบไม่มีนัยสำคัญของมาตรฐานการนำสำหรับ 10-15%
ที่ร่ำรวยเกษตรกรนอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสนใจและเรายืนยันว่า
การค้นพบไม่ได้เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญสถิติ ประมาณ
กระจายของผลกระทบของการนำมาตรฐานคือผล
ของทั้งสองเงื่อนไขที่แตกต่าง: (i) สำหรับเกษตรกรที่ยากจนที่สุด
มีกำไรเพราะค่าใช้จ่ายสูงของเงินทุนไม่มี
การลงทุนและ (ii) สำหรับเกษตรกรร่ำรวยไม่มี ได้รับ
เพราะพวกเขามีอยู่แล้วสามารถที่จะได้รับราคาที่สูงปลาของพวกเขา
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะพวกเขาผลิตปลาที่มีคุณภาพสูงและส่วนหนึ่งเป็นเพราะ
พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีในการทำงานกับหน่วยประมวลผล.
ผลโดยรวมเป็นโปรแกรมที่มาตรฐานอาหารใน
ภาคปลาสวายเวียดนามฟิต กลางตอนบน
ชั้นโดยตรงในขณะที่ผลประโยชน์สำหรับส่วนที่ยากจนกว่ามี
ทั้งขาดหรือที่ดีที่สุด, ผลกระทบตลาดแรงงานลำดับที่สองเป็น
ที่อธิบายไว้ใน Maertens และ Swinnen (2009) และ Colen et al.
(2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษาสามารถสรุปได้ดังนี้ เราค้นหาเป็นบวกเฉลี่ยผลกระทบของมาตรฐานอาหารในครัวเรือนสุขภาพ : การประยุกต์ใช้มาตรฐานนำไปสู่เฉลี่ยเพิ่มขึ้นการใช้จ่ายเพื่อการบริโภคต่อหัวต่อเดือนประมาณ 50%ในสเปคที่อนุรักษ์นิยมมากที่สุดของเรา เมื่อเราอนุญาตให้สำหรับซึ่งผลกระทบข้ามการกระจาย เราหาเล็กและไม่สำคัญผลสำหรับครึ่งยากจนในขณะที่มีผลเป็นบวกใหญ่สำหรับชั้นกลางส่วนบน นิยามเป็นครอบครัวจากทั่วมัธยฐานของการแจกแจงขึ้นไป แต่ไม่รวมถึงด้านบน 10 – 15 % หาง ที่ได้รับสำหรับชนชั้นกลางตอนบนเพิ่มขึ้นในการบริโภคค่าใช้จ่ายประมาณ 65 % ในการประมาณการอนุรักษ์นิยมมากที่สุดของเราขณะที่ผลกระทบต่อมาตรฐานที่ยากจนครึ่งหนึ่งของเกษตรกรอย่างชัดเจน ผลหลักไม่มีผลของการใช้มาตรฐานที่ 10 – 15%เกษตรกรร่ำรวยยังน่าสนใจ และเรายืนยันว่าค้นหาไม่ได้เป็นเพียงความบังเอิญทางสถิติ โดยประมาณการกระจายของผลกระทบของการยอมรับมาตรฐานคือผลสองเงื่อนไขที่แตกต่างกัน : ( ฉัน ) สำหรับเกษตรกรที่ยากจนไม่มีไร เพราะค่าใช้จ่ายสูงในการจัดหาเงินทุนการลงทุน และ ( 2 ) สำหรับเกษตรกรร่ำรวยไม่มีเข้าเพราะพวกเขาก็สามารถที่จะได้รับราคาสูงในปลาของพวกเขาส่วนหนึ่งเป็นเพราะพวกเขาผลิตคุณภาพสูงและส่วนหนึ่งเป็นเพราะปลาพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับการทำงาน )ผลโดยรวมก็คือ การใช้มาตรฐานอาหารในภาคปลาสวายเวียดนามเป็น benefitting บนกลาง -เรียนโดยตรงในขณะที่ผลประโยชน์ที่ยากจนส่วนเป็นให้ขาด หรือ ดีที่สุด อันดับที่สอง ผลเป็นตลาดแรงงานที่อธิบายไว้ใน maertens และ swinnen ( 2009 ) และโคเลน et al .( 2012 )