IntroductionGreen seaweeds from the

Introduction
Green seaweeds from the genus Caulerpa particularly Caulerpa lentillifera and Caulerpa racemosa are consumed all throughout the Philippines. Both species are called sea grapes because of the grape-like tiny spherical beads tightly packed together on the stems. C. lentillifera or locally known as “lato” is more preferred because of its light, refreshing taste, soft and succulent texture (FAO, 1999). It is a popular seafood delicacy eaten as raw dip only in vinegar or used in fresh salads with other seafood and vegetables. It has gained recognition in the international seafood industry because of its high nutritional value. According to Saito et al. (2010), it has relatively high polyunsaturated fatty acids including omega 3 fatty acids. It has also high mineral content such as zinc and iron and trace elements including cobalt, selenium and valium that meet daily body requirements (Peña-Rodriguez et al., 2011).
This seaweed is adaptable to a variety of environments making it suitable for cultivation in ponds. It naturally inhabit a wide range of substrate consisting of rubbles to over 50 meters deep, sand on reef flats and shallow, muddy lagoons and forms beds and meadows in excellent condition habitats. However, it is sensitive to changes in salinity being stenohaline; salinities lower than 30 ppt result to poor growth and lower than 25 ppt salinity cause mortality.
Trono (1988) accounted the cultivation of C. lentillifera in the country and studied the culture method. It started in early 1950s when it was accidentally introduced in fishponds with some other seaweed as feed in the province of Cebu. The culture technology of this species is relatively simple. Existing milkfish ponds can be used for cultivation. Cuttings are used as planting material and are planted one meter apart in the pond bottom. After the cuttings have rooted and started to grow, regular water exchange is needed to maintain a fresh supply of nutrients and maintain good water quality. Fertilization is done during the later stage when the seaweed is almost harvestable and the natural nutrients may no longer available to support the biomass. Fertilizer is applied using the “teabag” method wherein sacks of fertilizers are suspended in the ponds. Paul & de Nys, 2011 evaluated the use a culture vessel or tray in the cultivation of C. lentillifera. The vessels are square perforated plastic trays with an area of almost 1 m2. Culture trays were rotated every 4 days, moving randomly positions with the system. They found out that this method is highly feasible.
The increasing demand for domestic consumption and international trade has led to the commercial cultivation of the species. Among the other varieties of Caulerpa, commercial aquaculture production only exists for C. lentillifera (Paul & de Nys, 2008). Nonetheless, different culture methods for large scale production of the species in the country are rarely evaluated. The development of a practical commercial production system will significantly contribute to increase in biomass yield and control of production cycles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำสาหร่ายทะเลสีเขียวจากสกุล Caulerpa อย่างยิ่ง Caulerpa lentillifera และ Caulerpa racemosa มีใช้ทั่วประเทศฟิลิปปินส์ ทั้งสองชนิดจะเรียกว่าองุ่นทะเลเนื่องจากชอบองุ่นเล็ก ๆ ทรงกลมเม็ดแน่นกันบนลำต้น C. lentillifera หรือเรียกเป็น "ลา" ที่ต้องการมากเนื่องจากแสง สดชื่น อ่อนนุ่ม และฉ่ำรสชาติเนื้อ (FAO, 1999) มันเป็นอาหารอันโอชะทะเลยอดนิยมกินเป็นดิบแช่ในน้ำส้มสายชู หรือใช้ในสลัดผักสดกับอาหารทะเลและผักอื่น ๆ มันได้รับรู้ในอุตสาหกรรมอาหารทะเลนานาชาติเนื่องจากคุณค่าทางโภชนาการสูง ตามไซโต et al. (2010), มันมีค่อนข้างสูงกรดไขมันรวมถึงกรดไขมันโอเมก้า 3 นอกจากนี้มันยังมีสูงแร่ธาตุเช่นสังกะสี และเหล็ก และธาตุโคบอลต์ ซีลีเนียม และ valium ที่ตอบสนองความต้องการร่างกายทุกวัน (เกซ Peña et al. 2011)สาหร่ายยังสามารถปรับเปลี่ยนความหลากหลายของสภาพแวดล้อมในการทำให้เหมาะสำหรับปลูกในบ่อ มันอาศัยอยู่หลากหลายตามธรรมชาติของพื้นผิวที่ประกอบด้วยสวนประวัติศาสตร์ถึงกว่า 50 เมตรลึก ทรายรีฟแฟลต และตื้น เต็มไปด้วยโคลนทะเลสาบและฟอร์มและทุ่งหญ้าในที่อยู่อาศัยสภาพเยี่ยม อย่างไรก็ตาม มันเป็นความไวต่อการเปลี่ยนแปลงของความเค็มที่ถูก stenohaline salinities ต่ำกว่าความเค็ม 25 ppt และต่ำกว่า 30 ppt ผลการเจริญเติบโตไม่ดีทำให้ตายTrono (1988) ลงการเพาะปลูกของ C. lentillifera ในประเทศ และศึกษาวิธีการวัฒนธรรม มันเริ่มต้นในช่วงต้นทศวรรษ 1950 เมื่อมันตั้งใจแนะนำในสระปลากับสาหร่ายอื่น ๆ บางอย่างเป็นอาหารที่จังหวัดเซบู เทคโนโลยีวัฒนธรรมของสายพันธุ์นี้คือค่อนข้างง่าย บ่อปลานวลจันทร์ทะเลที่มีอยู่สามารถใช้สำหรับการเพาะปลูก ตัดที่ใช้เป็นวัสดุปลูก และปลูกกันที่ก้นบ่อ 1 เมตร หลังจากที่ตัดมีราก และเริ่มเติบโต เปลี่ยนน้ำเป็นประจำจำเป็นต้องรักษาอุปทานสดใหม่ของสารอาหาร และรักษาคุณภาพน้ำที่ดี ปฏิสนธิจะทำช่วงหลังเมื่อสาหร่ายทะเลอยู่เกือบหลัง และสารอาหารธรรมชาติอาจไม่พร้อมใช้งานการสนับสนุนชีวมวล มีใช้ปุ๋ยโดยใช้วิธี "teabag" นั้นถูกระงับกระสอบปุ๋ยในบ่อ พอล & เด Nys, 2011 ประเมินการใช้วัฒนธรรมเรือหรือถาดในการเพาะปลูกของ C. lentillifera เรือมีถาดพลาสติกเจาะรูสี่เหลี่ยม มีพื้นที่เกือบ 1 m2 วัฒนธรรมถาดถูกหมุนทุก 4 วัน ย้ายตำแหน่งกับระบบสุ่ม พวกเขาพบว่า วิธีนี้จะเป็นไปได้สูงกับความต้องการบริโภคภายในประเทศและการค้าระหว่างประเทศได้นำไปสู่การเพาะปลูกเชิงพาณิชย์พันธุ์ ระหว่างที่พันธุ์อื่น ๆ Caulerpa ผลิตสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์เท่านั้นมีอยู่สำหรับ C. lentillifera (Paul & เด Nys, 2008) กระนั้น วัฒนธรรมที่แตกต่างวิธีการสำหรับการผลิตขนาดใหญ่ของสายพันธุ์ในประเทศจะไม่ค่อยถูกประเมิน การพัฒนาของระบบปฏิบัติการผลิตเชิงพาณิชย์จะมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญในการเพิ่มผลผลิตชีวมวลและการควบคุมของวงจรการผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
สาหร่ายสีเขียวจากพืชและสัตว์โดยเฉพาะอย่างยิ่งสาหร่าย Caulerpa lentillifera และ Caulerpa racemosa มีการบริโภคทั่วประเทศฟิลิปปินส์ ทั้งสองชนิดจะเรียกว่าองุ่นทะเลเพราะองุ่นเหมือนลูกปัดทรงกลมเล็ก ๆ แน่นด้วยกันบนลำต้น C. lentillifera หรือที่รู้จักกันในฐานะ "Lato" เป็นที่ต้องการมากขึ้นเพราะแสงสดชื่นรสชาติเนื้อสัมผัสที่อ่อนนุ่มและชุ่มฉ่ำแห่งสหประชาชาติ (FAO, 1999) มันเป็นอาหารอันโอชะของอาหารทะเลที่นิยมรับประทานเป็นกรมทรัพย์สินทางปัญญาดิบเฉพาะในน้ำส้มสายชูหรือใช้ในสลัดผักสดกับอาหารทะเลและผักอื่น ๆ มันได้รับการยอมรับในอุตสาหกรรมอาหารทะเลระหว่างประเทศเพราะคุณค่าทางโภชนาการสูง ตามที่ไซโตะ, et al (2010) แต่ก็มีกรดไขมันไม่อิ่มตัวค่อนข้างสูงรวมถึงกรดไขมันโอเมก้า 3 มันยังมีแร่ธาตุสูงเช่นสังกะสีและเหล็กและธาตุรวมทั้งโคบอลต์, ซีลีเนียมและ valium ที่ตอบสนองความต้องการของร่างกายในชีวิตประจำวัน (Peña-Rodriguez et al., 2011).
สาหร่ายนี่คือปรับให้เข้ากับความหลากหลายของสภาพแวดล้อมที่ทำให้มันเหมาะสำหรับการเพาะปลูก ในบ่อ มันเป็นธรรมชาติอาศัยอยู่ในช่วงกว้างของพื้นผิวประกอบด้วย rubbles ไปกว่า 50 เมตรลึกทรายบนแฟลตแนวปะการังน้ำตื้นและบึงเต็มไปด้วยโคลนและโซฟารูปแบบและทุ่งหญ้าในที่อยู่อาศัยสภาพที่ดีเยี่ยม แต่ก็มีความไวต่อการเปลี่ยนแปลงในความเค็มเป็น stenohaline; ความเค็มต่ำกว่า 30 ppt ที่ส่งผลต่อการเจริญเติบโตที่ยากจนและต่ำกว่า 25 PPT เค็มสาเหตุการตาย.
Trono (1988) คิดเป็นสัดส่วนการเพาะปลูกของ C. lentillifera ในประเทศและการศึกษาวิธีการเพาะเลี้ยง มันเริ่มต้นในช่วงต้นทศวรรษ 1950 เมื่อมันถูกนำตั้งใจในการขุดซึ่งมีบางส่วนสาหร่ายทะเลอื่น ๆ เป็นอาหารในจังหวัดเซบู เทคโนโลยีวัฒนธรรมของสายพันธุ์นี้ค่อนข้างง่าย ที่มีอยู่ในบ่อปลานวลจันทร์ทะเลสามารถนำมาใช้สำหรับการเพาะปลูก การปักชำจะใช้เป็นวัสดุปลูกและมีการปลูกหนึ่งเมตรออกจากกันในด้านล่างบ่อ หลังจากตัดได้หยั่งรากลึกและเริ่มที่จะเติบโตแลกเปลี่ยนน้ำธรรมดาเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรักษาความสดอุปทานของสารอาหารและรักษาคุณภาพน้ำที่ดี การปฏิสนธิจะกระทำในระหว่างขั้นตอนต่อมาเมื่อสาหร่ายทะเลเป็นเกือบเก็บเกี่ยวและสารอาหารธรรมชาติที่อาจไม่สามารถใช้ได้อีกต่อไปเพื่อสนับสนุนชีวมวล ปุ๋ยถูกนำไปใช้โดยใช้ "ถุงชา" วิธีการขัดแย้งกระสอบปุ๋ยถูกระงับในบ่อ Paul & เด Nys 2011 การประเมินการใช้เรือวัฒนธรรมหรือถาดในการเพาะปลูก C. lentillifera เรือมีตารางถาดพลาสติกพรุนมีพื้นที่เกือบ 1 M2 ถาดวัฒนธรรมกำลังหมุนทุกๆ 4 วัน, การเคลื่อนย้ายตำแหน่งสุ่มกับระบบ พวกเขาพบว่าวิธีการนี้เป็นไปได้สูง.
ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับการบริโภคภายในประเทศและการค้าระหว่างประเทศได้นำไปสู่การเพาะปลูกในเชิงพาณิชย์ของสายพันธุ์ ในบรรดาพันธุ์อื่น ๆ ของสาหร่ายผลิตเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์เท่านั้นที่มีอยู่สำหรับ C. lentillifera (พอลและเด Nys 2008) อย่างไรก็ตามวิธีการวัฒนธรรมที่แตกต่างกันสำหรับการผลิตขนาดใหญ่ของสายพันธุ์ในประเทศไม่ค่อยได้รับการประเมิน การพัฒนาระบบการผลิตเชิงพาณิชย์ในทางปฏิบัติอย่างมีนัยสำคัญจะส่งผลให้อัตราผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้นในชีวมวลและการควบคุมของวงจรการผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำสีเขียวสาหร่ายจากสกุล caulerpa โดยเฉพาะอย่างยิ่ง caulerpa และสาหร่าย caulerpa racemosa บริโภคทั้งหมดทั่วประเทศฟิลิปปินส์ ทั้งชนิดที่เรียกว่าองุ่นทะเลเพราะองุ่นเหมือนเม็ดเล็กกลมแน่นด้วยกันบนลำต้น C . สาหร่ายหรือในท้องถิ่นเรียกว่า " lato " เป็นที่ต้องการมากขึ้น เพราะแสงมันสดชื่นรสชาตินุ่มชุ่มเนื้อ ( FAO , 1999 ) มันเป็นอาหารทะเลอันโอชะเป็นที่นิยมรับประทานเป็นจุ่มในน้ำส้มสายชูดิบหรือใช้สลัดผักสดกับปลาและผัก มันได้รับการยอมรับในอุตสาหกรรมอาหารทะเลนานาชาติ เพราะจะมีคุณค่าทางอาหารสูง ตามไซโตะ et al . ( 2010 ) มีค่อนข้างสูง กรดไขมันไม่อิ่มตัว ได้แก่ โอเมก้า 3 กรดไขมัน มันมีเนื้อหาแร่สูง เช่น สังกะสี และเหล็ก และธาตุ ได้แก่ โคบอลต์ซีลีเนียมกับยานอนหลับที่ตอบสนองความต้องการของร่างกายทุกวัน ( PE 15 a-rodriguez et al . , 2011 )สาหร่ายนี้จะปรับตัวได้กับสภาพแวดล้อมที่หลากหลาย ทำให้มันเหมาะกับการปลูกในบ่อ มันเป็นธรรมชาติอยู่ในช่วงกว้างของพื้นผิวประกอบด้วย rubbles กว่า 50 เมตรลึก , ทรายบนแฟลตแนวตื้น และบึงโคลนและรูปแบบเตียงและทุ่งหญ้าในถิ่น สภาพดีมาก อย่างไรก็ตาม มันไวต่อการเปลี่ยนแปลงความเค็มเป็น stenohaline ; ระดับความเค็มต่ำกว่า 30 ppt ผลการเจริญเติบโตไม่ดีและต่ำกว่า 25 ppt ความเค็มสาเหตุการตายเนื้อเพลง ( 1988 ) เป็นสาหร่ายปลูก C ในประเทศและศึกษาวิธีการเลี้ยง . มันเริ่มต้นในช่วงต้นทศวรรษ 1950 เมื่อมันเผลอแนะนำใน fishponds กับบางอื่น ๆสาหร่ายเป็นอาหารในจังหวัดเซบู วัฒนธรรมเทคโนโลยีชนิดนี้จะค่อนข้างง่าย บ่อเลี้ยงปลานวลจันทร์ทะเลที่มีอยู่สามารถใช้สำหรับการเพาะปลูก การใช้เป็นวัสดุปลูก และ ปลูกห่างกัน 1 เมตรในพื้นบ่อ หลังจากตัดได้ ราก และเริ่มเติบโตขึ้น การแลกเปลี่ยนน้ำปกติเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรักษาอุปทานใหม่ของสารอาหารและรักษาคุณภาพน้ำที่ดี การทำระยะต่อมา เมื่อสาหร่ายเกือบ Harvestable และสารอาหารธรรมชาติไม่อาจพร้อมที่จะสนับสนุน ชีวมวล ปุ๋ยก็ใช้ใช้ " ถุงชา " วิธีการนั้นกระสอบปุ๋ยไว้ในบ่อ พอล & de NYS 2011 ข้อมูล ใช้ภาชนะหรือถาดเพาะเลี้ยงสาหร่ายในค . เรือเป็นสี่เหลี่ยมเจาะรูพลาสติกถาดที่มีพื้นที่เกือบ 1 M2 ถาดเพาะถูกหมุนทุก 4 วัน ย้ายแบบสุ่มตำแหน่งด้วยระบบ พวกเขาพบว่าวิธีนี้มีความเป็นไปได้ความต้องการเพิ่มขึ้นสำหรับการบริโภคภายในประเทศและการค้าระหว่างประเทศทำให้การเพาะปลูกเชิงพาณิชย์ของชนิด ระหว่างพันธุ์อื่น ๆของ caulerpa การผลิต การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์เท่านั้น ( C . สาหร่าย ( Paul & de NYS , 2008 ) อย่างไรก็ตาม วิธีการวัฒนธรรมที่แตกต่างกันสำหรับการผลิตขนาดใหญ่ของสายพันธุ์ในประเทศไม่ค่อยประเมิน การพัฒนาระบบผลิตเชิงพาณิชย์จริงจะมากช่วยเพิ่มผลผลิตมวลชีวภาพและควบคุมวงจรการผลิต