The evaluation with the 12-question

The evaluation with the 12-question questionnaire showed
that the only self-reported behaviour that changed statistically
significantly post-training was towards ‘wearing jewellery
and watches’. Pre-training, 50% of the groups
stated that they did not wear jewellery or watches and this
increased to 80% post-training. Many similar studies have
shown that it is possible to increase the knowledge level
with training but that it is much more difficult to change
behaviour. Campbell et al. (1998) have reviewed 15 studies
on the subject and reported that while it is difficult to
change habits, training still has a positive effect on increasing
food safety. Viedma Gil de Vergara, Colomer Revuelta,
and Serra Majem (2000) have reported from their 1997–98
study from Valencia that training increases the knowledge
level but that it is reflected less in attitudes. An Iranian
study reports similar findings together with a difference
between attitudes and behaviour. We are not able to evaluate
this difference as our study did not observe behaviour
(Askarian, Kabir, Aminbaig, Memish, & Jafari, 2004). In a
study, which is very similar to this, compliance with food
hygiene procedures increased after a training period. Bacterial
counts significantly decreased a month after training
and were not increased at 6 months (Vaz, Novo, Sigulem,
&Morais, 2005). These results are very different from those
from our study.
The results of hand cultures that we used as a quantitative
indicator of behaviour modification did not change significantly
after training but there was a significant increase
in the level of knowledge.
A study by Dag (1996) has shown that the most common
bad habits of workers at mass-production food facilities
were touching their mouth with their hands, using the
same towel to clean many places and to wipe their hands
on their face or clothes while working. This study used
observation and was different than our study. We used
the food handlers’ own declarations and this should be
kept in mind during evaluation. We did not find any
change in the participants’ attitude on the 1-month posttraining
check except for ‘using jewellery and watches’.
Dag’s study (1996) has assessed behaviour 2 months
post-training and did not find a statistically significant difference.
Our study results are similar to this study.
The isolation of enteric microorganisms from the hands
is seen as an important finding for hand hygiene. We found
Enteroccus in 21% and E. coli in 3.6% of our participants
before training. Following training, these percentages were
21% and 5%, respectively. There was no statistically significant
difference in the before and after training percentage
values. This indicates that the staff did not change their
behaviour markedly and that the training did not lead to
behaviour modification.
When the total number of microorganism colonies was
evaluated, the mean number decreased from 108 cfu/ml
before training to 88 cfu/ml after training. The microorganism
colony number before and after training obtained
from the participants’ hands was not statistically significantly
different (p = 0.07). This result is consistent with
no marked change in the self-reported behaviours of the
staff with training and support the notion that there was
no behaviour modification with training.
We evaluated whether there was an association between
the knowledge level and hand hygiene of the participants.
As shown in Table 4, there was no statistically significant
difference between pre-training information level and
post-training information level or the number of colonies
growing in culture. However, there was a statistically significant
negative correlation between the post-training
information score and the number of colonies growing
from the hands. It is expected that the number of colonies
will decrease as the knowledge level increases. The high
correlation (R = 0.914, p = 0.001) between the pre-training
and post-training hand colony levels of the participants
indicates that the hand hygiene of the subjects was parallel
between the two measurements.
When the change in the colony count and knowledge
level with training was evaluated, there was no statistically
significant change with training. It is unfortunate that the
increased knowledge was not reflected in the behaviour
but we feel this may be achieved with repeated training.
A study by Furnari et al. (2002) has shown that repeated
training decreased the resistance to applying the knowledge.
Two studies have also investigated this matter and
suggested that training be repeated every 12 months
(Mathias, Sizto, Hazlewood, & Cocksedge, 1995; Riben,
Mathias, Campbell, & Wiens, 1994).
Our training was carried out in groups of 8 to avoid disruption
of food services. The training, tests taken pre-training
and post-training, obtaining cultures, administering the
test again after 1 month and obtaining cultures, and the
evaluation were all done separately and the results then
merged. The group’s training sessions, the tests and cultures
were at separate times and the staff might therefore
have been influenced in some matters from their friends.
The self-reported behaviours of the workers towards
food hygiene were evaluated after their own declaration.
Determination of behaviour of the workers by selfreported
technique before education is an important limitation.
It would have been better to determine these behaviours
by observation. However, the fact there was no
difference between the reported of behaviours before and
after training indicates that we would get the same results
even if we had used observation. An other important limitation
is sample which restricted by the food handlers
number.
5. Conclusion
Food-related epidemics are important health problems
for all countries. The most efficient method to stop this
problem or at the very least to decrease it is by to training
those working in the food industry and repeating this training
periodically.
The presence or absence of bacteria in the hands of food
handlers was used as a quantitative indicator of their

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสดงให้เห็นว่าการประเมิน ด้วยแบบสอบถาม 12 คำถาม
ที่เดียวเองรายงานพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงทางสถิติ
มากหลังการฝึกอบรมมีต่อ ' สวมใส่เครื่องประดับ
ของนาฬิกาและ ก่อนฝึก 50% กลุ่ม
ระบุว่า พวกเขาไม่สวมเครื่องประดับ หรือนาฬิกา และนี้
เพิ่มขึ้น 80% หลังฝึกอบรม มีหลายการศึกษาคล้ายกัน
แสดงว่า คุณจะสามารถเพิ่มระดับความรู้
กับฝึกแต่ว่ายากมากที่จะเปลี่ยน
พฤติกรรม Campbell et al. (1998) ได้ทบทวนศึกษา 15
ในเรื่อง และรายงานว่า ขณะที่ยาก
เปลี่ยนนิสัย การฝึกอบรมยังมีผลดีต่อการเพิ่ม
ความปลอดภัยของอาหาร Viedma Gil de Vergara, Colomer Revuelta,
และ Majem Serra (2000) ได้รายงานจากของปี 1997-98
ศึกษาจาก Valencia การฝึกอบรมเพิ่มความรู้
ระดับแต่ที่จะสะท้อนทัศนคติน้อยในการ อิหร่านมี
ศึกษารายงานผลการวิจัยคล้ายกับความแตกต่าง
ระหว่างทัศนคติและพฤติกรรมการ เราจะไม่สามารถประเมิน
ความแตกต่างนี้เป็นการศึกษาของเราไม่ได้สังเกตพฤติกรรม
(Askarian, Kabir, Aminbaig, Memish &พล.ต. 2004) . ในการ
ศึกษา ซึ่งคล้ายกับการปฏิบัติตามกฎระเบียบนี้ อาหาร
สุขอนามัยขั้นตอนเพิ่มขึ้นหลังจากระยะเวลาการฝึกอบรม แบคทีเรีย
นับเดือนหลังจากการฝึกอบรมที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
และไม่เพิ่มอีกใน 6 เดือน (Vaz, Novo, Sigulem,
&Morais, 2005) ผลลัพธ์เหล่านี้มีความแตกต่างจาก
จากการศึกษาของเรา
ผลของวัฒนธรรมมือที่เราใช้เป็นแบบเชิงปริมาณ
ตัวบ่งชี้ของการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมไม่ได้เปลี่ยนมาก
หลังจากฝึกอบรมแต่มีเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
ในระดับของความรู้
ศึกษา โดยพื้นที่ (1996) ได้แสดงที่พบมากที่สุด
นิสัยไม่ดีของผู้ปฏิบัติงานที่บราอาหารสิ่งอำนวยความสะดวก
ถูกสัมผัสปากของพวกเขา ด้วยมือ ใช้
ผ้าเดียวกันหลายทำความสะอาด และเช็ดมือ
บนใบหน้าของพวกเขาหรือเสื้อผ้าขณะทำงาน การศึกษานี้ใช้
สังเกตและแตกต่างจากการศึกษาของเรา เราใช้
ประกาศการจัดการอาหารและนี้ควร
เก็บไว้ในใจในระหว่างการประเมินผลการ เราไม่พบใด ๆ
การเปลี่ยนแปลงทัศนคติของผู้เข้าร่วมใน posttraining 1 เดือน
เครื่องยกเว้น 'ใช้เครื่องประดับและนาฬิกา' .
ของพื้นที่ศึกษา (1996) ประเมินพฤติกรรม 2 เดือน
หลังการฝึกอบรม และไม่พบการอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติแตกต่างกัน
ผลการศึกษาของเราจะคล้ายกับการศึกษานี้
แยกจุลินทรีย์ enteric จากมือ
ถือเป็นการค้นพบที่สำคัญสำหรับสุขอนามัยของมือ เราพบ
Enteroccus 21% และ E. coli ใน 3.6% ของผู้เข้าร่วมของเรา
ก่อนการฝึกอบรม ต่อการฝึกอบรม เปอร์เซ็นต์เหล่านี้ถูก
21% และ 5% ตามลำดับ มีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติไม่
ความแตกต่างในการก่อน และ หลังการฝึกอบรมเปอร์เซ็นต์
ค่า นี้บ่งชี้ว่า พนักงานไม่ได้เปลี่ยนของ
พฤติกรรมอย่างเด่นชัดและ ที่ไม่ได้นำการฝึก
ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการ
เมื่อจำนวนจุลินทรีย์อาณานิคมถูก
ประเมิน หมายเลขเฉลี่ยลดลงจาก 108 cfu/ml
ก่อนการฝึกอบรมไป 88 cfu/ml หลังจากการฝึกอบรม จุลินทรีย์เพื่อ
อาณานิคมหมายเลขก่อน และ หลังการฝึกอบรมได้รับ
จากมือคนไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ
แตกต่างกัน (p = 0.07) ผลลัพธ์นี้จะสอดคล้องกับ
เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมตนเองรายงานของเครื่อง
พนักงาน ด้วยการฝึกอบรม และสนับสนุนแนวคิดที่มี
ไม่ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ด้วยการฝึกอบรม
เราประเมินว่ามีความสัมพันธ์ระหว่าง
ความรู้ระดับและมือสุขอนามัยของผู้เรียน
ดังแสดงในตาราง 4 มีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติไม่
ความแตกต่างระหว่างก่อนการฝึกอบรมระดับข้อมูล และ
ระดับข้อมูลฝึกอบรมไปรษณีย์หรือหมายเลขของอาณานิคม
เติบโตในวัฒนธรรม อย่างไรก็ตาม มีสำคัญทางสถิติ
ลบความสัมพันธ์ระหว่างการลงรายการบัญชีฝึก
ข้อมูลคะแนนและหมายเลขของอาณานิคมที่เติบโต
จากมือ คาดว่าที่หมายของอาณานิคม
จะลดลงเป็นการเพิ่มระดับความรู้ สูง
ความสัมพันธ์ (R = 0.914, p = 0.001) ระหว่างก่อนการฝึก
และมือระดับอาณานิคมของผู้เข้าร่วมการฝึกอบรมหลัง
บ่งชี้ว่า อนามัยมือของเรื่องถูกขนาน
ระหว่างสองวัด
เมื่อการเปลี่ยนแปลงในโคโลนีนับและรู้
มีประเมินระดับ ด้วยการฝึกอบรม มีไม่ทางสถิติ
เปลี่ยนแปลงที่สำคัญกับการฝึกอบรม ก็โชคร้ายที่
ความรู้เพิ่มขึ้นไม่ได้สะท้อนในพฤติกรรม
แต่เราซึ่งอาจทำได้ ด้วยการฝึกอบรมซ้ำ
การศึกษาโดย Furnari et al. (2002) ได้แสดงที่ซ้ำ
ฝึกอบรมลดลงความต้านทานการนำความรู้
ศึกษาสองยังได้สืบสวนเรื่องนี้ และ
แนะนำว่า ฝึกทำซ้ำทุก 12 เดือน
(Mathias, Sizto, Hazlewood & Cocksedge, 1995 Riben,
Mathias, Campbell & Wiens, 1994)
ฝึกอบรมได้ดำเนินการในกลุ่มที่ 8 เพื่อหลีกเลี่ยงทรัพย
บริการอาหาร ฝึกอบรม ทดสอบก่อนฝึกถ่าย
และหลังฝึก อบรม วัฒนธรรม การจัดการรับการ
ทดสอบอีกครั้งหลังจาก 1 เดือนและได้รับวัฒนธรรม และ
ประเมินทั้งทำแยกต่างหาก และผลลัพธ์แล้ว
ผสาน กลุ่มฝึกสอนเป็นรอบเวลา การทดสอบ และวัฒนธรรม
ได้เวลาแยก และพนักงานจึงอาจ
ได้รับอิทธิพลมาจากในบางเรื่องจากเพื่อนของพวกเขา
วิญญาณรายงานตนเองของผู้ปฏิบัติงานต่อ
สุขอนามัยอาหารถูกประเมินหลังจากประกาศตน.
กำหนดพฤติกรรมของคนงานโดย selfreported
เทคนิคก่อนการศึกษาได้สำคัญจำกัด
ก็จะได้รับดีกว่าที่จะกำหนดพฤติกรรมเหล่านี้
โดยสังเกต อย่างไรก็ตาม ความจริงที่มีถูกไม่
ความแตกต่างระหว่างรายงานของวิญญาณก่อน และ
หลังจากฝึกอบรมบ่งชี้ว่า เราจะได้รับผลลัพธ์เดียวกัน
แม้ว่าเราได้ใช้การสังเกตการ การจำกัดความสำคัญ
เป็นตัวอย่างที่ถูกจำกัด โดยตัวจัดการอาหาร
เลข.
5 บทสรุป
โรคระบาดที่เกี่ยวข้องกับอาหารมีปัญหาสุขภาพสำคัญ
สำหรับประเทศทั้งหมด วิธีการมีประสิทธิภาพสูงสุดจะหยุดนี้
ปัญหา หรืออย่างน้อยลดก็คือโดยการฝึกอบรม
เหล่านั้นทำงานในอุตสาหกรรมอาหาร และการฝึกซ้ำ
เป็นระยะ ๆ .
หรือแบคทีเรียในมืออาหาร
ใช้เป็นตัวบ่งชี้เชิงปริมาณของตัวจัดการของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินกับ 12 คำถามแบบสอบถามพบว่าพฤติกรรมที่ self-reported เท่านั้น

ฝึกเปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญโพสต์ถูกสวมใส่อัญมณีและนาฬิกาที่มีต่อ '
' ก่อนการฝึกอบรม ร้อยละ 50 ของกลุ่ม
ระบุว่าพวกเขาไม่ได้สวมใส่เครื่องประดับหรือนาฬิกา และนี้
เพิ่มขึ้น 80% หลังการฝึกอบรม การศึกษาที่คล้ายกันหลายคน
แสดงให้เห็นว่ามันเป็นไปได้ที่จะเพิ่มระดับความรู้
ด้วยการฝึกอบรม แต่มันยากมากที่จะเปลี่ยนแปลง
พฤติกรรม Campbell et al . ( 1998 ) ได้พิจารณาศึกษา 15
เรื่องและรายงานว่า ในขณะที่มันเป็นเรื่องยากที่จะ
นิสัยเปลี่ยนการฝึกอบรมยังได้ผลเป็นบวกเพิ่ม
ความปลอดภัยด้านอาหาร กิล เดอ Viedma Vergara colomer revuelta
,และ เซอร์รา majem ( 2000 ) มีรายงานจาก– 1997 ของ 98
ศึกษาจากวาเลนเซีย อบรมเพิ่มความรู้
แต่มันสะท้อนน้อยกว่า ในทัศนคติ การศึกษาของอิหร่าน รายงานผลที่คล้ายกันเข้าด้วยกันด้วย

ระหว่างความแตกต่างของทัศนคติและพฤติกรรม เราไม่สามารถที่จะประเมิน
ความแตกต่างนี้เป็นการศึกษาของเราไม่ได้สังเกตพฤติกรรม
( askarian บีร์ , aminbaig memish & Jafari , , , ,2004 ) ใน
การศึกษาซึ่งจะคล้ายกับนี้ สอดคล้องกับกระบวนการสุขอนามัยอาหาร
เพิ่มขึ้นหลังจากการฝึกอบรมช่วงเวลา แบคทีเรีย
นับลดลงเดือนหลังการฝึกอบรม
) และเพิ่มขึ้นใน 6 เดือน ( โดย sigulem นี้ , , ,
& Morais , 2005 ) ผลลัพธ์เหล่านี้จะแตกต่างกันมากจากที่

ผลจากการศึกษาของเรา มือของวัฒนธรรมที่เราใช้เป็นปริมาณ
ตัวบ่งชี้ของการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ
หลังจากการฝึกอบรม แต่มี
เพิ่มขึ้นอย่างมากในระดับของความรู้
ศึกษา โดยวันที่ ( 1996 ) ได้แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่
นิสัยแย่ๆ ของคนงานในการผลิตอาหารเครื่อง
ถูกแตะปากกับมือของพวกเขา การใช้ผ้าขนหนูสะอาด
เหมือนกัน หลายสถานที่และเช็ดมือ
บนใบหน้าของพวกเขา หรือเสื้อผ้า ในขณะที่ทำงาน การศึกษานี้ใช้
การสังเกตและต่างจากการศึกษาของเรา เราใช้
จัดการอาหารเองประกาศและนี้ควรจะ
เก็บไว้ในใจในระหว่างการประเมิน เราไม่พบใด ๆ
เปลี่ยนเข้าร่วม ' ทัศนคติ ใน 1 เดือน posttraining
ตรวจสอบยกเว้น ' ใช้เครื่องประดับและนาฬิกา ' .
วันที่เรียน ( 1996 ) ได้ประเมินพฤติกรรม 2 เดือน
หลังการฝึกอบรมและไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ .
ผลการศึกษาของเราจะคล้ายกับการศึกษา .
แยกที่มีเชื้อโรคจากมือ
เห็นเป็นค้นหาที่สำคัญสำหรับสุขอนามัยของมือ เราพบ
enteroccus 21 % และ E . coli ใน 3.6 %
ผู้เข้าร่วมของเราก่อนการฝึกอบรม ต่อไปนี้การฝึกอบรม ร้อยละเหล่านี้
21 % และ 5 % ตามลำดับไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในช่วงก่อนและหลัง

ค่าฝึกอบรม ค่า นี้บ่งชี้ว่าพนักงานไม่ได้เปลี่ยนพฤติกรรมของตนเองอย่างชัดเจน และที่ฝึก

ไม่ได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม
เมื่อจำนวนจุลินทรีย์อาณานิคมคือ
ประเมิน หมายถึงตัวเลขลดลงจาก 108 CFU / ml
ก่อนการฝึกกับหลังการฝึก 4 CFU / ml .จำนวนโคโลนีจุลินทรีย์

ก่อนและหลังการฝึกอบรมได้รับจากผู้เข้าร่วม ' มือไม่ได้
แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P = 0.07 ) ผลที่ได้นี้ มีความสอดคล้องกับ
ไม่มีเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของ self-reported
พนักงานด้วยการฝึกอบรมและสนับสนุนความคิดที่ว่า มีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่ไม่ฝึก
.
เราประเมินว่ามีความสัมพันธ์ระหว่าง
ระดับความรู้ และทำความสะอาดมือของผู้เข้าร่วม .
ดังแสดงในตารางที่ 4 ไม่มีความแตกต่างระหว่างก่อนการฝึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ

โพสต์ข้อมูลและการฝึกอบรมระดับข้อมูลหรือจำนวนโคโลนี
เติบโตในวัฒนธรรม อย่างไรก็ตาม มีความสัมพันธ์ทางลบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

ข้อมูลคะแนนหลังการฝึกอบรมและจำนวนโคโลนีเติบโต
จากมือ คาดว่าจำนวนโคโลนี
จะลดเป็นระดับความรู้ที่เพิ่มขึ้น ความสัมพันธ์สูง
( r = 0.914 , p = 0.001 ) ระหว่างก่อนการฝึกอบรมและหลังการฝึกอบรมระดับมือ

อาณานิคมของผู้เข้าร่วมกิจกรรม พบว่า กลุ่มตัวอย่าง คือ ทำความสะอาดมือระหว่างสองวัดขนาน
.
เมื่อการเปลี่ยนแปลงในอาณานิคมและความรู้
นับระดับการประเมินทางสถิติ
เปลี่ยนแปลง ด้วยการฝึกอบรม มันเป็นโชคร้ายที่
ความรู้ที่เพิ่มขึ้นไม่ได้สะท้อนให้เห็นในพฤติกรรม
แต่เรารู้สึกได้ด้วยซ้ำ การฝึกอบรม การศึกษา โดย furnari
et al . ( 2002 ) ได้แสดงให้เห็นว่าการลดความต้านทานต่อซ้ำ

ใช้ความรู้สองการศึกษาได้ศึกษาเรื่องนี้และ
แนะนำว่าการฝึกอบรมซ้ำทุก 12 เดือน
( มาเทียส sizto &เฮเซิลวูด , , , cocksedge , 1995 ; riben
, แมทเทียส์ แคมป์เบล & Wiens , 1994 ) .
การฝึกอบรมของเราดำเนินการในกลุ่ม 8 เพื่อหลีกเลี่ยงการหยุดชะงัก
บริการอาหาร การฝึกอบรมการทดสอบก่อนการฝึกอบรมและหลังการฝึกอบรมถ่าย

ได้รับวัฒนธรรม เรื่องทดสอบอีกครั้งหลังจาก 1 เดือน และการรับวัฒนธรรมและ
ประเมินผลเสร็จแล้วแยกและผลแล้ว
ผสาน การฝึกอบรมของกลุ่มการทดสอบและวัฒนธรรม
ที่แยกครั้ง และเจ้าหน้าที่อาจดังนั้น
ได้รับอิทธิพลในบางเรื่อง จากเพื่อนๆ self-reported

พฤติกรรมของคนงานที่มีต่อสุขอนามัยอาหาร ได้แก่ หลังจากการประกาศของพวกเขาเอง .
การวิเคราะห์พฤติกรรมของคนงาน โดยเทคนิค selfreported
ก่อนการศึกษา เป็นข้อจำกัดสำคัญ
น่าจะตรวจสอบพฤติกรรมเหล่านี้
โดยการสังเกต อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่มี
ความแตกต่างระหว่างรายงานพฤติกรรมก่อนและหลังการฝึกพบว่าเรา

จะได้ผลลัพธ์เหมือนกัน ถ้าเราเคยสังเกตุ เป็น
ข้อจำกัดที่สำคัญอื่น ๆตัวอย่างที่ จำกัด โดยเสริมอาหารเลขที่
.
5 สรุป
อาหารที่เกี่ยวข้องกับโรคระบาดเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญสำหรับทุกประเทศ
. วิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่จะหยุดปัญหานี้
หรืออย่างน้อยลดลงโดยการฝึกอบรม
ผู้ทำงานในอุตสาหกรรมอาหารและการฝึกนี้เป็นระยะ ๆ
.
การแสดงตนหรือการขาดแบคทีเรียในมือของอาหาร
สัมผัสถูกใช้เป็นตัวชี้วัดเชิงปริมาณของพวกเขา